Σαν σήμερα στις 21 Αυγούστου 2012, έφυγε από τη ζωή ο σημαντικός τραγουδιστής και επιχειρηματίας στον χώρο της ψυχαγωγίας, Μιχάλης Μενιδιάτης.

Μεγαλούργησε στις πίστες τις δεκαετίες του ‘60 και ‘70 και αναδείχθηκε ένας από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού.

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης (Καλογράνης ήταν το πραγματικό του επώνυμο), γεννήθηκε στο Μενίδι (Αχαρνές) στις 29 Ιουνίου 1932. Από μικρό τον συγκινούσε ο ήχος του μπουζουκιού και μετά την Απελευθέρωση άρχισε να «γρατζουνάει» το κακοχαρακτηρισμένο εκείνη την εποχή όργανο.

Για πρώτη φορά ανέβηκε στο πάλκο το 1953 στο κοσμικό κέντρο Δροσιά στο Μενίδι, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, που εργαζόταν ως φύλακας στη Λαχαναγορά. Εκεί εμφανίζονταν οι Μιχάλης Δασκαλάκης, Τάκης Μπίνης, Γιώργος Λαύκας και ο μαέστρος Γεράσιμος Κλουβάτος, ο οποίος έγραψε το πρώτο του τραγούδι με τίτλο Θα χτίσω μια καλύβα, που κυκλοφόρησε το 1957.

H καριέρα του Μενιδιάτη αρχίζει να απογειώνεται μετά τη συνεργασία του με τον Απόστολο Καλδάρα στα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν αλλάζει δισκογραφική εταιρεία και από την Odeon του Μάτσα, που δεν τον πρόσεξε ιδιαίτερα, μετακομίζει στην Columbia του Λαμπρόπουλου.

«Τον Καλδάρα τον είδα για πρώτη φορά γύρω στο '52-'53, να παίζει μπουζούκι και να τραγουδάει στη «Ζούγκλα», στην πλατεία Βάθης. Πιτσιρικάς ήμουν, περνούσα και άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Είχε ένα δικό του στυλ, βυζαντινός σαν συνθέτης και ωραίος ερμηνευτής. Τραγουδούσε πολύ καλά. Δεν έχει σημασία που δεν έπιασε η φωνή του στους δίσκους» λέει για τον μέντορά του στο τραγούδι. Θα ερμηνεύσει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Καλδάρα, όπως τα τραγούδια Μην περιμένεις πια, Περιφρόνα με, γλυκιά μου, Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις και Πετραδάκι-πετραδάκι.

Το 1965, συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Άκη Πάνου και ηχογραφεί το τραγούδι του Ξημέρωσε, καλή μου, που σημειώνει μεγάλη επιτυχία. «Ο Άκης ήταν ο νέος Τσιτσάνης. Είχε φαντασία, διορατικότητα και ήταν τελειομανής. Η μελωδία, αλλά και ο στίχος του ήταν κάτι διαφορετικό για το λαϊκό τραγούδι» είπε σε μια συνέντευξή του για τον λαϊκό βάρδο. Μενιδιάτης και Πάνου θα συνεχίσουν την επιτυχημένη συνεργασία, με τραγούδια όπως τα Χαραμίστηκε η ζωή μου, Είδα τα μάτια σου κλαμένα, Παράνομη αγάπη, Στους πέντε δρόμους βρέθηκα, Επτά φορές τη μάζεψα και Το μέτρο της αγάπης.

Το 1976, σε μια συνεργασία - έκπληξη για την εποχή εκείνη, τραγουδά τη σύνθεση του Διονύση Σαββόπουλου Θητεία ή Λαϊκός Τραγουδιστής, που ακούγεται στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη Χάππυ Νταίη. Ο Μιχάλης Μενιδιάτης τραγούδησε ακόμη Μανώλη Χιώτη (Αγωνίες), Γιάννη Καραμπεσίνη (Πήραν τα στήθια μου φωτιά, Βασίλη Βασιλειάδη (Η καρδιά της ανήκει αλλού), Τάκη Μουσαφίρη (Ένα τραγούδι πες μου ακόμα, Σταμάτη Κραουνάκη (Κατίνα) κ.ά.

Το 1970 ο Μιχάλης Μενιδιάτης ανοίχτηκε στον επιχειρηματικό στίβο. Μαζί με τα αδέλφια του δημιούργησε το κοσμικό κέντρο Φαντασία στην παραλία του Αγίου Κοσμά, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τη νυχτερινή διασκέδαση στην Αθήνα της δεκαετίας του '70.

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης, κατά κόσμον Μιχάλης Καλογράνης, πέθανε στις 21 Αυγούστου 2012, σε ηλικία 80 ετών. Την οικογενειακή παράδοση στο τραγούδι συνεχίζει ο γιος του, Χρήστος Μενιδιάτης.

Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα

Ο ύμνος «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα» είναι ένας μη λειτουργικός ύμνος, που συνέθεσε ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης τον 19ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διευθυντής της Θεολογική Σχολής στην Ριζάρειο της Αθήνας.

Η παράδοση θέλει την Παρθένο να εμφανίζεται ενώπιον του Αγίου Νεκταρίου στο μοναστήρι της Αίγινας, και να του ζητάει να καταγράψει σε χαρτί έναν ιδιαίτερο ύμνο, όπου οι αγγελικές χορωδίες ήταν έτοιμες να το ψάλλουν. Αυτός ο Ύμνος ήταν ο «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα».

(Ἀπὸ Ὠδὴ β') Ἦχος πλ.α΄
Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα, Ἄχραντε Θεοτόκε, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Παρθένε Μήτηρ Ἄνασσα, Πανένδροσέ τε πόκε, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ὑψηλοτέρα οὐρανῶν, ἀκτίνων λαμπροτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαρὰ Παρθενικῶν Χορῶν, Ἀγγέλων ὑπερτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ἐκλαμπροτέρα οὐρανῶν, φωτὸς καθαρωτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν, πασῶν ἁγιωτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ ε')
Μαρία Ἀειπάρθενε, Κόσμου παντὸς Κυρία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ἄχραντε Νύμφη πάναγνε, Δέσποινα Παναγία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μαρία Νύμφη Ἄνασσα, χαρᾶς ἡμῶν αἰτία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Κόρη σεμνὴ Βασίλισσα, Μήτηρ ὑπεραγία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Τιμιωτέρα Χερουβείμ, ὑπερενδοξοτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῶν ἀσωμάτων Σεραφείμ, τῶν Θρόνων ὑπερτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ δ')
Χαῖρε τὸ ᾆσμα Χερουβείμ, χαῖρε ὕμνος Ἀγγέλων, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαῖρε ᾠδὴ τῶν Σεραφείμ, χαρὰ τῶν Ἀρχαγγέλων, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε εἰρήνη καὶ χαρά, λιμὴν τῆς σωτηρίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Παστὰς τοῦ Λόγου ἱερά, ἄνθος τῆς ἀφθασίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε Παράδεισε τρυφῆς, ζωῆς τε αἰωνίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαῖρε τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, Πηγὴ ἀθανασίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ ε')
Σὲ ἱκετεύω Δέσποινα, Σὲ νῦν ἐπικαλοῦμαι, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Σὲ δυσωπῶ Παντάνασσα, Σὴν χάριν ἑξαιτοῦμαι, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ β')
Κορὴ σεμνὴ καὶ ἄσπιλε, Δέσποινα Παναγία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
ἐπάκουσόν μου ἄχραντε, κόσμου παντὸς Κυρία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ ε')
Ἀντιλαβοῦ μου ρύσαι με, ἀπὸ τοῦ πολεμίου, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Καὶ κληρονόμον δεῖξον με, ζωῆς τῆς αἰωνίου, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Οι καρχαρίες της Γροιλανδίας είναι τα σπονδυλωτά ζώα με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής στον κόσμο, καθώς μπορούν να κολυμπούν στα παγωμένα νερά της Αρκτικής επί... 400 χρόνια, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Τα πλάσματα αυτά δεν μεγαλώνουν παρά μόνο ένα εκατοστό κάθε χρόνο και η αργή ανάπτυξή τους συμβάλλει στην απίστευτη μακροβιότητά τους. Ζουν εκατοντάδες χρόνια περισσότερα από τους άλλους «πρωταθλητές» της μακροζωίας, τις χελώνες των νησιών Γκαλαπάγκος και τις φάλαινες της Γροιλανδίας.

