Ενα σπάνιο βίντεο με εικόνες από την Κρήτη του 1910 ήρθε στο φως!

Το ...108 ετών βίντεο γυρίστηκε πιθανότατα από Γάλλους την περίοδο που η Κρήτη δεν είχε ακόμη ενωθεί επισήμως με την Ελλάδα και δείχνει μοναδικές κινούμενες εικόνες από τα Χανιά, το Ηράκλειο και άλλες περιοχές της ενδοχώρας τόσο στην καθημερινότητα όσο και σε γιορτές, όπως τα Θεοφάνια μπροστά στο ενετικό λιμάνι του Κούλε.

Μια εντυπωσιακή ιστορική καταγραφή όπως προκύπτει από αυτές τις μοναδικές εικόνες για την Κρητη όπως τις έφερε στο φως ο κ.Γ.Παπαδόσηφος.

κρητη 1910 from georgios papadosifos georgiou-Ag on Vimeo.

Με πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

Σβετλάνα, κόρη του Στάλιν: «Σιχαίνομαι τον κομμουνισμό, αγαπώ τον Θεό και τη Αμερική». Ο Στάλιν είχε δολοφονήσει την αγαπημένη της θεία και τα δυο αδέρφια της

«Τώρα βέβαια εσείς δεν θα με πιστέψετε, αλλά είμαι η κόρη του Στάλιν». Με αυτά τα λόγια απευθύνθηκε στον διπλωμάτη της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Νέο Δελχί, η Σβετλάνα Αλιλούγεβα – πρώην Στάλινα – τη στιγμή που θέλησε να αυτομολήσει για να απαλλαγεί οριστικά από τον τύραννο – όπως τον αποκαλούσε- πατέρα της, Ιωσήφ Στάλιν.
Η γυναίκα, 42 ετών τότε, αποκήρυξε δημόσια τον κομμουνισμό και δήλωσε: «Αγαπώ τον Θεό, την Αμερική και την μηλόπιτα».
Ο σοβιετικός δικτάτορας Ιωσήφ Στάλιν, θεωρείται από τους χειρότερους τυράννους της ιστορίας, υπεύθυνος για εκατομμύρια θανάτους αμάχων. Για την κόρη του, ήταν αβάσταχτο να ζει και να μεγαλώνει κοντά του στο Κρεμλίνο.
Της αφιέρωνε πολύ χρόνο. Μαζί έβλεπαν χολιγουντιανές ταινίες και την αποκαλούσε «σπουργίτι μου». Εκείνη, όμως, βίωσε στον μέγιστο βαθμό την καταπίεση και τον αυταρχισμό του.

Η Σβετλάνα με τον πατέρα της και τον αδελφό της

Την μεγαλύτερη δυστυχία, βίωσε στα 6 της χρόνια, όταν έχασε την αγαπημένη της μητέρα, ξαφνικά. Της είπαν ότι πέθανε από επιπλοκές ύστερα από επέμβαση σκωληκοειδίτιδας. Χρόνια αργότερα έμαθε ότι η μητέρα της τελικά αυτοκτόνησε.
Την δεκαετία του 1930, ο Στάλιν συνέλαβε την μοναδική της θεία μαζί με τον ξάδερφό της και τους εκτέλεσε. Την ίδια τύχη είχαν και τα δυο ετεροθαλή αδέρφια της.
Ακόμα και κατά την περίοδο της ναζιστικής εισβολής του 1941, ο Στάλιν βρήκε τον χρόνο και τον τρόπο για να επέμβει στις σπουδές της κόρης του. Της απαγόρευσε να σπουδάσει λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Μόσχας.
Όταν έμαθε ότι είχε συνάψει σχέση με έναν εβραίο, 20 χρόνια μεγαλύτερό της, την χαστούκισε δυο φορές δημόσια και έστειλε εκείνον σε στρατόπεδο της Αρκτικής. Ενέκρινε απρόθυμα τον γάμο της, ο οποίος κατέληξε γρήγορα σε διαζύγιο, αφού ο σύζυγός της δεν άντεξε τις συνθήκες διαβίωσης κοντά στον δικτάτορα.
Μετά τον θάνατο του πατέρα της, έκανε ότι μπορούσε για να ξεφύγει από το παρελθόν της. Κράτησε το επίθετο της μητέρας της – Αλιλούγιεβα- εξακολουθούσαν όμως να επεμβαίνουν στη ζωή της οι στενοί συνεργάτες του πατέρα της.
Όταν θέλησε να παντρευτεί έναν Ινδό κομμουνιστή δεν την άφησαν. Ο άντρας έφυγε από τη ζωή το 1966 και μόνον τότε οι σοβιετικές αρχές της επέτρεψαν να ταξιδέψει στην Ινδία για να σκορπίσει τις στάχτες του στον Γάγγη.
Δυο ημέρες πριν επιστρέψει στην Μόσχα, στις 6 Μαρτίου 1967, αποφάσισε να κάνει την επανάσταση της. Πήγε στην πρεσβεία των ΗΠΑ, στο Νέο Δελχί και ζήτησε πολιτικό άσυλο.

