Την ώρα που το Άγαλμα της Ελευθερίας έπαιρνε σάρκα και οστά στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάπου 1.200 χιλιόμετρα μακριά άλλο ένα κολοσσιαίο αμερικανικό σύμβολο ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Κι όπως με πάμπολλες ιστορίες εφευρέσεων, όχημα ήταν και πάλι η απλή περιέργεια...

Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα του 1886 λοιπόν όταν ο Τζον Πέμπερτον, διακεκριμένος γιατρός και φαρμακοποιός της Ατλάντα, σε ένα από τα πειράματα-γιατροσόφια του παρασκεύασε ένα εύοσμο υγρό με χρώμα καραμέλας. Περιχαρής ο Πέμπερτον πήγε το παρασκεύασμά του στο γειτονικό φαρμακείο του Jacobs, όπου μπήκαν οι τελευταίες πινελιές ανθρακικού και δόθηκε στους πελάτες να το δοκιμάσουν: όλοι συμφώνησαν ότι το ποτό ήταν -το λιγότερο- ιδιαίτερο! 

Αυτομάτως το Jacobs' Pharmacy έγινε το πρώτο κατάστημα πώλησης του αναψυκτικού, όπου με 5 σεντς μπορούσε οποιοσδήποτε να απολαύσει ένα ποτήρι με το νέο προϊόν. Ο λογιστής μάλιστα του Πέμπερτον, κάποιος Φρανκ Ρόμπινσον, ήταν αυτός που ονόμασε το μείγμα «Coca-Cola» και το έγραψε με τον χαρακτηριστικό τρόπο που το ξέρουμε μέχρι και σήμερα. Το σκεύασμα αποδείχτηκε αρκετά προσοδοφόρο: στον πρώτο κιόλας χρόνο του, ο Πέμπερτον πουλούσε 9 ποτήρια Coca-Cola την ημέρα. Έναν αιώνα αργότερα, η Coca-Cola Company είχε ήδη παρασκευάσει περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια γαλόνια του μαγικού σιροπιού!

Ο Πέμπερτον ήταν ωστόσο περισσότερο φαρμακοποιός παρά επιχειρηματίας και μέσα σε 2 χρόνια (1886-1888) πούλησε τα δικαιώματα της εταιρίας του στον επιχειρηματία της Ατλάντα Asa Griggs Candler έναντι... 2.300 δολαρίων! Και ο δαιμόνιος Candler θα γινόταν έτσι ο πρώτος πρόεδρος της Coca-Cola, ο άνθρωπος που οραματίστηκε το μεγαλείο της φίρμας...

Πρώτα χρόνια



Ο Τζον Στιθ Πέμπερτον γεννιέται στις 8 Ιουλίου 1831 στο Νόξβιλ της Τζόρτζια μέσα σε μεσοαστική οικογένεια του αμερικανικού Νότου. Ο θείος του, αδελφός του πατέρα του, ήταν τρομερός στρατηγός της Συνομοσπονδίας. 

Αφού αποφοίτησε από το σχολείο, ο Τζον σπούδασε ιατρική στο τοπικό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια και το 1850, σε ηλικία μόλις 19 ετών, λαμβάνει ταυτοχρόνως την πρακτική άδεια να μπορεί να παρασκευάζει γιατροσόφια από βότανα και φυτά. 

Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο, ο Πέμπερτον άσκησε για λίγο τα καθήκοντα του γιατρού και του χειρουργού στη γενέτειρά του και κατόπιν μετακόμισε στο Κολόμπους, όπου το 1855 άνοιξε ένα από τα πρώτα φαρμακεία της περιοχής που ειδικευόταν στη materia medica, στην παρασκευή ουσιών δηλαδή που χρησιμοποιούνταν στη σύνθεση ιατρικών θεραπειών. 

Λίγο πριν τον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο μάλιστα (1861-65), ο Πέμπερτον θα πάρει άλλο ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα, αυτή τη φορά στην παραδοσιακή φαρμακευτική. Ταυτοχρόνως, το εργαστήριο-φαρμακείο του, με επωνυμία «J.S. Pemberton and Company», ήταν μοναδικό στον Νότο, καθώς παρασκεύαζε όλων των λογιών τα παραδοσιακά και εναλλακτικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνταν για θεραπευτικούς σκοπούς. Το 1860, το εργαστήριο διέθετε τον πιο πρόσφατο και τεχνολογικά προωθημένο εξοπλισμό του καιρού του, με τον Πέμπερτον και τους συνεργάτες του να κατοχυρώνουν με διπλώματα ευρεσιτεχνίας πολλά από τα μηχανήματα που οι ίδιοι πρωτοκατασκεύασαν. 



Αφού έκανε ένα διάλειμμα για να υπηρετήσει στις δυνάμεις του Νότου στον Εμφύλιο Πόλεμο, απ’ όπου βγήκε με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη για τα ανδραγαθήματά του στη μάχη και λίγο έλειψε να αφήσει την τελευταία του πνοή τον Απρίλιο του 1865, το 1869 ο Πέμπερτον μετέφερε την επιχείρησή του στην Ατλάντα, με τον τοπικό Τύπο να χαιρετίζει το γεγονός της έλευσής του ως εξής: «Ένα από τα καλύτερα χημικά εργαστήρια που υπάρχουν στη χώρα έρχεται τώρα στην περιοχή μας».

Το 1872 έγινε επιμελητής στο Ιατρικό Κολέγιο της Ατλάντα και επέκτεινε το εργαστήριό του στη Φιλαδέλφεια, καθώς πλέον κυκλοφορούσαν μαζικά στην αγορά φαρμακευτικά σκευάσματα με την επωνυμία της φίρμας του. Επιπλέον, ο διακεκριμένος πρακτικός, γιατρός, χημικός και φαρμακοποιός υπηρέτησε και στην πρώτη εξεταστική επιτροπή αδειοδότησης των φαρμακοποιών της Τζόρτζια (1881-87). 

Η επιχείρηση-εργαστήριο του Πέμπερτον λειτουργούσε για περισσότερα από 125 χρόνια μετά την ίδρυσή της, ως τμήμα κάποια στιγμή της Αγροτικής Πολιτειακής Επιτροπής της Τζόρτζια. 