Μόνο ένα είδος στον κόσμο (αλλά όχι σπονδυλωτό) έχει μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής: το μύδι της Ισλανδίας, που μπορεί να φτάσει τα 507 χρόνια, τονίζεται στη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Science.

Ο καρχαρίας της Γροιλανδίας, ή Σομνιόσος ο μικροκέφαλος, όπως είναι η επιστημονική ονομασία του, είναι το μεγαλύτερο ψάρι της Αρκτικής. Παραμένει μάλιστα «έφηβος» για πολλές δεκαετίες, αφού χρειάζεται 150 χρόνια για να φτάσει στη σεξουαλική ωριμότητα.

Η έρευνα αυτή βασίστηκε σε μετρήσεις που έγιναν με τη μέθοδο του άνθρακα 14 στα μάτια 28 θηλυκών καρχαριών που αλιεύτηκαν κατά λάθος. Οι επιστήμονες εξάγουν συμπεράσματα για την ηλικία των καρχαριών εντοπίζοντας στους ιστούς τους ίχνη ραδιενέργειας από τις πυρηνικές δοκιμές που γίνονταν από τη δεκαετία του 1950.

Οι δύο μεγαλύτεροι καρχαρίες που μελετήθηκαν είχαν μήκος 4,93 μέτρα και 5,02 μέτρα. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι ήταν ηλικίας «περίπου 335 ετών και 392 ετών αντίστοιχα». Ο γηραιότερος θηλυκός καρχαρίας που αλιεύτηκε κατά λάθος είχε γεννηθεί ενώ στη Γαλλία βασίλευε ακόμη ο Λουδοβίκος ΙΓ΄.

Ο "όρκος" στην πλατεία Ελευθερίας στην Καβάλα!

redskywarning.blogspot.gr

Πώς θα σας φαινόταν να κάνετε διακοπές στις Αλπεις; Μέσα στη φύση και ένα βήμα μονό μακριά από το πράσινο;

Καταπληκτική ιδέα, το λιγότερο. Αυτό σκέφτηκε και το ξενοδοχείο Null Stern, το οποίο προσφέρει μια εμπειρία αλλιώτικη από τις άλλες. Με ένα δωμάτιο, μέσα στη φύση κυριολεκτικά. Και τι εννοούμε;

Πρόκειται για ένα «δωμάτιο» με ένα κρεβάτι και κομοδίνα. Αυτά και μόνο. Ούτε τοίχους, ούτε ταβάνι, ούτε μπάνιο. Μόνο ένα κρεβάτι, διπλό! Υπνος κάτω από τα αστέρια σε ύψος 1800 μέτρων στα βουνά Graubünden.

Για να απολαύσετε έναν υπέροχο δροσερό ύπνο και την σούπερ θέα των Αλπεων θα πρέπει να δώσετε 226 ευρώ τη βραδιά.

Στόχος, όπως εξηγεί ο Ντάνιελ Τσαρμπονιέρ, επικεφαλής φιλοξενίας του ξενοδοχείου, είναι «να βάλει τον επισκέπτη στο κέντρο της εμπειρίας και να επικεντρωθεί στο άυλο, μειώνοντας οτιδήποτε άλλο στο ελάχιστο».

Φωτογραφίες: Null Stern & Instagram @alpsartacademy

iefimerida.gr

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΤΣΑΟΥΡΑΣ

Όταν τελείωνε ο θερισμός, στις αρχές του Ιουλίου, άρχιζαν οι εργασίες επισκευής και καθαρισμού των αλωνιών. Στην Κυδωνιά υπήρχαν στην άκρη του χωριού δύο αλώνια ένα χωμάτινο που το χρησιμοποιούσαν και λίγο πιο κάτω ένα πέτρινο αλώνι κάπως ανενεργό , επίσης θυμάμαι ένα χωμάτινο αλώνι στη Γούστιανη που ήταν ενεργό αφού τότε τα περισσότερα χωράφια στη Γούστιανη τα έσπερναν στάρι . 
Οι θυμωνιές με τα δεμάτια του σταριού συγκεντρώνονταν γύρω από το αλώνι και γύρω απ' αυτές εκατοντάδες πουλιά που τα λέγαμε σιταρίθρες και φυσικά δεν έλλειπαν οι πλάκες (σκανταλιές) .. Στη μέση του αλωνιού, υπήρχε στερεωμένος ένας κάθετος ξύλινος στύλος, ύψους περίπου δυο μέτρων, με διχάλα στο πάνω μέρος, που λεγόταν "στρούερος" σε άλλα μέρη το λένε "στυγερό" γύρω από το οποίο τυλιγόταν και ξετυλιγόταν το σχοινί που καθόριζε την τροχιά των μουλαριών . Συνήθως το αλώνισμα γινόταν με δυο μουλάρια . Τα μουλάρια τα έδεναν το ένα δίπλα στο άλλο και σε απόσταση ασφαλείας για να μην κτυπιούνται μεταξύ τους.  Μεγάλο ρόλο στο σπάσιμο των σταχιών και στο τρίψιμο της καλαμιάς έπαιζαν τα πέταλα που φορούσαν στα πόδια τους τα άλογα .Τα δεμάτια τα έλυναν και τα τοποθετούσαν με τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνουν τα ζώα στο πάτημα. Γύρω από το "στρούερο" αφηνόταν ένας χώρος διαμέτρου 1-1,5 μέτρων, για να περιφέρεται ο αγωγιάτης δηλαδή ο άνθρωπος που καθοδηγούσε τα ζώα στην περιφορά τους. Ο αγωγιάτης φορώντας συνήθως ένα μαντήλι στο κεφάλι (που να ήξερε ότι στις μέρες αυτό θα γινόταν μόδα ) κατά το αλώνισμα «βίτσιαζε» τα ζώα, κουνώντας τη βίτσα στον αέρα και φωνάζοντας ρυθμικά, δίνοντάς τους έτσι κουράγιο και ρυθμό. Τα μουλάρια-άλογα γύριζαν γύρω – γύρω από το στύλο. Το ίδιο έκανε και ο αγωγιάτης. Τα στάχια κάτω από τις καλοπεταλωμένες οπλές των μουλαριών έσπαζαν και απελευθέρωναν τον καρπό. 
Με το πάτημα των μουλαριών, τα σπασμένα στάχια ανακατευόντουσαν με το άχυρο και δεν ήταν δυνατόν να τριφτούν όλα και να βγει ο καρπός. Για το λόγο αυτό, κατά διαστήματα, σταματούσαν το αλώνισμα και έκαναν το γύρισμα, κυκλικά. Έβαζαν τα δεκριάνια μεταξύ του άχυρου και της επιφάνειας του αλωνιού και το γύριζαν, έτσι ώστε το άχυρο να πάει κάτω και τα στάχια πάνω. Συνήθως τα γυρίσματα του αλωνιού ήταν τρία ή τέσσερα.  Τα παιδιά έτρεχαν χαρούμενα πίσω από τα άλογα και όταν τα άλογα προσέγγιζαν το κέντρο έρβισκαν την ευκαιρία να κάνουν μερικά μακροβούτια μέσα στο άχυρο 
Το λίχνισμα. Όταν τελείωνε το αλώνισμα ακολουθούσε το λίχνισμα. Το λίχνισμα γινόταν τις απογευματινές ώρες που συνήθως αρχίζει και φυσάει ο αέρας. Με το λίχνισμα ξεκαθάριζε το σιτάρι από το άχυρο. Στο λίχνισμα στέκονταν κάθετα προς τον αέρα και με το φτυάρι πετούσαν ψηλά (1,5 μέτρα περίπου) το άχυρο και το σιτάρι.
Το κοσκίνισμα ήταν το τελευταίο στάδιο για να ξεκαθαρίσει ο καρπός ..Στη συνέχεια ο καρπός μεταφερόταν στα σπίτια και έμπαινε σε κασόνια και από εκεί θα πήγαινε στους νερόμυλους για να μετατραπεί σε αλεύρι.
Το άχυρο ήταν βασική τροφή των ζώων το χειμώνα και για το λόγο αυτότο μάζευαν , το συσκεύαζαν και το μεταφέραν στους αχυρώνες 