Ο υπάλληλος της πρεσβείας, προσπάθησε μέσω της Ουάσινγκτον να επιβεβαιώσει τα στοιχεία της, όμως ούτε καν μέσω της CIA δεν υπήρχε κάποια καταγραφή στα μητρώα με το επίθετο Αλιλούγιεβα

Με την δική της και μόνο επιβεβαίωση ότι είναι η κόρη του Ιωσήφ Στάλιν, κατάφερε ουσιαστικά να σφραγίσει το διαβατήριο της και να αποκτήσει τουριστική βίζα. Έτσι βρέθηκε μέσα σε λίγες ώρες στη Ρώμη.
Όταν οι σοβιετικοί κατάλαβαν την εξαφάνιση της, δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν τίποτα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, βρέθηκε στην Ελβετία. Οι αρχές στις ΗΠΑ, προσπαθούσαν να αποφασίσουν αν θα την δεχθούν. Τελικά, ο πρόεδρος Λίντον  Τζόνσον έδωσε εντολή να εγκατασταθεί, προφασιζόμενος ανθρωπιστικούς λόγους.
Στις 21 Απριλίου 1967, την υποδέχτηκαν στο αεροδρόμιο εκατοντάδες δημοσιογράφοι, ενώ εκείνη τους έκανε τη χάρη να αποκαλέσει δημόσια τον πατέρα της «ηθικό και πνευματικό τέρας». Προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα. Έγραψε δυο βιβλία βασισμένα στη ζωή της που μοσχοπουλήθηκαν και την έκαναν σε σύντομο χρονικό διάστημα πολυεκατομμυριούχο και περιζήτητη. Παντρεύτηκε και χώρισε ακόμα μια φορά, ενώ άλλαξε και πάλι το όνομα της εξολοκλήρου αυτή τη φορά. Ήταν πια η Λάνα Πίτερς.

Η χαρά όμως δεν κράτησε εσαεί. Η σπάταλη ζωή της άρχισε να της δημιουργεί προβλήματα επιβίωσης. Μετακινούνταν συνεχώς και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει φίλους

Το 1984, επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση υποστηρίζοντας ότι δεν γνώρισε ούτε μια μέρα ξεκάθαρης ελευθερίας στις ΗΠΑ. Αισθανόταν όπως είπε το «κατοικίδιο της CIA» και των υπόλοιπων μυστικών υπηρεσιών.
Δυο χρόνια αργότερα,αποκηρύσσοντας τις προηγούμενες δηλώσεις της γύρισε στις ΗΠΑ δηλώνοντας ότι: «Κανένας δεν μπορεί να απαλλαγεί από την μοίρα του. Για το μόνο πράγμα που μετανιώνω είναι ότι η μητέρα μου δεν παντρεύτηκε έναν ξυλουργό».
Έζησε τα τελευταία της χρόνια σε γηροκομείο στο Γουισκόνσιν. Πέθανε το 2011, από καρκίνο του παχέος εντέρου.

mixanitouxronou.gr

6 Οκτωβρίου 1912,ο  Μαυροδήμος Ιωάννης, Ανθυπολοχαγός 7ου λόχου του 2ου Συντάγματος Πεζικού από τη Σπερχειάδα,  πέφτει ηρωικά στην μάχη της Ελασσόνας, (ο πρώτος Έλληνας νεκρός αξιωματικός των Βαλκανικών πολέμων)

Η οικογένειά του έχοντας μακρά στρατιωτική παράδοση, πρόσφερε στο Γένος, σε κάθε πόλεμο, και από έναν Μαυροδήμο. Το 1821, το 1886, το 1897. Δεν είχε περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την ημέρα αποφοιτήσεως τού ανθυπολοχαγού Ιωάννη Μαυροδήμου από την Στρατιωτικής Σχολή, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος. «…Την ημέρα που ο λόχος του επρόκειτο να λάβει μέρος εις την μάχην, εσηκώθηκε πρωί, εξυρίσθη, εκτενίσθη, διέταξε και τού έφεραν την καλή του στολή, τις καινούργιες του τις μπότες, τα άσπρα του γάντια, τέλος στολίστηκε σαν γαμπρός, ετράβηξε το σπαθί και είπε στους άνδρας του: εμπρός παιδιά… Και σκοτώθηκε από τους πρώτους».
Στον τάφο τού ήρωα είναι χαραγμένο: «Ἠδὺ τὸ ὑπὲρ πατρίδος τελευτᾶν. Ἰωάννης Ἀλεξ. Μαυροδῆμος, ἀνθυπολοχαγὸς Πεζικοῦ, ἐκ Φθιώτιδος, ἐτῶν 26, πρῶτος Ἀξιωματικὸς πεσὼν ἐνδόξως ἐν τῇ μάχη τῆς Ἐλασσόνος, τῇ 6η Ὀκτωβρίου 1912».
______________________
[Πηγή: Κείμενο τού δάσκαλου Δημήτριου Νατσιού με τίτλο: «Ποιούς ‘βολεύει’ η ιστορική λήθη;»