Τι κι αν ήταν όμως «ο πλέον διαπρεπής γιατρός που γνώρισε ποτέ η Ατλάντα», όπως τον περιέγραφαν οι τοπικές εφημερίδες; Ο Τζον Πέμπερτον έμελλε να περάσει στην ιστορία για ένα και μόνο ένα παρασκεύασμά του και μάλιστα αυτό που δεν ήταν καθόλου θεραπευτικό…

Η γέννηση της Coca-Cola



Χρόνια πριν η Coca-Cola ξεκινήσει τη θεαματική διεθνή της πορεία, ένα ποτό γνωστό ως «Pemberton's French Wine Coca» ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στην Ατλάντα, με τη φήμη του να απλώνεται κατόπιν σε όλες τις νοτιοανατολικές πολιτείες, καθώς η ζήτηση του αναψυκτικού σκευάσματος αυξανόταν μέρα με τη μέρα. 



Το 1885 λοιπόν δημοσιογράφος της «Atlanta Journal» προσέγγισε τον δημιουργό του French Wine Coca και του ζήτησε μια λεπτομερή ανάλυση του νέου ποτού του. Ο Πέμπερτον ισχυρίστηκε ότι παραγόταν από εκχύλισμα φύλλων περουβιανής κόκας, από το καθαρότερο κρασί της περιοχής και από καρύδια Kola: «Είναι το τελειότερο από όλα τα τονωτικά, βοηθά στην πέψη, παρέχει ενέργεια στο αναπνευστικό σύστημα και ενισχύει τόσο το μυϊκό όσο και το νευρικό σύστημα». Ο Πέμπερτον εξήγησε ακόμα το πώς οι Ινδιάνοι της Αμερικής θεωρούσαν το φυτό της κόκας ιερό βότανο και επαίνεσε τα οφέλη του για το σώμα και τον νου. 



Με τη βοήθεια των φύλλων της κόκας, ισχυρίστηκε ο γιατρός, οι Ινδιάνοι είχαν καταφέρει «εκπληκτικά κατορθώματα», και μάλιστα «χωρίς κανέναν κόπο». Κατόπιν παραδέχτηκε ότι η δική του εκδοχή του ποτού βασιζόταν στο Vin Mariani, μια γαλλική τονωτική φόρμουλα που είχε τελειοποιηθεί από τη Mariani and Company του Παρισιού ήδη από το 1863.



Κι έτσι όταν το 1886 η πόλη της Ατλάντα υιοθέτησε την Ποτοαπαγόρευση, ο Πέμπερτον υποχρεώθηκε να παρασκευάσει άλλη συνταγή του δημοφιλούς τονωτικού του, καθώς το κρασί ήταν πλέον απαγορευμένο. Εγκατέλειψε λοιπόν την αναφορά στο κρασί στην ονομασία του προϊόντος, αντικατέστησε το αλκοόλ με εκχύλισμα ζαχαρούχου σιροπιού και με τη βοήθεια του λογιστή του, όπως είπαμε, η νέα φόρμουλα της Coca-Cola είχε μόλις γεννηθεί! Κι έτσι από ιδανικό τονωτικό, η Coca-Cola ήταν πια το καλύτερο ποτό για… εγκράτεια!



Συνειδητοποιώντας ότι χρειαζόταν οικονομική βοήθεια για να κυκλοφορήσει μαζικά τη μη αλκοολούχα εκδοχή του French Wine Coca, ο Πέμπερτον ίδρυσε ξεχωριστή εταιρία για την παρασκευή της, στην οποία έβαλε επικεφαλής τον γιο του, Τσαρλς.



Όταν βέβαια η Ποτοαπαγόρευση έληξε το 1887, ο Πέμπερτον, ταυτόχρονα με την Coca-Cola, έριξε και πάλι στην αγορά τον αλκοολούχο ανταγωνιστή της French Wine Coca…

Τελευταία χρόνια



Μετά τη γέννηση της Coca-Cola, ο Πέμπερτον ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί από κάθε άλλη δραστηριότητα τόσο στο σπουδαίο εργαστήριό του όσο και στα φαρμακεία του στην Ατλάντα και αλλού στις ΗΠΑ για να αφοσιωθεί με όλες του τις δυνάμεις στην προώθηση των δύο εμπορικότατων παρασκευασμάτων του. 



Ταυτοχρόνως, ένα σώμα επιχειρηματιών απάντησε στην ανάγκη του Πέμπερτον για εξεύρεση κονδυλίων, χρηματοδοτώντας αυτό που θα γινόταν γνωστό ως Coca-Cola Company: ο Πέμπερτον θα λάμβανε δικαιώματα 5 σεντς για κάθε γαλόνι Coca-Cola που θα πουλιόταν.



Αυτή ήταν εξάλλου η επιχειρηματική πρακτική του Πέμπερτον: να σκαρώνει ιδέες, να βρίσκει συνεργάτες και χρηματοδότες και να τις μετατρέπει σε επιχειρηματικές περιπέτειες. Κι έτσι τον Μάρτιο του 1888, αφού μέτρησε κάπου 8 μήνες στην Coca-Cola Company ως συνιδρυτής, κατέθεσε αίτηση για την ένταξη της φίρμας στα επαγγελματικά μητρώα της Ατλάντα. 



Πέντε μήνες αργότερα, στις 16 Αυγούστου 1888, ο Τζον Πέμπερτον άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Ατλάντα. Τη μέρα μάλιστα της κηδείας του διακεκριμένου γιατρού, χημικού και φαρμακοποιού, όλα τα φαρμακεία της Ατλάντα παρέμειναν κλειστά ως φόρο τιμής, με τους ιδιοκτήτες τους να δίνουν το μαζικό «παρών» στη νεκρώσιμη ακολουθία. Και όπως το θέλει ο θρύλος, τη μέρα του ενταφιασμού του, κανείς δεν έβαλε γουλιά Coca-Cola στο στόμα του σε ολόκληρη την Αμερική, με τον Τύπο των ΗΠΑ να αποχαιρετά τον Πέμπερτον ονομάζοντάς τον «τον παλαιότερο φαρμακοποιό της Ατλάντα και έναν από τους πλέον διακεκριμένους πολίτες της»…



Ο δρ Πέμπερτον δεν συνειδητοποίησε ενδεχομένως ποτέ τις δυνατότητες του μη αλκοολούχου προϊόντος που παρασκεύασε, καθώς πούλησε προοδευτικά όλες του τις μετοχές στην εταιρία. Μέρες μάλιστα πριν από τον θάνατό του, παραχώρησε το υπόλοιπο ποσοστό του στον επιχειρηματία από την Ατλάντα Asa Candler, ο οποίος αφού απέκτησε το σύνολο σχεδόν των μετοχών της φίρμας επιδόθηκε στη σταυροφορία να κάνει την Coca-Cola αυτό που έγινε λίγα χρόνια αργότερα, ένα από τα μεγαλύτερα αμερικανικά σύμβολα δηλαδή και το πλέον περίφημο αναψυκτικό του πλανήτη…

ΠΗΓΗ  newsbeast.gr

Πρόκειται για ένα μηχάνημα που τοποθετείται σε εκσκαφείς και χρησιμοποιείται για να καθαρίσει οποιαδήποτε βλάστηση, έκταση με μεγάλα δέντρα, καθώς και σε δασικά αντιπυρικά έργα....

Όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, έχει την ικανότητα να εξαφανίζει ολόκληρα δέντρα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα! 

hellas-now.com

Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.

Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.
Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.

Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν στα σπίτια, έβγαλαν όλο τον κόσμο έξω, ξεχώρισαν τους άνδρες και τους εκτέλεσαν σε παρακείμενο ελαιώνα.

Η εκτέλεση έγινε από ομάδα αλεξιπτωτιστών υπό την ηγεσία του ανθυπολοχαγού της Luftwaffe, Horst Trebes και τη διαταγή του στρατηγού Kurt Student και ήταν η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Franz Peter Weixler

ήταν ο πολεμικός ανταποκριτής της Βέρμαχτ, (ανταποκριτής προπαγάνδας), που φωτογράφισε την εκτέλεση και κράτησε τα αρνητικά, τα οποία με κάποιο τρόπο κατάφερε να διοχετεύσει σε έναν φίλο του στην Αθήνα,  παρ' όλο που το φιλμ κατασχέθηκε από τους ανωτέρους του και αναγκάστηκε να υπογράψει μία δήλωση σύμφωνα με την οποία δεν είχε κρατήσει αντίγραφα.

Λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά, ο Weixler έχασε τη θέση του για πολιτικούς λόγους, αλλά ήταν προφανές ότι οι φωτογραφίες είχαν κυκλοφορήσει, γιατί τον Ιανουάριο του 1944 συνελήφθη από την Γκεστάπο, δικάστηκε για προδοσία και φυλακίστηκε. Ο μόνος λόγος που δεν εκτελέστηκε - σύμφωνα με τα λεγόμενά του - ήταν ότι είχε καταστραφεί ο φάκελός του, τόσο στο Βερολίνο, όσο και στο αρχηγείο της Γκεστάπο στη Νυρεμβέργη. "Ένας λόγος που φυλακίστηκα", αναφέρει, "ήταν ότι είπα την αλήθεια σε φίλους σχετικά με την επιχείρηση των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη, τον Μάιο του 1941 και τράβηξα φωτογραφίες".

Παρέμεινε έγκλειστος από τις 16 Ιανουαρίου του 1944 μέχρι τον Απρίλιο του 1945, δηλαδή μέχρι το τέλος σχεδόν του πολέμου. Κατόπιν από το σπίτι του στο Krailling, κοντά στο Μόναχο, έγραψε τη μαρτυρία του κατά του Γκαίριγκ, που χρησιμοποιήθηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Στη μαρτυρία του αυτή, που συντάχθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1945, αναφέρει όλες τις λεπτομέρειες του ιστορικού της αποτρόπαιας εκτέλεσης. Μεταφράζω το κείμενο από τα πρακτικά της δίκης της Νυρεμβέργης:

"Την 1η ή 2α Ιουνίου 1941, βρισκόμουν στο μέρος που είχαμε στρατοπεδεύσει, στην πρωτεύουσα της Κρήτης, τα Χανιά, όταν ένας αξιωματικός με πλησίασε και μου είπε πως εκείνο το απόγευμα επρόκειτο να δω κάτι πολύ ενδιαφέρον. Σε απάντηση της ερώτησής μου, μου είπε ότι ένα τιμωρητικό απόσπασμα επρόκειτο να σταλεί εναντίον διαφόρων χωριών, διότι είχαν βρεθεί κατακρεουργημένα πτώματα γερμανών αξιωματικών. Η ανώτατη διοίκηση της Λουφτβάφε είχε πληροφορηθεί το γεγονός αρκετές μέρες πριν και ο Γκαίριγκ είχε δώσει διαταγή να ληφθούν τα αυστηρότερα μέτρα, όπως η εκτέλεση αντρικού πληθυσμού μεταξύ 18 και 50 ετών. Είπα στον νεαρό αξιωματικό και στον λοχαγό Gericken ότι δεν είχα δει κανένα πτώμα σφαγιασμένου αλεξιπτωτιστή, είχα δει όμως πολλά πτώματα συντρόφων, των οποίων τα πρόσωπα είχαν αρχίσει να αποσυντίθενται από την τροπική ζέστη. Κατόπιν πήγα να δω τον ταγματάρχη Stenzler, ο οποίος μου είπε ότι μία αποστολή του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών είχε αναχωρήσει από το Βερολίνο την προηγούμενη μέρα, προκειμένου να διεξαγάγει έρευνα αναφορικά με τη φερόμενη σφαγή των αλεξιπτωτιστών. Είπα στον Strenzler ότι κατά τις πρώτες μέρες της μάχης είχα δει γύπες να τρώνε τα πτώματα των συντρόφων μας. Υπενθύμισα στον ταγματάρχη ότι είχαμε δει αμέτρητα πτώματα συντρόφων μας σε ημι-αποσύνθεση, αλλά ποτέ κάποιον να σκοτώνει ή να σφάζει και συμπλήρωσα επίσης ότι θεωρούσα την εκτέλεση της διαταγής του Γκαίρινγκ στυγνό έγκλημα. Ικέτεψα τον ταγματάρχη Strenzler να μη στείλει το τιμωρητικό απόσπασμα και όταν εκείνος μου διευκρίνησε ότι δεν είναι δική μου δουλειά, πήγα να δω τον  υπολοχαγό Trebes, ο οποίος εκείνη την ώρα έβγαζε λόγο σε μια ομάδα 30 περίπου αντρών. εξηγώντας τους "πόσο σημαντικό ήταν να εκτελεστεί η πράξη όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ως αντίποινα για τους συντρόφους μας που είχαν δολοφονηθεί". Η τιμωρητική αποστολή αποτελείτο από τον υπολοχαγό Trebes, έναν άλλον υπολοχαγό, έναν διερμηνέα, δύο λοχίες και περίπου 25 αλεξιπτωτιστές του 2ου Τάγματος. Ως φωτογράφος της Μεραρχίας μου, μου επιτράπηκε να συνοδεύσω αυτή την αποστολή. Κοντά στο χωριό Μάλεμε, σταματήσαμε και ο Trebes μας έδειξε αρκετά πτώματα στρατιωτών, προφανώς σε στάδιο αποσύνθεσης. Υποκινούσε το μίσος των αντρών εναντίον του πληθυσμού. Συνεχίσαμε την πορεία μας για το χωριό Κοντομαρί. Οι άντρες βγήκαν από τ' αυτοκίνητα και όρμησαν στα σπίτια της μικρής κοινότητας. Έβγαλαν όλους τους κατοίκους από τα σπίτια τους - άντρες, γυναίκες, παιδιά - και τους συγκέντρωσαν στη μικρή πλατεία. Στο μεταξύ, σε ένα σπίτι βρέθηκε το σακάκι ενός αλεξιπτωτιστή με μια τρύπα από σφαίρα στην πλάτη. Ο Trebes, αφού το εξέτασε, έδωσε εντολή να κάψουν το σπίτι. Ένας άντρας παραδέχτηκε ότι είχε σκοτώσει γερμανό αλεξιπτωτιστή, αλλά δεν ήταν δυνατόν να καταδικάσουμε κανέναν από τους άλλους για εγκλήματα ή λαφυραγωγία και ως εκ τούτου πρότεινα στον Trebes να μην προβεί στην εκτέλεση του σχεδίου και να μας δώσει εντολή να επιστρέψουμε παίρνοντας εκείνον τον άντρα μαζί μας. Όμως εκείνος ξεχώρισε όλους τους άντρες από το πλήθος και δήλωσε στις γυναίκες - μέσω του διερμηνέα - ότι θα τους εκτελέσουν και ότι πρέπει να τους θάψουν μέσα σε δύο ώρες. Όταν ο Trebes γύρισε την πλάτη του για μερικά λεπτά κατάφερα να διευκολύνω εννέα άντρες να δραπετεύσουν. Κατόπιν ο Trebes έβαλε τους άντρες να σχηματίσουν ένα ημικύκλιο, έδωσε τη διαταγή του πυροβολισμού και σε περίπου δεκαπέντε δευτερόλεπτα όλα είχαν τελειώσει".