Το καλοκαίρι του 1970 που ήμασταν στη Γραμμένη Οξυά οι θυμωνιές ήταν πολύ περισσότερες συγκριτικά με την Κυδωνιά και το αλώνισμα το έκαναν με την αλωνιστική μηχανή που είχε έρθει από την Σπερχειάδα ,την έλεγαν "Μασίνα" και έκανε έναν αλλόκοτο θόρυβο που τον επέτεινε ο καλοκαιρινός καύσωνας , δούλευε ασταμάτητα από χάραμα ως το σούρουπο . .Είχε εγκατασταθεί στη θέση "Βαβως Λάκα" και οι θυμωνιές με τα δεμάτια θα ήταν πάνω από τριάντα και αρκετά μεγάλες και είχαν γεμίσει την γύρω περιοχή , ένθεν κακείθεν του δρόμου ...Η μηχανή ήταν πολύ πιο γρήγορη από τα άλογα ,αλλά και πιο καθαρός έβγαινε ο καρπός και ούτε δεκριάνια ούτε λιχνίσματα χρειάζονταν ..η ίδια μηχανή, συγχρόνως, μπάλιαζε και το άχυρο. Την μεθεπόμενη χρονιά οι θυμωνιές ήσαν δύο ή τρείς και η "Μασίνα" θεώρησε πως ήταν ασύμφορο να μεταβεί στη Γραμμένη Οξυά για 3 θυμωνιές έτσι αναγκάστηκε ο Λεωνίδας ο Δρόσος και οι άλλοι να μεταφέρουν τα δεμάτια τους στο αλώνι του Πλάκα και να αλωνίσουν για τελευταία φορά με το άλογο ..εκεί γράφτηκε ο επίλογος της σιτοπαραγωγής για τη Σιτίστα.  

"Νέα" προφητεία προοικονομεί το τέλος του κόσμου που πλησιάζει.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας και το «End Time Prophecies» απομένουν λίγες ημέρες γιατί στις 29 Ιουλίου ο κόσμος μας θα καταστραφεί.

Η τρομακτική προφητεία, η οποία περιλαμβάνει και πολλά εδάφια από την Βίβλο, ολόκληρες πόλεις θα αφανιστούν όταν οι δύο πόλοι της Γης αντιστραφούν.

Στη συνέχεια, θα κατέβει εξαγριωμένος από τον ουρανό ο Ιησούς Χριστός ο οποίος -πάντα με βάση την προφητεία- θα σκοτώσει όλους τους ανθρώπους πάνω στη Γη, εκτός από τους Χριστιανούς.

Όπως και να έχει, δεν πρέπει να τρομοκρατηθείτε παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο και θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι καμία προφητεία για το τέλος του κόσμου δεν έχει επαληθευτεί.

Μάλιστα, για το 2016 πολλές ιστορίες τρόμου περί αφανισμού της ανθρωπότητας είχαν δει το «φως» της δημοσιότητας.

Συγκεκριμένα, στις 6 Μαΐου ένας αστεροειδής επρόκειτο να χτυπήσει τη Γη, ενώ με βάση μία άλλη... πρόβλεψη τον περασμένο Ιούνιο θα αποκαλύπτονταν πως Ομπάμα είναι ο Αντίχριστος.

Το «αίμα ξεπλένεται με αίμα». Ο άγραφος κώδικας τιμής της Αλβανίας που μοιάζει με την ελληνική βεντέτα. Εκατοντάδες οικογένειες έχουν εγκλωβιστεί στο σπίτι τους για να μη δολοφονηθούν

Η λέξη «κανούν» προέρχεται από την ελληνική λέξη «κανών» και στην Αλβανία  το κανούν ρυθμίζει κάθε τομέα της καθημερινότητας.
Πρόκειται για ένα άγραφο ηθικό κώδικα, που δίνει οδηγίες για τη σωστή συμπεριφορά του άντρα, της γυναίκας, τις σχέσεις των πολιτών με την εκκλησία και την εργασία.
Ένα μεγάλο τμήμα αφορά την «μπέσα», την τιμή και είναι αυτό που έχει κάνει το «κανούν» σεβαστό στις κοινωνίες, αλλά και υπεύθυνο για πολύνεκρες βεντέτες.
Γιατί, σύμφωνα τον κώδικα Λεκ Ντουγκαγκίνι, «το αίμα ξεπλένεται με αίμα».
Για κάθε δολοφονία, τιμωρός δεν είναι ο νόμος, αλλά οι συγγενείς του θύματος και η ποινή είναι μόνο μία: θάνατος.

Shkoder, Αλβανία
Cristian Luli, 17 χρονών Η οικογένεια Luly είναι κλεισμένη στο σπίτι τους από το 1995, φοβούμενη την εκδίκηση της οικογένειας Vukaj

Δεν έχει σημασία η θρησκεία, η οικονομική κατάσταση του δράστη ή οι λόγοι που τον οδήγησαν στη δολοφονία ενός συγγενή.
Για την οικογένειά του απ’ τη στιγμή που έχυσε αίμα, πρέπει να πεθάνει.
Κι αν οι συγγενείς του θύματος δεν τον προλάβουν ζωντανό, ίσως επειδή πέθανε από φυσικά αίτια, τότε πρέπει να πεθάνει ένα συγγενικό του πρόσωπο ακόμα κι αν δεν είχε καμία σχέση με τον φόνο.

RRILA, ALBANIA.
Rrila, Αλβανία. Dila, 31 χρονών. Ο σύζυγός της είναι στη φυλακή γιατί σκότωσε τον γείτονά τους. Ο γιος της έφυγε στο εξωτερικό για να γλιτώσει και η 7χρονη κόρη της ρισκάρει τη ζωή της κάθε φορά που βγαίνει απ’ το σπίτι

Ο νόμος της πολιτείας δεν έχει καμία ισχύ στις περιοχές που εφαρμόζεται το «κανούν», κυρίως στη βόρεια Αλβανία.
Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που συγγενείς του θύματος είπαν ψέματα για να αθωωθεί ο δράστης και να μπορέσουν να αναλάβουν εκείνοι την τιμωρία του.
Ακόμα κι αν ο νόμος λειτουργήσει και ο δράστης καταδικαστεί, το «κανούν» δεν ικανοποιείται.
Θα τον περιμένουν μέχρι να αποφυλακιστεί και θα τον σκοτώσουν τότε.

