Ο Ιωάννης Δ. Ζήσης (Μάκρη Φθιώτιδας 1881 –Έβρος 7 Απριλίου 1941) υπήρξε Υποστράτηγος του Ελληνικού Στρατού.
Κατά τη Μάχη των Οχυρών, τον Απρίλιο του 1941, υπηρέτησε ως Διοικητής της Ταξιαρχίας του Έβρου η οποία είχε αναλάβει να είναι διατεταγμένη από τη λίμνη Βιστωνίδα μέχρι τον Έβρο ποταμό. Στις 7 Απριλίου 1941 και μετά την είσοδο των Γερμανών στη Θράκη, τα τμήματα προκαλύψεως της Ταξιαρχίας, προ του κινδύνου της αιχμαλωσίας από τους Γερμανούς, πέρασαν στο τουρκικό έδαφος όπου και αφοπλίστηκαν από τους Τούρκους στα Ύψαλα της Ανατολικής Θράκης. Γλύτωσε μόνο ένα μικρό τμήμα της Ταξιαρχίας, το οποίο, αφού συμπτύχθηκε στη Μάκρη, προωθήθηκε στο εσωτερικό της χώρας. Οι Έλληνες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, παρέδωσαν τον οπλισμό τους και τότε οι Τούρκοι τους ανακοίνωσαν ότι θα παρέμεναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέχρι το τέλος του πολέμου. O Υποστράτηγος Ζήσης, βλέποντας ότι γλύτωσε τη μονάδα του από τη Γερμανική αιχμαλωσία αλλά αυτή οδηγήθηκε στην τουρκική, αποσύρθηκε και αυτοκτόνησε με περίστροφο, στις 9 Απριλίου.
Το όνομά του δόθηκε σε στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης, το οποίο σήμερα ονομάζεται Στρατόπεδο "Ζήση"

Συχνά τα ρούχα που μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αφόρετα στην ντουλάπα ή κι εκείνα που αποθηκεύονται στο πατάρι, αρχίζουν να χάνουν το ευωδιαστό τους άρωμα.

Ετσι όταν θέλεις να τα φορέσεις, διαπιστώνεις πως θα πρέπει να τα βάλεις και πάλι στο πλυντήριο.

Λογικό όμως να μην υπάρχει τόσος διαθέσιμος χρόνος, αφού την πλύση ακολουθεί το σιδέρωμα, το δίπλωμα και η επανατοποθέτηση τους.

Αν όλα αυτά σου φαίνονται βουνό, τότε υπάρχει ένα μικρό μυστικό που θα σου λύσει τα χέρια και θα δώσει ξανά ζωή και άρωμα στα ρούχα σου, εξαφανίζοντας τις δυσάρεστες μυρωδιές, που δεν σου επιτρέπουν να τα χαρείς άμεσα.

Δεν πρόκειται για κάποιο αρωματικό προϊόν της αγοράς, αλλά για ένα ποτό που βρίσκεται πιθανότατα και στο δικό σου home bar, τη βότκα!

Θα χρειαστείς ένα μπουκάλι σπρέι, το οποίο θα πρέπει να καθαρίσεις πολύ καλά, ώστε να μην έχει κάποια υπολείμματα από άλλο υγρό. Βάλε μέσα λίγη ποσότητα από το ποτό και μην το διαλύεις με νερό. Ψέκασε ελαφρά όλες τις περιοχές που έχουν άσχημη μυρωδιά ή κυρίως μυρωδιά μούχλας. Το αλκοόλ εξοντώνει τα βακτήρια που προκαλούν τις δυσάρεστες οσμές. Αυτό είναι το κόλπο που χρησιμοποιούν οι περφόρμερς του Μπρόντγουεϊ για να διατηρήσουν τη φρεσκάδα στα κοστούμια τους!

Έντεκα τόνους «εκλεκτό» χασίς μετέφερε το υπό κυπριακή σημαία πλοίο «Γκλόρια», που «πιάστηκε» στην Κορινθία, τις πρώτες ημέρες του Ιανουάριου του 1977, όταν «ομάδες κρούσεως του λιμενικού και βατραχάνθρωποι έκαναν έφοδο». Στις 8 του ίδιου μήνα, οι ελληνικές εφημερίδες της εποχής είχαν εξασφαλίσει ένα δυνατό πρωτοσέλιδο θέμα, κάνοντας λόγο για «το μεγαλύτερο λαθρεμπρόριο στα παγκόσμια χρονικά».