Οι φωτογραφίες παραδόθηκαν στα Αρχεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας το 1980 και μία σειρά απ' αυτές βρίσκεται στο Μνημείο στο Κοντομαρί.

Ο Trebes παρασημοφορήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα, από τον Γκαίριγκ για τη γενναιότητά του (!) με τον Σταυρό των Ιπποτών.

Τρία χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Νορμανδία.

Ο Student, υπαίτιος για όλα τα αίσχη που έγιναν στην Κρήτη - όπως η σφαγή στην Κάνδανο και στο Κοντομαρί - μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη από τους Βρετανούς και τον Μάιο του 1947 προσήχθη ενώπιον βρετανικού δικαστηρίου με τις κατηγορίες της δολοφονίας και κακομεταχείρισης αιχμαλώτων πολέμου στην Κρήτη. Το αίτημα της Ελλάδας για έκδοσή του, απορρίφθηκε. Τελικά, κρίθηκε ένοχος για τις τρεις από τις οκτώ κατηγορίες και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση. Ωστόσο, αποφυλακίστηκε για ιατρικούς λόγους το 1948. Ο Student δεν δικάστηκε ποτέ για εγκλήματα εναντίον πολιτών (!!!).

Ο υπολοχαγός Horst Trebes εξετάζει ένα σακάκι αλεξιπτωτιστή που έχει τρύπα από σφαίρα στην πλάτη. Το σακάκι βρέθηκε στο σπίτι ενός κατοίκου του χωριού, μετά από έρευνα.

Ο υπολοχαγός Horst Trebes κατά την τελετή απονομής του μεταλλίου του.

Πηγές:

Αρχεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

Fallschirmjager.net

Musings

Η μαρτυρία του Franz Peter Weixler (στα αγγλικά)

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Γιώργο Θαλασσινό για την αποστολή στοιχείων

ΠΗΓΗ Palmografos.com - Δείτε καρέ - καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους ναζί - Η ιστορία του Franz Peter Weixler 

Αφηγήσεις ταξιδιωτών που βρέθηκαν στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της μαριχουάνας πριν από το μεγάλο “ντουμάνι” της Παρασκευής

Εάν ρωτούσες ένα κάτοικο στο Λαζαράτι τι δουλειά κάνει, η πιθανότερη απάντηση που θα έπαιρνες θα ήταν “ανθοπώλης”, η κωδική ονομασία για τον καλλιεργητή κάνναβης. Οι τρεις χιλιάδες κάτοικοι του καθώς και αυτοί που με τα χρόνια προστέθηκαν σε αυτό το κεφαλοχώρι της επαρχίας Αργυρόκαστρου άλλαξαν επαγγελματικό προσανατολισμό και από κτηνοτρόφοι, πελεκητές της πέτρας και γεωργοί μεταμορφώθηκαν σε “ανθοπώλες”.

 

 

 

Μια στροφή που επιβλήθηκε από τους πρώτους που ξεκίνησαν τις καλλιέργειες ώστε να είναι όλοι συνένοχοι και να μην υπάρχουν “καρφιά” στην αστυνομία. Η ενασχόληση με την “ανθοκομική” άφηνε ένα εισόδημα (π.χ. 50.000 σε μία οικογένεια με μικρή φυτεία) που για τα επίπεδα της Αλβανίας σε καθιστούν εύκολα στους εύπορους της χώρας. Όπως αποδεικνύεται και από τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της γείτονος οι κάτοικοι του Λαζαράτ ήταν πρωταθλητές στην κατοχή αυτοκινήτων το 2011 – 67,3% των οικογενειών διέθετε τουλάχιστον ένα – όταν ο εθνικός μέσος ήταν στο 24,8%.

 

 

 

Αυτοκίνητα αρκετά από τα οποία ήταν και πολυτελή αλλά που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να τα χαρούν καθώς η αστυνομία είχε αποκλείσει το χωριό κυρίως τις περιόδους φύτευσης και συγκομιδής της κάνναβης ώστε να μην μεταφέρονται εργάτες για τις γεωργικές εργασίες.

