Ο πλήρης ευτελισμόςτου κοινοβουλευτισμού και κατ' επέκταση της δημοκρατίας (αυτής της κουτσής, της αντιπροσωπευτικής), δεν οφείλεται μόνο στα τσόλια τούτα.
     Εκτός από αυτά υπάρχουν και δεκάδες άλλα σούργελα μέσα στην Βουλή.
     Όλη η Βουλή μόνο
σούργελα.

     Το κάθε σούργελο με το δικό του προσωπικό μαγαζάκι, με το δικό του συμφέρον, που το διαπραγματεύεται με τα άλλα μαγαζάκια-εταιρείες-κόμματα,
     ..φόρα παρτίδα, απροσχημάτιστα και μπροστά στα μάτια του λαού,
     ..όπως τα παλιά τα χρόνια πηδιόντουσαν οι κοκότες τα βράδια μέσ΄τον δρόμο κάτω απ' τα φανάρια για ένα τάληρο, χωρίς να τους πέφτει η μούρη, για το μεροκάματο της ντροπής και της εξαθλίωσης.
     Μπροστάρηδες νταβατζήδες και πορνοβοσκοί, οι αρχηγοί των μεγάλων μπ@@@δέλων-κομμάτων, εκμαυλίζουν και εκμαυλίζονται κάτω απ' τον ήλιο, ολοφάνερα,
     ..έτσι,
     ..για να βλέπει ο λαός να συνηθίζει την ξευτίλα τους και την ξευτίλα του, που κατάφερε να ψηφίσει μία Βουλή αμιγώς μνημονιακή, χωρίς ίχνος αντιαποικιοκρατικής αντιπολίτευσης, μιά Βουλή πρωτοφανώς δωσιλογική και ανθελληνική, 
     (το λεγόμενο κουμουνιστικό κόμμα είναι έτσι, για το ξεκάρφωμα, αφού αν δεν πέσει πρώτα ο καπιταλισμός παγκοσμίως τα συντρόφια δεν βλέπουν φως και λόγο σοβαρής αντίστασης, άσε που αγώνας χωρίς το δικό τους κομματικό καπέλο δεν είναι γι αυτούς αγώνας, αλλά φάρσα του συστήματος(!))
     ..να βλέπει ο λαός να αποκτά αντισώματα στην βρωμιά, στην δυσωδία, στην λέρα,
     ..να νομίζει πως όλα αυτά είναι φυσιολογικά, πως έτσι είναι η κανονικότητα,
     ..η αριστερή κανονικότητα των "αριστερών" απατεώνων.

     Όμως πώς μπήκανε όλα αυτά τα σούργελα στην Βουλή;
     Πώς βρεθήκανε εκεί; 
     Από μόνα τους πραξικοπηματικά σαλτάρανε μέσα;
     Όχι. Τα πραξικοπήματα τα κάνουνε μετά, καθημερινά, αφού βρέθηκαν μέσα.στο κοινοβούλιο,
     ..ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΒΑΛΑΜΕ.  ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ.

     Γι αυτό τα σούργελα δεν είναι αυτά που βλέπουμε να χρηματίζονται και να διαπομπεύουν θεσμούς και ήθη δημοσίως.
     Αυτά δεν είναι παρά π@υτάνες του χρήματος και της πρόσκαιρης εξουσίας.

     Τα πραγματικά σούργελα είμαστε εμείς.
     Που τους ψηφίζουμε,
     ..και που τους κοιτάμε μόνο!..

mandatoforos.blogspot.com

Η ​τραγωδία μας των Ελλήνων σήμερα είναι ότι αντιλαμβανόμαστε τα όσα συμβαίνουν όχι με τη λογική μας, την κριτική λειτουργία του νου μας, αλλά με την παθητική κατανάλωση εντυπώσεων.Αυτή η απλή φρασούλα, που μπορεί να την εκλάβει κανείς σαν «σχήμα λόγου» ή έκφραση ρητορική, συνοψίζει μια συλλογική συμφορά.

      Οσοι αναλαμβάνουν, χρυσοπληρωμένοι, να μετασκευάσουν αυτά που πραγματικά συμβαίνουν σε τεχνουργημένες «εντυπώσεις», με αντεστραμμένη την εικόνα της πραγματικότητας, είναι σπουδαγμένοι παραχαράκτες, περιζήτητοι στην «αγορά» –χάρη σε αυτούς οι παραγωγικές και ανταλλακτικές σχέσεις έχουν μετασχηματιστεί σε αρένα πολυμήχανης πανουργίας και απατεωνίας.

      Εχουν την ικανότητα (και τις τεχνικές) να παρουσιάζουν το «αρνητικό» της φωτογραφίας σαν να είναι το θετικό: το άσπρο μαύρο, το μαύρο άσπρο. Εξουσιάζουν οι απατεώνες τις τηλεοπτικές οθόνες παραμυθιάζοντας με τερατώδη καμουφλαρισμένα ψεύδη, εκατομμύρια πολιτών, έγκαιρα ευνουχισμένων από τη σχολική τους «παιδεία». Οι τηλεοπτικές εντυπώσεις «μεταβολίζονται» άσκεπτα, άκριτα, παθητικά, σε «πολιτικές πεποιθήσεις».

      Ετσι, η πιο χοντροκομμένη αναλήθεια παγιώνεται στις συνειδήσεις σαν ραφινάτη αλήθεια.Ακούνε οι Ελληνες τον κυρίως αυτουργό της πρόσφατης ιεροσυλίας (ασέλγειας στην ελληνικότητα της Μακεδονίας), πρωθυπουργό Τσίπρα, ή τους νηπιακά μωρόπιστους, προσήλυτους στην ιεροσυλία, βουλευτές (των ΑΝΕΛ ή του «ποτάμιου» αλαλούμ), τους ακούνε να αγλαΐζουν, με διθυραμβικές κενολογίες, την καθοδηγούμενη αυτοχειρία του Ελληνισμού. Και είναι σαν να διαβάζουν την Ιστορία τους με αντεστραμμένους τους ρόλους των ηρώων της:

      Είναι σαν να ακούει ο πολίτης τον Κολοκοτρώνη «να τα βρίσκει» με τον Δράμαλη ή τον Ιμπραΐμ κερδίζοντας τον δόλιο έπαινο της Ιερής Συμμαχίας και την «καλή γειτονία» με τους αδίστακτους Οθωμανούς. Σαν να ακούει τον Ιωάννη Μεταξά να λέει ευπροσήγορο «ναι» στον Μουσολίνι και η Ελλάδα να αυτοπροσφέρεται στον «Αξονα» για να είναι αρεστή στους επικαιρικά ισχυρούς κερδίζοντας αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Ή σαν να ακούει ο Ελληνας σήμερα, ακόμα πιο πίσω, τον μακρινό Λεωνίδα να χλευάζει κάθε ενδεχόμενο αντίστασης στις Θερμοπύλες, αφού το ΝΑΤΟ και το Βερολίνο «επιτέλους θα διαβούνε».

      Δεν είναι ρομαντική εικονολογία όλα αυτά – η συλλογική αξιοπρέπεια δεν προσφέρεται για ψυχολογική κατανάλωση. Ζούμε για πολλοστή φορά, τα ψηλαφητά συμπτώματα αρρώστιας μολυσματικής, σωστής λοιμικής, που τη λέμε αρχομανία, εξουσιολαγνεία. Προσοντούχοι συνάνθρωποι, αλλά και αδικημένες από τη φύση μετριότητες, κερδίζουν στη λοταρία της εμπορευματοποιημένης «δημοκρατίας» το λαχείο των εντυπώσεων και καταλαμβάνουν πόστο εξουσίας. Γεύονται την ηδονή και τη μέθη της δημοσιότητας, των τιμών, του πλούτου. Καιυπερ-φρονούν ή παρα-φρονούν: αρρωσταίνουν βαρειά. Δέσμιοι εξάρτησης από τα παραισθησιογόνα της ανεξέλεγκτης ισχύος, δεν συστέλλονται όταν αυτοδιασύρονται με εξευτελιστικές παλινωδίες, βδελυρές ασυνέπειες, σαρδανάπαλες αλλαξοπιστίες.
 
     Τιτλοφορούνται «ριζοσπαστικοί» Αριστεριστές, αλλά δεν διστάζουν ούτε στιγμή «να γλείψουν εκεί που έφτυναν»: Να ξεπουλήσουν ιδεολογίες, δόγματα και επαναστατικές παντιέρες, να αλλάξουν πολιτική ταυτότητα μέσα σε μια νύχτα, να αγνοήσουν λαϊκό δημοψήφισμα που οι ίδιοι προκάλεσαν, να μεταμορφωθούν, με ιλιγγιώδη αδιαντροπιά, σε χαμερπείς λακέδες των «Αγορών» και του ΝΑΤΟ, σε «φιλαράκια» της Μέρκελ. Και όλος αυτός ο αυτεξευτελισμός, μόνο για την ηδονή της εξουσίας.

      Θα μπορούσαν να έχουν τον οίκτο μας, τη συμπόνια που γεννάει ένα τέτοιο κατάντημα συνανθρώπων μας. Αλλά, όταν για το αλκοολίκι τους και μόνο ξεπουλάνε με άθλια τεχνάσματαπατρώα γη και προγονική ιστορία, όταν ατιμάζουν ένα πανανθρώπινο θησαύρισμα πολιτισμού, η όποια ανοχή μας γίνεται συνενοχή. Είναι λογικά ξεκάθαρο, κραυγαλέα πρόδηλο: Αν«αναγνωρίζουμε» την ύπαρξη «μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας, αναγνωρίζουμε αυτονόητα τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα των «Μακεδόνων» και τα σύνορα του σλαβο-αλβανικού κρατικού συμπιλήματος, στη Μελούνα. Αναγνωρίζουμε αυτονόητο κρατικό σύμβολο το άγαλμα του Μεγαλέξανδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων και το αστέρι της Βεργίνας στη σημαία τους.

      Στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου σήμερα πολιτισμού των «προκάτ» εντυπώσεων, η Ιστορία γράφεται όχι από συνεχιστές του Θουκυδίδη, αλλά από «οργανικούς διανοούμενους» μισθωμένους μανδαρίνους των «Αγορών» και του ΝΑΤΟ. Οι Ελλαδικοί, ανίατα εθελότυφλοι, παθιαζόμαστε μανιασμένοι, για να επανεκλεγεί ο επιδεικτικά εξαγορασμένος Τσίπρας ή ο κραυγαλέα ανεπαρκής Κυριάκος. Φώφη, Σταύρος, Χρυσαυγίτες και ανίατοι σταλινικοί συμπληρώνουν το σκηνικό της νεκροπομπής.