Την ιστορία του πλοίου και του πληρώματός του χώρεσε σε μερικούς στίχους ο σπουδαίος Βασίλης Τσιτσάνης, ο οποίος εμπνεύστηκε από την υπόθεση που έφτασε στα αυτιά του για να γράψει τη μεγάλη επιτυχία «Το βαπόρι από την Περσία». Το βαπόρι βέβαια δεν ήταν από την Περσία, αλλά από τον Λίβανο, κατά τα άλλα όμως στους στοίχους καταφέρνει και συμπυκνώνει την υπόθεση που τραγουδάμε μέχρι τις μέρες μας.

Στο πρωτοσέλιδό της, την 8η Ιανουαρίου του 1977, η εφημερίδα «Μακεδονία» κυκλοφόρησε με τίτλο «11 τόνοι χασίς κατασχέθηκαν σε κυπριακό πλοίο στον Ισθμό» και έγραφε: Η μεγαλύτερη στα παγκόσμια, ίσως, χρονικά λαθρεμπορίου χασίς υπόθεση, απασχολεί τις λιμενικές και τις δικαστικές αρχές και φυσικά, άλλα ανώτερα κλιμάκια, αρμόδια για τις υποθέσεις των ναρκωτικών. Σ’ ένα μικρό φορτηγό, ένα μότορσιπ 480 κόρων υπό κυπριακή σημαία, το «Γκλόρια», βρέθηκαν 10 τόνοι και 700 κιλά κατεργασμένου χασίς, εκλεκτής ποιότητας, που η αξία του υπολογίζεται, μέτρια, σε 4.000.000.000 δραχμές.

Το ίδιο ρεπορτάζ σημείωνε πως το «Γκλόρια», «που μπορεί όταν ξεκίνησε από ένα λιμανάκι στα βορεινά της Βηρυτού, να λεγόταν αλλιώς και εν πλω να άλλαξε ένα ή δύο ονόματα, ένα πειρατικό, τέλος πάντων, παλιοκάραβο έφτασε την Πέμπτη το βράδυ στο λιμάνι της Ίσθμιας, του κόλπου των Μεγάρων, και ζήτησε πλοηγό να περάσει τον Ισθμό και να βγει στον Κορινθιακό. Μετέφερε, δηλώθηκε, κεντήματα του Λιβάνου και προορισμός του ήταν το Άμστερνταμ, Ρότερνταμ, Αμβέρσα ή άλλα λιμάνια της βορείου Ευρώπης – υπάρχει και η πληροφορία ότι ο πραγματικός προορισμός ήταν η Ιταλία, με κανονικές φορτωτικές από τη Βηρυττό. Πλήρωμα, αντί των επτά, κατά την κανονική σύνθεση, τρεις μόνο Έλληνες, ο Νικόλαος Ξανθόπουλος, πλοίαρχος, […] ο Βασίλειος Ζώης και ο Στ. Μπαζέκης. […] Και δύο συνοδοί του φορτίου, Τούρκοι, 23 χρόνων και 42 χρόνων, γεωργοί, μπορεί αδέρφια, μπορεί θείος και ανεψιός, πάντως συγγενείς».

Το χασίς σε τρεις ποιότητες, συσκευασμένο σε πλάκες του ενός κιλού, τυλιγμένο με γάζα και ανά 100 ή 200 κιλά σε σάκους μάλλον πολυτελείς, τριών χρωμάτων, κρεμ, μπλε και γκρι, με σφραγίδες του λιβανέζικου τελωνείου, έγραφε η «Μακεδονία».

Η «Ελευθεροτυπία», με τίτλο «11 τόνοι χασίς στον Ισθμό», έγγραφε στο πρωτοσέλιδό της πως «κατασχέθηκε η μεγαλύτερη ποσότητα στην ιστορία διώξεως των ναρκωτικών» και ότι «το φορτίο, αξίας 4 δισ. πήγαινε από το Λίβανο στα εργαστήρια λευκού θανάτου της Αμβέρσας». Το ίδιο ρεπορτάζ ανέφερε πως πιάστηκαν δύο Τούρκοι και καταζητούνται δύο Λιβανέζοι.

