Όχι το περίστροφο δεν είναι πιά "πάνω στο τραπέζι" όπως έλεγε για κείνη την πρώτη "διαπραγμάτευση" ο μοιραίος απατεώνας Παπανδρέου
     Το περίστροφο είναι πιά στον κώλο μας, γιατί
αφήσαμε να μας το βάλουν εκεί.

     "Την ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά την υπόθεση του πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, Ανδρέα Γεωργίου, εξέφρασε σήμερα από τις Βρυξέλλες η Ανίκα Μπράιτχαρτ, εκπρόσωπος του Επιτρόπου Οικονομίας, Πιερ Μοσκοβισί."
     Γιατί ανησυχούν άραγε τόσο πολύ εκεί στις Βρυξέλλες;
     Τόσο πολύ ώστε χωρίς προσχήματα πιά να επεμβαίνουν στο έργο της δικαιοσύνης μιάς τάχα κυρίαρχης χώρας,
     ..δείχνοντας πόσο γυμνός είναι ο βασιλιάς-φερέφωνο-κυβέρνηση και πόσο προτεκτοράτο έχει καταντήσει η χώρα;

     Γιατί άραγε απ' τα πολύ πρώιμα ακόμη στάδια των μνημονίων,
     ..ο κ. Μπομπ Τράα, αξιωματούχος του ΔΝΤ και πρώτος μνημονιακός αντιπρόσωπος στην Ελλάδα, απευθύνεται προς τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου και του λέει ότι θα πρέπει το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων “να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά”;
     Γρήγορα και σιωπηρά για να κρύψουν, να κουκουλώσουν τί; 
     Μα τί άλλο από την πλαστότητα των στοιχείων βάσει των οποίων ο εγκληματίας-προδότης Παπανδρέου ζήτησε την παρέμβαση του ΔΝΤ.

     Γιατί κόπτεται τόσο πολύ η Ευρωπαϊκή "Ένωση" για την ανεξαρτησία-ασυδοσία της ΕΛΣΤΑΤ,
     ..και την προστασία από τον νόμο-ατιμωρησία των ανθρώπων που εργάζονται εκεί;

      ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ Η ΑΘΩΩΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ -ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ-ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΟΣΕΙΣ;

      Μα είναι απλό, απλούστατο. Πιό απλό κι απ' το ότι ο ήλιος λάμπει:
     Αν καταδειχτεί και με την βούλα της δικαιοσύνης πως με πλαστά στοιχεία, εκ προμελέτης, και για χίλια άλλα συμφέροντα πλην των συμφερόντων του λαού μπήκαμε στην περιπέτεια των μνημονίων, της φτωχοποίησης, και της οικονομικής ερήμωσης της χώρας,
     ..τότε θα διακαιούται και θα ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ η κυβέρνηση να αναιρέσει όλες τις υπογραφές και τις εγκληματικές εκ προμελέτης συμβάσεις των μνημονίων,
     ..καθώς και να καταργήσει κάθε εφαρμοστικό των μνημονίων "νόμο",
     ..και να ξεχάσει το παραμύθι-προπαγάνδα περί "μη άλλης λύσης". 
     Αν δεν γίνει αυτό, θα δικαιούται και θα ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ο λαός να εξεγερθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

      Όλα αυτά όμως τα δύσκολα για τους απατεώνες τοκογλύφους θα παρακαμφθούν, 
     ..και η "κανονικότητα" της ληστείας της χώρας και των πολιτών θα συνεχιστεί απρόσκοπτα,
     ..με μόνη μιά μικρή αθωωσούλα ενός μεγάλου καθάρματος.

      Γι αυτό πέταξαν τις μάσκες και επεμβαίνουν αδιάντροπα και προκλητικά,
     ..προδίδοντας την θέση του επικυρίαρχου που κατέχουν, και όχι την θέση του τάχα "εταίρου", φίλου, σύμμαχου.

      Το κάθαρμα, το κάθε κάθαρμα σ' αυτή την χώρα είναι βέβαιο εκ προοιμίου πως θα αθωωθεί,
     ..για να παραμείνει καταδικασμένος ο λαός της.

      Ο λαός της που απ' ό,τι φαίνεται είναι άξιος,
     ..μόνον καθαρμάτων!..