      Περίπου ανάλογο ήταν το σκηνικό και όταν παραδίδαμε την Ανατολική Θράκη στους Τούρκους (μάλλον χωρίς να μας ζητηθεί), τη Βόρεια Ηπειρο στους Αλβανούς, την Ανατολική Ρωμυλία στους Βουλγάρους, τη Βόρεια Κύπρο στους Τούρκους. Πάντοτε έντεχνα πολωμένοι σε «ενδοτικούς» και «συνεπείς πατριώτες», πάντοτε παθιασμένοι από τη φανατισμένη πίστη μας σε «προκάτ» εντυπώσεις.

      Η διακυβέρνησή μας από συμπολίτες μας με αρρωστημένο ψυχισμό ήταν συχνά προφανής. Σήμερα εξόφθαλμη.  

Χρήστος Γιανναράς 

Ο  "εφευρέτης" του επιθετικού όρου graeculus(δηλαδή "μικρός έλληνας") φέρεται να είναι ο Κικέρωνας.
     Ο Κικέρωνας λοιπόν, αποκαλούσε κάποιους έλληνες της εποχής του, που γνώριζε ο ίδιος ή μάθαινε για αυτούς, graeculi (γραικύλους)μικρούς έλληνες,
     ..προσπαθώντας πιθανότατα να τους
ξεχωρίσει από τους μεγάλους Έλληνες,
     ..αυτούς που αιώνες πριν από αυτόν δημιούργησαν τον μεγάλο ελληνικό κλασσικό πολιτισμό, καιτους οποίους θαύμαζε ως ινδάλματά του και προσπαθούσε να μιμηθεί.
     Για τον Κικέρωνα η λέξη Graecus-Έλληνας  είχε ιδιαίτερη σημασία, επειδή έκρυβε μέσα της το μεγαλείο του ελληνικού κλασσικού πολιτισμού,
     ..γι’ αυτό και δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει ως Graecus τον έλληνα εκείνο (της εποχής του) που με την ανάρμοστη συμπεριφορά και τα ελαττώματά του, την σοβαροφάνειά του, τηνκομπορρημοσύνη του, την πνευματική ψευδοκαλλιέργειά του προσέβαλε την ιστορική μνήμητων μεγάλων ελλήνων προγόνων του.
     Τον χαρακτήρισε άρα, κατ’ αντιδιαστολή με το Graecus, ως graeculus.

     Σήμερα, στην κατοχική Ελλάδα των μνημονίων, 
     ..και μάλιστα τώρα, αυτές τις μέρες που τα μνημόνια μέσω της συμφωνίας των Πρεσπώνπρόκειται να λάβουν εκτός από μορφή οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής,
     ..και μορφή εθνικής μειοδοσίας,
     ..πολλοί προστρέχουν, ή επιθυμούν, ή παρακινούν όλους μας να προστρέξουμε στα πατριωτικά-ελληνικά αισθήματα τού "ανωτάτου άρχοντος", του Προέδρου της Δημοκρατίας,
     ..σαν ύστατο ανάχωμα του κυβερνητικού πραξικοπήματος απέναντι στην θέληση και τα πιστεύω της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

     ( αν το κυβερνητικό τσούρμο έχει αντίρρηση ως προς το αν οι αντιτιθέμενοι με την συμφωνία των Πρεσπών πολίτες αποτελούν την πλειοψηφία, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: δημοψήφισμα. Οι σκοπιανοί πολίτες κλήθηκαν με δημοψήφισμα να πουν την γνώμη τους. Εμείς γιατί όχι; Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος δεν μας πιέζει. Άλλους πιέζει: Τα συμφέροντα των γερμανών του Δ' Ράϊχ, και του ΝΑΤΟ-ΗΠΑ. )

     Αυτοί όμως που ελπίζουν στην πατριωτική άμυνα του Προέδρου παραβλέπουν ένα πράγμα: πωςδεν πρόκειται για Graecus-μεγάλο Έλληνα, παρά για graeculus-μικρό έλληνα.
     Έναν μικρό έλληνα από κείνους του πολιτικού σωρού που έβαλαν την υπογραφή τους στην μνημονιακή καταστροφή της χώρας.
     Ο ίδιος μάλιστα ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευλόγησε με την υπόγραφή του το "αριστερό" μνημόνιο τού 2015 καθώς και όλους τους εφαρμοστικούς νόμους (που προβλέπουν μέχρι και την εκχώρηση αρχαιολογικών χώρων στο "υπερταμείο" των τοκογλύφων),
     ..αυτό το μνημόνιο για την ύπαρξη του οποίου απαραίτητη προϋπόθεση υπήρξε ηπραξικοπηματική καταπάτηση της θέλησης του λαού όπως αυτή εκφράστηκε στο ιστορικό δημοφήφισμα του Ιουλίου του 2015.

     Σ' αυτόν λοιπόν τον μικρό έλληνα ελπίζουν πολλοί πως αν προστρέξουμε θα βρούμε στήριξη καισυμμαχία.
     Φρούδες ελπίδες.
     Οι καρέκλες, τα μεγαλεία, και τα χρήματα που συνεπάγονται όλα αυτά είναι σπουδαιότερα για τους μικρούς έλληνες για τους γραικύλους που μας εξουσιάζουν από το συμφέρον του λαού και της πατρίδας, είναι σπουδαιότερα έστω κι απ' την καλή θέληση να ζητήσει απ΄το κυβερνητικό τσίρκο προσφυγή σε δημοψήφισμα.
     Πόσο μάλλον μιά καρέκλα Προέδρου της Δημοκρατίας.
     Πόσο μάλλον κι όταν του έχουν τάξει και την καρέκλα της επόμενης πενταετίας.

     Το έχουμε πει και ξαναπεί, το έχουμε αποδείξει: 
     Σύμπας ο πολιτικός μας κόσμος, και ιδιαίτερα όσοι όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια έχουν ασκήσει εξουσία (μικρή ή μεγάλη αδιάφορο),
     ..έχει σταθεί απέναντι, εναντίον του ελληνικού λαού,
     ..προσχωρόντας στο στρατόπεδο των συμφερόντων των τραπεζών και των διεθνών απατεώνων, όπως αυτοί εκφράζονται μέσω -κυρίως- της Ευρωπαϊκής "Ένωσης".

      Ο λαός να μην περιμένει τίποτα από αυτούς, από τον τελευταίο (την έσχατη τρύπα του ζουρνά) μέχρι τον "ανώτατο" (ανώτατο και στην ευθύνη).
     Ο λαός ό,τι μπορεί να κάνει, ό,τι μπορεί να κερδίσει από μόνος του.
     Με αντίσταση-αντίδραση-εξέγερση.

     Οι γραικύλοι θα μείνουν πάντοτε γραικύλοι-μικροί έλληνες.
     Δεν θα γίνουν ποτέ Μεγάλοι Έλληνες!..

mandatoforos.blogspot.com

Το blog δεν έχει σκοπό να σχολιάσει σε βάθος τα όσα μέσα σ' αυτή την καινούργια χρονιά διαδραματίζονται στην πατρίδα μας.
     Όχι πως δεν έχει άποψη, ατού κι επιχειρήματα.
     Αλλά δεν θέλει.
     Τα λόγια ωχριούν μπροστά στα συναισθήματα. 

     Πώς μπορούν τα λόγια να περιγράψουν αυτό που αισθάνεται κάποιος βλέποντας την Βουλή να μπορεί πιά να παρομοιαστεί
μόνον με τον υπόκοσμο και της πρακτικές της μαφίας;
     Πώς μπορεί το στόμα, η πέννα, το πληκτρολόγιο να περιγράψει την οργή, το μπούκωμα που σου φέρνει το άδικο, την αίσθηση ανημποριάς κι απελπισίας,
     ..όταν ένα ολοκληρωτικού τύπου καθεστώς μέσα στην πραξικοπηματική του αυθάδεια διασύρει συλλήβδην όσους έλληνες αντιστέκονται και αντιδρούνστις επιλογές του, ονομάζοντάς τους  "φασίστες", "εθνικιστές", "ακροδεξιούς";
     Ποιά λόγια να περιγράψουν την μνημονιακή προδοσία  ΟΛΩΝ των δωσιλόγων που κυβέρνησαν σε όλα τα μνημονιακά χρόνια μέχρι και σήμερα,
     ..μεταλλάσοντας τήν έστω και κουτσή αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε διακοσμητική ταπετσαρία, σε σκηνικό, ντεκόρ, για την δικτατορική επιβολή των συμφερόντων των τραπεζών, των ισχυρών του χρήματος, του συστήματος;
     Ξεδιάντροπα, κυνικά και αλλαζονικά, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, αδίστακτα,
     ..με την αυθάδεια της βίαιης εξουσίας,
     ..απροκάλυπτα,
     ..χρησιμοποιείται κάθε ανήθικο και μαφιόζικο μέσο προκειμένου να επιτευχθούν τα συμφέροντα του χρήματος και της παγκόσμιας νεοναζιστικής επιβολής.


     Πώς να περιγραφεί με λόγια η αηδία κάθε απλού, τίμιου, δίκαιου και δημοκράτη πολίτη μπροστά στους αρουραίους του αντιπροσωπευτικού μας κοινοβουλευτισμού;
     Μπροστά στο αδιάκοπο πήγαινε-έλα των τρωκτικών αυτών, από κόμμα σε κόμμα και απόκομμα, από ιδέα σε ιδέα, από γνώμη και "άποψη" σε άλλη γνώμη και άλλη "άποψη", απ' την κοπριά στα σκ@τά,
     ..προκειμένου να εξασφαλίσουν εκεί την τροφή τους, την εξουσία τους, την επιβίωσή τους,
     ..αδιαφορώντας για το σύνολο, την κοινωνία, την πατρίδα.
     Έχει φροντίσει άλλωστε το σύστημα καλά με φασιστικούς και παράνομους νόμους για την ασυλία, την ασυδοσία, την ατιμωρησία τους.
     Είναι σίγουροι για την "νομική" κάλυψη και τον πνευματικό και αγωνιστικό ευνουχισμό του λαού μετά από τόσα χρόνια ανομίας, ανηθικότητας, καταπάτησης κάθε έννοιας δικαίου και ανθρωπισμού,
     ..που τους επιτρέπει αυτήν την αδιαφορία και περιφρόνηση της κοινωνίας και του πολίτη.
     Άλλωστε κάθε τόσο, σε τακτά χρονικά διαστήματα στήνεται η "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" για τα πολιτικά τους εγκλήματα, 
     ..η κάλπη,
     ..που τους εξαγνίζει, είτε χάσουν είτε κερδίσουν, αφού τους νομιμοποιεί με την συμμετοχή και την ψήφο μας.
     ( ναι, η συμμετοχή μας στό συστημικό παιχνίδι των εκλογών τους, νομιμοποιεί τα εγκλήματά τους, είτε μας αρέσει είτε όχι. Γι αυτό άλλωστε και γίνονται ακόμη.
     Θα πηγαίναμε ποτέ να ψηφίσουμε τον δολοφόνο, τον βιαστή, τον παιδεραστή, τον καταχραστή, τον βασανιστή, τον ληστή, δίνοντάς του το δικαίωμα να μας αντιπροσωπεύσει αναγνωρίζοντάς τον ως όμοιό μας, ως αντάξιό μας; 
      Οι εκλογές έχουν νόημα μόνο σε περιβάλλον πραγματικής δημοκρατίας, άμεσης, ή έστω αντιπροσωπευτικής με ισχυρούς όμως όρους δυνατότητας άμεσης ανάκλησης και τιμωρίας των επίορκων-προδοτών του λαού πολιτικών.
     Σε κάθε άλλη περίπτωση γινόμαστε συμμέτοχοι-συνένοχοι. )