Αίσθηση προκαλεί η συνέντευξη που έδωσε η πρώην εκδότρια της Ελευθεροτυπίας Μάνια Τεγοπούλου στο περιοδικό Οδός Πανός και τον Γιώργο Χρονά.   

Ένα από τα πιο συζητημένα αποσπάσματα είναι αυτό στο οποίο αναφέρει ότι η ίδια  γνώριζε πολύ καλά τους «εχθρούς» της που απέλυε από την Ελευθεροτυπία, μεταξύ των οποίων και ο θείος της, και ότι της «έσπαγαν τα αρχ@@@α».  

 Αποσπάσματα από την συνέντευξη:  

 - Κυρία Τεγοπούλου θυμάστε πότε βγήκε το τελευταίο φύλλο της Ελευθεροτυπίας; Πότε κυκλοφόρησε. 

22 Δεκεμβρίου του 2011

 - Ήταν κάτι που εσείς επιθυμούσατε ή το θέλανε οι δημοσιογράφοι; 

Ήταν κάτι που είχα ζητήσει. Να κλείσει η εφημερίδα πολλούς μήνες πριν. Ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει. Είχει προβλήματα. Είχαν έρθει εδώ, οι διευθυντές, σπίτι μου, τους είχα πει πρέπει να κλείσει. Είχαν έρθει και οι συνδικαλιστές, σπίτι μου, ήταν ο εκπρόσωπος των συντακτών, και τους είπα, αυτό- πρέπει να κλείσει. Πρέπει να έγινε αρχές Οκτώβρη ή λίγο μετά, όταν αρνήθηκε το δάνειο ο κύριος Κωστόπουλος της Alpha Bank. Και αυτοί είπαν όχι, θα βάλουμε πλάτη. 

- Υπάρχει όμως μια πληροφορία ότι τους είπατε, να ξεκινήσουν ξανά τα φύλλα μετά τις 20 Ιανουαρίου του '12 και ό,τι εισπράττετε από το Πρακτορείο και από τις διαφημίσεις, κάτι το οποίο συμβαίνει τώρα στα Νέα και στο Βήμα, να αποδίδεται στους δημοσιογράφους, και ρώτησαν τότε, πότε ακριβώς θα μπαίνει ο μισθός μας; 

Ναι. Πριν από αυτό όμως, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, διότι η Ελευθεροτυπία δεν ήτανε μόνο ένας τίτλος, η Ελευθερία είχε και το πιεστήριο. Και είχα πει να δουλέψει το πιεστήριο, γιατί υπήρχαν συμβόλαια με τη Χρυσή Ευκαιρία, τα οποία συμβόλαια δεν επέτρεπαν να φύγει η Χρυσή Ευκαιρεία και να πάει να τυπωθεί στην Ίριδα, όπως τελικά έγινε. Θα έπρεπε να τυπώνεται και να πληρώνει κανονικά την Ελευθεροτυπία μέχρι τέλη του 2012. Ήταν μέσα στο συμβόλαιο. Και είπα δουλέψτε το πιεστήριο και παίρνετε τα λεφτά εσείς. Έπεται αυτό που λέτε εσείς, γιατί πήγα να μπω στο άρθρο 99 αλλά δεν κατάλαβε κανένας ότι έκλεισε η τράπεζα την Ελευθεροτυπία. Θεώρησαν όλοι ότι την έκλεισα εγώ. Βεβαίως είχα πει να ξαναδουλέψει και να παίρνουν τα λεφτά για να δω, αν θα τα καταφέρουν, να παίρνουν τα λεφτά, αφού έτσι και αλλιώς οι επιχειρήσεις πηγαίνανε κατά διαόλου. Του Τύπου οι επιχειρήσεις. Και οι υπόλοιπες που δεν με ενδιέφεραν, έτσι κι αλλιώς.