http://mandatoforos.blogspot.gr/

Έληξε χθες χωρίς ούτε μία σφαίρα και χωρίς κανέναν φόνο, μέσα σε κλίμα συμφιλίωσης όλων των πολιτικών παρατάξεων, η σεμνή τελετή της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στην πόλη της Λαμίας. Η αστυνομία είχε αφήσει ελεύθερους στην κυκλοφορία μερικούς συνοικιακούς πεζόδρομους σε ένδειξη δημοκρατικής αντίληψης. Όλοι οι άλλοι ήταν κλειστοί. Στο δύσκολο αυτό έργο στάθηκαν αρωγοί είκοσι δημοκρατικές κλούβες ΜΑΤ, 50 εκπαιδευμένα σκυλιά και πεντακόσιοι μυστικοί δημοκρατικοί πράκτορες με πολιτική ενδυμασία. Ευτυχώς, όλα κύλησαν ομαλά παρά την χαλαρότητα των αστυνομικών δυνάμεων να αφήσουν ανοικτή την εθνική οδό Αγρινίου- Ιωαννίνων και το σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες, οι διερχόμενες από την Ανατολική Ελλάδα διευκολύνθηκαν μέσω του εναερίου διαδρόμου Καϊρου-Λονδίνου. Ο Διοικητής της αστυνομίας τώρα θα κληθεί να λογοδοτήσει για αυτή την χαλαρότητα μαζί με τον λιμενάρχη της Χίου που επέτρεψε τον κατάπλου επιβατηγών πλοίων της γραμμής. Η δημοκρατία έδειξε τα ολόλευκα δόντια της.
Τα θέματα που ετέθησαν ήταν γενικού ενδιαφέροντος και ειδικού προσανατολισμού ούτως ώστε οι επόμενες γενεές να βρούν ανοικτό τον δρόμο για να τα επιλύσουν. Και αν όχι οι επόμενες, τουλάχιστον οι μεθεπόμενες. Η βεβαιότητα έλευσης και μελλοντικών ανθρωπίνων γενεών εξασφαλίζεται από τα ευρήματα διαπρεπών επιστημόνων προεξάρχοντος του Κάρολου Δαρβίνου.
Όπως αναμενόταν δεν ακούστηκε ούτε μία φορά η λέξη βιομηχανία διότι περιέχει την βωμολοχία της λέξης βιομήχανος. Αλλοίμονο, δεν είμαστε μικρά παιδιά για να μας κοροϊδεύουν οι κεφαλαιούχοι. Το κεφάλαιο να πάει από εκεί που ήρθε, εδώ θα παραμείνει η ιδέα και το όραμα της κοινωνικής δημοκρατίας, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, προκειμένου να αποτάξουμε την αντικοινωνική δημοκρατία, την καπιταλιστική δημοκρατία και όποια άλλη δημοκρατία δεν είναι του γούστου μας και δεν ταιριάζει στον ευαίσθητο χαρακτήρα μας.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ακόμη πως απέφυγαν οι ομιλούντες να πούν κάτι για την δημιουργία σιδηροδρομικής γραμμής από το Λειανοκλάδι στο Καρπενήσι διότι αυτό απαιτεί σκέψη και φαντασία τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους πολίτες. Δυστυχώς δεν συνάδει η ιδέα του σιδηροδρομικού δικτύου με το χοιρινό κοντοσούβλι. Άσε τώρα Κώστα μην ξυπνήσουν οι Καρπενησιώτες και βρούμε τον μπελά μας. Όχι απότομες κινήσεις, μπορεί να χτυπήσει κανένας άσχημα.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι προτάσεις του κυρίου Περιφεριάρχη περί ενδυνάμωσης του ιδιωτικού τομέα ήταν χαρακτηριστικά επιτυχημένες, με την προϋπόθεση να παραμένει ο ίδιος εσαεί στον δημόσιο τομέα, που ξέρει και το επάγγελμα. Από γενιά σε γενιά πηγαίνει η γνώση, όπως η γεύση του Λουμίδη. Άλλωστε έχουμε τόσους χαζούς ιδιώτες (idiot) που εξασφαλίζουν για χιλιετίες ακόμη τους μισθούς των αρμοδίων αξίων Περιφεριαρχών, Βουλευτών και Υπουργών. Με την κοσιά να κόβεις δεν θα τελειώσουν ποτέ. Λερναία ύδρα, ένα κεφάλι χαζού κόβεις, δύο φυτρώνουν. Όπως έλεγε και ο Αϊνστάϊν, ‘’το σύμπαν μπορεί να έχει όρια, η βλακεία όμως όχι’’.
Ακούστηκαν κουβέντες και για τον ιαματικό τουρισμό λόγω του πλήθους των λουτροπόλεων. Ωραίες κουβέντες, προπόσεις, καταπόσεις, αναδασώσεις, διαπιστώσεις αλλά κουβέντα για πιστώσεις. Τρία κρατικά ξενοδοχεία και το εστιατόριο περιμένουν εδώ και δεκαετίες την αναστύλωσή τους στην Υπάτη μέχρι που το υπουργείο πολιτισμού τα έκρινε διατηρητέα και απαγορεύεται πλέον η οποιαδήποτε επέμβαση στα καταρεύσαντα αρχαία μνημεία-ξενοδοχεία. Μόνη ελπίδα να φάνε το παραμύθι οι τουρίστες ότι πρόκειται για ταφικά μνημεία του Μέγα Αλέξανδρου και να καταφθάνουν αγεληδόν. Βέβαια καλό θα ήταν να υπήρχε σιδηροδρομική σύνδεση από το Λιανοκλάδι στα Λουτρά Υπάτης αλλά προς το παρόν ας χαρούμε την άνοδό της ομάδος μας στην Α κατηγορία. Το συναίσθημα είναι πιο αποτελεσματικό από τη λογική. Η σκέψη, όπως λέει ο Ντοστογιέφσκι, είναι συνήθως υπόθεση άλλων. Όχι πάντως των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Θα αναφέρουμε και το πιο σημαντικό της ημέρας: Ο Πρωθυπουργός, με το δημιουργικό του πνεύμα διαβεβαίωσε τους κατάκοπους συνδικαλιστές της Λάρκο ότι η εταιρεία θα παραμείνει δημόσια
εως το 3.000μ.Χ. Ολοφάνερο σημάδι πως οι φορολογούμενοι αντέχουν ακόμη. Μην σας παραπλανούν με τα μυξοκλάματα, χτυπήστε τους αλύπητα, μέχρι να φτύσουν αίμα!
 