     Σε δύσκολες και ανώμαλες ιστορικές καταστάσεις η λύση που δίνεται είναι πάντα δύσκολη και μη ομαλή. 
      Το πιό πρόσφατο παράδειγμα που το blog μπορεί να θυμηθεί είναι το τέλος του ζεύγους Τσαουσέσκου,
     ..στην εποχή των οποίων η σαπίλα, η παντελής έλλειψη ηθικών κανόνων, και η βίαιη επιβολή του "δίκιου του ισχυρού" έφερε την βίαιη επαναστατική αφύπνιση του λαού,
     ..με τις όποιες υπερβολικές -δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες- αντιδράσεις.
     ( από την άλλη, το blog δεν φαντάζεται μετά από όσα συνέβηκαν τότε εκεί, να τολμήσει να εμφανιστεί σύντομα στην Ρουμανία άλλο, καινούργιο "ζεύγος Τσαουσέσκου" )

     Η οιονεί κατοχική Ελλάδα των μνημονίων θυμίζει σε πολλά εκείνη την περίοδο στης ρουμανικής ιστορίας.
     Καλό για όλους μας όμως είναι να μην φτάσουμε εκεί.

     Ας ελπίσουμε στην αυτοσυγκράτηση, αλλά και στην πίεση του λαού,
     ..όπως και στο έσχατο απόθεμα λογικής του πολιτικού μας κόσμου.
     Ουτοπία;..
 

mandatoforos.blogspot.com

Επειδή η προπαγάνδα και η αγυρτεία των διεθνιστών έχει πιά θεριέψει κι επειδή τα παχιά λόγια τους περί "ανθρωπιστικής" κατάργησης των συνόρων και ελεύθερης διακίνησης προσώπων και ιδεών χρησιμοποιούνται κατά κόρον απ' το σύστημα ως ο φερετζές τού
π@@στη,
     ..θα θέλαμε να θέσουμεπρος διεθνιστές και υποστηρικτές της συμφωνίας των Πρεσπών (ως κάτι σπουδαίο που τερματίζει επιτέλους και επιτυχώς για την Ελλάδα μία εκκρεμότητα τόσων ετών) λίγα λαϊκά-απλοϊκά ερωτήματα,
     ..παρέα με κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις.

     Στην επίμαχη συμφωνία (που όπως λέει κι ο Στάθης δεν πρόκειται για έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά για μια άτιμη εκτέλεση διαταγών) υπάρχει ρητή η αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας,
     ..και προφανώς αναφέρεται  στην εθνότητα και την γλώσσα του κρατιδίου των Σκοπίων, αλλιώς δεν θα υπήρχε η ανάγκη ξεχωριστής και ρητής αναγνώρισης.

     Δηλαδή ο Φίλιππος, ο Αμύντας, ο Αντίγονος, ο Αρχέλαος, ο Σέλευκος, ο Περδίκκας, ο Παρμενίωνας, ο Αλέξανδρος, ο Κλείτος, ο Ηφαιστίωνας και άλλοι εκατοντάδες  
     (στα ονόματα των οποίων η ετυμολογική ανάλυση είναι κατάφορα ελληνική)
ήταν σλαβικής καταγωγής όπως οι ρώσοι, οι πολωνοί, οι τσέχοι, οι ουκρανοί, που εμφανίστηκαν στο ιστορικό προσκήνιο τουλάχιστον εννέα αιώνες μετά τους πιό πάνω αρχαίους μακεδόνες;
      Ή η γλώσσα που μιλούσαν, και αυτή που βρέθηκε σε επιγραφές στα ερείπια και τους τάφους της Πέλλας, του Δίου, των Φιλίππων, της Αμφίπολης, της Βεργίνας, των Σταγείρων, είναι αυτή που μιλάει ο κύριος Ζάεφ,
     ..αυτή δηλαδή που αναγνωρίστηκε με την συμφωνία των Πρεσπών ως "μακεδονική γλώσσα";
     Ο Αριστοτέλης δηλαδή - ο Σταγειρίτης φιλόσοσφος και ίσως ο μεγαλύτερος του αρχαίου κόσμου- δίδασκε και έγραφε την σλαβική "αναγνωρισμένη μακεδονική" ιδιόλεκτο των Σκοπίων; 
     Υπάρχει άραγε ασφαλέστερο κριτήριο της συνέχειας μιάς φυλής, μιάς εθνότητας απ' την ίδια την γλώσσα;
     Και υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία απ' το να παραδίνεις (κατ' εντολή) το όνομα μιάς τέτοιας γλώσσας και μιάς τέτοιας φυλής προς επίσημη "αναγνωρισμένη" χρήση άλλου έθνους άλλου κράτους;

     Μας λένε οι διεθνιστές Πρεσπολάγνοι πως το κρατίδιο των Σκοπίων δεν αποτελεί απειλή για μας, και το πιθανότερο είναι να διαλυθεί στο μέλλον. 
     Πριτς.
     Αυτό, αν δεν αποτελεί αισχρή προπαγάνδα και προπέτασμα καπνού, είναι ασυγχώρητη αθωότητα.

     Διότι ένα κράτος η δημιουργία του οποίου στηρίχτηκε με σθένος απ' τις δυνάμεις που κατέστρεψαν την Γιουγκοσλαβία, 
     ..ένα κράτος -έστω και κρατίδιο- που θα δώσει σάρκα και θα υποστηρίξει κάθε λογήςσυμφέροντα του Δ' γερμανικού Ράϊχ,
     ..ένα κράτος που θα αποτελέσει το χερσαίο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ, δηλαδή των οιονεί ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ,
     ..είναι δυνατόν ποτέ να το αφήσουν να διαλυθεί;
     Τότε γιατί κίνησαν γη και ουρανό για να το δημιουργήσουν, να του αναγνωρίσουν εθνότητα και γλώσσα;

     Είναι  δυνατόν ποτέ να μην ικανοποιήσουν οι μεγάλες οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις τις όποιες μελλοντικές απαιτήσεις και καπρίτσια του κρατιδίου (που έτσι κι αλλιώς θα είναι δικές τους συγκαλυμένες απαιτήσεις και καπρίτσια);
     Ή δεν είναι δύνατον σε λίγα χρόνια οι δυνάμεις αυτές μέσω του φερετζέ των Σκοπίων να ζητήσουν εμπορική και στρατιωτική διέξοδο προς το Αιγαίο, τα Δαρδανέλια, την ανατολική Μεσόγειο, μέσω των ελληνικών λιμανιών Θεσσαλονίκης, Καβάλας κλπ, με ποιός ξέρει τότε τί συμβάσεις και καινούργιες προδοτικές συμφωνίες;
     Ή ποιός μας λέει πως οι "αδύναμοι" (πλην όμως με δυνατές πλάτες) αναγνωρισμένοι όμως επίσημα ως μακεδόνες έστω και Βόρειοι, δεν θα προκαλέσουν στο μέλλον την προσοχή, την συμπάθεια και την υποστήριξη της διεθνούς κοινής γνώμης με την "σκλαβιά" και "καταπίεση" των "αδελφιών" τους στην "νότια Μακεδονία",
     (των πραγματικών δηλαδή μακεδόνων της Ελλάδας)
     ..απαιτώντας δικαιώματα και επί αυτών, με τάχα αλυτρωτικές ιδέες και βλέψεις,
     ..εκβιαστικές και υποβολιμιαίες πάντα, για να προκαλούν συνέχεια κι άλλες, κι άλλες συζητήσεις, διαβουλεύσεις, υποχωρήσεις και κατάπτυστες συμφωνίες,
     ..για τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής "Ένωσης" τοκογλύφων και τραπεζών, και της συνεχώς επεκτατικής και καουμπόϊκης πολιτικής των ΗΠΑ;

     Η συμφωνία των Πρεσπών είναι η συνέχεια και η απόρροια των μνημονίων, 
     ..της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας λόγω οικονομικής κατοχής, 
     ..και μετατροπής της χώρας μας σε προτεκτοράτο  μέσω ψευδών, κάλπικων, παράτυπων χρεών.

     Πάνω απ' όλα όμως είναι ξεκάθαρα η απόρροια της δωσιλογικής πολιτικής που ΟΛΕΣ οι μνημονιακές κυβερνήσεις απ' το 2010 μέχρι και σήμερα εφάρμοσαν,
     ..προκειμένου να διασωθεί ο σάπιος, βορβορώδης και στρεβλός πολιτικός μας κόσμος.

     Γι αυτό και αποτελεί μνημείο προδοσίας.

     Γι αυτό και είναι έωλη και μαχητή,
     ..εφ 'όσον κατά το Διεθνές αλλά και εγχώριο Δίκαιο  "τετελεσμένο που έχει παραχθεί από παρανομία δεν παράγει νομικό τετελεσμένο και δικαιϊκές απαιτήσεις".
     Και υπό συνθήκες κατοχής μόνον τετελεσμένα από παρανομία έχουν παραχθεί, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας των Πρεσπών.

mandatoforos.blogspot.com

Μετά την νέα ψυχρή δολοφονία ενός Έλληνα Βορειοηπειρώτη, του Κωνσταντίνου Κατσίφα, αυτή τη φορά στους Βουλιαράτες του Αργυρόκαστρου, συγκλονισμένος παρακολουθεί όλος ο ελληνικός κόσμος μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες αλλά και από την διαρκή ενημέρωση του από τα κοινωνικά δίκτυα για την ακρίβεια των γεγονότων και το ‘’δίκαιο’’ της εκτέλεσης ή μη του εκλιπόντος. 

Πέρα από οποιαδήποτε επιπόλαια ‘’ηρωοποίηση’’ ή αφελής κατακραυγή του νεαρού Έλληνος πατριώτη και αγωνιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας και των εθνικών μειονοτικών δικαιωμάτων της Βορείου Ηπείρου οφείλουμε να αναρωτηθούμε πρώτα αν είναι πράγματι νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Και ερωτώ, είναι νεκρός ο Κωνσταντίνος; Και απαντώ… ΌΧΙ, δεν είναι νεκρός ο Κωνσταντίνος.