KALMET, ALBANIA.
Η Rosa, 40 χρόνων και ο 16χρονος γιος της, Edi. Είναι εγκλωβισμένος στο σπίτι για 4 χρόνια. Ο πατέρας του σκότωσε δύο γείτονες ύστερα από μία διαφωνία για καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος

Το «κανούν» λήγει μόνο όταν η οικογένεια του θύματος δώσει τη συγχώρεσή της, αλλά λίγες το κάνουν, γιατί με αυτό τον τρόπο εμποδίζουν τους απογόνους του να πάρουν εκδίκηση.
Στην όχθη του ποταμού Λάνα στα Τίρανα στέκεται ένα μοναχικό σπίτι.
Ο δήμαρχος Έντι Ράμα δεν το κατεδάφισε, αν και εμπόδιζε την κατασκευή ενός πάρκου, επειδή εκεί κατοικεί μια οικογένεια που προσπαθεί να σωθεί από τη βεντέτα.
Δεν βγαίνει έξω, ούτε ανοίγει σε αγνώστους.

LHEJA, ALBANIA.
Agim, 42 χρόνων. Μαχαίρωσε έναν άντρα και φυλακίστηκε για 4 χρόνια. Το «κανούν» όμως συνεχίζεται

Εκεί ζει ο Γκιν Μάρκου με τη σύζυγο, τις νύφες και τα εγγόνια του.
Οι γιοι του σκοτώθηκαν, αλλά εκείνος αρνήθηκε να πάρει εκδίκηση.
Αντί όμως να δώσει τέλος στην υπόθεση, αποφάσισε να φύγει απ’ το χωριό του για τα Τίρανα και ζει φυλακισμένος στο σπίτι του, έτσι ώστε να δώσει την ευκαιρία στα εγγόνια να πάρουν εκδίκηση για τους γονείς τους, αν και όποτε το αποφασίσουν.
Περισσότερες από δύο χιλιάδες οικογένειες ζουν εγκλωβισμένες στα σπίτια τους, φοβούμενες ότι θα τους σκοτώσουν μόλις βγουν στον δρόμο.
Δεν μπορούν να δουλέψουν, ούτε να αγοράσουν φαγητό, με αποτέλεσμα να έχουν ανάγκη τη φιλανθρωπία γειτόνων και συγγενών.
Τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι δάσκαλοι τους κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα.

RRILA, ALBANIA.
Η ζωγραφιά της Νταϊάνα, ενός κοριτσιού που είναι κλειδωμένο στο σπίτι του για να αποφύγει το «κανούν»

Τις διαφορές ανάμεσα στις δύο οικογένειες συχνά αναλαμβάνει να λύσει ο ειρηνοποιός, που είναι ο λεγόμενος «μπαϊρακτάρης», δηλαδή ο τοπικός άρχοντας.
Αυτός μπορεί να δώσει ένα χρονικό περιθώριο «ασυλίας» στον δράστη, κατά το οποίο οι συγγενείς του θύματος δεν μπορούν να τον αγγίξουν.
Έχουν υπάρξει περιπτώσεις, που ο δράστης χρησιμοποίησε αυτό το διάλειμμα όχι για να ξεφύγει, αλλά για να παραστεί στη κηδεία του θύματος.
Βέβαια αυτή η ασυλία δίνεται συνήθως όταν το επιτρέπουν και οι ιδιαίτερες συνθήκες της κόντρας και όχι όταν η τιμή του θύματος έχει προσβληθεί σοβαρά.

RRILA, ALBANIA.
Η Dila και η κόρη της, Νταϊάνα, εγκλωβισμένες στο σπίτι τους

Το «κανούν»

Εμφανίστηκε τον 15ο αιώνα και σύμφωνα με κοινωνιολόγους είχε ως στόχο να διαφοροποιήσει τους Αλβανούς από τους Τούρκους κατακτητές.
Δημιουργώντας έναν δικό τους κώδικα τιμής και συμπεριφοράς, ένιωθαν πως διατηρούσαν την ανεξαρτησία τους από τους Οθωμανούς.
Το «κανούν» μεταδιδόταν προφορικά από γενιά σε γενιά. Καταγράφηκε πρώτη φορά τον 19ο αιώνα και εκδόθηκε το 1913.
Η εφαρμογή του διακόπηκε μόνο την περίοδο του κομμουνισμού, όταν κυβερνούσε ο Χότζα, ο οποίος όρισε αυστηρές ποινές για όποιον ακολουθούσε το «κανούν».

SHKODER, ALBANIA.
Οικογένεια Shitani: Alexander 6 χρονών, Mailinda 8, η γιαγιά Groshe 55, και η μητέρα 31 ετών. Τον Δεκέμβριο του 2007, ο πατέρας των παιδιών μέθυσε και σκότωσε έναν άντρα. Φυλακίστηκε, αλλά τώρα πρέπει να τιμωρηθεί η οικογένειά του. Τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε σχολείο, γι’ αυτό τους κάνει ιδιαίτερα μαθήματα ο καθηγητής Leka (δεξιά).

Όμως μετά την πτώση του κομμουνισμού, το «κανούν» επέστρεψε ακόμη πιο άγριο και σκληρό.
Η αρχική εκδοχή του «κανούν» απαγόρευε να δολοφονηθούν γυναίκες και παιδιά, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει πολλά ανήλικα θύματα.
Οι γυναίκες απαγορευόταν να πάρουν εκδίκηση, καθώς δεν θεωρούνταν ισότιμες των αντρών.
Παρ’ όλα αυτά, έχουν υπάρξει περιπτώσεις, όπως αυτή της Ζουλφιέ Χακλεΐ, που μεταμφιέστηκε σε άντρα για να εκδικηθεί τον θάνατο των πέντε αδερφών της.
Οι δολοφονίες σύμφωνα με τον άγραφο κώδικα, γίνονταν για λόγους τιμής και αντιμετωπίζονται με κατανόηση και σεβασμό από την κοινωνία.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, ήταν η κοινωνία αυτή που πίεζε τους συγγενείς των θυμάτων να πάρουν εκδίκηση.
Όμως στη σύγχρονη εποχή, το εκμεταλλεύεται συχνά η μαφία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, που δεν έχουν καμία σχέση με την «τιμή», αλλά αφορούν αποκλειστικά οικονομικά συμφέροντα.
Πολλές φορές αναλαμβάνουν να «καθαρίσουν» κάποιον για λογαριασμό της οικογένειας, ζητώντας υπέρογκα ποσά, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν ασφάλεια στην οικογένεια του δράστη.

KALMET, ALBANIA

 

Το «κανούν» εφαρμόζεται περισσότερο στα χωριά της βόρειας Αλβανίας, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει φτάσει μέχρι και στα Τίρανα, καθώς πολλοί φεύγουν απ’ τα χωριά τους για να γλιτώσουν το «κυνηγητό» των συγγενών.
Σύμφωνα με έρευνα του 2014, περίπου τρεις χιλιάδες οικογένειες στην Αλβανία εμπλέκονται σε εγκλήματα τιμής.

KALMET, ALBANIA.
Η Nusha, 17 χρόνων φοβάται να βγει απ’ το σπίτι της, γιατί ο πατέρας της σκότωσε μία γυναίκα μετά από μία διαφωνία. Δεν έχει πάει σχολείο για δύο χρόνια.