Φοίβος Ιωσήφ

Τα ρετάλια του μεταπολιτευτικού κατεστημένου ήταν καλεσμένα στην δεξίωση για να γιορτάσουν με σαμπάνιες και ατελείωτη χλιδή την ανόρθωση ενός ολόκληρου προδοτικού κατεστημένου επάνω στα οστά των Ηρώων και τα δάκρυα των οικογενειών των αγνοούμενων.

Από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Κουτσούμπα, μέχρι τον Καμμένο, τον Λεβέντη τον Θεοδωράκη, τον Άδωνι τη Μισέλ,τη Φώφη,τον Σαρτζετάκη και τον Τσίπρα, από κοινού με τους συνεργάτες τους συγκεντρώθηκαν σε μία δεξίωση που θύμιζε εντόνως 1974, όταν κάποιοι γιόρταζαν τον ερχομό του Καραμανλή, ενώ κάποιοι άλλοι πέθαιναν στην μάχη του Αεροδρομίου και τις υπόλοιπες ηρωικές μάχες που έδωσε ο Ελληνισμός ενάντια στον Αττίλα.

Τα εν λόγω γλέντια και οι δεξιώξεις είχαν σταματήσει τα χρόνια της κρίσεως για να μην προκαλούν οι πολιτικάντηδες τον Λαό. Τώρα επανέρχονται, προφανώς για να βλέπει ο Λαός τις σαμπάνιες, λίγο πριν του έρθει ο ΕΝΦΙΑ...

Στην γιορτή της Δημοκρατίας η εορτάζουσα απουσίαζε.................

Η πιό βάσιμη υποψία όμως είναι πως πέθανε εντελώς.
     Και μάλιστα όχι από φυσικό θάνατο. Την σκότωσαν.
     Την σκότωσαν αυτοί που μαζεύτηκαν να γιορτάσουν την γιορτή της.
     Και την γιορτάζουν έτσι. Για το ξεκάρφωμα.
     Ξέρουν πως δεν είναι γιορτή αλλά μνημόσυνο, αλλά μαζεύονται κάθε χρόνο έτσι, για να δούν αν απουσιάζει κανείς τους, να μετρηθούν,
     ..να δουν μήπως αυτομόλησε κάποιος προς την αλήθεια και ομολογήσει τον φόνο.
     Σαν ετήσια σύναξη της Κόζα Νόστρα ένα πράμα.
     Οι αρχηγοί όλων των φαμιλιών του οργανωμένου πολιτικού εγκλήματος.

     Αυτοί εκεί, από μέσα, στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου,
     ..να κοροϊδεύουν τους πάντες πως η Δημοκρατία ζει, ενώ την έχουν θάψει με τα ίδια τους τα χέρια,
     ..κι απ' έξω, λίγο πιό κάτω η νεοελληνική νεολαία να κυνηγάει πόκεμον.

     Ως εκ τούτου,..τρία-τέσσερα μνημόνια είναι πολύ λίγα.
     Μας αξίζουν πολλά περισσότερα!..

"'Οποιος έχει στοιχεία να τα δώσει στον εισαγγελέα", άφριζε απ' το βήμα της Βουλής ο πιόδιεφθαρμένος και πιόανήθικος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης,
     ..γνωρίζοντας πολύ καλά πως ούτε κάποιος μπορούσε να βρει ατράνταχτα στοιχεία για τιςμίζες και τις δωροδοκίεςπου ήταν καθεστώς στην
περίοδο της πρωθυπουργίας του, εφόσον αυτές οι δουλειές δεν γίνονται ούτε γραπτώς ούτε στο φως της μέρας,
     ..αλλά και πως αν κάποιος εύρισκε μερικά χλωμά στοιχεία, ποιός εισαγγελέας ποιάς δικαιοσύνης θα τολμούσε τότε να στραφεί εναντίον της νομενκλατούρας του "υπαρκτού λαϊκισμού" και εναντίον του παντοδύναμου συστήματος και παρακράτους του πασοκικού "εκσυγχρονισμού".

     Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια, και νάρθουν τα πάνω-κάτω με τα μνημόνια και την χρεοκοπία της χώρας που προκάλεσαν οι με το αζημίωτο επιλογές του "εκσυχγρονισμού",
     ..για να αντιληφθεί ο κόσμος τον ρόλο των πολιτικών και δη των πασόκων, και ακόμη πιό συγκεκριμένα των "εκσυγχρονιστών",
     ..και ν' αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι της διαπλοκής, της μίζας, της ληστείας της χώρας, κυρίως από μιά δράκα, μιά συμμορία πολιτικών, τραπεζιτών και άλλων, που, ώ τί σύμπτωση, ανήκουν οι περισσότεροι στην περίοδο διακυβέρνησης 1996-2004.

     Ο αρχινονός εκείνης της περιόδου είναι ακόμη ελεύθερος, γράφει βιβλία και άρθρα, και στηλιτεύει τις μνημονιακές κυβερνήσεις!
     Μόλις τώρα, χλωμά-χλωμά και με στοιχεία που έρχονται απ΄ το εξωτερικό οι υπόνοιεςχρηματισμού (υπόνοιες που για τον περισσότερο λαό είναι βεβαιότητες εδώ και χρόνια) φτάνουν να ακουμπήσουν και απ' ευθείας το απαίσιο γκόλεμ της πολιτικής μαφίας.
     Η εισαγγελική έρευνα είναι ακόμη στην αρχή και είναι βέβαιο πως θα περάσει από σαράντα κύματα και χίλια εμπόδια για να μπορέσει τελικά να φέρει στο φως ίσως ενα μικρό υποπολλαπλάσιο των αισχών εκείνης της περιόδου.

     Αυτή η ατιμωρησία ή η "ολιγοτιμωρησία" των απ' ευθείας υπεύθυνων της καταστροφής είναι η κύρια αιτία που η καταστροφή και το άγος συνεχίζονται.
     Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας της χώρας,
     ..οι υπεύθυνοι των μνημονίων,
     ..οι υπεύθυνοι των διάφορων PSI και του ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας και του λαού,
     ..είναι ακόμη ελεύθεροι,
     ..ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΓΓΕΛΘΕΙ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ,
     ..γράφουν βιβλία, δημοσιεύουν άρθρα, μιλούν σε συγκεντρώσεις, σχεδιάζουν καινούργια κόμματα ή αναδομούν τα παλιά,
     ..με δυό λόγια: βυσσοδομούν ακόμη εναντίον του λαού και της χώρας, ελεύθεροι κι ωραίοι υγιείς και αρτιμελείς,
     ..σαν τίποτα να μην έχει συμβεί,
     ..σάμπως η καταστροφή να ήταν ραπανάκι και φύτρωσε από μόνη της,
     ..Ή ΣΑΝ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ.

     Ο λαός φταίει βέβαια, αλλά σ' άλλο επίπεδο.
     Για τις επιλογές του και για την έλλειψη δυναμικής διεκδίκησης της τιμωρίας των υπευθύνων,
     ..που να φτάνει όχι μόνον στην απόδοση της ποινικής τιμωρίας, αλλά και της δήμευσης των περιουσιών τους,
     ..περιουσίες που όπως μέρα την μέρα και χρόνο με τον χρόνο αποκαλύπτεται δεν είναι αποτέλεσμα δουλειάς,
     ..παρά αποτέλεσμα παρανομίας και απατεωνιάς.

     Αν δεν υπάρξει πραγματική απόδοση δικαιοσύνης και κάθαρση,
     ..τούτη η χώρα δεν θα σωθεί ποτέ!.. 

mandatoforos.blogspot.gr

 Η επικαιρότητα δεν παρουσιάζει πιά κανένα ενδιαφέρον.
     Δεν υπάρχει καν επικαιρότητα.
     Τί να σχολιάσει κανείς; 

     Δεν είναι επικαιρότητα τοNoor1, ούτε τα σκουπίδιαστους δρόμους, ούτε ο νεκροί από αδέσποτες στοκράτος εν κράτει του Μενιδίου,
     ..ούτε οι συμμορίες
ληστειών, ούτε οι βρωμερές παραλίες που μας "διαφημίζουν" στα πέρατα της γης, ούτε δεκάδες άλλα παρόμοια μικρότερα ή μεγαλύτερα.
     Όλα αυτά δεν είναι επικαιρότητα.
     Είναι η απόρροια ενός διαλυμένου κράτους, ενός κράτους υπό κατάληψη,
     ..όπου το μόνο μέλημα είναι η συγκέντρωση (κλοπή) μετρητών απ' τους πολίτες των μικρομεσαίων στρωμάτων για να αποπληρωθούν τα πλασματικά χρέη προς τους "εταίρους" τοκογλύφους.