Ο νεαρός Βορειοηπειρώτης από τα μέσα της 28ης Οκτωβρίου πέρασε στο πάνθεον των μαρτύρων. Όχι των ηρώων διότι δεν πρόλαβε να συμμετάσχει σε μια νέα εθνική εξόρμηση του ελληνικού έθνους προς απελευθέρωση του βόρειου κομματιού της Ηπείρου, δεν του επέτρεψε η μοίρα να γίνει μέλος της νέας εθνικής αντίστασης ή ένας αγωνιστής ενός ένοπλου αγώνος απέναντι στον Αλβανό τύραννο και καταπιεστή. Ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τον 35χρονο Κωνσταντίνο! Δεν τον ήθελε ήρωα και αγωνιστή αλλά μάρτυρα και θύμα της αλβανικής ωμότητας και βαρβαρότητας. Τον ήθελε να ποτίσει με το αδικοχαμένο αίμα του το δένδρο της λευτεριάς και με αυτόν τον τρόπο να υπενθυμίσει στον απανταχού Ελληνισμό πως οι Έλληνες της Αλβανίας καταπιέζονται, ληστεύονται, υβρίζονται, φυλακίζονται και δολοφονούνται. Και ίσως έτσι έπρεπε να γίνει.. 

Πολλές φορές στην ανθρώπινη ιστορία καλείται από την μοίρα ένας να χύσει το αίμα του ώστε να σωθούν οι πολλοί. Λίγοι αγωνίζονται για να εισπράξουν όλοι τους την λευτεριά. Το ίδιο ακριβώς διδάσκει και ομολογεί η Ορθόδοξη πίστη μας. Ένας έφερε πάνω Του τον Σταυρό για να ανακαινιστεί όλη η ανθρωπότητα. Το ίδιο έκανε και ο Κωνσταντίνος την ημέρα της εθνικής μας εορτής. Είπε το δικό του ΟΧΙ στους Αλβανούς αστυνομικούς, το ΟΧΙ των βορειοηπειρωτών στους συμμάχους του ‘’νέου άξονος’’. Σήκωσε το δικό του σταυρό και ‘’σταυρώθηκε’’ πάνω σε αυτόν. Ο Κωνσταντίνος έδωσε την δική του προσωπική μάχη με το αλβανικό καθεστώς και υπέδειξε σε όλους εμάς πως ‘’η ελληνική σημαία δεν υποστέλλεται από ελληνικό έδαφος’’! Η πράξη του Κωνσταντίνου ήταν όλα αυτά που εμείς σαν έθνος απωλέσαμε, ήταν όλα αυτά που απαρνηθήκαμε και ήταν όλα αυτά που αντιπαθήσαμε γιατί μας θυμίζουν πόσο μικροπρεπείς και ανάξιοι είμαστε της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας. Ο Κωνσταντίνος λοιπόν… δεν πέθανε. Ο Κωνσταντίνος ζει. Περισσότερο από ποτέ και περισσότερο από τον καθένα μας. 

Ο Κωνσταντίνος έγινε Ιδέα, ιδέα μιας λευτεριάς που χάθηκε στα χαρτιά από τις μεγάλες δυνάμεις και τις ελλαδικές πολιτικές κυβερνήσεις. Έγινε το Σύμβολο του νέου απελευθερωτικού αγώνος! Ο Κωνσταντίνος….έγινε ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Εμείς όμως είμαστε οι πραγματικοί νεκροί της υπόθεσης. Είμαστε αυτοί που έχουμε παραδώσει πνεύμα και σώμα στις ορέξεις των γειτόνων μας και των ελλαδικών κυβερνήσεων. Είμαστε αυτοί που παραδώσαμε την ψυχή μας ολοκληρωτικά στον Μεγάλο Αφέντη της αποστασίας, της λήθης, της αγνοίας και της απραξίας. Είμαστε χρόνια τώρα εγκεφαλικά και καρδιακά νεκροί. Το σώμα μας σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο υπολειτουργεί, η καρδιά μας έχει σκληρύνει και ο αιώνιος πόθος για λευτεριά έχει μετατραπεί από καιρό σε διακαή επιθυμία για καλοπέραση και κατανάλωση. Εμείς δεν ζούμε, απλά υπάρχουμε. Εμείς δεν δημιουργούμε, απλά καταναλώνουμε. Εμείς δεν κλαίμε, απλά λυπούμαστε. 

Αντί να ξεχυθούμε στους δρόμους για την στυγνή δολοφονία του συμπατριώτη μας και να κατευθυνθούμε προς την αλβανική πρεσβεία και την βουλή, θα ψάχνουμε να βρούμε ενοχοποιητικά στοιχεία περί οπλοχρησίας ή ‘’εξτρεμιστικής στάσης’’ του νεαρού θύματος υιοθετώντας ακόμη και τις μεθοδεύσεις και τις προπαγανδιστικές θέσεις της αλβανικής κυβερνήσεως ώστε να δικαιολογήσουμε την αδράνεια μας και την δειλία μας. 

Αντί να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην γείτονα χώρα αλλά και στην ελλαδική κυβέρνηση για την εξιχνίαση της υπόθεσης και την αποκατάσταση της αλήθειας και της δικαιοσύνης όσον αφορά τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, θα προτιμήσουμε να πληκτρολογήσουμε αυτό το μήνυμα στα κοινωνικά και διαδικτυακά μας προφίλ για τις επόμενες 10 μέρες. 

Αντί να βγούνε στα βουνά οι Βορειοηπειρώτες με τα όπλα στα χέρια, όπως κάποτε που υπήρχαν ζωντανοί Έλληνες, θα καταθέτουν μηνύσεις σε μια χώρα που επί της ουσίας δεν έχει ούτε νόμους, ούτε δικαστήρια, ούτε δικαιοσύνη. Αντί να τρέξουν οι ομογενείς μας και να σχηματίσουν πολιτικά σώματα εν έτη 2018 και να ενισχύσουν την ελληνική εθνική μειονότητα στην Βόρειο Ήπειρο αλλά και την ελληνική εθνική μειονότητα στην Ελλάδα (με την πολιτιστική και ηθική σημασία της λέξεως καθότι μόνο μια μικρή αλλά δυναμική μειοψηφία αγωνίζεται και ματώνει στους δρόμους για τα δίκαια του Ελληνισμού) θα απορεί γιατί δεν ξεσηκώνονται οι Ελλαδίτες και θα βρίζουν το ελλαδικό κράτος αποποιώντας τις ευθύνες και το καθήκον τους. 

Αντί να εισβάλλει ο ελληνικός στρατός (όπως έπραξε κατά το παρελθόν ο στρατηγός Πάγκαλος στη Βουλγαρία), να απελευθερώσει την σκλαβωμένη ελληνική γη και να επιβάλλει στο αλβανικό κράτος να πληρώσει τα έξοδα της στρατιωτικής αποστολής και της προσάρτησης, έχουμε την κατάπτυστη ανακοίνωση της ελλαδικής αστυνομίας όπου χαρακτηρίζει τον νεαρό θύμα της αλβανικής εγκληματικής φύσεως, πρώην συλληφθέντα για κατοχή κάνναβης από μια κυβέρνηση που όλη η νεολαία της είναι ένθερμος χρήστης της αλλά και πρωτοπόρα στην αποποινικοποίηση της.

Ε, λοιπόν… ο Κωνσταντίνος δεν είναι νεκρός! Νεκροί είμαστε όλοι εμείς! Εμείς που αφήσαμε τους πολιτικούς μας σε συνεργεία με τους γείτονες μας να σκάψουν το λάκκο μας, να πληρώσουμε με δικά μας έξοδα τη τελετή της κηδείας και οικειοθελώς μπήκαμε μέσα στο φέρετρο. Οι ‘’ζωντανοί’’ νεκροί είμαστε ΜΟΝΟ εμείς.

Ο Ελληνισμός όμως είναι Ιδέα αθάνατη και Αξία αιώνια, ικανή ακόμα και νεκρούς να αναστήσει! Αυτός είναι άλλωστε και ο βαθύτατος συμβολισμός της γαλανόλευκης σημαίας για την οποία έδωσε την ίδια του την ζωή χωρίς δισταγμό ο ίδιος ο νεαρός….

*Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον Βορειοηπειρώτη αδελφό, πατριώτη και αγωνιστή, Κωνσταντίνο Κατσίφα!

Άρθρο του αναγνώστη μας, Γεώργιου Κυανοχίτη
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
 

Μετά την νέα ψυχρή δολοφονία ενός Έλληνα Βορειοηπειρώτη, του Κωνσταντίνου Κατσίφα, αυτή τη φορά στους Βουλιαράτες του Αργυρόκαστρου, συγκλονισμένος παρακολουθεί όλος ο ελληνικός κόσμος μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες αλλά και από την διαρκή ενημέρωση του από τα κοινωνικά δίκτυα για την ακρίβεια των γεγονότων και το ‘’δίκαιο’’ της εκτέλεσης ή μη του εκλιπόντος. 

Πέρα από οποιαδήποτε επιπόλαια ‘’ηρωοποίηση’’ ή αφελής κατακραυγή του νεαρού Έλληνος πατριώτη και αγωνιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας και των εθνικών μειονοτικών δικαιωμάτων της Βορείου Ηπείρου οφείλουμε να αναρωτηθούμε πρώτα αν είναι πράγματι νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Και ερωτώ, είναι νεκρός ο Κωνσταντίνος; Και απαντώ… ΌΧΙ, δεν είναι νεκρός ο Κωνσταντίνος.

Ο νεαρός Βορειοηπειρώτης από τα μέσα της 28ης Οκτωβρίου πέρασε στο πάνθεον των μαρτύρων. Όχι των ηρώων διότι δεν πρόλαβε να συμμετάσχει σε μια νέα εθνική εξόρμηση του ελληνικού έθνους προς απελευθέρωση του βόρειου κομματιού της Ηπείρου, δεν του επέτρεψε η μοίρα να γίνει μέλος της νέας εθνικής αντίστασης ή ένας αγωνιστής ενός ένοπλου αγώνος απέναντι στον Αλβανό τύραννο και καταπιεστή. Ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τον 35χρονο Κωνσταντίνο! Δεν τον ήθελε ήρωα και αγωνιστή αλλά μάρτυρα και θύμα της αλβανικής ωμότητας και βαρβαρότητας. Τον ήθελε να ποτίσει με το αδικοχαμένο αίμα του το δένδρο της λευτεριάς και με αυτόν τον τρόπο να υπενθυμίσει στον απανταχού Ελληνισμό πως οι Έλληνες της Αλβανίας καταπιέζονται, ληστεύονται, υβρίζονται, φυλακίζονται και δολοφονούνται. Και ίσως έτσι έπρεπε να γίνει.. 