Τα βράδια, όταν έπεφτε το φως, οι “ελεύθεροι πολιορκημένοι” του Λαζαράτ άρχιζαν το δικό τους πάρτι αντιποίνων ή “χαιρετισμών” προς τους αστυνομικούς με συνεχείς πυροβολισμούς που έκαναν τους κατοίκους των γειτονικών χωριών να κλείνονται στα σπίτια τους για να γλυτώσουν από τις σφαίρες που έπεφταν στις αυλές τους. Οταν το 1997 κατέρρευσε το κράτος στην γειτονική χώρα οι αποθήκες των πυρομαχικών του Αργυρόκαστρου άδειασαν και ουσιαστικά μεταφέρθηκαν στο “γαλατικό χωριό”. Καλάζνικοφ, μπαζούκας και ρουκέτες είναι μερικά από τα “παιχνίδια” που μπορεί να βρεις σε κάθε σπίτι, όλα τους έτοιμα για να προασπιστούν τους κόπους μίας χρονιάς. Διαθέτουν και αντιαεροπορικό οπλισμό με το οποίο προσπάθησαν να γαζώσουν ένα ιταλικό ελικόπτερο το 2005 που είχε κληθεί προς βοήθεια από τις αρχές της Αλβανίας.

 

 

 

Φυσικά οι αστυνομικοί ούτε που να πλησιάσουν στο χωριό που είχε γίνει κράτος εν κράτει. Πριν από χρόνια εισέβαλαν στο χωριό για να συλλάβουν έναν μεγαλέμπορο και λίγες ημέρες αργότερα για αντίποινα το αρχηγείο της αστυνομίας στο Αργυρόκαστο τυλίχθηκε στις φλόγες μετά από επιδρομή συμμοριών. Μάλιστα σε συνέντευξη Τύπου που είχε παραχωρήσει τέτοιες ημέρες πριν από δύο χρόνια ο αστυνομικός διευθυντής Αργυρόκαστρου με αφορμή την από αέρος χαρτογράφηση των χασισοφυτειών από τους Ιταλούς καραμπινιέρους παραδέχτηκε ότι όποιες πληροφορίες για το τι γίνεται στο Λαζαράτι τις είχαν από δύο Ολλανδούς που είχαν επισκεφθεί το χωριό και μετά μίλησαν στις εφημερίδες, κοινώς τίποτε παραπάνω από αυτά που ήξεραν όλοι όσοι είχαν διαβάσει τα δημοσιεύματα.

 

 

 

Ας δούμε λοιπόν τι ανέφεραν οι δύο νεαροί Ολλανδοί που με ένα σακίδιο στην πλάτη και με άγνοια κινδύνου όταν άκουσαν για ένα χωριό κυριολεκτικά μέσα στην “φούντα” έτρεξαν να το δουν από κοντά. Ο λόγος για τον 27χρόνο σήμερα Τέο Ρούλοφς και τον συνομήλικο φίλο του Ντάαν Φόνκ που πριν από τρία χρόνια έζησαν το δικό τους έπος στα αλβανικά βουνά. 

“Ενα ολόκληρο χωριό καλύπτεται από φυτείες κάνναβης, για να πάνε στο σχολείο, τα παιδιά ανοίγουν δρόμο ανάμεσα από φυτά τριών μέτρων. Είναι απίστευτο!”, είπε ο Τέο στην αλβανική εφημερίδα “Τέμα”, το σχετικό δημοσίευμα της οποίας αναδημοσιεύτηκε από το γαλλικό περιοδικό “Κουριέρ Ιντερνασιονάλ”.

Στην αρχή οι χωρικοί ήταν καχύποπτοι, έβλεπαν τους δύο νεαρούς με μισό μάτι, όμως μόλις έμαθαν πως είναι Ολλανδοί, η καχυποψία μετατράπηκε σε χαμόγελα. Η εθνικότητά τους, τους άνοιξε όλες τις πόρτες και το βίντεο που τράβηξαν στη διάρκεια της επίσκεψής τους είχε μεγάλη επιτυχία στο YouTube. “Μείναμε μόλις δύο ώρες στο χωριό, το οποίο θα ήταν ένα πολύ συνηθισμένο χωριό, αν έλειπαν αυτές οι φυτείες κάνναβης”, ανέφερε ο Τέο. “Ο,τι είναι πράσινο εκεί, είναι κάνναβη… Ο τύπος που μας συνόδευε μιλούσε άψογα αγγλικά. Οι γονείς του είχαν πληρώσει τις σπουδές του στο εξωτερικό χάρη στα χρήματα που κερδίζουν από την κάνναβη. Πέσαμε στην περίοδο της συγκομιδής και η οικογένειά του είχε παρατάξει τεράστια φυτά στην ηλιόλουστη αυλή. Δεν μας επέτρεψαν να τραβήξουμε φωτογραφίες, όμως καπνίσαμε όσο θέλαμε!”, προσθέτει ενθουσιασμένος ο νεαρός. “Πωλούν την κάνναβη στο ένα δέκατο της τιμής στην οποία πωλείται στα ολλανδικά coffee shops και αυτό αρκεί για να ζήσει άνετα μια οικογένεια”, συνεχίζει ο Τέο.

“Οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλόξενοι, αν και πάνω στο τραπέζι υπήρχε ένα γεμάτο αυτόματο… Είναι μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, μικροσκοπική σε σύγκριση με αυτές που υπάρχουν τριγύρω. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κάνναβη είναι εδώ βασιλιάς”.

 

Τα βήματα τους ακολούθησε και ο Νέιτ Ρόμπερτ, ο επικεφαλής ενός ταξιδιωτικού blog που μαζί με τους φίλους του κατέστρωσαν ολόκληρο σχέδιο προσποιούμενοι τους “ηλίθιους” τουρίστες που χάθηκαν στον δρόμο “και μιας που βρεθήκαμε εδώ δεν καθόμαστε να τσιμπήσουμε κάτι”. Δεν κατάφεραν να τραβήξουν video όπως οι Ολλανδοί όμως πέτυχαν μετά από αρκετές ρακές που ήπιαν σε ένα κεντρικό εστιατόριο να βρουν τον τρόπο να λάβουν δύο φωτογραφίες από το παράθυρο στις γυναικείες τουαλέτες που δείχνει πόσο “καταπράσινο” χωριό ήταν το Λαζαράτ. Για όση ώρα βρίσκονταν στο εστιατόριο δεν έκρυψαν την ανησυχία τους καθώς τα περίστροφα ήταν παρόντα σε κάθε τραπέζι που φιλοξενούσε παρέα ντόπιων.