     Από τη στιγμή που ανακηρύχθηκε ως "θεσμός" η τρόϊκα, από τους απατεώνες της "πρώτης φοράς αριστερά", η επικαιρότητα σε μιά χώρα που οι "νόμοι" της γράφονται στο εξωτερικό και στέλνονται με e-mail για μετάφραση και ψήφιση, έπαψε να υπάρχει.
     ( οι καταχρηστικοί και αντισυνταγματικοί αυτοί "νόμοι" που έγιναν νόμοι του κράτους τα τελευταία επτά χρόνια, αποτελούν από μόνοι τους πραξικόπημα, και είναι ικανοί και αρκετοί για να στείλουν στην κρεμάλα, δηλαδή ισόβια, όλους όσους βουλευτές τούς υπερψήφισαν, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της έννομης τάξης στην χώρα. ) 

     Η μόνη επικαιρότητα που θα μπορούσε να εκληφθεί ως επικαιρότητα, αν και είναι αναμενόμενη οπότε χάνει την έννοιά της σαν "νέο",
     ..είναι πως απαλλάχτηκε με βούλευμα η πρώην γενική γραμματέας εσόδων, σε βάρος της οποίας είχε απαγγελθεί κακουργηματική κατηγορία για απόπειρα απιστίας σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου,
     ..όπως πριν λίγες μέρες είχε αθωωθεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών, ο βεληΓκίκας των εμβασμάτων.
     Όλοι αυτοί οι συνεργάτες των τοκογλύφων, τα γνήσια αυτά ανθρώπινα σκουλήκια που πρόθυμα και από θέσεις-κλειδιά για την καταλήστευση των πολιτών προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην τρόϊκα, έχουν πιά ασυλία για τις κακουργηματικές και προδοτικές πράξεις τους εναντίον της χώρας και του λαού.
     Αυτό είναι επικαιρότητα αλλά δεν είναι νέο. Είναι Κατοχική πρακτική.

     Επίσης και ο καύσωνας είναι επικαιρότητα που μπορεί να σχολιαστεί ως εξής:
     Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, και ο καθένας ας προσέξει τον εαυτό του,
     ..γιατί αυτό που αποκαλείται "κράτος" πλέον στην Ελλάδα είναι μία συμμορία δωσιλόγων που εφαρμόζει τις διαταγές της τρόϊκας.
     Γι αυτούς όσοι περισσότεροι ψοφήσουμε τόσο καλύτερα. Δεν θάχουν να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις, και θα βρούν και τρόπο να δημεύσουν μετά θάνατον και όση περιουσία έχει απομείνει του καθενός.

     Ο πόλεμος μεταξύ (αλωμένου) κράτους και πολιτών καλά κρατεί.
     Αυτή είναι η επικαιρότητα!.. 

mandatoforos.blogspot.gr

Πάντα με έβαζαν σε σκέψεις τα γνωστά λόγια του Xατζιδάκι πως «στην Ελλάδα για να κάνεις καριέρα πρέπει να είσαι ή αριστερός ή ομοφυλόφιλος. Εγώ πάντως αριστερός δεν είμαι».

Η Αριστερά έχει δώσει μεγάλους καλλιτέχνες. Οπως και η Δεξιά. Οπως και ο χώρος των ανένταχτων ή πολιτικά ηλιθίων που κινήθηκαν σε κάθε είδους άκρα. Πώς έφτασε όμως η Αριστερά να μονοπωλεί τον πολιτισμό; Θα έλεγε κάποιος ότι φταίνε οι ενοχές της Δεξιάς για τον εμφύλιο πόλεμο. Η Αριστερά δεν έχει ενοχές. Λες και σε έναν εμφύλιο η βαρβαρότητα έχει μονοπώλιο.

Ανήκω στη γενιά όπου στο σχολείο δεχτήκαμε την αριστερή κατήχηση. Μάθαμε εμμέσως πλην σαφώς ότι οι δεξιοί είναι «συντηρητικοί». Δεν είχαν «ευαισθησίες», γι’ αυτό και δεν υπήρξε κανείς καλλιτέχνης αξιόλογος από αυτούς. Μιλάω για τη δεκαετία του ’80 και του ’90.
Εζησα την εφηβεία μου με την Αριστερά να ταυτίζεται με το απόλυτο καλό και τη Δεξιά με το απόλυτο κακό. Η καλλιτεχνική ζωή ανήκε μόνο στην Αριστερά, ενώ στη Δεξιά δόθηκε το σκυλάδικο.