 - Σας λείπει; 

Όχι. Δεν ήταν δικό μου δημιούργημα. Δεν μου λείπει αλλά δεν θα την έκλεινα. Την περιουσία μου έχασα. Αν μου λείπει η περιουσία μου με ρωτάτε; Τι να σας απαντήσω. Εσάς σας λείπει η περιουσία που είχατε ή δεν είχατε; 

- Έχετε καιρόν να πάτε στο κτήριο της οδού Μίνωος; 

Έχω να πάω από το 2012. 

- Δεν ξαναπήγατε; 

Όχι. Πήγα ένα βράδυ που είχε κοπεί το ρεύμα, ήταν λίγο πριν βγει η number two Ελευθεροτυπία. Τέλου του '12 πρέπει να ήταν, όταν ο Παναγόπουλος έφτιαχνε την νέα μαζί με τον Οικονομόπουλο, με τη δική μου άδεια φυσικά, δεν το συζητώ.   {...}   

- Πιστεύετε ότι με το κλείσιμο της εφημερίδας αποκτήσατε εχθρούς, από το δημοσιογραφικό μέρος που δούλευε σε σας; 

Όχι, είχα αποκτήσει ήδη. 

- Τους ξέρατε; 

Πολύ καλά. Τους μισούς τους είχα απολύσει. Κάποιος έχει βγάλει και βιβλίο τώρα τελευταία. Και τον θείο μου απέλυσα. - Αυτό σημαίνει δύναμη, εκ μέρους σας ή όσφρηση του μέλλοντος να συμβεί; Αυτό σημαίνει ότι μου έσπαγαν τα αρχίδια. 

- Έχετε σκεφτεί τι οφείλει η Α.Ε., μπαίνοντας στο νόμο 99; 

Ναι.

 - Πόσα; 

Οι υποχρεώσεις προς τις τράπεζες ήταν 50 εκ.ευρώ, πολύ λιγότερες απ' όσες είχαν άλλα ΜΜΕ, ο ΔΟΛ και ο Πήγασος π.χ. Οι αποζημειώσεις και οι μισθοί των εργαζομένων έφθαναν τα 35 εκ. Ευρώ. Η μόνη πιθανότητα που υπήρχε για να πάρουν οι εργαζόμενοι αυτά τα ποσά ήταν μέσα από την ένταξη στο άρθρο 99 και την συνέχεια της λειτουργίας. Με την πτώχευση και το κλείσιμο των εφημερίδων αυτά τα ποσά τα χάσανε. Το άρθρο 99 προστάτευε τα δικαιώματα των εργαζομένων και όχι των τραπεζών. Οι τράπεζες θα την πατούσαν. 

- Άρα προηγούνται οι υπάλληλοι και μετά οι τράπεζες.

 Ναι τότε. Αλλά τώρα έχουν αλλάξει οι νόμοι. Μιλάμε για πράγματα που είναι αλλιώτικα. Τώρα προηγείται το κράτος. Είναι μεσαιωνικό πλέον. Το κράτος μόνο παίρνει δεν δίνει. 

- Είναι αυτά που γράψατε στα δύο άρθρα, μια στα Νέα και μία στο Βήμα; 

Ναι. Το πρώτο που έγραψα ήτανε μια δοκιμή που έκανα για να δω κατά πόσο ο Ψυχάρης θα βάλει αυτό που θα του στείλω. Το έβαλε αμέσως στα Νέα.

 - Ναι το έβαλε. Ναι αλλά εσείς ξέρετε τι θα πει αυτή η φράση; 

Όχι.

- Τι έγινε με τον Φυντανίδη και σας είχε σε στόχο όλες τις συνεντεύξεις που έδινε; Ο διάλογος, λέει, έγινε στο διάδρομο της Ελευθεροτυπίας, την επομένη της κηδείας του πατέρα σας. 

Δεν έγινε την επομένη της κηδείας του πατέρα μου. Ο πατέρας μου πέθανε 29 Νοέμβρη του 2006. Ο Φυντανίδης παραιτήθηκε τον Μάιο του 2007. 

- Είναι αλήθεια ότι ο πατέρας σας είχε πει ότι πρέπει να αλλάξει η διεύθυνση από τα χέρια του Φυντανίδη προτού πεθάνει; 