Ήταν προμελετημένοι, καρφωτοί και λαδωμένοι

«Οι λιμενικοί είχαν πληροφορίες, από μακρό διάστημα, ότι κάποιο καράβι – είχαν και την περιγραφή του – επρόκειτο να περάσει από την νότιο Πελοπόννησο ή από τον Ισθμό, με προορισμό ξένα λιμάνια, γεμάτο χασίς, με εκπληκτικά μεγάλη ποσότητα του ναρκωτικού. […] Οι περισσότεροι λένε ότι η πληροφορία ήλθε κατευθείαν από τον Λίβανο. Λένε ακόμα πως οι Έλληνες του Γκλόρια ειδοποίησαν και το γιατί δεν θα ήταν στην περίπτωση αυτή, αν η υπόθεση είναι σωστή, περίεργο, γιατί η αμοιβή στους καταδίδοντας ναρκωτικά είναι τεράστια. Προβλέπει ο νόμος ένα ικανό ποσοστό για τους καταδίδοντας και βοηθούντας τις αρμόδιες αρχές στην ανακάλυψη ναρκωτικών», ανέφερε το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Μακεδονία».

Οι πληροφορίες που είδαν αργότερα το φως της δημοσιότητας αποκάλυψαν ότι ο πλοίαρχος του «Γκλόρια» Νίκος Ξανθόπουλος ή «Κάπτεν Νικ» ήταν συνεργάτης των αμερικανικών υπηρεσιών δίωξης ναρκωτικών και η υπόθεση ήταν «στημένη» (ήταν προμελετημένοι, καρφωτοί και λαδωμένοι, όπως επισημαίνει ο Τσιτσάνης στο τραγούδι του). Κατά τη σύλληψη, ο «Κάπτεν Νικ» και οι άλλοι δύο Έλληνες ναυτικοί δεν έφεραν καμία αντίσταση. Οι δύο Τούρκοι (δυο μεμέτια, τα καημένα, μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα, κατά τον Τσιτσάνη), κρύφτηκαν αρχικά στις καμπίνες, για να παραδοθούν στη συνέχεια στις Αρχές, αφού οι άντρες του λιμενικού τους έριξαν καπνογόνα, αναγκάζοντας τους να ανέβουν στο κατάστρωμα. Παραλήπτες του φορτίου, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν λιβανέζοι υπήκοοι στην Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ.

Ο «Κάπτεν Νικ», όπως γράφει ο Ηρακλής Ευστρατιάδης στο βιβλίο του «Μια ιστορία... ένα τραγούδι» (εκδόσεις Τουμπής), με τα εκάστοτε καράβια που είχε στην κατοχή του, είχε γυρίσει όλες τις θάλασσες του κόσμου και είχε γνωρίσει τους πάντες γύρω από τα κυκλώματα του εμπορίου ναρκωτικών, από τις χώρες παραγωγής μέχρι και τον τελευταίο παραλήπτη χοντρέμπορο.

Λαθρέμπορος τσιγάρων στην αρχή της καριέρας του και ο ίδιος, διαφοροποιήθηκε στην πορεία, εξαιτίας του θανάτου ενός αδελφικού του φίλου από υπερβολική δόση μορφίνης. Από τότε ορκίστηκε στην καταπολέμηση των ναρκωτικών. Αποδέχτηκε την πρόταση της DEA το 1964 και από τότε εισχωρούσε στα κανάλια των ναρκωτικών και έδινε πληροφορίες σχετικά με την διακίνηση. Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση του «Γκλόρια», παραλάμβανε ο ίδιος το εμπόρευμα με το καράβι του, ως μεταφορέας και το παρέδιδε στις λιμενικές αρχές.

Οι δυο Τούρκοι οδηγήθηκαν στις φυλακές του Ναυπλίου. Ο ίδιος ο «Κάπτεν Νικ» και το πλήρωμα του, μετά τις αρχικές υποτιθέμενες συλλήψεις, δέχτηκαν τα συγχαρητήρια του αρχηγού Υ.Ε.Ν. Παπαδόγγονα. Το υπουργείο Οικονομικών όρισε ως αμοιβή για τη μεγάλη επιτυχία 7.800.000 δραχμές. Ο «Κάπτεν Νικ» από αυτά πήρε 1.500.000 δρχ., τα υπόλοιπα τα μοιράστηκαν… διάφοροι αξιωματικοί.

Ο Τσιτσάνης και «Το βαπόρι από την Περσία»

Το ίδιο έτος, οι θαμώνες του «Σκοπευτηρίου», όπου έβγαινε στο πάλκο ο Τσιτσάνης μαζί με τη Λιζέτα Νικολάου, μαθαίνουν ένα καινούργιο, ακυκλοφόρητο τραγούδι. Δεν ήταν άλλο από «Το βαπόρι απ’ την Περσία», που εξιστορούσε την υπόθεση του «Γκλόρια» και του πληρώματός του. «Ήταν Σάββατο. Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στον νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι», είχε πει ο ίδιος ο Τσιτσάνης.