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Η Ολυμπιακή Φλόγα άναψε για άλλη μια χρονιά φέτος και σήμερα ταξιδεύει σε ολόκληρη την Βραζιλία με τελικό προορισμό το Ρίο, την πόλη θα φιλοξενήσει το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός ολόκληρου του πλανήτη το φετινό Αύγουστο.

Η Λαμπαδηδρομία είναι το πιο διάσημο τελετουργικό που συνοδεύει τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες και αποτελεί μέρος μιας παράδοσης που διαμορφώθηκε κατά την ιστορική πορεία των μοντέρνων αγώνων, που μετρά πάνω από έναν αιώνα.

Η Ολυμπιακή Φλόγα πρωτοεισήχθη στους Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ, το 1928, παρότι ο αναβιωτής τους Πιερ ντε Κουμπερτέν είχε υποστηρίξει πως αποτελεί συνδετικό σημείο μεταξύ των παλαιών και των σύγχρονων αγώνων.

Για τη Λαμπαδηδρομία, από την άλλη, έπρεπε να περιμένουμε λίγα χρόνια ακόμη μέχρι να αρχίσει να εφαρμόζεται, με εμπλοκή μάλιστα του ίδιου του ναζιστικού κόμματος.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν νοητά στους ιστορικούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου του 1936 για να δούμε τη σφραγίδα που άφησαν στο «σώμα» των αγώνων οι Ναζί και ο ίδιος ο Χίτλερ…

Η Ολυμπιακή Φλόγα

Η παράδοση της Ολυμπιακής Φλόγας υπάρχει από την εποχή των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, όποτε και η φλόγα έκαιγε στο Πρυτανείο της Ολυμπίας, στον κοινό βωμό όλων των Ελλήνων. Φωτιές ανάβονταν και σε άλλους βωμούς, σε ιερά του Δία και της Ήρας κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Η Ολυμπιακή Φλόγα χάνεται με το τέλος των αρχαίων αγώνων και πρέπει όπως είπαμε να περιμένουμε τους Ολυμπιακούς του 1928 στο Άμστερνταμ για την αναβίωσή της, δίχως όμως να συνδυάζεται με τη Λαμπαδηδρομία που γνωρίζουμε σήμερα. Η φλόγα απλά άναψε στον ολυμπιακό πύργο στο Στάδιο του Άμστερνταμ.

Αντίθετα με την ιστορική ύπαρξη της ιερής φλόγας, η μεταφορά της από την Ολυμπία στην πόλη που φιλοξενεί τους αγώνες είναι στην πραγματικότητα μια παράδοση που καθιερώθηκε κατά τη σύγχρονη εποχή και φυσικά και δεν υπήρχε στην Αρχαία Ελλάδα. Η πατρότητα της ιδέας ανήκει μάλιστα στη Ναζιστική Γερμανία, καθώς ο κόσμος είδε για πρώτη φορά Λαμπαδηδρομία στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, το ’36!

Η διοργάνωση των Ολυμπιακών του Βερολίνου

Όταν ο Χίτλερ πήρε την εξουσία το 1933, ήταν αρχικά αντίθετος με τη φιλοξενία των αγώνων. Ο διεθνισμός και ο εορτασμός της πολυπολιτισμικότητας που προωθούνταν από τους Ολυμπιακούς, δεν ήταν ακριβώς στο πνεύμα της ιδεολογίας που προπαγάνδιζε. Αντίθετα, είχε την πεποίθηση ότι οι αγώνες ήταν «μια εφεύρεση των Εβραίων και τον Ελευθερομασόνων» και ουκ ολίγες φορές σκέφτηκε να ακυρώσει τη φιλοξενία τους στο Βερολίνο, εξαιτίας κιόλας του διεθνούς σκεπτικισμού που υπήρχε με την επιλογή να αναλάβει τη διεξαγωγή των αγώνων το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.

Ήταν ο υπουργός Προπαγάνδας, ο φοβερός και τρομερός Γκαίμπελς, αυτός που κατόρθωσε να πείσει τον Φύρερ ότι οι αγώνες θα έδιναν την ευκαιρία στους Ναζί να κάνουν επίδειξη της γερμανικής ανωτερότητας ενώπιον ολόκληρης της υφηλίου, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας.

«Τα γερμανικά αθλήματα έχουν μόνο μιαν αποστολή: να σφυρηλατήσουν το χαρακτήρα των Γερμανών, εμφυσώντας τους με το μαχητικό πνεύμα και την αναγκαία σταθερή συντροφικότητα στον αγώνα για επιβίωση», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά το 1933 ο Γκαίμπελς.

Έτσι, 6 μήνες αφότου ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, ανακοίνωσε την απόφασή του να επιτρέψει οι αγώνες να διεξαχθούν στο Βερολίνο.

Η Λαμπαδηδρομία 

Η ιδέα της Λαμπαδηδρομίας έπεσε από τον Καρλ Ντιμ, γενικό γραμματέα της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών του Βερολίνου και επικεφαλής της αθλητικής διεύθυνσης του Βερολίνου. Ο Ντιμ εμπνεύστηκε τη Λαμπαδηδρομία από τη θέση της φλόγας στο στάδιο του Άμστερνταμ, η οποία έμοιαζε με δάδα.

Ασαφές παραμένει πάντως, αν σκοπός του Ντιμ ήταν η Λαμπαδηδρομία να αξιοποιηθεί για τη ναζιστική προπαγάνδα, καθώς ο άντρας ούτε ένθερμος υποστηρικτής του εθνικοσοσιαλισμού ήταν, ενώ ήταν και παντρεμένος με μια γυναίκα από εβραϊκή οικογένεια, κάτι που την εποχή εκείνη του χάριζε τον «τίτλο»: «Λευκός Εβραίος»! Παράλληλα, ο ίδιος άσκησε πιέσεις για την ελεύθερη συμμετοχή των Εβραίων στους αγώνες, αν και δεν αποκλείεται να το έκανε λόγω του σχεδιαζόμενου μποϊκοτάζ σε περίπτωση που δεν τους επιτρεπόταν να συμμετάσχουν επί ίσοις όροις.

Όποια κι αν ήταν όμως η συμβολή του Καρλ Ντιμ, τόσο ο Γκαίμπελς, όσο και ο ίδιος ο Χίτλερ, λάτρεψαν την ιδέα της μεταφοράς της φλόγας απευθείας από την Ελλάδα, ακριβώς διότι ταίριαζε γάντι στις αξίες και πεποιθήσεις που ήθελαν να προπαγανδίσουν μέσω των αγώνων. Μια τέτοια σύνδεση της Αρχαίας Ελλάδας με το μοντέρνο γερμανικό Ράιχ, «έδενε» άψογα με τις πεποιθήσεις του Χίτλερ ότι οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν πρόγονοι των μοντέρνων Γερμανών Αρίων. Επιπλέον, θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια αλληγορία της εξέλιξης από τον αρχαιοελληνικό κόσμο, στους Ρωμαίους και πλέον στη νέα αυτοκρατορία που σφυρηλατούνταν στη Γερμανία. Για όλους αυτούς τους λόγους, η καλοκουρδισμένη μηχανή προπαγάνδας του Ράιχ μπήκε σε κίνηση, ώστε να πείσει ότι η Λαμπαδηδρομία λάμβανε χώρα και κατά τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η τελετή αφής

Ωστόσο, οι Ναζί δεν αρκέστηκαν απλά στη διεξαγωγή της Λαμπαδηδρομίας: Ο επικεφαλής του γραφείου αθλημάτων του Ράιχ, Hans von Tschammer und Osten, έπεισε τον Χίτλερ να οργανώσει ανασκαφή στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας προκειμένου να διεξαχθεί εκεί η τελετή αφής της φλόγας. Μετά την τελετή και τη Λαμπαδηδρομία, μάλιστα, στον αρχαιολογικό χώρο άφησαν μια πέτρα με χαραγμένους τους ολυμπιακούς κύκλους, την οποία τη δεκαετία του ’50 βρήκαν οι αμερικανοί συγγραφείς Lynn και Gray Poole, ξεγελάστηκαν και δημιούργησαν το μύθο ότι το σύμβολο είχε αρχαιοελληνική προέλευση.