Πολλές φορές στην ανθρώπινη ιστορία καλείται από την μοίρα ένας να χύσει το αίμα του ώστε να σωθούν οι πολλοί. Λίγοι αγωνίζονται για να εισπράξουν όλοι τους την λευτεριά. Το ίδιο ακριβώς διδάσκει και ομολογεί η Ορθόδοξη πίστη μας. Ένας έφερε πάνω Του τον Σταυρό για να ανακαινιστεί όλη η ανθρωπότητα. Το ίδιο έκανε και ο Κωνσταντίνος την ημέρα της εθνικής μας εορτής. Είπε το δικό του ΟΧΙ στους Αλβανούς αστυνομικούς, το ΟΧΙ των βορειοηπειρωτών στους συμμάχους του ‘’νέου άξονος’’. Σήκωσε το δικό του σταυρό και ‘’σταυρώθηκε’’ πάνω σε αυτόν. Ο Κωνσταντίνος έδωσε την δική του προσωπική μάχη με το αλβανικό καθεστώς και υπέδειξε σε όλους εμάς πως ‘’η ελληνική σημαία δεν υποστέλλεται από ελληνικό έδαφος’’! Η πράξη του Κωνσταντίνου ήταν όλα αυτά που εμείς σαν έθνος απωλέσαμε, ήταν όλα αυτά που απαρνηθήκαμε και ήταν όλα αυτά που αντιπαθήσαμε γιατί μας θυμίζουν πόσο μικροπρεπείς και ανάξιοι είμαστε της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας. Ο Κωνσταντίνος λοιπόν… δεν πέθανε. Ο Κωνσταντίνος ζει. Περισσότερο από ποτέ και περισσότερο από τον καθένα μας. 

Ο Κωνσταντίνος έγινε Ιδέα, ιδέα μιας λευτεριάς που χάθηκε στα χαρτιά από τις μεγάλες δυνάμεις και τις ελλαδικές πολιτικές κυβερνήσεις. Έγινε το Σύμβολο του νέου απελευθερωτικού αγώνος! Ο Κωνσταντίνος….έγινε ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Εμείς όμως είμαστε οι πραγματικοί νεκροί της υπόθεσης. Είμαστε αυτοί που έχουμε παραδώσει πνεύμα και σώμα στις ορέξεις των γειτόνων μας και των ελλαδικών κυβερνήσεων. Είμαστε αυτοί που παραδώσαμε την ψυχή μας ολοκληρωτικά στον Μεγάλο Αφέντη της αποστασίας, της λήθης, της αγνοίας και της απραξίας. Είμαστε χρόνια τώρα εγκεφαλικά και καρδιακά νεκροί. Το σώμα μας σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο υπολειτουργεί, η καρδιά μας έχει σκληρύνει και ο αιώνιος πόθος για λευτεριά έχει μετατραπεί από καιρό σε διακαή επιθυμία για καλοπέραση και κατανάλωση. Εμείς δεν ζούμε, απλά υπάρχουμε. Εμείς δεν δημιουργούμε, απλά καταναλώνουμε. Εμείς δεν κλαίμε, απλά λυπούμαστε. 

Αντί να ξεχυθούμε στους δρόμους για την στυγνή δολοφονία του συμπατριώτη μας και να κατευθυνθούμε προς την αλβανική πρεσβεία και την βουλή, θα ψάχνουμε να βρούμε ενοχοποιητικά στοιχεία περί οπλοχρησίας ή ‘’εξτρεμιστικής στάσης’’ του νεαρού θύματος υιοθετώντας ακόμη και τις μεθοδεύσεις και τις προπαγανδιστικές θέσεις της αλβανικής κυβερνήσεως ώστε να δικαιολογήσουμε την αδράνεια μας και την δειλία μας. 

Αντί να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην γείτονα χώρα αλλά και στην ελλαδική κυβέρνηση για την εξιχνίαση της υπόθεσης και την αποκατάσταση της αλήθειας και της δικαιοσύνης όσον αφορά τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, θα προτιμήσουμε να πληκτρολογήσουμε αυτό το μήνυμα στα κοινωνικά και διαδικτυακά μας προφίλ για τις επόμενες 10 μέρες. 

Αντί να βγούνε στα βουνά οι Βορειοηπειρώτες με τα όπλα στα χέρια, όπως κάποτε που υπήρχαν ζωντανοί Έλληνες, θα καταθέτουν μηνύσεις σε μια χώρα που επί της ουσίας δεν έχει ούτε νόμους, ούτε δικαστήρια, ούτε δικαιοσύνη. Αντί να τρέξουν οι ομογενείς μας και να σχηματίσουν πολιτικά σώματα εν έτη 2018 και να ενισχύσουν την ελληνική εθνική μειονότητα στην Βόρειο Ήπειρο αλλά και την ελληνική εθνική μειονότητα στην Ελλάδα (με την πολιτιστική και ηθική σημασία της λέξεως καθότι μόνο μια μικρή αλλά δυναμική μειοψηφία αγωνίζεται και ματώνει στους δρόμους για τα δίκαια του Ελληνισμού) θα απορεί γιατί δεν ξεσηκώνονται οι Ελλαδίτες και θα βρίζουν το ελλαδικό κράτος αποποιώντας τις ευθύνες και το καθήκον τους. 

Αντί να εισβάλλει ο ελληνικός στρατός (όπως έπραξε κατά το παρελθόν ο στρατηγός Πάγκαλος στη Βουλγαρία), να απελευθερώσει την σκλαβωμένη ελληνική γη και να επιβάλλει στο αλβανικό κράτος να πληρώσει τα έξοδα της στρατιωτικής αποστολής και της προσάρτησης, έχουμε την κατάπτυστη ανακοίνωση της ελλαδικής αστυνομίας όπου χαρακτηρίζει τον νεαρό θύμα της αλβανικής εγκληματικής φύσεως, πρώην συλληφθέντα για κατοχή κάνναβης από μια κυβέρνηση που όλη η νεολαία της είναι ένθερμος χρήστης της αλλά και πρωτοπόρα στην αποποινικοποίηση της.

Ε, λοιπόν… ο Κωνσταντίνος δεν είναι νεκρός! Νεκροί είμαστε όλοι εμείς! Εμείς που αφήσαμε τους πολιτικούς μας σε συνεργεία με τους γείτονες μας να σκάψουν το λάκκο μας, να πληρώσουμε με δικά μας έξοδα τη τελετή της κηδείας και οικειοθελώς μπήκαμε μέσα στο φέρετρο. Οι ‘’ζωντανοί’’ νεκροί είμαστε ΜΟΝΟ εμείς.

Ο Ελληνισμός όμως είναι Ιδέα αθάνατη και Αξία αιώνια, ικανή ακόμα και νεκρούς να αναστήσει! Αυτός είναι άλλωστε και ο βαθύτατος συμβολισμός της γαλανόλευκης σημαίας για την οποία έδωσε την ίδια του την ζωή χωρίς δισταγμό ο ίδιος ο νεαρός….

*Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον Βορειοηπειρώτη αδελφό, πατριώτη και αγωνιστή, Κωνσταντίνο Κατσίφα!

Άρθρο του αναγνώστη μας, Γεώργιου Κυανοχίτη
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
 

Τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου του 1932 το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη είχε τίτλο: ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

Είναι από αυτά τα ντοκουμέντα που προσπαθούν να ξεχάσουν οι μαρξιστές, αφού έχουν καταφέρει να κάνουν κι όλους τους άλλους να τα ξεχάσουν.

Θα μου πεις: και γιατί να μην τα ξεχάσουμε; Τι βοηθάει να ανασκαλεύεις τις ιστορίες του εθνικού διχασμού; Μαζί σου, σύντροφε. Αρκεί αυτές τις ιστορίες να τις ξέρουμε κανονικά, κι όχι μέσω της κομμουνιστικής προπαγάνδας, που ήταν μανούλα στο να τις γράφει ανάποδα. Θα τις ξεχάσουμε λοιπόν όταν τις μάθουμε σωστά. Και όταν αποφασίσουμε, δεξιοί και αριστεροί, ότι οι σφαγές δεν είναι τρόπος επίλυσης πολιτικών διαφορών.

Οι δεξιοί το έχουν αποφασίσει. Νομιμοποιώντας το ΚΚΕ, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, έδωσαν χέρι συμφιλίωσης, που θα μπορούσε να κλείσει το θέμα μόνιμα. Τι έκανε όμως το ΚΚΕ και οι θητεύσαντες στα μαρξιστικά του θρανία; Όχι μόνο δεν έχουν αποκηρύξει την πολιτική της λεπίδας, αλλά όπως έγραφα εδώ, την προβάλλουν ως διαχρονική θέση του κόμματος, ακόμα και σήμερα! Στα ΣΗΜΕΡΙΝΑ κείμενα του ΚΚΕ εδώ, υπάρχει η επίσημη θέση πως σε περίπτωση που η χώρα μας δεχθεί επίθεση, το ΚΚΕ θα ξαναξεκινήσει εμφύλιο, με στόχο την ολοκληρωτική ήττα της ΕΓΧΩΡΙΑΣ αστικής τάξης!

Και πώς να μην το υποστηρίζουν αυτό,  αφού ο προφήτης Λένιν έδωσε εντολή: "το εργατικό κίνημα της κάθε χώρας οφείλει να προτάξει την ήττα της δικής του κυβέρνησης, της δικής του πατρίδας στον πόλεμο"!!! (Λένιν, "Φιλοσοφικά Τετράδια").

Αυτή την ιδεολογία λοιπόν εξέφραζε ο τίτλος του Ριζοσπάστη του 1932. Κι ήταν συνεπής σε μια κομματική εμμονή που ξεκινάει από παλιά. Ας την παρακολουθήσουμε.