Μέχρι να μπει στο στούντιο, το τραγούδι είχε γίνει ήδη τεράστια επιτυχία, με αποτέλεσμα να το ξέρουν όλοι, όταν πλέον κυκλοφόρησε σε δίσκο τον Απρίλιο του 1977. Στις αρχές του 1984, λίγο μετά τον θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984), το τραγούδι απασχόλησε ευρέως για νομικούς λόγους. Τον Δεκέμβριο του 1983, ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Σπύρος Κανίνιας, το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, στις 2 Φεβρουαρίου 1984, ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», κρίνοντας ότι συντελεί στη διάδοση των ναρκωτικών.

Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Δημήτριος Μαλακάσης, ο οποίος ανέλαβε την προκαταρκτική εξέταση της υπόθεσης έκρινε στο πόρισμά του, πως το τραγούδι δεν ωθεί στη χρήση και διάδοση των ναρκωτικών και έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο. Οι στίχοι της μεγάλης επιτυχίας του Τσιτσάνη τραγουδιούνται μέχρι σήμερα...

Το βαπόρι από την Περσία
Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης

Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιος τη πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα,
μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια.

Η ταινία του 1985 που πολεμήθηκε από τη μεγαλύτερη μερίδα του τύπου στην "σοσιαλιστική" Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου και του Χαρίλαου Φλωράκη και αγαπήθηκε από την πλειοψηφία του τύπου στο εξωτερικό.

Στις 28 Αυγούστου 1948 η Ελένη Γκατζογιάννη, σαρανταενός ετών, με την γυναικαδέλφη της Αλέξω, πενήνταέξι ετών, τουφεκίστηκαν από τους κομμουνιστές αντάρτες τού "δημοκρατικού" στρατού Ελλάδας ύστερα από καταδίκη τους σε θάνατο από το ανταρτοδικείο, με την κατηγορία ότι ''κατέστρωσε την απόδραση από το χωριό τεσσάρων παιδιών της (καθώς και της μάνας της, της αδελφής της) και της ανιψιάς της'' για να γλυτώσουν από το παιδομάζωμα των κομμουνιστοανταρτών..
Η ταινία η οποία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά λόγω 'δημοκρατικών' απειλών , βομβιστικών επιθέσεων, ξυλοδαρμών και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ, τελικώς η προβολή της διεκόπη με εντολή της κυβέρνησης του "σοσιαλιστή" Ανδρέα Παπανδρέου....
Το γύρισμα των κυρίων σκηνών του έργου στο χωριό Λιά της Ηπείρου, όπου διεδραματίσθησαν τα δραματικά γεγονότα της εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης και της Θείας του Αλέξως από τους κομμουνιστές και που περιγράφονται στο βιβλίο ''Ελένη'' του Νίκου Γκατζογιάννη, απαγορεύτηκαν από την κυβερνηση του ΠΑΣΟΚ και τελικά η ταινία γυρίστηκε στην.. Ισπανία!!!!!

Δείτε την

Στις 10 Μαρτίου 1898, η Ελληνική Βουλή ψηφίζει το νόμο για το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ) των ελληνικών οικονομικών. Ηταν μια κατάπτυστη πράξη των αστικών πολιτικών κομμάτων, που αναδείκνυε και τον πραγματικό χαρακτήρα της αστικής τάξης στην Ελλάδα.

Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) ονομαζόταν ο έλεγχος των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας που επιβλήθηκε από Ευρωπαϊκές χώρες που δάνεισαν την Ελλάδα το φθινόπωρο του 1897, ενώ αυτή είχε χρεοκοπήσει τέσσερα χρόνια πριν, με στόχο την αποπληρωμή των χρεών της προς τους πιστωτές της. Τον έλεγχο εκτελούσε μια εξαμελή επιτροπή, η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή (Commission Internationale Financière de la Grèce), με μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα από το 1897 μέχρι το 1978, για 81 χρόνια.

Η χρεοκοπία της Ελλάδας και η ήττα στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897

Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης κατά την τελευταία πρωθυπουργία του κήρυξε πτώχευση. Τότε επιβλήθηκε μερικός έλεγχος από τους πιστωτές, που ήταν τυπικός κι όχι ουσιαστικός χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στα ελληνικά δημόσια οικονομικά.