Όλα πήγαν όπως το Ράιχ τα είχε σχεδιάσει: Οι δαυλοί κατασκευάστηκαν από τη βιομηχανία Krupp, η ιερή φλόγα άναψε υπό τους ήχους του ναζιστικού εθνικού ύμνου Die Fahne Hoch και με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου, το οποίο ανήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είχε κατασκευαστεί στη Γερμανία, ενώ στην τελετή συμμετείχαν 15 ιέρειες. Η τελετή ήταν σχεδόν όμοια με αυτή που γίνεται και στις ημέρες μας, με την εξαίρεση του ναζιστικού ύμνου.

Κατόπιν, 3.331 δρομείς μετέφεραν τις δάδες με τη φλόγα για 3.180 χιλιόμετρα, από την Ολυμπία μέχρι το Βερολίνο. Το ταξίδι διήρκεσε συνολικά 12 μέρες και 11 νύχτες και έφτασε στο Βερολίνο, αφού πρώτα διέσχισε την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Γιουγκοσλαβία, την Ουγγαρία, την Αυστρία, την Τσεχοσλοβακία και φυσικά τη Γερμανία. Μάλιστα, στην Γιουγκοσλαβία και την Τσεχοσλοβακία σημειώθηκαν αρκετές διαμαρτυρίες, με τις αστυνομικές δυνάμεις να επιχειρούν να συγκρατήσουν τους διαδηλωτές ώστε η Λαμπαδηδρομία να συνεχιστεί.

Δείτε πλάνα από τη Λαμπαδηδρομία και τους αγώνες μέσα από το το αμφιλεγόμενο φιλμ του ’36 «Olympia» της Leni Riefenstahl

Ο επίσημος ολυμπιακός χαιρετισμός και η ομοιότητά του με το ναζιστικό

Η εμπλοκή των Ναζιστών στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν τελειώνει, ωστόσο, με την τελετή αφής της ιερής φλόγας και τη Λαμπαδηδρομία, καθώς ουσιαστικά ήταν αυτοί που οδήγησαν στην εγκατάλειψη του μέχρι τότε ολυμπιακού χαιρετισμού.

Κατά τον επίσημο ολυμπιακό χαιρετισμό, το δεξί χέρι εκτείνεται με μια ελαφριά κλίση προς τα πλάγια και υψώνεται υπό γωνία, την ώρα που η παλάμη ανοίγει και τα δάχτυλα παραμένουν ενωμένα. Όπως είναι προφανές και φαίνεται και στη φωτογραφία του αγάλματος από το Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ (σκαλισμένο το 1928 από τον Gra Rueb), ο χαιρετισμός θυμίζει αρκετά το ναζιστικό. Η βασική διαφορά είναι ότι κατά το ναζιστικό χαιρετισμό το χέρι δεν υψωνόταν, αλλά έμενε σχεδόν στην ευθεία.

Η ομοιότητα μάλιστα αυτή των χαιρετισμών, είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια σχετική σύγχυση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, στο κατά πόσον πολλοί ξένοι αθλητές χαιρετούσαν τον Χίτλερ με το ναζιστικό χαιρετισμό ή εάν απλά εφάρμοζαν τον ολυμπιακό χαιρετισμό. Αυτό ξεγέλασε ακόμη και Γερμανούς στις κερκίδες που μερικές φορές μπέρδευαν τον ολυμπιακό χαιρετισμό μερικών ομάδων με το ναζιστικό και ως εκ τούτου εμφανίζονταν να υποστηρίζουν θερμότερα τις ομάδες αυτές, πράγμα που συνέβη για παράδειγμα με τη γαλλική αποστολή. Από την άλλη, η βρετανική αποστολή επειδή είδε το μπέρδεμα αυτό στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, αποφάσισε να απέχει από οποιονδήποτε είδους χαιρετισμό.

Τόσο ο ναζιστικός χαιρετισμός, όσο και ο ολυμπιακός πιστεύεται πως βασίζονταν σε έναν υποτιθέμενο ρωμαϊκό, παρόλο που δεν έχουν βρεθεί ούτε κείμενα, αλλά ούτε και αναπαραστάσεις που να τον περιγραφούν και να δείχνουν πώς επιβίωσε μέχρι τη νεότερη εποχή. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε δημιουργούς και καλλιτέχνες να τον αναπαραστήσουν σε θεατρικά, ταινίες και έργα. Έτσι, γρήγορα ο χαιρετισμός υιοθετήθηκε από το ιταλικό φασιστικό κόμμα και κατόπιν το ναζιστικό, κάτι που βέβαια ενόχλησε ορισμένα στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Έτσι, η ναζιστική ηγεσία έσπευσε να καλλιεργήσει την άποψη πως είχε δημιουργηθεί από τους ίδιους και κατόπιν αντιγράφηκε από τους Ιταλούς.

Για να επιστρέψουμε όμως στην ιστορία με τον ολυμπιακό χαιρετισμό, όπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, η ομοιότητα που παρουσίαζε με το ναζιστικό, οδήγησε στην εγκατάλειψή του μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν τον έχει ακόμη αντικαταστήσει με κάποιον άλλο, παρότι κανείς πλέον δεν τολμά να τον χρησιμοποιήσει υπό το φόβο να κατηγορηθεί για ναζιστής…

Δείτε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936

Πηγή

Με το σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν το 1942 με Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες, δημιουργώντας ένοπλα στρατιωτικά τμήματα κατά των Ελλήνων

Οι Τσάμηδες ήταν ομάδα αλβανόφωνων μουσουλμάνων που στις αρχές του 20ού αιώνα άγγιζαν τους 20.000 και κατοικούσαν στην περιοχή της Θεσπρωτίας και συγκεκριμένα στην Ηγουμενίτσα, στο Μαργαρίτι, στις Φιλιάτες και την Παραμυθιά. Η αλβανική προπαγάνδα αποκαλεί τη συγκεκριμένη περιοχή Τσαμουριά.

Η ονομασία Τσάμης αποτελεί παραφθορά του ονόματος Θύαμις, όπως ήταν γνωστός στην αρχαιότητα ο ποταμός Καλαμάς. Οι σημερινοί Τσάμηδες είναι απόγονοι εξισλαμισμένων χριστιανών της Ηπείρου από τους Οθωμανούς κατά τον 17ο αιώνα. 

Αν και με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάννης (1923) με την Τουρκία οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες κρίθηκαν «ανταλλάξιμοι», με παρασκηνιακές παρεμβάσεις της Ιταλίας προς την κυβέρνηση του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου εξαιρέθηκαν και παρέμειναν στη Θεσπρωτία. Οπως τελικά αποδείχτηκε στη συνέχεια, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν από το φασιστικό καθεστώς της Ρώμης για προπαγανδιστικούς λόγους, ενίοτε σκηνοθετώντας και αιματηρά επεισόδια στα ελληνοαλβανικά σύνορα προκειμένου να δικαιολογηθεί η επίθεση κατά της χώρας μας τον Οκτώβριο του 1940. Μάλιστα Τσάμηδες είχαν στελεχώσει τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα και έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις στο πλευρό των Ιταλών. 