Τον Οκτώβριο του 1918 και με συμμετοχή Ελλήνων κομουνιστών, ιδρύθηκε στην Μόσχα η Ομοσπονδία Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής με ιδρυτικά μέλη και έλληνες κομμουνιστές. Ο σκοπός της ήταν προφανής: η επέκταση της κομμουνιστικής επανάστασης στα Βαλκάνια και η προσάρτησή τους στην υπό διαμόρφωση, τότε, ΕΣΣΔ. Τον Ιανουάριο του 1920 μετονόμασαν αυτό το φανταστικό κράτος σε ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (ΒΚΟ). Στις πρώτες ενέργειές της, η ΒΚΟ έθεσε θέμα αυτονομίας της Μακεδονίας αναφερόμενη στις τρεις “Μακεδονίες”: του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου. Ο Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. Κώστας Γεωργιάδης διαφωνεί. Το πειθήνιο στα κελεύσματα της Μόσχας ΚΚΕ τον καθαιρεί και τον διαγράφει! Δουλεύοντας σταθερά για την απόσχιση της Μακεδονίας, το ΚΚΕ υπερψηφίζει εισήγηση των Βούλγαρων συντρόφων, στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) που πραγματοποιήθηκε στην Μόσχα, η οποία έκανε λόγο για αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης. Στην Ελλάδα, στο Γ’ Συνέδριό του, τον Δεκέμβριο του 1924, επικυρώνει την απόφαση του 7ου συνεδρίου της ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ. (Σεπτέμβιος 1924) για “Ανεξάρτητο κράτος της Μακεδονίας” και για «το δικαίωμα των προλετάριων της Μακεδονίας - Θράκης να αποκτήσουν πλήρη κοινωνική και εθνική ανεξαρτησία». Να μην ξενάμε ότι προϋπόθεση για συμμετοχή κομμουνιστικού κόμματος στην Κομιντέρν ήταν να αποδέχεται ως θέσφατα, χωρίς καμμία απολύτως αντίρρηση τις αποφάσεις της. Όποιος είχε διαφορετική άποψη ήταν “χαφιές του κεφαλαίου” και “προδότης του λαού”. Καθαιρείται ή εκτελείται.

Το επίσημο έντυπο του ΚΚΕ, η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», γράφει τον Οκτώβριο του 1924: “Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης. Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει τον θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.”!

Και προχωράει στην… ανάλυση της κατάστασης: “Από τον πόλεμο του 1912, ο Μακεδόνικος λαός έχασε την ενότητα του. Απελυτρώθη από τον Τούρκο αγά και βέη, διά να υποδουλωθή εις τους Έλληνας, Βουλγάρους και Σέρβους μεγαλέμπορους, βιομηχάνους και τσιφλικάδες, οι οποίοι εμοιράστηκαν μεταξύ τους τη Μακεδονία προς εκμετάλλευσιν.”

26 Νοεμβρίου με 3 Δεκεμβρίου 1924, γίνεται το 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο διαπιστώνει ότι «Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού», προτείνει να «συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη» και καταλήγει εντελώς επαναστατικά: Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η εργατοαγροτική κυβέρνηση! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη! («Ριζοσπάστης», 14 Δεκεμβρίου 1924). Κορδάτος και Αποστολίδης διαφωνούν και φυσικά καθαιρούνται.

Είμαστε λίγο μετά την μικρασιατική καταστροφή και η κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου προσπαθεί να εγκαταστήσει στη Μακεδονία χιλιάδες ξεριζωμένους Έλληνες. Τι κάνει το ΚΚΕ; Καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι «με τον βίαιο εποικισμό της Μακεδονίας εξοντώνουν τον μακεδονικό λαό»!

Τον Νοέμβριο του 1931, η μαμά Σοβιετία καθαιρεί την εκλεγμένη ηγεσία του ΚΚΕ, και διορίζει αρχηγό του τον Νίκο Ζαχαριάδη. Του δίνει και σχέδιο πλεύσης: «Το Κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των Μακεδόνων και Τούρκων». Από κοντά κι ο Ριζοσπάστης.

Και για όποιον δεν κατάλαβε, το επαναλαμβάνει στις 6 Μαρτίου 1932:

“Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό, που κατέκτησε διά της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες από άλλες εθνότητες (Μακεδονία, Θράκη) που τις καταπιέζει και τις υποβάλλει σε μια αποικιακή εκμετάλλευση”.

Μέχρι το 1935 οι Έλληνες κομμουνιστές επεδίωκαν με κάθε τρόπο την ανεξαρτησία της Μακεδονίας και της Θράκης από την Ελλάδα! Το Δεκέμβριο του 1935 έγινε το 6ο συνέδριο του ΚΚΕ με μία πρόσκαιρη κωλοτούμπα: η ανεξαρτησία έγινε “παραχώρηση ίσων δικαιωμάτων στις μειονότητες”. Όμως δεν παρέλειψαν να θυμίσουν ότι: “Η αλλαγή του συνθήματος κάθε άλλο παρά αδυνάτισμα της δουλειάς μας στη Μακεδονία και ανάμεσα στις εθνικές μειονότητες σημαίνει. Αντίθετα, επιβάλλεται να δυναμώσουν οι προσπάθειες μας για την εξασφάλιση στις μειονότητες πλέριων δικαιωμάτων. Το Κόμμα δεν παύει να διακηρύττει πως τελικά και οριστικά το μακεδονικό ζήτημα θα λυθεί αδελφικά μετά τη νίκη της Σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια που θα σκίσει τις άτιμες συνθήκες των ανταλλαγών των πληθυσμών και θα πάρει όλα τα πρακτικά μέτρα, ώστε να εξαλειφθούν οι ιμπεριαλιστικές τους αδικίες. Μόνον τότε ο Μακεδονικός Λαός θα βρει την πλέρια εθνική του αποκατάσταση.”

Ακόμα και το 1940 λίγο πριν η Ελλάδα μπει στον πόλεμο, ο φυλακισμένος στην Ακροναυπλία Παντελής Πουλιόπουλος, πρώτος Γ.Γ. του ΚΚΕ γράφει:

“Οι κομμουνιστές (…) δεν θ' αρνηθούνε την πραγματικότητα της εθνικής καταπίεσης μιας εθνότητας και τον πόθο της που υπάρχει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε Μακεδόνα εργαζομένου ν' αποτινάξει μια μέρα τον εθνικό ζυγό. (…) Διακηρύττουν δυνατά από τώρα το δικαίωμά του να αυτοδιατεθεί μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού του, αν τέτοια είναι η θέλησή του (…) και έτσι ετοιμάζουν από τώρα την αυριανή επαναστατική συμμαχία του κοινωνικού επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου με το εθνικό επαναστατικό κίνημα των Μακεδόνων κατά του κοινού εχθρού της βαλκανικής μπουρζουαζίας.”

Δεν μένουν στα λόγια. Το 1943, ενώ μαίνεται ο Β’ ΠΠ το ΚΚΕ σε συνεργασία με τον ΕΛΑΣ και τον… Τίτο ιδρύουν στην Καστοριά και τη Φλώρινα το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front) ή ΣΝΟΦ. Σκοπός του το “χτίσιμο” εθνικής σλαβομακεδονικής συνείδησης στους πληθυσμούς της ελληνικής Μακεδονίας, και η στρατολόγησή τους για τη δημιουργία μιας ενιαίας ανεξάρτητης Μακεδονίας την οποία ο Τίτο εποφθαλμιούσε θέλοντας να την ενσωματώσει στην μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία. Ίδιες βλέψεις είχαν και οι Βούλγαροι. Έδιναν δηλαδή στο ΚΚΕ το τυράκι της ανεξάρτητης Μακεδονίας, δήθεν στο πλαίσιο μιας βαλκανικής κομμουνιστικής ομσπονδίας, για να το έχουν σύμμαχο και οι Βούλγαροι και οι Γιουγκοσλάβοι για τα δικά τους σχέδια. Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ιωαννίδης, στις 12 Ιουλίου 1943, υπογράφει στο Πετρίτσι της Βουλγαρίας, με τον αντιπρόσωπο του ΚΚΒ Δασκάλωφ, συμφωνία για κοινή προσπάθεια των δύο πλευρών για να αποσπασθεί η Μακεδονία από την Ελλάδα και να ενταχθεί στη ΒΚΟ! Από την άλλη η κομμουνιστική “Μακεδόνικη ταξιαρχία” που συγκροτείται στο τέλος του 1943, με συμμετοχή 850 Ελλήνων θέλει να προσαρτήσει την Ελληνική Μακεδονία στη Γιουγκοσλαβία!

Κατά… σύμπτωση η ίδρυση του ΣΝΟΦ συνέπεσε με τη δεύτερη σύνοδο του Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (A.V.N.O.J.) που αποφάσισε την ομοσπονδοποίηση της Γιουγκοσλαβίας και την ένταξη της Μακεδονίας σ’ αυτή.

Την ίδια εποχή διεισδύει στη Μακεδονία η ΟΧΡΑΝΑ, μια βουλγαρική αυτονομιστική οργάνωση με αρχηγό τον κομιτατζή Άντον Κάλτσεφ, που προσπαθεί να προσαρτήσει τη Μακεδονία στη Βουλγαρία. Ένα τμήμα του ΣΝΟΦ συνεργάζεται μαζί της. Φυσικά, εχθρός των ενωμένων Σνοφικών και των βούλγαρων κομιταζήδων είναι… ο ελληνικός πληθυσμός της Μακεδονίας. Τον οποίον κατασφάζουν. Περισσότεροι από 3000 Μακεδόνες πλήρωσαν με τη ζωή τους το όραμα του ΚΚΕ για ενιαία κομμουνιστική Μακεδονία.

Καθώς το 1944 ήταν εμφανές ότι η Γερμανία έχανε τον πόλεμο, στην ελληνική Μακεδονία ξεφυτρώνουν κάθε λογής “τάγματα” παραλλαγών του κομμουνισμού, που προσπαθούν να αποκτήσουν τα καθένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη για να το μεταπολεμικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Έτσι, στις 16 Ιουνίου 1944 ιδρύεται, με πρωτοβουλία του Μάρκου Βαφειάδη, σλαβομακεδονικό τάγμα στην Έδεσσα που υπάγεται στο 30ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ! Στις 2 Αυγούστου 1944, στο χωριό Χαλάρα (Pozdivista) της Καστοριάς, ιδρύεται το σλαβομακεδονικό τάγμα Φλώρινας-Καστοριάς, γνωστό ως Τάγμα Goce.

Τόσες πολλές ένοπλες ομάδες με σκοπό το πλιάτσικο της Μακεδονίας φυσικό είναι να ξεκινήσουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις, με όλη την “κουλτούρα” της αριστεράς: προκηρύξεις, αποκηρύξεις, ενέδρες, συλλήψεις, εκτελέσεις. Κάποιοι Ελασίτες αντιδρούν στην προσπάθεια βουλγαροποίησης της Μακεδονίας από το ΣΝΟΦ. Άλλοι επειδή τα εθνικά τους αντανακλαστικά ξύπνησαν, έστω και αργά, και άλλοι επειδή η βουλγαροποίηση ήταν αντίθετη στις οδηγίες της ΕΣΣΔ για ανεξάρτητο μακεδονικό κράτος. Επιτίθενται στους μαχητές του ΣΝΟΦ και τους αναγκάζουν να φύγουν από τη Μακεδονία και βρουν καταφύγιο στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο.