Η εμπλοκή όμως της χρεοκοπημένης Ελλάδας σε σύρραξη με την Τουρκία το 1897, στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, βρήκε την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσχερή θέση με τον ελληνικό στρατό ανίκανο να αντιπαραταχθεί στα οθωμανικά στρατεύματα, που είχαν καταλάβει τη Θεσσαλία και τμήμα της Στερεάς Ελλάδας. Η Συνθήκη Ειρήνης της 20ης Σεπτεμβρίου 1897 στην οποία εξαναγκάστηκε η Ελλάδα ως ηττημένη, προέβλεπε πολεμική αποζημίωση των τεσσάρων εκατομμυρίων τουρκικών λιρών της οποίας την άμεση καταβολή απαιτούσε η Υψηλή Πύλη. Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη υποχρεώθηκε σε διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της Ελλάδας για επιπλέον δανεισμό (ενώ πριν τέσσερα χρόνια τους είχε ήδη δηλώσει ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τα ήδη χρωστούμενα δάνεια). Οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης οδήγησαν στην επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ) για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας που να εξασφαλίζει στους πιστωτές την αποπληρωμή και των παλαιότερων αλλά και των νέων δανείων τους.

Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος: Οι όροι δανεισμού

Οι διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των πιστωτών (Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Ρωσίας, Ιταλίας) ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1897 και κατέληξαν στη σύνταξη και ψήφιση του νόμου ΒΦΙΘ/23-2-1898 σύμφωνα με τον οποίο εγκαθιδρύθηκε η επιτροπή οικονομικού ελέγχου (Διεθνής Οικονομική Επιτροπή), που σύντομα μετονομάστηκε σε Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος 1898.

Η συμφωνία με τους πιστωτές προέβλεπε:

1. Χορήγηση δανείου πολεμικών επανορθώσεων και του «οικονομικού δανείου»

Εκχωρήθηκε εγγυημένο δάνειο 151,3 εκατ. φράγκων, από τις Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα. Το δάνειο λήφθηκε προκειμένου να καταβληθούν στην Οθωμανική αυτοκρατορία οι αποζημιώσεις, που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στην Τουρκία συνολικού ύψους 93,9 εκατ. φράγκων, το υφιστάμενο κρατικό χρέος ύψους 31,4 εκατ. φράγκων, το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου για το έτος 1897 ύψους 22,5 εκατ. φράγκων και οι δαπάνες έκδοσης του δανείου (προμήθειες τραπεζών μεσιτικά, χαρτόσημα) ύψους 3,5 εκατ. φράγκων.

2. Υποθήκευση φορολογικών εσόδων ώστε να εξασφαλισθεί η αποπληρωμή των δανείων

Για να επιτευχθεί η εξυπηρέτηση του χρέους ο ΔΟΕ απέκτησε τακτικές πηγές εσόδων και αξιολογούσε τις κρατικές υπηρεσίες για την αποδοτικότητα και την φοροεισπρακτική τους ικανότητα. Έτσι στο ΔΟΕ αποδίδονταν τα έσοδα των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαροχάρτων και σμυρίδας Νάξου, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά.

3. Αναδιάρθρωση του χρέους

Η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή στην Ελλάδα

Ο Δ.Ο.Ε. διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα, αλλά από τις αρχές του ’30 είχε όλο και περισσότερο μειωμένη επίδραση στις αποφάσεις της χώρας, μέχρι τον οριστικό τερματισμό του ρόλου της το 1978.

Αρχικά έδρα του ήταν το σημερινό Μέγαρο της Προεδρίας της Δημοκρατίας, που είχε αναγερθεί για τις ανάγκες της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, πίσω από το τότε παλάτι του Διαδόχου, στη συμβολή των οδών Βασιλέως Γεωργίου (τότε ονομαζόταν Διοχάρους) και Στησιχόρου.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλαίσιο Οικονομικής και Πιστωτικής Συνθήκης του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ελλάδα του 1946 που υπέγραψε από τη μεριά της Ελλάδας ο Εμμανουήλ Τσουδερός, Β΄ Αντιπροέδρος υπουργικού συμβουλίου και υπουργός Συντονισμού της Κυβέρνησης Θεμιστοκλή Σοφούλη του 1945 και από τη πλευρά του Ηνωμένου Βασιλείου ο Έρνεστ Μπέβιν (Ernest Bevin), υπουργός Εξωτερικών (Foreign Secretary) στις 24 Ιανουαρίου 1946, το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε «έτοιμο, σε συμφωνία με τη Γαλλική Κυβέρνηση, να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Ελληνική Κυβέρνηση για την λήξη των δραστηριοτήτων της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής του 1898».