Στη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα κατοχής καταλύοντας τις ελληνικές αρχές. Το 1942, με σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» συγκροτούν την KSILIA («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας. Αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Νουρή Ντίνο Μπέης, γαμπρός του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφγκέτ Βερλάτσι. «Η αφοσίωσή μου και οι πλέον των 40 ετών παρασχεθείσες υπηρεσίες στην Ιταλία με υποχρεώνουν να σας αναφέρω όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Τσαμουριά, Ελλάδα και Νότια Αλβανία, όπου έτυχα μάρτυς και θύμα μιας ύπουλης επίθεσης που κόστισε τη ζωή και αρκετών Ιταλών στρατιωτών», ξεκινάει η κατάπτυστη επιστολή του Ντίνο προς τον Μπενίτο Μουσουλίνι (Φεβρουάριος 1943) που υπάρχει σήμερα στα ιταλικά αρχεία, η οποία αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα του ρόλου των Τσάμηδων εις βάρος της Ελλάδας. Οταν κατέρρευσε το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι και η Ιταλία συνθηκολόγησε, οι Γερμανοί ανέλαβαν τον έλεγχο της ιταλοκρατούμενης ζώνης στην Ηπειρο, συνεχίζοντας να έχουν ως δεκανίκι τους Τσάμηδες. Προχώρησαν μάλιστα στη δημιουργία «Σκιπετάρικης Χωροφυλακής», η οποία είχε βάλει στο στόχαστρο τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής. Τσάμηδες μάλιστα εντάχθηκαν σε γερμανικά στρατιωτικά τμήματα συμμετέχοντας σε κοινές ασκήσεις αλλά και βιαιότητες κατά των Ελλήνων, με αποκορύφωμα τη μαζική εκτέλεση 49 πρόκριτων της Παραμυθιάς στις 29/09/1943. Η αντιστασιακή εφημερίδα «Επαναστάτης» έγραψε για την τραγωδία: «Στην αρχή διεδόθη ότι οι συλληφθέντες θα εκρατούντο ως όμηροι και θα απεστέλλοντο εις Ιωάννινα και αι οικογένειαί των φρόντισαν και τους εφοδίασαν με χρήματα, τρόφιμα και διάφορα άλλα είδη. Αντί ν’ αποσταλούν, όμως, εις Ιωάννινα, μετεφέρθησαν ολίγον έξω της πόλεως παρά το παρεκκλήσιον Αγιος Γεώργιος (Παραμυθιάς), όπου και εξετελέσθησαν παρά Γερμανών και μουσουλμάνων, αφού τους έβαλαν πρώτα και έσκαψαν μόνοι τους τάφους των […] Μετά την εκτέλεση οι μουσουλμάνοι τούς εσύλησαν, τους πήραν τα χρήματα και λοιπά είδη που είχαν, τους έβγαλαν τα ρούχα τους και τα παπούτσια τους και τους έριξαν στην τάφρο που οι ίδιοι είχαν ανοίξει».
 

Εκτελέσεις αμάχων

Ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανάσιος Γκότοβος, ο οποίος μελέτησε διεξοδικά τα γερμανικά αρχεία, έφερε στο φως ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων στην περιοχή. Τον Αύγουστο του 1944 τα ένοπλα τμήματα των Τσάμηδων υπέστησαν σημαντικό πλήγμα από τις ομάδες Εθνικής Αντιστάσεως του Ναπολέοντα Ζέρβα (ΕΔΕΣ). Εκατοντάδες Τσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες των όσων έπραξαν κατά του ελληνικού πληθυσμού, τράπηκαν σε φυγή προς την Αλβανία παίρνοντας μαζί τους και τις οικογένειές τους. Σε 18.000 άτομα υπολογίζονται οι Τσάμηδες που εγκατέλειψαν την Ηπειρο στα τέλη του 1944 μαζί με τα τελευταία υπολείμματα των γερμανικών δυνάμεων. Με αποφάσεις δικαστηρίων τούς αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια, ενώ η ακίνητη περιουσία τους απαλλοτριώθηκε και αποδόθηκε σε ντόπιους της περιοχής Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην σε θάνατο 1.930 Τσάμηδες που βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου. Τα τελευταία 25 χρόνια το θέμα των Τσάμηδων αποτελεί παράμετρο του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, που έχει ενταθεί μετά το 2000, και τη δημιουργία του κράτους του Κοσόβου. Για λόγους αντιπερισπασμού προς τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, αλλά και για ψηφοθηρικούς, τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία θέτουν συχνά το ζήτημα κάνοντας λόγο για επιστροφή των περιουσιών των Τσάμηδων, ακόμη και για επιστροφή των απογόνων τους στην Ελλάδα. Μόνιμη θέση της Αθήνας στις αλβανικές προκλήσεις και αξιώσεις είναι ότι «θέμα Τσαμουριάς δεν υφίσταται» και ότι διάλογος με εγκληματίες πολέμου που έχουν καταδικαστεί από δικαστήρια δεν μπορεί να υπάρξει.

Τσάμηδες υποδέχονται ως «απελευθερωτές» -μετά τους Ιταλούς- και τα ναζιστικά στρατεύματα στην περιοχή της Θεσπρωτίας 



Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανασίου Γκότοβου, υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η τοπική ηγεσία των Τσάμηδων
 

Τσάμικη προπαγάνδα με κίβδηλη Ιστορία

- Προκλητικές και παραποιημένες η Γεωγραφία και η Ιστορία που διδάσκονται οι Αλβανοί μαθητές του Γυμνασίου - Ακόμα και ο βασιλιάς Πύρρος και η μητέρα του Μεγαλέξανδρου παρουσιάζονται ως Αλβανοί! 
- Αποκρύπτεται φυσικά κάθε σχέση των Τσάμηδων 
με τους ναζί και οι εκτελέσεις εκατοντάδων Ελλήνων αμάχων...

«Αυτή τη χρονιά θα διδαχτείς τη Γεωγραφία της Δημοκρατίας της Αλβανίας και των άλλων αλβανικών περιοχών που εξαιτίας ιστορικών γεγονότων βρίσκονται σε γειτονικά βαλκανικά κράτη». Ετσι ξεκινάει ο πρόλογος στο βιβλίο Γεωγραφίας που διδάσκονται οι μαθητές των Γυμνασίων της Αλβανίας. Παρόμοια είναι και η εισαγωγή στα αντίστοιχα βιβλία Ιστορίας. 

Τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στην Αλβανία διδάσκονται Ιστορία και Γεωγραφία των «αλβανικών εθνικών εδαφών», μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η βορειοδυτική Ελλάδα όπου οι «αιμοσταγείς» Ελληνες πραγματοποίησαν «εθνοκάθαρση» στους Τσάμηδες που πλειοψηφούσαν στα χώματα αυτά. Η νέα γενιά στη γειτονική χώρα μαθαίνει ότι έχει ίδιο DNA με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, αλλά και με την Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και ότι ο ήρωας του 1821 Μάρκος Μπότσαρης ήταν απλά Αλβανός μισθοφόρος που πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων. 