Νικιέται τελικά ο άξονας, τελειώνει ο Β’ ΠΠ, φεύγουν οι Γερμανοί, ξεσπάει ο εμφύλιος, αλλά το ΚΚΕ απτόητο, συνεχίζει το ίδιο τροπάριο για ανεξάρτητη Μακεδονία. Και βέβαια, κατά την προσφιλή του τακτική, ξαναγράφει την ιστορία. Έτσι, κατά το ΚΚΕ ο Παύλος Μελάς ήταν Έλληνας… κομιτατζής που «έσφιγγε τη θηλειά στον λαιμό του μακεδονικού λαού», ο οποίος «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση», 1 Μαρτίου 1947).

Τον Οκτώβριο του 1948 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός" ένα άρθρο του αντισυνταγματάρχη των συμμοριτών Παντελή Βαϊνά με τίτλο "Ο Δημοκρατικός Στρατός και οι Σλαβομακεδόνες"στο οποίο τονιζόταν το εξής: "Μέσα στην καινούρια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα που ανοικοδομείται πάνω στα ερείπια, που άλλοι συσσώρευσαν, ο σλαβομακεδονικός λαός θα βρει την ισοτιμία, ισονομία, ισοπολιτεία και θα βρει τον καιρό ν' αναπτύξει τον καινούριο εθνικό του πολιτισμό". (Περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", έκδοση Ριζοσπάστη 1996, τόμος Α, σελ. 408-412).

Ο Ζαχαριάδης έσπευσε να υπερθεματίσει το δημοσίευμα με σημείωμα που δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό - τεύχος 12, Δεκέμβριος 1948 - και έλεγε: "Ο μακεδονικός λαός θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια, στην οικογένεια αυτή, όπου αύριο θα ανήκει και ο ελληνικός λαός με τη Λαϊκή Δημοκρατία. Γι' αυτή την ανεξάρτητη κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδονικός λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου και βοηθά με όλη του την ψυχή, με όλα του τα μέσα, τον ΔΣΕ, τόσο που ξεσηκώνει το θαυμασμό για το μεγαλείο και το ολοκαύτωμα της προσπάθειάς του" (σελ. 528).

Λίγο πριν την ήττα των συμμοριτών, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που συνήλθε τον Ιανουάριο του 1949, στον Γράμμο, προπαγάνδιζε την απόσχιση της Μακεδονίας. Δείτε το ακριβές κείμενο της απόφασης:

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ (Σ.Σ. ΔΣΕ ήταν ο “δημοκρατικός” στρατός των συμμοριτών) και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. (…) Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ' τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης.” ("Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 6ος, σελ. 337-338).

Υπάρχει κάτι που χρειάζεται διευκρίνιση; Μεγαλοελλαδίτικες.. σοβινιστικές εκδηλώσεις ήταν η προσπάθεια της Ελλάδας να μην ακρωτηριαστεί!

Τον αντίκτυπο αυτής της απόφασης μεταφέρει η Έλλη Παππά, στέλεχος του ΚΚΕ, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, και δημοσιογράφος του παράνομου Ριζοσπάστη:

«Βράδυ, με καλά κλεισμένα τα πορτοπαράθυρα, ακούγαμε τον σταθμό. Μετέδιδε τις αποφάσεις της Ολομέλειας. Ήμασταν προσηλωμένοι στο άκουσμά τους και ξαφνικά ήρθαν και η απόφαση για το μακεδονικό και η θέση για τη σλαβομακεδονική μειονότητα και η υπόσχεση για την παροχή αυτονομίας. Κι εγώ δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την αντίδρασή μου. «Αυτή η απόφαση είναι καρμανιόλα για τον αγώνα και για τους αγωνιστές», είπα… Ποιες ανάγκες επέβαλαν μιαν απόφαση τόσο επικίνδυνη, και μάλιστα στις πιο κρίσιμες στιγμές του εμφυλίου πολέμου, δεν εξηγήθηκε ποτέ ικανοποιητικά… Πώς και γιατί το Κόμμα υιοθέτησε αυτή την άποψη στη διάρκεια του εμφύλιου σηκώνει κάποιες εξηγήσεις, έστω και απαράδεκτες. Το πώς τη διατηρούσε, και μάλιστα φανατικά, έως τη δεκαετία του ’60 είναι, για μένα τουλάχιστον, αίνιγμα που δεν μπόρεσα να λύσω.» (Έλλη Παππά: «Μαρτυρίες μιας διαδρομής»)

Στις 27 Μαρτίου του 1949 το ΚΚΕ ιδρύει την Κομμουνιστική Οργάνωση της Μακεδονίας του Αιγαίου (ΚΟΕΜ). Βρισκόντουσαν μια ανάσα πριν από την τελική τους ήττα, αλλά αυτοί εκεί το χαβά τους! Προσηλωμένοι στον στόχο τους για αφελληνισμό της Μακεδονίας!

Ας κάνουμε ένα χρονικό άλμα. Είναι 30 Ιουλίου 1963 στη Μόσχα. Απονέμεται στον τότε βουλευτή της ΕΔΑ, Μανώλη Γλέζο το «Βραβείο Ειρήνης Λένιν». Ένας Καναδός δημοσιογράφος, (χώρα στην οποία οι Μακεδονικές οργανώσεις είχαν ισχυρό λόμπυ) ρωτάει τον Γλέζο την άποψή του για το Μακεδονικό. Και ο συνεπής κομμουνιστής διατυπώνει την ελπίδα πως «τριμερείς βαλκανικές διαπραγματεύσεις θα επέτρεπαν εις δεδομένην στιγμήν την ίδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας». Την είδηση μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και φυσικά γίνεται μείζον θέμα. Ο Γλέζος στην αρχή προσπαθεί να το μαζέψει, μετά το διαψεύδει, όμως το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων επιμένει επιβεβαιώνοντας την είδηση με επίσημη απάντηση που έστειλε στο πρωθυπουργικό γραφείο. Ο Γλέζος και η ΕΔΑ απειλούν με μηνύσεις τις οποίες ουδέποτε κάνουν.

Εφημερίδα «Ελευθερία» (3-8-1963) - Δηλώσεις Μανώλη Γλέζου για Μακεδονία.

Έκανα αυτή τη μικρή ιστορική αναφορά, για να καταδείξω ότι η στάση του ΚΚΕ στο θέμα της Μακεδονίας δεν ήταν “αντεθνική” όπως συχνά χαρακτηρίζεται. Διότι αντεθνικός είναι κάποιος που στόχο έχει να πλήξει το έθνος. Δεν είχαν αυτή την πρόθεση οι κομμουνιστές. Το ελληνικό έθνος δεν τους ενδιέφερε καθόλου! Είτε υπήρχε είτε όχι, ένα και το αυτό! Ήταν και είναι υπήκοοι του παγκόσμιου κομμουνιστικού έθνους, το οποίο στην εποχή που αναφερόμαστε περιελάμβανε την ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της. Σοβιετικά βαλκάνια ήθελε η ΕΣΣΔ (με στόχο την έξοδό της Μεσόγειο); Το ίδιο ήθελαν κι αυτοί. Κι ας κόστιζε αυτό το σχέδιο ποτάμια ελληνικού αίματος. Παράπλευρες απώλειες στην πορεία για τον σοσιαλιστικό μετασχηματικό της κοινωνίας.

Βέβαια, σήμερα, μαμά Σοβιετία δεν υπάρχει. Το παγκόσμιο προλεταρικό έθνος περιορίζεται στον Περισσό, στην Κουμουνδούρου, στη Β. Κορέα, στη Βενεζουέλα και (για λίγο ακόμα) στην Κούβα. Καταλαβαίνουν ότι δεν “τους παίρνει” να προπαγανδίζουν αποσχίσεις και να φτιάχνουν “σλαβομακεδόνικα τάγματα”. Όμως το δόγμα δεν άλλαξε. Ο κομμουνιστής δεν είναι πολίτης της χώρας του. Είναι πολίτης μιας προλεταριακής Ουτοπίας, για την οποία κράτη, έθνη, Μακεδονίες, Θράκες, Ελλάδες, Ευρώπες είναι απλώς εμπόδια. Γιατί κομμουνισμός δεν είναι πολιτική άποψη. Είναι θρησκεία. Κι ο πιστός της δεν ξέρει από ιστορικές εξελίξεις. Στέκεται μπροστά στα εικονίσματα του Μαρξ, του Λένιν, του Στάλιν, του Ζαχαριάδη και λέει το αριστερό “πιστεύω”: Προσδοκώ ανάστασιν σοβιετιών και κομμουνισμό του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Θάνος Τζήμερος

Πηγή

Για να μπούμε στο (καθημερινό) κλίμα των ημερών, και για να παίξουμε και λίγο το παιχνίδι των κυβερνητικών και αντιπολιτευτικώνδουλικών της τρόϊκας(λέγε με "θεσμοί"),
     ..ας εκλογολογίσουμε λιγάκι.

     Τούτη η τόσο βολική για
τα δουλάκια προεκλογική πόλωση γίνεται στην ουσία"περί όνου σκιάς".
     Αλλιώς: "δυό γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχερώνα".
     Γιατί τί ακριβώς χρησιμεύουν οι εκλογές σ' ένα κατοχικό καθεστώς;
     Θα αλλάξει αυτό, δηλαδή θα αρθεί η κατοχή με το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα;

     Έχουμε συνειδητοποιήσει πως ο περίφημος (σε διπλή παραλλαγή για φέτος) προϋπολογισμός του κράτους δεν έρχεται για ψήφιση στην ελληνική Βουλή,
     ..αν δεν πάρει πρώτα την έγκριση των τραπεζών, των διεθνών απατεώνων και των τοκογλύφων, όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ' το διευθυντήριο των Βρυξελλών και των διάφορων euro και working groups;
     Για ποιές εκλογές μιλάμε λοιπόν;
     Για αυτές που το διακύβευμά τους είναι το πόσα καθρεφτάκια και χάντρες θα μας δωθούν απ' αυτούς ή τους άλλους δωσίλογους,
     ..σε αντάλλαγμα για τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας;

     Η "αχούρα", η κ@λοπιλάλα των μουστερήδων της εξουσίας για εκλογές τώρα ή μετά, γίνεται καιαφορά μόνον την "κουτάλα".
     Την δική τους κουτάλα.
     Δεν αφορά σε τίποτα τον λαό.

     Οι εκλογές σε τούτο το παραδεδεγμένο και αποδεκτό τόσο απ' την κυβέρνηση όσο και απ' την αντιπολίτευση κατοχικό καθεστώς, 
     ..έχουν την ίδια αξία με τα δημοψηφίσματα των συνταγματαρχών.