Έγγραφο του 1963 του Βρεταννικού Υπουργείου Εξωτερικών (Foreign Office) σχετικό με την Ελλάδα αναφέρεται σε πρόταση κατάργησης της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, έχοντας τίτλο Administration of International Financial Commission: proposals for abolition και δύο χρόνια μετά ακολουθεί άλλο έγγραφο με τίτλο International Financial Commission: abolition (1965), και τέλος, το 1966, αναφορά για την ενσωμάτωση του προσωπικού της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής στις Ελληνικές Δημόσιες Υπηρεσίες. Για το διάστημα 1970-1975 υπάρχει επίσης σχετική αναφορά του Βρετανικού υπουργείου Οικονομικών (Treasury) για την Διεθνή Οικονομική Επιτροπή.

Η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή καταργήθηκε οριστικά το 1978, με κοινή αποδοχή των συμβαλλομένων μερών, όπως προκύπτει από σχετική αλληλογραφία μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας.

Μία εντυπωσιακή, σύντομη και τρισδιάστατη ξενάγηση μπορούν να κάνουν πλέον οι χρήστες του διαδικτύου μέσω ενός βίντεο που απεικονίζει το παλάτι της Κνωσού στα χρόνια της ακμής του Μίνωα.

Οι χρήστες μπορούν να δουν το παλάτι της Κνωσού έτσι όπως ήταν 10.000 χρόνια πριν και να θαυμάσουν τις μεγαλοπρεπείς τοιχογραφίες και τα επιβλητικά πολυόροφα κτίσματα.

Πέραν του βίντεο, το θέμα της ένταξης του Μινωικού πολιτισμού και της Σπιναλόγκα στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO τέθηκε στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης της επικουρικής επιτροπής σύμβασης της UNESCO που πραγματοποιείται στην Κρήτη, με τη συμμετοχή 35 συνέδρων από 18 χώρες από την Ασία, Ευρώπη, Αφρική, τη Βόρεια και Νότια Αμερική.

Η συνεδρίαση της επιτροπής έγινε το Σάββατο στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο υπό την προεδρία της γ.γ του υπουργείου Πολιτισμού Μαρίας Βλαζάκη και με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO με επικεφαλής την πρόεδρο Μαρία-Αικατερίνη Τζιτζικώστα.

Τα ερείπια της Κνωσσού σήμερα:

Το θέμα συζήτησης της επιτροπής ήταν η προστασία των πολιτιστικών αγαθών από την παράνομη διακίνηση-αρχαιοκαπηλία, ενώ τα μέλη της επιτροπής ξεναγήθηκαν νωρίτερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου και παρακολούθησαν ενημερωτικό βίντεο τοπικών αρχαιολόγων για τα προτεινόμενα προς ένταξη στην UNESCO Μινωικά Ανάκτορα, όπως: Κνωσού, Φαιστού, Ζάκρου, Μαλίων, Κυδωνίας, Ζωμίνθου, αλλά και βίντεο για τη Σπιναλόγκα.

Κατά τη συνεδρίαση ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης και ο πρόεδρος της ΠΕΔ, δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός ζήτησαν την ένταξη του Μινωικού Πολιτισμού και της Σπιναλόγκα στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Βίντεο: tlt /Πηγή: neakriti.gr

1. N 140 
2. P 150 
3. Q160 
4. R 170
5. S 180 
6. T 190 
7. U 200
8. H 210
9. V 240
10. Z 240+
11. W 270
12. Y 300

 

 

6) Το τελευταίο γράμμα είναι ο δείκτης ταχύτητας, που στην ανωτέρω εικόνα είναι W.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΕΛΑΣΤΙΚΟ

Ας πάμε τώρα στο δημοφιλές ελαστικό στην Ελλάδα,  το
Michelin Energy Saver + 205/55R16 91V

Η αριθμοσειρά, δείχνει ότι πρόκειται για ένα ελαστικό , σχετικά φαρδύ (οι κατασκευαστές επιλέγουν συνήθως 195 χιλιοστά, οι Έλληνες βάζουμε 205), 16άρας ζάντας, που σηκώνει αυτοκίνητο με συνολικό βάρος 2.460 κιλά κι έχει δείκτη ταχύτητας "V", δηλαδή πάνω από 240 χλμ. πεθαίνεις.

Επειδή το άρθρο αυτό αναφέρεται κυρίως στο δείκτη ταχύτητας, θα σημειώσουμε ότι τα περισσότερα ελαστικά του "μέσου Ι.Χ." των 1600 κυβικών, έχουν δείκτη Η ή V, που σημαίνει ότι αν κάποιος παραβιάσει τα όρια ταχύτητας που καθορίζουν αυτοκτονεί ή σκοτώνει αθώους -πέραν των άλλων λόγων- και από τα ελαστικά.