Παρά τα πρόσφατα χαμόγελα και τις θερμές χειραψίες του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με τον Αλβανό πρωθυπουργό Εντι Ράμα στα Τίρανα και τον ομόλογό του κ. Ντιτμίρ Μπουσάτι, οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες φαίνεται πως παραμένουν αγεφύρωτες, με την κυβέρνηση Ράμα να επενδύει στην καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος στη χώρα και το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του 2016. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η έντονη ρητορική για το λεγόμενο θέμα της Τσαμουριάς και τα όσα προκλητικά δήλωσε πριν από μία εβδομάδα ο πρωθυπουργός Ράμα που έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί -από το βήμα του συνεδρίου του κόμματος των Τσάμηδων- ότι ο Ολυμπος των Αρχαίων Ελλήνων έχει τις ρίζες του στην... Τσαμουριά. Οι δηλώσεις Ράμα, οι «αυθόρμητες» διαδηλώσεις Τσάμηδων στο αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών κατά της επίσκεψης Κοτζιά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τα τελευταία χρόνια τα Τίρανα επιλέγουν να επενδύσουν στην καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος στην κοινωνία, αρχής γενομένης από τα σχολεία. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά.

Στις «αλβανικές περιοχές» (Treva Shqiptare) που έμειναν εκτός αλβανικού κράτους, περιλαμβάνονται το Κοσσυφοπέδιο, τμήματα του Μαυροβουνίου και της Σερβίας, η μισή έκταση των Σκοπίων και βέβαια ολόκληρη η ΒΔ Ελλάδα με τους Νομούς Φλώρινας, Καστοριάς, Γρεβενών, Ιωαννίνων, Αρτας, Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και το βόρειο τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στη χώρα μας, στο κεφάλαιο «Οι αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα» αναφέρονται τα εξής προκλητικά: «Είναι αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτόχθονων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων, δυσκολεύουν τον προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως των προσδιορισμό των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων αυτών των περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη βορειοδυτική Ελλάδα, νότια της “Μακεδονίας” και νοτιοανατολικά της Αλβανίας μέχρι τον κόλπο της Αρτας και αποτελείται από τις περιοχές Τσαμουριά, Φλώρινα, Καστοριά, Γρεβενά, Κόνιτσα κ.λπ.». 

Ο προκλητικός χάρτης με την Αλβανία και τις όμορες «αλβανικές περιοχές» κοσμεί το εξώφυλλο τόσο του βιβλίου όσο και του τετραδίου ασκήσεων των μαθητών που καλούνται π.χ. να ζωγραφίσουν τις περιοχές της Ελλάδας όπου ζουν… Αλβανοί ή να απαντήσουν στο «ποιες είναι οι αλβανικές περιοχές της Ελλάδας», ή να αναφέρουν «τις εκδιώξεις που υπέστησαν οι Αλβανοί από τις ελληνικές αρχές».
 

«Εθνοκάθαρση από Ελληνες στην Τσαμουριά»

Στο βιβλίο «Ιστορία του Αλβανικού Εθνους» υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την Τσαμουριά, με την επισήμανση ότι «βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της κάτω Αλβανίας», όπως προκλητικά αποκαλεί το νότιο τμήμα της Ηπείρου.

«Η επέλαση των Ελλήνων το 1913 στην Τσαμουριά σημαδεύτηκε από βαρβαρότητες που ανάγκασε χιλιάδες Τσάμηδες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι Ελληνες κατακτητές επιτάχυναν την εκδίωξη των Τσάμηδων και των υπολοίπων Αλβανών, με στόχο τον αφανισμό του αλβανικού εθνικού στοιχείου από τις περιοχές που είχαν καταλάβει», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι συγγραφείς του βιβλίου, συνεχίζοντας: «Με τον καθορισμό των συνόρων το 1913 αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό όχι μόνο η περιοχή των Ιωαννίνων, αλλά σχεδόν ολόκληρη η Τσαμουριά, οι επαρχίες Φιλιατρών, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς, Μαργαριτίου, Πάργας και Πρέβεζας, καθώς και οι περιοχές της Φλώρινας, της Καστοριάς και των χωριών του Γράμμου».

Πουθενά βέβαια μέσα στο βιβλίο Ιστορίας δεν γίνεται αναφορά στη συνεργασία των Τσάμηδων με τα στρατεύματα κατοχής στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις μαζικές εκτελέσεις που προχώρησαν κατά του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού. Οι Τσάμηδες παρουσιάζονται ως «θύματα» που εκμεταλλεύτηκαν οι Ιταλοί φασίστες για τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. «Στη διάρκεια του πολέμου η Τσαμουριά έζησε τη μεγαλύτερη τραγωδία της στην Ιστορία, παρά τις υποσχέσεις της Ιταλίας για βοήθεια. Οι Ελληνες έκαψαν χωριά της Τσαμουριάς και έκαναν πλιάτσικο χειρότερο από τους Ιταλούς».

Αν και το 2014 τα υπουργεία Παιδείας Ελλάδας και Αλβανίας είχαν συμφωνήσει να αφαιρεθούν από τα σχολικά βιβλία αλυτρωτικές αναφορές ή χαρακτηρισμοί που προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών, τίποτα δεν προχώρησε. Τότε μάλιστα ο σημερινός υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό Τέρενς Κουίκ, ως βουλευτής της αντιπολίτευσης, είχε καταθέσει ερώτηση προς τους υπουργούς Εξωτερικών και Παιδείας για τα «ανθελληνικά σχολικά βιβλία» ζητώντας από την κυβέρνηση να ζητήσει από τα Τίρανα την απόσυρσή τους. Παρέμβαση για το θέμα έκανε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, κάνοντας λόγο για ενέργειες ακραίου αλυτρωτισμού και παραχάραξης της Ιστορίας από την Αλβανία, μία υπό ένταξη χώρα, που αντιβαίνουν βασικές αρχές και αξίες της Ε.Ε.
 

O μισθοφόρος Marko Boçari και η Αλβανίδα Ολυμπιάδα

Για την αλβανική ιστοριογραφία τα αρχαία ηπειρωτικά φύλα (Θεσπρωτοί, Χάονες, Μολοσσοί κ.ά.) είναι ιλλυρικής και όχι ελληνικής προέλευσης, όπως είναι γενικά αποδεκτό. Ετσι ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα κ.ά. ανήκουν στο «πάνθεον» των Αλβανών ηρώων. Ακόμη και ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης, κορυφαία μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, παρουσιάζεται ως… Marko Boçari, Αλβανός μισθοφόρος που απλά… πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων εξεγερμένων κατά των Τούρκων. Τα ιστορικά σχολικά εγχειρίδια υιοθετούν πλήρως τις θέσεις της «πνευματικής» ελίτ της Αλβανίας, όπως αποτυπώθηκαν πρόσφατα στη νέα έκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού από την Ακαδημία Επιστημών της χώρας, με κρατική χρηματοδότηση. Πρόκειται ουσιαστικά για «βελτιωμένη» επανέκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού που πρωτοκυκλοφόρησε το 1985 επί καθεστώτος Χότζα. 

Το προκλητικό εξώφυλλο του σχολικού βιβλίου Γεωγραφίας, με την Αλβανία και τις «αλβανικές περιοχές» που βρίσκονται εκτός συνόρων. Ανάμεσά τους και η λεγόμενη Τσαμουριά



Στο τετράδιο εργασιών της Γεωγραφίας, οι μαθητές Γυμνασίου καλούνται να ζωγραφίσουν τις «αλβανικές περιοχές» που το 1913 έμειναν εκτός των αλβανικών συνόρων



Με κόκκινες βούλες σημειώνονται στον χάρτη τα «αλβανικά κέντρα» στη ΒΔ Ελλάδα, ενώ οι μαθητές απαντούν και σε ερωτήσεις για τους «διωγμούς που υπέστησαν οι Τσάμηδες από τους Ελληνες»