Στο πανεπιστήμιο τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο αναγκαστικά αριστερά. Σε παρακολουθήσεις του μαθήματος Νεοελληνικής Λογοτεχνίας άκουσα καθηγητή να λέει από την έδρα ότι ο Σεφέρης δέχτηκε κυβερνητικά αξιώματα από δεξιές κυβερνήσεις γιατί ήταν δειλός!
Μπήκα στον καλλιτεχνικό χώρο σε μια εποχή όπου όποιος δεν δήλωνε αριστερός ήταν ύποπτος. Επίσης, όποιος δήλωνε αριστερός ήταν αυτόματα και «φωτισμένο μυαλό» και «ενδιαφέρον». Επιβλήθηκε μια καλλιτεχνική δικτατορία της Αριστεράς. Η «δίωξη» όσων δεν δήλωναν αριστεροί ήταν να χαρακτηριστούν το λιγότερο γραφικοί. Στον καλλιτεχνικό χώρο αριστερός σήμαινε πρωτοπόρος ακόμα και αν έκλεινε το μάτι στον αυταρχισμό.

Μετά άρχισα να έχω απορίες. Κανείς αριστερός δεν μπορούσε ξεκάθαρα να ερμηνεύσει γιατί μεγάλοι καλλιτέχνες αποδρούσαν προς τον δυτικό κόσμο. Γιατί, ενώ στην Αμερική το φιλελεύθερο σύστημα άνοιγε τον δρόμο ακόμα και σε έναν απόγονο σκλάβων που έπαιζε καλή κιθάρα να γίνει ο B.B. King και να κατακτήσει τον κόσμο, δεν συνέβαινε και το αντίστοιχο στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Γιατί κανένας αριστερός καλλιτέχνης του δυτικού κόσμου δεν πήγε να ζήσει και να δημιουργήσει στο ανατολικό μπλοκ;

Επαθα σοκ όταν θρησκόληπτοι επιτέθηκαν στον «Τελευταίο πειρασμό» του Σκορσέζε, το οποίο όμως δεν συγκρίνεται με το σοκ που έπαθα όταν είδα τους αριστερούς «προοδευτικούς» να σπάνε τα σινεμά που έπαιζαν την «Ελένη» του Γκατζογιάννη με τον Μάλκοβιτς. Μια ταινία που αφηγούνταν την ιστορία μιας γυναίκας στον Εμφύλιο που βρέθηκε στην «άλλη» πλευρά.
Επρεπε να ενηλικιωθώ καλλιτεχνικά και υπαρξιακά για να διαπιστώσω ότι τα τραγούδια του Θεοδωράκη που ενέπνευσαν τους Ελληνες κάθε παράταξης αγαπήθηκαν γιατί είχαν τη μελωδία ενός αριστερού και την ποίηση ενός δεξιού. Και αναφέρομαι και στον Ελύτη και στον Σεφέρη.
Σε κάποια στιγμή της νεότητάς μου άρχισα να ανακαλύπτω το «αδιανόητο»: ο Χορν ήταν δεξιός! Ο Ζαμπέτας είχε κατηγορηθεί για δεξιός.

Ο Κακογιάννης ήταν ξεκάθαρα φιλελεύθερος. Εμαθα για τη δολοφονία της μεγάλης ηθοποιού του Εθνικού Θεάτρου Ελένης Παπαδάκη στα Δεκεμβριανά. Αν ανήκε στην Αριστερά, σίγουρα θα τη θρηνούσαμε ακόμα. Μεγάλο ήταν και το σοκ μου όταν διαπίστωσα ότι στον χώρο του ρεμπέτικου υπήρχαν βασιλόφρονες όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο δίσκος «Ρεμπέτικο» σε μουσική Ξαρχάκου και στίχους Γκάτσου ήταν δημιούργημα καλλιτεχνών που δεν είχαν καμιά σχέση με την Αριστερά.
Κάποτε έτυχε να ακούσω τον Θεοδωράκη να λέει ότι όταν ήταν εξόριστος στην Ικαρία και κυκλοφόρησαν δίσκοι του με μπουζούκι, δέχτηκε επιπλήξεις από τους συντρόφους του. Θεωρούσαν το μπουζούκι όργανο της αστικής παρακμής.

Τελικά τι σημαίνει να είσαι αριστερός καλλιτέχνης; Δεν ξέρω. Σίγουρα κάτι εύκολο. Δηλώνεις πως είσαι με τους «καλούς», άρα οι άλλοι με τους «κακούς». Λες και η ζωή είναι σπαγγέτι γουέστερν.