 

 

 

Μάλιστα πριν το εγχείρημα λήψης φωτογραφιών απο τις τουαλέτες, “αθώα” ρώτησαν τον μαγαζάτορα αν θα ήταν πρόβλημα να τραβήξουν μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες του χωριού, για να εισπράξουν ως απάντηση: “Θα σας συμβούλευα να μην τραβήξετε κάποια φωτογραφία ούτε εδώ ούτε σε οποιοδήποτε άλλο σημείο στο Λαζαράτ. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι (σ.σ. οι κουμποροφόροι) θα ενοχληθούν πάρα μα πάρα πολύ. Δεν θέλουν οι φωτογραφίες να καταλήξουν στο διαδίκτυο. Εάν κάνετε κάποια φωτογράφιση, τα πάντα μπορεί να αλλάξουν, η κατάσταση να γίνει δύσκολη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Οι κύριοι μπορεί να αγριέψουν και τα πάντα μπορεί να συμβούν”...

 

http://news247.gr/

10 υπέροχες και εναλλακτικές χρήσεις της νοστιμότατης λιχουδιάς

Τι ξέρουμε άραγε για τις πατάτες πέρα από το να τις καταβροχθίζουμε όπου τις βρούμε;

Η παγκόσμια τροφική σταθερά σε τόσες και τόσες χώρες του πλανήτη, η πλούσια σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά πατάτα καλλιεργείται μετά μανίας για τους εδώδιμους κονδύλους που σχηματίζουν οι ρίζες της.

Και βέβαια είτε μιλάμε για τηγανιτές είτε για ψητές είτε για βραστές, οι πατάτες παραμένουν λαχταριστές όπως κι αν τις απολαύσεις, είναι ωστόσο ακόμα πιο εκπληκτικές όταν σκεφτεί κανείς τις τόσες εναλλακτικές χρήσεις τους, που τις κάνουν να φαντάζουν πιστούς φίλους του ανθρώπου! 

Κι αν διερωτάστε πού αλλού χρησιμοποιούνται οι πατάτες εκτός από το στομάχι μας, ώρα να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες θα σας φανούν τουλάχιστον ασυνήθιστες, παραμένουν αληθινές και εξαιρετικά αποτελεσματικές…

Βιομηχανική χρήση



Παρά την τεχνολογική εξέλιξη, οι ταπεινές πατάτες συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται σε μια σειρά από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του πλανήτη, περιλαμβανομένου του χαρτιού, των υφασμάτων, ακόμα και του πετρελαίου! Η περιεκτικότητά της σε άμυλο την κάνει ιδανική για βαριά βιομηχανική χρήση: το άμυλο χρησιμοποιείται, για παράδειγμα, στην παρασκευή χαρτιού αλλά και στη δυσκαμψία του υφάσματος, την ίδια στιγμή που η βιομηχανία ξυλείας τη χρησιμοποιεί για τις κολλώδεις ιδιότητές της, με την πατάτα να λειτουργεί ως αρμός για τη συγκόλληση διαφορετικών στρωμάτων ξύλου μεταξύ τους, ώστε να γίνουν πιο άκαμπτα. Σε αντίθεση με την παραδοσιακή κόλλα, το εκχύλισμα πατάτας είναι φτηνότερο και αποτελεσματικότερο…

Γυάλισμα ασημικών



Αντί για βερνίκι, η πατάτα και πιο οικολογική είναι και φτηνότερη, κάνοντας την ίδια ακριβώς δουλειά! Βράζουμε λοιπόν κάνα-δυο πατάτες καλά και κατόπιν τις αφαιρούμε, κρατώντας το νερό. Εμβαπτίζουμε μετά τα ασημικά μας μέσα στο εν λόγω νερό και τα αφήνουμε να «μουλιάσουν» για 20-30 λεπτά. Κατόπιν τα τρίβουμε με ένα πανάκι και μπορούμε πια να καθρεφτιστούμε πάνω τους! Η μέθοδος και πολύ παλιά είναι και αποτελεσματικότατη…

Βερνίκωμα παπουτσιών



Οι γυαλιστικές ιδιότητες της πατάτας δεν εξαντλούνται μόνο στα ασημικά, καθώς το θαυματουργό ζαρζαβατικό κάνει εξίσου καλά και το βερνίκωμα των παπουτσιών. Κόβουμε την πατάτα στη μέση και την τρίβουμε απευθείας πάνω στο δέρμα του παπουτσιού. Το αφήνουμε κατόπιν κάνα 5λεπτο και μετά το τρίβουμε με μια μαλακή βούρτσα ή ένα καθαρό πανάκι. Τα αποτελέσματα θα σας καταπλήξουν… 

Αφαίρεση της σκουριάς



Παλιά εργαλεία και μεταλλικά αντικείμενα τη θέλουν την πατάτα τους, όταν επιδιώκουμε να βγάλουμε τη σκουριά. Η πατάτα διαθέτει συγκεκριμένο τύπο οξέος που τρώει τη σκουριά, αφαιρώντας τη από τις μεταλλικές επιφάνειες. Κόβουμε την πατάτα στη μέση και την τρίβουμε στη σκουριασμένη επιφάνεια. Αφήνουμε κατόπιν το πράγμα να ηρεμήσει κάνα μισάωρο και τελικά τρίβουμε με μεταλλικό σύρμα, ελπίζοντας να πιστέψουν τα μάτια μας αυτό που θα δουν! Κι αν τα αποτελέσματα δεν δικαιώσουν την προσπάθεια, επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία…

Αφαίρεση των μαύρων κύκλων



Η έλλειψη ύπνου και η ταλαιπωρία οδηγεί σε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και η πατάτα επιστρατεύεται και πάλι για να κάνει τη βρόμικη δουλειά. Κι ενώ το αγγουράκι το κάνει το θαύμα του, η πατάτα είναι ακόμη καλύτερη εδώ: τοποθετούμε πάνω στα μάτια μια φέτα πατάτας και την αφήνουμε εκεί για 20 περίπου λεπτά. Το μυστικό εξάλλου το ξέρουν και τα κέντρα ομορφιάς, καθώς εκεί η χρήση της πατάτας παραείναι διαδεδομένη σε χαλαρωτικά και τονωτικά σκευάσματα…

Θεραπεία για αδιαθεσίες



Και γιατρικό λοιπόν η πατάτα! Ο χυμός που βγαίνει από την πατάτα, αν και όχι ιδιαιτέρως γευστικός, είναι μαγικός όταν μιλάμε για θεραπεία έλκους, ανακούφιση σωματικών πόνων, σπασμούς, καούρες, διαστρέμματα, ακόμα και τις μελανιές μπορεί να εξαλείψει. Ο πλούσιος σε βιταμίνες πατατοχυμός έχει χρησιμοποιηθεί εξάλλου ευρέως στην ανθρωπότητα εδώ και εκατοντάδες χρόνια…