Είναι μεγάλη ιστορία, αυτή, διότι ο πατέρας μου ήθελε να του πει ότι δεν μπορεί να παίρνει 55.000-60.000 ευρώ το μήνα. Το νούμερο αυτό του το είπα εγώ. Μου λέει να τον πάρω τώρα. Δεν είναι δυνατόν του λέω, δεν θα τον πάρεις τώρα θα τον πάρεις το Σάββατο γιατί εγώ έχω μια δουλειά και θα μου την χαλάσεις. Μου λέει εντάξει, το Σάββατο θα τον φωνάξω. Την Τρίτη έγινε η κουβέντα και ο πατέρας μου πέθανε την Τετάρτη. Που να τον φωνάξει να του πει ότι παίρνεις 55.000; Όχι μόνο ο Φυντανίδης όμως. Όλοι αυξάνανε μόνοι τους το μισθό τους. Δεν ήταν η μοναδική περίπτωση. Οπότε πάει αυτό χάθηκε, οπότε λέω πως θα πολεμήσω τον Φυντανίδη; Περνάει Γενάρης, Φλεβάρης και μετά ο Φυντανίδης δίνει για εγγύηση στη Millennium Bank το μισθό του, που δεν ήταν μισθός, τα έβαζε σε μια εταιρεία γιατί αυτός ήταν συνταξιούχος. Έπαιρνε δηλαδή και δύο τρία χιλιάρικα από το ταμείο. Και τα 55 τα έβαζε σε εταιρεία. Και δεν πλήρωνε ούτε φόρους πάνω σε αυτό. Και τα δεσμεύει κιόλας γιατί είχε δάνειο στη Millennium. 

Οπότε εκεί άδραξα την ευκαιρία και όπως έφευγε από το γραφείο του και την αίθουσα συσκέψεων, που ήταν στον δεύτερο όροφο, φορούσε μάλιστα ένα παλτό μαύρο σαν 1925 και του λέω κύριε Φυντανίδη να σας πω κάτι; Ήμουν με τον Θανάση, τον θείο μου, και τον φώναξα και του λέω πρέπει να μειώσετε τον μισθό σας. Μου λέει και λέει και στον Θανάση που ήταν εκεί, να τον μειώσω, πόσο να τον κάνω, να τον μειώσω 10.000; Του λέει ο Θανάσης κάτω από το μισό. Ο Φυντανίδης χλωμιάζει. Το μισό του 55 δεν είναι και λίγα λεφτά το μήνα. Και μετά είπε, εντάξει τότε θα φύγω. Όμως επειδή κλείνω τα 75 θα το ανακοινώσω εγώ μετά τα γενέθλιά μου –είπε. Και έτσι το ανακοίνωσε το Μάϊο. 

- Όταν κόπηκε το παραδάκι αποκτήσατε και άλλους καινούργιους εχθρούς; Έκφραση του Χριστιανόπουλου «το παραδάκι». 

Δεν απέκτησα εχθρούς. Δεν είχα πλέον φίλους.

 - Ακόμη και τώρα; 

Βεβαίως. 

- Σας έμαθε πολλά πράγματα το κλείσιμο της εφημερίδας;

 Απολύτως τίποτα. 

- Τα ξέρατε και πριν.

 Ναι {...}

 - Τα σαιτ σας, τα μαίηλς της Ελευθεροτυπίας, έχουν πάψει, δεν υπάρχουν; 

Έχει παύσει το σάιτ εδώ και χρόνια. Από τότε που έκλεισε. Μετά την Ελευθεροτυπία νούμερο δύο.

 - Σκέφτεστε κάτι για την Ελευθεροτυπία ή είστε αναγνώστης άλλων φύλλων που αγοράζετε στο περίπτερο; 

Δεν είμαι αναγνώστης πια γιατί δεν μπορώ να διαβάσω τίποτα. Αγοράζω που και που το Βήμα και τα Νέα, την Καθημερινή δεν τολμώ να την αγγίξω.   {...} 

- Σκεφτόσαστε να γράψετε βιογραφία; 

Δεν ξέρω να γράφω. 

- Να τα υπαγορεύσετε τουλάχιστον. 

Όχι. Σκέφτομαι να γράψω ένα αστυνομικό. 

- Όπου θα περιέχονται όλα αυτά. 

Ναι. Αλλά δεν ξέρω να γράφω. Το σκέφτομαι. Μόνο που το σκέφτομαι δεν φτάνει. 

- Αυτή είναι η πρώτη φορά που μιλάτε μετά το κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας; 

Είναι η πρώτη φορά που μιλάω γενικότερα. Δεν έχω μιλήσει ποτέ σε κάνεναν. 

Ολόκληρη η συνέντευξη στο τεύχος του περιοδικού Οδός Πανός που κυκλοφορεί 

Πηγή:www.lifo.gr

Θα έρθει το τέλος του κόσμου στις 23 του μήνα; Σύμφωνα με τους οπαδούς μιας θεωρίας οι οποίοι πιστεύουν στο τέλος του κόσμου, ναι, η 23η Σεπτεμβρίου θα σηματοδοτήσει την αρχή της Αποκάλυψης. 

Οι καλοί χριστιανοί θα ανυψωθούν στον ουρανό, ενώ οι υπόλοιποι θα αφεθούν να αντιμετωπίσουν το τέλος του κόσμου, σύμφωνα με το κεφάλαιο της Ανάληψης στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. 