Επειδή προφανώς τους αριστερούς καλλιτέχνες θα τους ξέρει καλύτερα ένας αριστερός πνευματικός άνθρωπος, θα ήθελα να δώσω τον λόγο στον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη:

«Στο ξενοδοχείο Macedonia
πλάγιασα σε μεταξωτά σεντόνια
είχανε και μεταξωτές κουβέρτες
κι είπα: φέρτες.
Είπα και στη ρεσεψιονίστα
πως μ’ έπιασε μεγάλη νύστα.
Θέλω άνεση σουίτας
είμαι ποιητής της ήττας»

protothema.gr/blogs/blogger/post/663507/o-muthos-tou-aristerou-kallitehni/

Βεβαίως κι έχουν δίκιο οι δανειστές-τοκογλύφοι που ζητούν συνεχώς τηναναδιάρθρωση της λειτουργίας του ελληνικού κράτους, δηλαδή τηςδημόσιας διοίκησης.
     Το ότι το κράτος μας είχε καταντήσει το απόλυτο κ@λοχανείο τα τελευταία τριάντα χρόνια, το έβλεπαν πάρα πολλοί.
      Όσοι δεν το εβλεπαν
ήταν ηλίθιοι, ή πασόκες, ή λαμόγια υπεράνω κομμάτων.

     Βεβαίως και έπρεπε να γίνει περιστολή δαπανών, ή μάλλον περιστολή της δημόσιας σπατάλης, και της κλοπής του δημοσίου χρήματος από τους ίδιους τους πολιτικούς και τους επιτήδειους γύρω τους.
     Πώς ήταν δυνατόν να μην είχε απορήσει κάποιος απ' το γεγονός πως εδώ και τριανταπέντε χρόνια οι πολιτικοί έμπαιναν στον δημόσιο βίο καταχρεωμένοι και μετά από δυο με τρείς τετραετίες έφευγαν ή μπορούσαν να φύγουν ζάμπλουτοι χωρίς κανείς να τους ζητήσει ποτέ την εξήγηση του τρόπου πλουτισμού τους;
     Το ίδιο και οι δορυφόροι τους. Τα λαμόγια τους. Αυτοί με τους οποίους έστηναν τις δουλειές. Οι μπροστινοί.
     Αυτοί κατά κύριο λόγο αποτέλεσαν την ακρίδα που λυμάνθηκε και κατέστρεψε τον τόπο.
     Αυτοί είναι που φάγανε τριάντα-τόσα χρόνια τώρα επιδοτήσεις, Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, ΕΣΠΑ, προμήθειες Δημοσίου, μίζες απ' τις θηριώδεις (ύψους 10+ δις ευρώ κάθε χρόνο, επί τριάντα τόσα χρόνια) εξοπλιστικές αγορές, δημόσια έργα, και πάει λέγοντας.
     Μόνον για τα εξοπλισικά 20 ετών και την Ολυμπιάδα του 2004 φαγώθηκαν, "χάθηκαν" απ' τα δημόσια ταμεία πάνω απο 100 δις ευρώ. Χώρια το πόσο ακόμη στοίχισαν στην πραγματικότητα.
     Και όταν λέμε "χάθηκαν" εννοούμε χάθηκαν, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης και ελληνικής επικράτειας.

     Αυτή λοιπόν η καταδολίευση κρατικού χρήματος έπρεπε να σταματήσει.
     Αυτό ζητούν εδώ κι ετπά χρόνια οι "εταίροι" και λοιποί τοκογλύφοι. Για το καλό μας;  Όχι. Για να πάρουν το χρήμα τους πίσω (αυτό που θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν).
     Έγινε αυτό;  Η περιστολή δηλαδή των δαπανών;
     Ναι, έγινε. Αλλά από λάθος δρόμο με λάθος τρόπο.
     Αντί να περισταλούν οι σπατάλες και η αδιαφάνεια,
     ..κόπηκαν οι συντάξεις πάνω από 50% στις περισσότερες περιπτώσεις.
     Μειώθηκαν 30 και 40% οι μισθοί. 
     Ελλατώθηκαν τα κονδύλια για την Υγεία πάνω από 60%.  Ανάλογα και στην Παιδεία.
     Αυξήθηκαν στο διπλάσιο και τριπλάσιο οι φόροι, και εφευρέθηκαν νέοι τρόποι ληστείας των πολιτών, όπως ΕΝΦΙΑ, επιδόματα αλληλεγγύης κλπ.
     Διαμαρτυρήθηκαν για όλα αυτά οι τοκογλύφοι;  Είπανε "ωπ! Δεν είπαμε να κόψετε αυτά, είπαμε να σταματήσετε την ληστεία του κράτους"; 
     Όχι. Βολευτήκανε να παίρνουν τα χρήματά τους χωρίς να τους νοιάζει από πού προέρχονται σαν γνήσιοι τοκογλύφοι.

     Εμείς οι αντιμνημονιακοί είμαστε οι πρώτοι που θέλουμε αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης, 
     ..σταμάτημα της διαφθοράς, του πελατειακού κρτάτους, της κομματοκρατίας και της αναξιοκρατίας,
     ..όλων αυτών δηλαδή που ΔΕΝ προβλέπονται από τα μνημόνια που υπογράφουν οι δωσίλογοι με τους τοκογλύφους.