Θεραπεία δέρματος



Άλλη μια μυστική χρήση της πατάτας, καθώς επιστρατεύεται για να βοηθήσει στην ακμή, τα μαύρα στίγματα, το λιπαρό δέρμα αλλά και άλλες κοινές δερματικές παθήσεις, καθώς τα συστατικά της καθαρίζουν τους πόρους του δέρματος και εξαφανίζουν μελλοντικές απειλές. Είτε τη χρησιμοποιούμε απευθείας στο δέρμα, τρίβοντάς τη πάνω στο πρόσωπο, είτε κάνουμε πάστα πατάτας, με τη βοήθεια του μπλέντερ, και την εφαρμόζουμε κατόπιν στο πρόσωπο σαν μάσκα. Ξεπλένουμε καλά και αποκτάμε δερματάκι μωρού!

Εμφάνιση φωτογραφιών



Πολύ πριν τις μέρες της ψηφιακής φωτογραφίας, οι άνθρωποι συνήθιζαν να εμφανίζουν το φιλμ για να δουν τις πολύτιμες εικόνες τους. Μια πρώιμη μέθοδος εμφάνισης ήταν το Autochrome, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από μια χούφτα μερακλήδων φωτογράφων: η μέθοδος βασίζεται στη χρήση μικροσκοπικών κόκκων αμύλου. Το άμυλο, με τη βοήθεια ειδικού εμφανιστικού χημικού, είναι κατάλληλο τόσο για την ασπρόμαυρη όσο και την έγχρωμη φωτογραφία… 

Υποκατάστατο του πλαστικού



Η πατάτα μπορεί να υποκαταστήσει το πλαστικό σε μια σειρά από χρήσεις και αυτά είναι καλά νέα για τον πλανήτη. Το άμυλο και πάλι της πατάτας είναι ιδανικό υλικό για την κατασκευή βιοδιασπώμενων πιρουνιών, κουταλιών και πιάτων! Κι έτσι όχι μόνο πέφτει το κόστος παραγωγής, αλλά κάνουμε και καλό στο πολύπαθο περιβάλλον… 

Πηγή ενέργειας



Δεν είναι μυστικό ότι η πατάτα μπορεί να λειτουργήσει ως μπαταρία, καθώς πολλά σχολιαρόπαιδα στον πλανήτη μαθαίνουν να ανάβουν λαμπτήρες και να λειτουργούν ψηφιακά ρολόγια με τη βοήθεια της ταπεινής πατάτας! Η ποσότητα ενέργειας που διαθέτει η πατάτα μπορεί να δαμαστεί, μέσω καλωδίων, λειτουργώντας ως μικρή μπαταρία, αρκετή πάντως για να ανάψει μια λάμπα. Και μπορεί να μην είμαστε σε θέση να βάλουμε μπροστά την πεσμένη μπαταρία του αυτοκινήτου μας με πατάτες, όλοι ωστόσο μπορούμε να βρούμε δημιουργικές χρήσεις της πατάτας ως εναλλακτική πηγή ενέργειας.



Όταν μάλιστα συνδέσουμε πολλές από δαύτες μαζί, τότε μπορούμε να λειτουργήσουμε μεγαλύτερες συσκευές με την ενέργειά τους…

 

 

 

newsbeast.gr/

Η άθλια εκμετάλλευση από τον άντρα της που την ταρίχευσε για τα χρήματα

 

 

 

Αργότερα ο Theodor Lent την παντρεύτηκε. Κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στη Ρωσία το 1860, η Τζούλια γέννησε ένα μωρό με παρόμοια χαρακτηριστικά που έζησε μόλις τρεις μέρες. Η ίδια πέθανε στην ηλικία των 26 από επιπλοκές του τοκετού, πέντε μέρες μετά. Ο άντρας της ταρίχευσε την Τζούλια και το μωρό και τους τοποθέτησε σε γυάλινη προθήκη για να τους εκθέτει στις περιοδείες. Αργότερα βρήκε μια άλλη γυναίκα με παρόμοια εμφάνιση και την ονόμασε Zenora Pastrana. Ακολούθησε και αυτή την ίδια καριέρα. Παρά την κερδοφόρα επιχείρηση ο Lent κατέληξε σε ψυχιατρείο στη Ρωσία και πέθανε το 1884.

 

 

 

Τα ταριχευμένα πτώματα εξαφανίστηκαν για ένα διάστημα και το 1921 βρέθηκαν στο Όσλο όπου παρέμεναν σε έκθεση ως και τη δεκαετία του 1970. Κάτω όμως από τη γενική κατακραυγή απεσύρθησαν. Η Τζούλια αργότερα βρέθηκε στο πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία στο τμήμα ανατομίας και παρέμενε άταφη για 150 χρόνια.

 

 

Το Φεβρουάριο του 2013 με πρωτοβουλία του κυβερνήτη της γενέτειράς της και σε συνεννόηση με τις νορβηγικές αρχές, η Τζούλια μεταφέρθηκε και θάφτηκε με καθολική τελετή στην γενέτειρά της στο Sinaloa.

 

ΠΗΓΗ http://news247.gr/

Η ιστορία της γυναίκας που σχεδίασε τα σύνορα του Ιρακ. Οι περιπέτειες, η σύλληψη και το απρόσμενο τέλος

Έφτασε στη Βαγδάτη διασχίζοντας μαζί΄με ελάχιστους μια από τις πιο αφιλόξενες ερήμους του κόσμου. Ήταν λίγο πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκείνη την εποχή η Βαγδάτη βρισκόταν υπό ένα καθεστώς, πιστό στους Οθωμανούς.

Η Gertrude Bell, 45 ετών τότε, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και ζήτησε να πάρει άδεια εισόδου στην περιοχή. Οι αρχές της την έδωσαν απρόθυμα μιας και πίστευαν ότι η Βρετανίδα ήταν αρχαιολόγος και φιλόλογος Αραβικών.

Στην πραγματικότητα όμως ήταν μια κατάσκοπoς. Σύμφωνα με "κώδικα" της κατασκοπίας, τα αφεντικά της την είχαν ενημερώσει ότι αν έμπλεκε κάπου, δε θα αναλάμβαναν καμία ευθύνη για εκείνη.

Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια επέστρεψε στη Βαγδάτη και σχεδίασε τα σύνορα του νέου Ιράκ.