Άλλο ένα δημοφιλές ελαστικό είναι το χειμερινό
Pirelli W190 Snow Control S3 195/65R15 95T
Όπως βλέπουμε, έχει δείκτη ταχύτητας Τ, δηλαδή ο κατασκευαστής σου λέει "μην τρέξεις πάνω από 190 θα σκοτωθείς" !

Το ότι υπάρχει όριο στα ελαστικά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το πιάσουμε κιόλας!
Η πείρα αποδεικνύει ότι μετά τα 130 το Ι.Χ. γίνεται άκρως επικίνδυνο για όλους.

Απλά, μην τρέχετε. Τόσο απλά.

Αυτά, με απλά λόγια. Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες και πλήρη οδηγό, οι μεγάλες εταιρείες ελαστικών έχουν αναλυτικότατους οδηγούς στα sites τους.

Σ.Γ. makpress 28/2/2017

"Δεν υπάρχει αυτό που κάνει" έλεγε ο πιτσιρικάς δίπλα μου. "Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει" επαναλάμβανε συνεχώς. Και όμως, υπάρχει. Και υπάρχει σε τόσο μεγάλη ένταση, που του έχει δημιουργήσει εμπλοκή. Γιατί δεν είναι ούτε PlayStation, ούτε εικονική πραγματικότητα, ούτε κάποιο ψηφιακό τρικ. Είναι απόλυτα πραγματικό, απόλυτα αληθινό, απόλυτα επικίνδυνο και απόλυτα ξεχασμένο, από μια άλλη εποχή. Είναι ο "γύρος του θανάτου".  

 Ο ξεχασμένος ήρωας περιστρέφεται με την γέρικη Norton του. Ο ήχος του κινητήρα, με την δυνατή συμπίεση και την κομμένη εξάτμιση, σε χτυπάει στο στομάχι. Οι ξύλινες εξέδρες αρχίζουν να έχουν κραδασμούς. Μυρίζει καμένο λάστιχο μαζί με καυσαέριο. Ο γενναίος αναβάτης σηκώνεται όρθιος στην μοτοσικλέτα του. Στην επόμενη στροφή σηκώνει το δεξί του πόδι και περνάει όλος στην αριστερή πλευρά της μηχανής, πατώντας μόνο στον αριστερό μαρσπιέ. Άλλη μια στροφή και αφήνει τα χέρια του από το τιμόνι. Στην επόμενη, σηκώνει και το αριστερό πόδι στον αέρα. Η επαφή με την μοτοσικλέτα, πλέον, υπάρχει μόνο με το δεξί πόδι στον αριστερό μαρσπιέ. Αποσπασμένος τελείως από την Norton, σαν να πετάει, έχει νικήσει την βαρύτητα - αφού η φυγόκεντρος δύναμη είναι πιο δυνατή.  

 Πιο δυνατά ήταν και τα χειροκροτήματα, όταν καβάλησε κανονικά την μηχανή του, από τους θεατές που μόλις επανήλθαν από το πάγωμα. "Δεν υπάρχει" είπε πάλι ο πιτσιρικάς. Γύρισα και τον είδα, στα αριστερά μου. Πλαστικό μαύρο μπουφάν, ζελέ και κοκοράκι στο μαλλί. Οι απλοί άνθρωποι της επαρχίας έχουν ακόμη το προνόμιο να πηγαίνουν στα πανηγύρια. Εκεί, που ξεχάστηκαν λίγοι ρομαντικοί και δεν άλλαξαν εποχή... 

Οι απλοί άνθρωποι της επαρχίας έχουν ακόμη το προνόμιο να πηγαίνουν στα πανηγύρια. Εκεί, που ξεχάστηκαν λίγοι ρομαντικοί και δεν άλλαξαν εποχή.   Ο Γιώργος Βερούτης είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας ήρεμος άνδρας 52 χρονών. Όπως είχε γράψει και ο Συνιώρης στο "0300" "είναι ο τελευταίος αρχηγός, της φυλής των ακροβατών". Ακροβατεί με την μοτοσικλέτα του στον "γύρο του θανάτου" εδώ και 30 χρόνια. Ο μοναδικός δάσκαλος του είδους, έχει μυήσει και τα παιδιά του, από μικρά, στα ριψοκίνδυνα ακροβατικά με μοτοσικλέτα. Τον Θωμά και τον Σπύρο. Γυρίζει όλη την Ελλάδα, κάνοντας νομαδική ζωή. Η γυναίκα του, η Βασιλική, είναι στο ταμείο. Είναι μαζί από το 1977, όπου και την "έκλεψε" μετά από μια παράσταση στην Σπερχειάδα.

   Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας του, ο ακροβάτης Σπύρος Βερούτης, έπεσε και χτύπησε και τελικά τα παράτησε. Τον διαδέχτηκε ο θείος του, ο Λεωνίδας, ο οποίος είχε φτιάξει και το ξύλινο βαρέλι, το 1987. Χτύπησε και αυτός και τότε αποφάσισε να πάρει το βαρέλι ο ίδιος. Τότε ήταν που του είπε ο πατέρας του «αν θέλεις να ζήσεις, πρέπει να φοβάσαι» Ο φόβος δεν του στέρησε την ελευθερία του. Έμαθε να ζει έτσι. Και αυτός και η οικογένεια του.   Καθόμαστε έξω από το τροχόσπιτο του και μιλάμε. Διακρίνω το ελεύθερο πνεύμα του, αλλά μαζί και την γενναία του ψυχή. "Στα 30 χρόνια" μου λέει "μόνο δύο έχουν μπει στο βαρέλι, εν ώρα ακροβασίας. Εσύ θα είσαι ο τρίτος". Δεν ήξερα αν πιο πολύ χάρηκα - ή αγχώθηκα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι για αυτή την απάντηση είχα κάνει 300 χιλιόμετρα. 

  "Ο Σπύρος δεν τρέχει αυτό τον καιρό" συνέχισε. "Τον αντικατέστησε ο Άρης. Είναι γιος του Μποζίκη, κάναμε μαζί ακροβατικά πιο παλιά". 

  Το βαρέλι το στήνουν πάντα στην άκρη του Λούνα Παρκ. Στο περιθώριο. Εκεί που τελειώνουν τα ψέματα και τα τρικ. Εκεί που αρχίζει η ξεχασμένη εποχή με τα ριψοκίνδυνα ακροβατικά, χωρίς δίχτυα ασφαλείας. Εκεί που οι αυθεντικοί γενναίοι ακροβάτες ρισκάρουν κάθε βράδυ, με έναν ρομαντικό ηρωισμό που, αυτός και αν είναι που "δεν υπάρχει".  

 Τους είδα να κάνουν τον σταυρό τους, σχεδόν κρυφά, κάθε φορά που καβαλούσαν την μηχανή τους μέσα στο βαρέλι. Έξω, στο ταμείο, η Βασιλική άναβε ένα τσιγάρο, κάθε φορά που άκουγε την γέρικη Norton να παίρνει μπροστά. Ήξερε ότι σε λίγα λεπτά ο άντρας της θα κάνει αυτό που ακούγεται από τα μεγάφωνα στα Ιταλικά. Το «σάλτο μορτάλε». 

Πηγή: www.lifo.gr * Ο γύρος του θανάτου δημοσιεύθηκε - αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, για πρώτη φορά, στις 18/10/2010 σαν φωτο-ιστορία. Η αναδημοσίευση στον ιστότοπο lifo.gr έγινε γιατί, στον αρχικό ιστότοπο δημοσίευσης δεν υπάρχει πια. Ούτε και πουθενά αλλού. 

Η “Lamborghini των πουλερικών”, όπως το αποκαλούν, έχει το όνομα Ayam Cemani. Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος κοτόπουλου από την Ινδονησία, που είναι κατάμαυρο στην εμφάνιση και ανήκει σε μία από τις πιο εξωτικές φυλές στον κόσμο.

Κάθε μέρος αυτού του μοναδικού πουλιού είναι μαύρο, από τα γυαλιστερά φτερά μέχρι τα νύχια και τα εσωτερικά του όργανα. Αυτό οφείλεται σε μια κατάσταση που ονομάζεται fibromelanosis, μια αβλαβής γενετική μετάλλαξη που επιτρέπει σε επιπλέον μελανίνη να διαρρεύσει μέσα στους ιστούς του πουλιού. Αυτή η διαδικασία συμβαίνει στο έμβρυο, με αποτέλεσμα τους κατάμαυρους νεοσσούς. Το Ayam Cemani ενέπνευσε τη λαογραφία της Ιάβας από τον 12ο αιώνα, όταν θεωρήθηκε πουλί της ελίτ. Θεωρείται πτηνό που φέρνει δύναμη και πλούτο. 

Ένα πραγματικά εντυπωσιακό video από την χιονισμένη Ευρυτανία.

Εικόνες από ψηλά που μαγεύουν με το τοπίο «ντυμένο» στα λευκά. Έχει γυριστεί με drone στο Κρίκελλο Ευρυτανίας και το έχει επιμεληθεί ο Βασίλης Παπαμίχος και το μετέδωσε το TV STAR Κεντρικής Ελλάδας.