Μια θεωρία με το όνομα Revelation 12 Sign προβλέπει ότι η Αποκάλυψη θα αρχίσει σύντομα, με την εμφάνιση μιας γυναίκας ηλιόλουστης, με το φεγγάρι στα πόδια της και ένα στέμμα με 12 αστέρια στο κεφάλι της. 

Οι οπαδοί αυτής της θεωρίας πιστεύουν ότι αυτή η προφητεία θα εκπληρωθεί στις 23 Σεπτεμβρίου, καθώς θα γίνει μια αστρονομική ευθυγράμμιση που περιλαμβάνει τους αστερισμούς του Λέοντα και της Παρθένου μαζί με διάφορους άλλους πλανήτες. 

Οι οπαδοί της θεωρίας υποστηρίζουν ότι η γυναίκα που αναφέρεται στην προφητεία αντιπροσωπεύει τον αστερισμό της Παρθένου, ενώ το στέμμα με τα αστέρια αντιπροσωπεύει τον Λέοντα. 

Και καθώς, κατά την προφητεία, το φεγγάρι βρίσκεται κάτω από τα πόδια της Παρθένου, στις 23 Σεπτεμβρίου ο ήλιος θεωρείται ότι θα περάσει από τον αστερισμό, εκπληρώνοντας έτσι το συγκεκριμένο σκέλος της προφητείας. 

Σύμφωνα με τους ιστότοπους των οπαδών αυτής της θεωρίας, η Αποκάλυψη θα γίνει σε δύο φάσεις, με ένα διάστημα επτά ετών ανάμεσά τους γεμάτο δοκιμασίες, κατά το οποίο ο Αντίχριστος θα καταστρέψει την ανθρωπότητα. 

Η θεωρία πάντως των συγκεκριμένων οπαδών που περιμένουν την Αποκάλυψη στις 23 Σεπτεμβρίου ελάχιστα βασίζεται στη Βίβλο και απορρίπτεται σε μεγάλο βαθμό από την ευρύτερη χριστιανική κοινότητα. 

Η περίεργη αυτή θεωρία με το όνομα Revelation 12 ξεκίνησε από τον Γουίλιαμ Τάμπλεϊ, ο οποίος είχε ένα κανάλι στο YouTube και το 2011 δημοσίευσε το πρώτο βίντεο σχετικά με την ευθυγράμμιση των πλανητών. 

Πηγή: iefimerida.gr 

Φρειδερίκος Νίτσε, ένας εκ των μεγίστων φιλοσόφων του 19ου αιώνος και ίσως ένας εκ των τελευταίων άξιων λόγου, πριν το πνεύμα από Θεός γίνει όχλος, όπως με προφητική διάθεση σημειώνει στον Ζαρατούστρα του.
Το έργο του αποτέλεσε ένα χαστούκι για την υποκριτική κοινωνία της εποχής του και ακόμα και σήμερα είναι δαιμονοποιημένος εξαιτίας της απέχθειάς του απέναντι στους φιλελεύθερους, τους υλιστές και προπαντώς απέναντι στους… ήσυχους.
Το κήρυγμά του για επαναξιολόγηση των Αξιών, για την Αιώνια Επιστροφή στην ουσία της Ελληνικής Σκέψεως και στην επιδίωξη για τον Υπεράνθρωπο ακόμα στοιχειώνουν τους χειρότερους εφιάλτες των τυράννων της ανθρωπότητας. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που έχουν ανακηρύξει ανοιχτά τον σκοπό τους να παραποιήσουν και να «εκδημοκρατίσουν» το έργο του.
Ενδεικτικό των παραπάνω είναι ότι τιτάνες της σκέψεως δήλωσαν ή ήταν άμεσα επηρεασμένοι από αυτόν. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τον Ίωνα Δραγούμη και τον Νίκο Καζαντζάκη, ενώ αντίστοιχα το έργο του ίδιου ήταν βαθύτατα επηρεασμένο από τους Έλληνες «ρατσιστές» (όπως τους ονομάζουν οι ουραγοί της Νέας Τάξης Πραγμάτων), δηλαδή τον Πλάτωνα και τον Ηράκλειτο.
 