Μαζί με τον T.E. Lawrence προσελήφθησαν λίγο πριν από το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου για να συγκεντρώσουν πληροφορίες για τους Οθωμανούς.

Και οι δύο γνώριζαν να μιλούν αραβικά άπταιστα. Μαζί με άλλους κατασκόπους στελέχωσαν το Αραβικό Γραφείο, που έδρευε στο Κάιρο.

Στόχος τους ήταν να φτάσουν στην πόλη Hail, στην οποία δεν είχε φτάσει κανένας Ευρωπαίος από το 1893. Υπό την κάλυψη της αρχαιολογικής έρευνας, ο πραγματικός σκοπός της Bell ήταν να αξιολογήσει τη δύναμη της δολοφονικής οικογένειας al Rashids.

Η οικογένεια των  Rashids είχε εκδιωχθεί από το Ριάντ από το νεαρό Abdul Aziz bin Abdurrahman al Saud, γνωστό αλλιώς και ως Ibn Saud, ο οποίος έμελλε να γίνει ο ιδρυτής της Σαουδικής Αραβίας.

Όταν έφτασε στην πόλη Hail, οι Rashid την υποπτεύθηκαν και την έθεσαν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο βασιλικό συγκρότημα.

Το 1916 η  Bell ταξίδεψε στη Bασόρα και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στη Bαγδάτη, αμέσως μετά την κατάληψή της από τους Βρετανούς, όπου ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου του αποικιακού διοικητή της Μέσης Ανατολής, σερ Πέρσι Kοξ, για θέματα σχέσεων με τον αραβικό πληθυσμό.

Σχεδιάζοντας τα σύνορα του νέου κράτους

Μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Bell σχεδίασε τα σύνορα ενός νέου κράτους της Μεσοποταμίας (μετέπειτα Ιράκ), που αποτελείτο από τις πρώην οθωμανικές επαρχίες της Mοσούλης, της Bαγδάτης και της Bασόρας. Η Bell έπεισε τον Winston Churchill (τότε Υπουργό Πολέμου) να ορίσει ως ανώτατο άρχοντα τον πρώην βασιλιά της Συρίας Feisal. Η Bell είχε τόση επιρροή πάνω στον ιρακινό μονάρχη, που αποκλήθηκε "βασίλισσα του Ιράκ δίχως στέμμα".

Όταν τελείωσε ο πόλεμος κι ενώ οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αποφάσιζαν για το μέλλον της Αραβίας, η Bell κατείχε μια σημαντική θέση επιρροής, χάρη στις εσωτερικές πληροφορίες που είχε καταφέρει να αποκτήσει.

Στη διάσκεψη Ειρήνης του 1919, υπήρξε μυστική συμφωνία που είχε συναφθεί με τους Γάλλους, οι οποίοι ήθελαν να έχουν τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου και επρόκειτο να πάρουν τη Δαμασκό, ενώ η Βρετανία θα κάλυπτε το κενό που άφηνε πίσω της η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας καταρτίζοντας εκ νέου του χάρτη της Αραβίας.

Σύμφωνα με την Daily Beast,οι διαπραγματεύσεις στη Βαγδάτη εξαρτιόνταν σε μεγάλο βαθμό από τις ικανότητες της Bell, η οποία γνώριζε άπταιστα αραβικά αλλά και τα σχίσματα και τις βεντέτες στην περιοχή. Μάλιστα, πολλές από τις συσκέψεις πραγματοποιήθηκαν στο σπίτι της.

Η Bell, εκτός από τις πολιτικές της δραστηριότητες, ενδιαφέρθηκε για τη διάσωση του πολιτισμού και της ιστορίας του Ιράκ, της χώρας που περιλαμβάνει τα σπουδαία κατάλοιπα των πολιτισμών της Μεσοποταμίας και την παραμονή τους στον τόπο καταγωγής τους. Συγκέντρωσε έτσι στη Βαγδάτη μεγάλο αριθμό σπουδαίων έργων τέχνης, όπως της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας κι αυτή η συλλογή αποτέλεσε τον πυρήνα του μουσείου, το οποίο εγκαινιάσθηκε τον Ιούνιο του 1926, ένα μόλις μήνα πριν από το θάνατό της.

Πήγαινε για ιππασία και κολύμπι κάθε μέρα, κάπνιζε πολύ και δεν έκρυβε το γεγονός ότι ήταν άθεη. Έμοιαζε να νιώθει πιο άνετα με τη συντροφιά των Αράβων, παρά με τους συναδέλφους της στο Κάιρο.

Στις 12 Ιουνίου 1926 βρέθηκε νεκρή στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της, λόγω υπερβολικής δόσης υπνωτικών χαπιών.

(Πηγή: thedailybeast)

Μελισσοκόμος στη Σλοβενία παρατήρησε και ανέφερε για πρώτη φορά την παρουσία στη χώρα, της τρομερής ασιατικής σφήκας που θεωρείται δολοφόνος των μελισσών.   Ο μελισσοκόμος παρατήρησε αρχικά μεγάλη καταστροφή στα μελίσσια του για να εντοπίσει αργότερα τη σφήκα που εικάζεται ότι μπήκε στη χώρα από την Ιταλία, όπου ήδη είναι παρούσα.    Η Ένωση Μελισσοκόμων Σλοβενίας επιβεβαίωσε την παρουσία της ασιατικής σφήκας, η οποία είναι εισβολέας στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τα τελευταία χρόνια προκαλεί τεράστιες ζημιές σε μελίσσια ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις είναι επικίνδυνη και για τους ανθρώπους, όχι μόνο σε όσους είναι αλλεργικοί στα τσιμπήματα. Ήδη στη Γαλλία 6 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από το τσίμπημα της. Πρόκειται για είδος σφήκας που φτάνει σε μήκος ακόμη και τα 6 εκατοστά και μπορεί να πετάξει με ταχύτητα 60 χλμ. την ώρα. Οι μέλισσες γίνονται εύκολη λεία της αφού δεν διαθέτουν αμυντικούς μηχανισμούς για να την αντιμετωπίσουν.   Η σφήκα αυτή εισβάλει και στα μελίσσια και μπορεί να θανατώσει 40 μέλισσες το λεπτό.   Εκτός από την Ιταλία και τώρα τη Σλοβενία η ασιατική σφήκα έχει ήδη κάνει την εμφάνιση της στη Γαλλία και στη Βρετανία. 

http://www.lifo.gr/