     Κι εδώ ερχόμαστε στην (σοβαρότατη) απορία του τίτλου: Αξίζει να ασχολούμαστε με τέτοιου είδους εκλογές; Αξίζει να ψηφίζουμε;
     Πρέπει με την αποχή μας να δίνουμε σε άλλους κομματοσκυλικούς ψηφοφόρους το δικαίωμα να καθορίζουν το -έτσι κι αλλιώς όμως προκαθορισμένο με αυτές τις συνθήκες- μέλλον μας;
     Δηλαδή πρέπει να συμμετέχουμε "μαυρίζοντας" τούς κάθε λογής ντόπιους αντιπρόσωπους της τρόϊκας,
     ..ή πρέπει να απέχουμε δημιουργώντας πάταγο και διεθνή προβληματισμό, όπως οι γείτονες σκοπιανοί στο πρόσφατο δημοψήφισμά τους;

     Το blog στέκει δίβουλο.
     Μία πρώτη -και όχι τελεσίδικη- σκέψη είναι πως,
     ..μία οργανωμένη και με κάποιου είδους "προεκλογική εκστρατεία" αποχή, με επιχειρήματα όμως και πολιτικοοικονομικές αναλύσεις σοβαρές και τεκμηριωμένες,
     ..μία αποχή που θα είχε την μορφή πολιτικού ρεύματος,
     ..και που θα κατάφερνε (συνειδητά) να φτάσει στο ύψος τουλάχιστον του αποτελέσματος  του δικού μας δημοψηφίσματος του '15, δηλαδή πάνω απ' το 60 τουλάχιστον τοις εκατό,
     ..θα είχε αποτέλεσμα εφάμιλλο μιάς επανάστασης. 

     Πρόκειται για σκέψεις.
     Και οι σκέψεις πρέπει να υφίστανται κριτική, 
     ..και να προκαλούν συζητήσεις και προβληματισμό.

     Εκλογολογούμεν τε γαρ μετ' ευτελείας,
     ..και ψηφίζουμε (ή δεν ψηφίζουμε) άνευ μαλακίας!..

http://mandatoforos.blogspot.com

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, επιστρέφοντας από την εξορία στις Σεϊχέλες, όπου είχε παραμείνει επί τρία χρόνια τιμωρούμενος για τον ένδοξο και ηρωικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959) στην Κύπρο, την 1η Μαρτίου 1959, και αφού είχε υπογράψει τις εκ του αποτελέσματος αποδειχθείσες προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, ανεφώνησε στο πλήθος που τον επευφημούσε το «Νενικήκαμεν», με το οποίο ο Φειδιππίδης ανήγγειλε στους Αθηναίους τη νίκη του Μαραθώνα.

Στην υποδοχή δεν μετείχε επίσημα η ΕΟΚΑ, αφού ο αρχηγός της, Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, βρισκόταν σε κατάσταση απόγνωσης λόγω των συμφωνιών που είχαν υπογραφεί, για τις οποίες είχε γράψει: «Η πικρία δια τους όρους της συναφθείσης συμφωνίας ήτο τοιαύτη, ώστε ψυχικώς η Οργάνωσις δεν συμμετέσχεν εις την υποδοχήν ταύτην. Είμαι βέβαιος, ότι και ο λαός εώρταζε απλώς την επάνοδον του εξορίστου Εθνάρχου, χωρίς αι εκδηλώσεις αύται να έχουν καμμίαν σχέσιν με τας Συμφωνίας, τας οποίας κατ’ ουσίαν εδέχθη με κατήφειαν, χωρίς να γνωρίζη καλώς το περιεχόμενό των».

Όσο για τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κωνσταντινο Καραμανλή, είχε δηλώσει ότι η ημέρα υπογραφής των συμφωνιών «είναι η ευτυχέστερη μέρα της ζωής μου».

Τότε ο πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο, Γιώργος Σεφέρης, είχε αντιταχθεί εγκαίρως στην υπογραφή των συμφωνιών αυτών, λέγοντας ότι «με αυτές θα φέρουμε τους Τούρκους στην Κύπρο».

Δεκαπέντε χρόνια μετά, οι ίδιοι κύκλοι που έπεισαν Μακάριο και Καραμανλή να δεχτούν εκείνες τις προδοτικές συμφωνίες, έπεισαν τον δικτάτορα Δ. Ιωαννίδη να οργανώσει το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να βρεθούν στην Κύπρο προκαλώντας χιλιάδες θύματα, νεκρούς, αγνοουμένους, τραυματίες, βιασθείσες γυναίκες και παιδιά, και 200.000 πρόσφυγες.

Οι ίδιοι κύκλοι προσπαθούσαν επί χρόνια, από το 1991, να πείσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν κράτος με το όνομα «Μακεδονία», του οποίου οι κάτοικοι θα ονομάζονται «Μακεδόνες» και θα μιλούν τη «μακεδονική γλώσσα», και όλα αυτά με την υπογραφή της Ελλάδας. Τελικά, και αφού έγιναν λάθη επί λαθών, στις 17 Ιουνίου 2018, παρουσία εκπροσώπων όλων εκείνων των κύκλων που συμμετείχαν στο έγκλημα και την προδοσία της Κύπρου, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει κράτος με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», με κατοίκους «Μακεδόνες» και γλώσσα «μακεδονική».

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, μεταξύ άλλων δήλωσε ότι «βρισκόμαστε και οι δύο εδώ για να πράξουμε το πατριωτικό μας καθήκον, δεν ανταμώνουμε για να θρηνήσουμε τις ήττες του παρελθόντος», αναφερόμενος στην ήττα του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», τον Αύγουστο του 1949, ο οποίος, μεταξύ άλλων, επιδίωκε τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους της «Ανεξάρτητης Μακεδονίας».

Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, Ζόραν Ζάεφ, μιλώντας στον κόσμο για το δημοψήφισμα στην Παλιά Δοϊράνη, την 1η Σεπτεμβρίου 2018 δήλωσε: «Με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα, τον Μάιο, εδώ, στο χώρο στάθμευσης στη Δοϊράνη, επετεύχθη συμφωνία για την αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας. Αυτό συνέβη πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όταν και οι δύο πλευρές κάναμε ένα βήμα προς τα εμπρός αποδεικνύοντας πως είμαστε διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε για την επίτευξη συμφωνίας».

Μάλιστα, σε ένα πάρκινγκ, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δέχεται να παραχωρήσει κάτι που δεν του ανήκει και δεν έχει το δικαίωμα να πράξει.

Ναι, ούτε ο πρωθυπουργός δικαιούται να παραχωρήσει μέρος της εθνικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς.

Σε λίγες μέρες διεξάγεται το δημοψήφισμα στα Σκόπια, στο οποίο οι Αλβανοί, οι Τούρκοι και οι Αθίγγανοι των Σκοπίων θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στο αποτέλεσμα, αφού στις δημοσκοπήσεις το 95% των ομάδων αυτών φέρεται να λέει «Ναι».

Δηλαδή Αθίγγανοι, Τούρκοι, και κυρίως Αλβανοί, που πιθανόν να μην είναι μέρος αυτού του κράτους τα επόμενα χρόνια, αφού η ενοποιητική διαδικασία των Αλβανών έχει ήδη διανύσει αρκετή απόσταση και η ολοκλήρωσή της είναι θέμα χρόνου, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο και τελικά θα αποφασίσουν ότι οι Βούλγαροι των Σκοπίων, που μιλούν βουλγαρική γλώσσα και κατοικούν σε εδάφη που δεν έχουν καμία σχέση με τη Μακεδονία, είναι «Μακεδόνες» που μιλούν τη «μακεδονική γλώσσα» και κατοικούν σε κράτος με το όνομα «Μακεδονία».

Αυτό είναι εθνικό έγκλημα, και νομίζω ότι οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου επωμίζονται ένα τεράστιο βάρος, να μην επιτρέψουν να ολοκληρωθεί αυτό το εθνικό ανοσιούργημα.

Όσο για τον Πάνο Καμμένο και τους νέους υποστηρικτές της κυβέρνησης, να θυμίσω ότι ο Νίκος Κοτζιάς που υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν το έκανε ως άτομο, αλλά ως ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης. Άρα, μην κρύβεστε πίσω απ’ αυτόν, γιατί οι διεθνείς συμφωνίες είναι συμφωνίες της κυβέρνησης και όχι των υπουργών της. Άρα, όσοι είναι στην κυβέρνηση, όσο συνεχίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση, στηρίζουν τη συμφωνία – και να σταματήσει πια ο εμπαιγμός των Ελλήνων. Αρκετά!

Τέλος, τεράστιο βάρος για την αποτροπή αυτού του εθνικού εγκλήματος, που αποτελεί προοίμιο άλλης μιας εθνικής καταστροφής, όπως προοίμιο αποτελούσαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου για την καταστροφή της Κύπρου, έχουμε όλοι εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να αποτρέψουμε την προδοσία, δηλαδή την κύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή, είναι να μαζευτούμε σε ένα ειρηνικό συλαλλητήριο ένα εκατομμύριο κόσμος στο Σύνταγμα την ημέρα της ψηφοφορίας.

Τότε η φωνή μας θα ακουστεί και θα αποτρέψουμε την κύρωση αυτού του εκτρώματος.

Στη Θεσσαλονίκη οι διοργανωτές έκαναν ακριβώς εκείνα που τους προειδοποιήσαμε από αυτήν εδώ τη στήλη να μην κάνουν, με αποτέλεσμα να παρεισφρύσουν στη διαδήλωση οι προβοκάτορες και να έχουμε τα αίσχη που είδαμε και από πλευράς προβοκατόρων και από πλευράς των ΜΑΤ (σαν να ήταν συνεννοημένοι!), με κορυφαίο το «Καλά κάνει και σας γ@μάει ο Τσίπρας, Βούλγαροι», που ξεστόμισε ο άνδρας των ΜΑΤ, μαζί με συναδέλφους του.

Τέλος, αφού υπογραμμίσουμε ότι όλοι μας καλούμαστε να πάρουμε θέση και να μην επιτρέψουμε η προδοτική συμφωνία των Πρεσπών να καταλήξει σε μια εθνική τραγωδία, όπως έγινε με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, σημειώνουμε ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα πρέπει να αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες πολίτες και είναι απαράδεκτο να αναπαράγει την προπαγάνδα της Αυγής και της Εφημερίδας των Συντακτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χαρακτηρίζοντας ως «3-4 χιλιάδες ακραίους» τους δεκάδες χιλιάδες απλούς Έλληνες πολίτες –άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά– συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο, που τους έπνιξαν στα χημικά τα ΜΑΤ τα οποία δήλωνε εμφατικά ο ίδιος ότι θα καταργούσε. Εκτός των άλλων, το ψέμα μπορεί να μην διώκεται, όμως η συκοφαντία είναι ποινικό αδίκημα.