Ως ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν τον μεγάλο φιλόσοφο και με γνώμονα την Ανάγκη για Ακατάπαυστο Αγώνα στις σκοτεινές μέρες που ζούμε, δημοσιεύουμε δύο επίκαιρα απόσπασματα από το έργο του:

«Ο Ζαρατούστρας κοιμήθηκε πολλή ώρα, και δεν πέρασε μόνον η αυγή πάνω από την θωριά του, μα και το πρωΐ. Στο τέλος, όμως, άνοιξε τα μάτια του: απορημένος κοίταξε ο Ζαρατούστρα το δάσος και τη γαλήνη, απορημένος κοίταξε και μέσα του. Ύστερα, σηκώθηκε γρήγορα, σαν κανένας θαλασσοπόρος. Που βλέπει ξαφνικά στεριά, και ξεφώνησε χαρούμενα γιατί είδε μια καινούργιαν αλήθεια. Κ’ έτσι μίλησε τότε στην καρδιά του: «Καινούργιο φως ανάφτηκε μέσα μου: Συντρόφους χρειάζομαι, και ζωντανούς – όχι νεκρούς συντρόφους και πτώματα, που να τα κουβαλώ μαζί μου, όπου θέλω εγώ. Μα χρειάζομαι ζωντανούς συντρόφους, που να με ακολουθούν, γιατί θέλουν ν’ ακολουθήσουν τον ίδιο τον εαυτό τους – κ’ εκεί που θέλω εγώ. Ένα φως ανάφτηκε μέσα μου: να μη μιλά τον λαό ο Ζαρατούστρα, μα σε συντρόφους. Δεν πρέπει να γίνει ο Ζαρατούστρα βοσκός και σκυλί κοπαδιού».

Ο Νίτσε για τους Έλληνες
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Σαν σήμερα ξεκίνησε η πιο ηρωική και η πιο διάσημη μάχη σ΄ όλο το κόσμο. Η μάχη των Θερμοπυλών.

Οι 300 Σπαρτιάτες μαζί με τους 700 Θεσπιείς, αντιστάθηκαν μέχρι να πέσει κι ο τελευταίος, καί έμειναν για πάντα στην ιστορία.

Έγινε το 480 π.Χ αλλά όπως θα διαπιστώσετε στο εκπληκτικό αφιέρωμα του History Channel είναι μια μάχη που ακόμη και σήμερα αποτελεί αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης.

Δείτε πόσο έκθαμβοι είναι Αμερικανοί ιστορικοί και ειδικοί που μιλούν σ΄ αυτό το αφιέρωμα για τους 300 του Λεωνίδα, την "Δύναμη Δέλτα" εκείνης της εποχής όπως λέει ένας απ΄ αυτούς στο ντοκιμαντέρ που ακολουθεί...

«Lambada», τo τραγούδι φαινόμενο που ακουγόταν παντού το 1989. Ηχογραφήθηκε από τους Kaoma, αλλά ήταν αντιγραφή ενός τραγουδιού από τη Βολιβία. Η δικαστική διαμάχη.

Καυτός χορός με κοντές φούστες με βολάν σε όλα τα χρώματα του παπαγάλου, ζευγάρια σε πόζες βραζιλιάνικες- δεν ήταν απλώς  μια τραγουδιστική επιτυχία. Ήταν ένα φαινόμενο που το διέκρινε η μανία με την οποία ξεσπάνε τα φαινόμενα το καλοκαίρι, όταν συνήθως πέφτουν οι αντιστάσεις. Ώσπου να πιάσουν οι πολλές οι ζέστες το καλοκαίρι του ’89 η «lambada» είχε εξαπλωθεί και «έκαιγε» τα πάντα. Από τις ντίσκοτέκ της Ευρώπης έως τις επιθεωρήσεις στα θέατρα με τις γρανίτες στο διάλειμμα. Μικροί και μεγάλοι  βρέθηκαν στο έλεος μιας λαμπαντομανίας, που έβγαινε απειλητικά από τα  στενά μουσικοχορευτικά πλαίσια για να μπει στο σπίτι, στην κουζίνα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, όπου έβρισκε χώρο για να επεκταθεί, κατά κύριο λόγο σε ευρωπαϊκά εδάφη.

Πίσω από τον ρυθμό ήταν οι Kaoma που δημιουργήθηκαν στη Γαλλία με πρώην μέλη των Toure Kunda. Η επιτυχία του «Lambada» ξεπέρασε και τους ίδιους τους  Kaoma. Όμως οπως αποδείχτηκε, η αρχική σύνθεση δεν ήταν  δική τους.  Ο κόσμος καταλάβαινε ότι από κάπου αλλού ερχόταν η μουσική. Κάποιοι μάλιστα το έψαξαν και βρήκαν ότι είναι το ίδιο με το «Chorado se foi», σύνθεση των Kjarkas από τη Βολιβία. 

Ακούστε το τραγούδι των Los Kjarkas:

Οι  Βολιβιανοί μάλιστα μόλις πήρε το αυτί τους τη «Lambada» ζήτησαν δικαιώματα, έκαναν μήνυση και κέρδισαν. Έκτοτε Kaoma και Kjarkas συνυπάρχουν στην αιωνιότητα, οι πρώτοι στον πάνω όροφο, οι δεύτεροι στον κάτω που έχει θέα στον ακάλυπτο και  δεν τους βλέπουμε εμείς.

Το σουξέ που κυκλοφόρησε από τη CBS – τη γαλλική- ήταν παραγωγή του Ζαν Καρακός και του Ολιβιέ Λορζάκ, οι οποίοι έψαχναν ένα δυνατό beat για το καλοκαίρι, εποχές που δεν υπήρχαν και οι Black  Eyed Peas να τους το παραγγείλουν. Ο Καρακός (με ελληνικές ρίζες, Γεωργακαράκος το όνομα) είχε πλούσιο μουσικό παρελθόν και τη Celluloid Records και δυναμικούς καλλιτέχνες όπως ο Μπιλ Λάσγουελ- δηλαδή διαβατήριο στις μουσικές του κόσμου. Όταν η δισκογραφική έκλεισε, μετακόμισε στο Παρίσι και ασχολήθηκε με μουσικά πρότζεκτ και την ομάδα του «Actuel»- εκείνο το περιοδικό που σκάναρε τάσεις με άποψη όπως το δικό μας τότε, ¨Κλικ». Για τη «Lambada» συνεργάστηκε και με τον σκηνοθέτη Ολιβιέ Λορζάκ και  τους Kaoma, μουσικούς τους οποίους είχε στη δισκογραφική του εταιρεία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και  NO 1 σουξέ.

Η «Lambada» πάντως πέρασε και στο σινεμά. Το 1990 με υπογραφή του Τζόελ Σίλμπεργκ στη σκηνοθεσία, ο χορός γίνεται και ταινία, με θέμα τη ζωή ενός δασκάλου χορού που την ημέρα διδάσκει στους μαθητές του πως να χορεύουν «Lambada» και τη νύχτα κάνει μια άλλη- καθόλου «Lambada» ζωή. Ο ρυθμός βέβαια αποδεικνύεται πολύ πιο ανθεκτικός και παρά τις «επιθέσεις» που δέχεται από κάθε γωνιά της μόδας, αντέχει. Έτσι, η «ολική επαναφορά» του, έστω και μέσω sample στο τραγούδι της Λόπεζ φτάνουν σε αυτιά που δεν είχαν ποτέ ακούσει τους Kaoma (δεν λέω καν τους Βολιβιανούς από όπου οι Kaoma «ξεπατίκωσαν’ το κομμάτι).

ΠΗΓΗ: Ένα τραγούδι μια ιστορία, έκδοση της εφημερίδας  Τα Νέα, Δημήτρης Μανιάτης, Μαρία Μαρκουλή, Χάρις Ποντίδα...

Η άμμος είναι ίσως το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε την παραλία.

Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει σε μια εκπληκτική παραλία στην Κίνα, η οποία δεν έχει άμμο και είναι κόκκινη.
Βρίσκεται στο Δέλτα του ποταμού Liaohe, περίπου 30 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης Panjin στην Κίνα.

Αυτό το μοναδικό κατακόκκινο τοπίο δημιουργείται από ένα είδος θαλάσσιων φυκιών που ονομάζονται Σουέντα. Τα φύκια ξεκινούν να αναπτύσσονται κατά την περίοδο του Απριλίου –Μαΐου και διατηρούνται πράσινα καθ’ όλη την διάρκεια του καλοκαιριού.
Το φθινόπωρο τα θαλάσσια ζιζάνια παίρνουν αυτό το πορφυρό χρώμα και η παραλία μοιάζει σαν να καλύπτεται από έναν άπειρο κόκκινο χαλί που δημιουργεί ένα σπάνιο θαλασσινό τοπίο.

Η «Κόκκινη Παραλία» βρίσκεται στον μεγαλύτερο υγρότοπο και βάλτο με καλαμιές στον κόσμο και φιλοξενεί στην πραγματικότητα το πιο ολοκληρωμένο οικοσύστημα παγκοσμίως.
Η περιοχή αποτελεί το «σπίτι» για περισσότερα από 260 είδη πουλιών και 399 είδη άγριων ζώων. Στον τεράστιο αυτό βάλτο ζουν οι απειλούμενοι υπό εξαφάνιση Γερανοί Κρόουν και οι Γλάροι Μπλακ Πιντ, γι΄ αυτό και η περιοχή ονομάζεται το «σπίτι των γερανών».

Προκειμένου να διατηρηθεί ολόκληρο το οικοσύστημα ασφαλές, η περιοχή έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη από το κράτος από το 1988. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της «Κόκκινης Παραλίας» είναι φυλασσόμενο και μη προσβάσιμο στο κοινό, εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό τμήμα που είναι ανοικτό για τους τουρίστες. Η καλύτερη περίοδος για να επισκεφθεί κανείς το πάρκο είναι ο Σεπτέμβριος.

mixanitouxronou.gr