     Γι αυτό και είναι όσο ποτέ επίκαιρος ο αντιμνημονιακός λόγος και αγώνας.
     Όχι γιατί δεν θέλουμε τάχα εμείς την μεταρρύθμιση και το δημόσιο συμμάζεμα.
     Αλλά γιατί ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, οι ντόπιοι δωσίλογοι,
     ..ή δεν τους νοιάζει αρκεί να παίρνουν χρήμα,
     ..οι εξωχώριοι απατεώνες.
     Οι "θεσμοί"!.. 

mandatoforos.blogspot.gr

Δεν εννοούμε βέβαια την Κωνσταντινούπολη, παρ' όλη την σημερινή επέτειο της άλωσης.
     Εννοούμε την Πόλιν, τηνΠολιτεία, το συντεταγμένο κράτος, την δημοκρατία, τις αξίες, την δικαιοσύνη, και τον λαό μαζί.

     Την πήραν, την άλωσαν, την ποδοπάτησαν, και τώρα
την θέλουν όλη δική τους.
     Τα καθάρματα πουεξοντώνουν ανθρώπους,παραλύουν οικογένειες και κράτος, κλέβουν το μέλλον, εξουθενώνουν οικονομικά και ψυχικά τον λαό, 
     ..αυτοί που σαν υπάλληλοι της Μπούντενσμπάνκ και της Ευρωπαϊκής τράπεζας, σαν πιστές δουλίτσες του Βερολίνου και της Κομισιόν έπραξαν  τα χειρότερα για τον τόπο και ακόμηεπιβουλεύονται νέα χειρότερα εγκλήματα κατά του λαού,
     ..έχουν την απαίτηση να τους αγαπάμε κιόλας, να μην τους μισούμε, να μην ευχόμαστε κακό ψόφο νά 'χουν, να μην σκεφτόμαστε  με χαρά την ώρα που θα λείψουν.

     Αυτοί για τις ΠΡΑΞΕΙΣ τους δεν έχουν τιμωρηθεί ακόμη, ούτε καν έχουν υποβληθεί στην δοκιμασία της απολογίας γι αυτές μπροστά  στην επίσημη δικαιοσύνη(;).
     Ζουν και κινούνται σ' έναν κόσμο παράλληλο, αδιαφανή, φυλαγμένο από μπράβους, ναβυσσοδομούν εναντίον της πατρίδας και του λαού.
     Και απαιτούν από  'μάς, απ' τον λαό να τιμωρούμαστε για τις ΣΚΕΨΕΙΣ μας, για την γνώμημας, ή έστω και για τις επιθυμίες μας.
     Σε καμία δημοκρατία του κόσμου και από καμία κανονική δικαιοσύνη και όχι δικαιοσύνη-μπανάνα δικάζονται οι προθέσεις, οι ιδέες, οι απόψεις.
     ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ.

     Τα καθάρματα το ξέρουν αυτό. Για εκφοβισμό όμως, για καταστολή της οργής του λαού απαιτούν απ' την δικαιοσύνη να δικαστούν οι προθέσεις.
     Και η δικαιοσύνη υπακούει.  Η δικαιοσύνη παίζει το παιχνίδι των καθαρμάτων.
     Η Πόλις εάλω.

     Ας μην παραπονιούνται όμως τα καθάρματα.
     Όταν ο πολίτης, όταν ο λαός δεν μπορεί να προσβλέπει πιά ούτε στο ύστερο καταφύγιό του που είναι η Δικαιοσύνη,
     ..τότε κάτι άλλο θα πρέπει να εμπιστευτεί.
     Κι αυτό το άλλο θα είναι ο εαυτός του!..

http://mandatoforos.blogspot.gr/2017/05/blog-post_28.html

Κανένας άλλος λαός δεν μπορεί να συγκριθεί με το μεγαλείο που κρύβει στην καρδιά του ένας ΄Ελληνας. Είμαστε καλόκαρδοι,ανοιχτόκαρδοι, μεγαλόψυχοι και κυρίως γενναιόδωροι. Γενναιόδωροι από πρώτης μέχρις εσχάτης βλακείας. Δεν παίρνει άλλο άνοιγμα η καρδιά μας και άλλο κλείσιμο το μυαλό μας. Δώσαμε στην ανθρωπότητα την φιλοσοφία, την αρχιτεκτονική, την ιατρική, το θέατρο και τέλος την βιομηχανική μας παραγωγή. Για τον εαυτό μας κρατήσαμε την γεωργική παραγωγή και κυρίως τα αγγούρια Αμαλιάδος. Τα μεγαλύτερα και τα αισθησιακότερα.
Πριν χρόνια στον τομέα παραγωγής οικιακών συσκευών είχαμε δύο μεγάλες βιομηχανίες, τον Πίτσο και την Ιζόλα της οικογένειας Δράκου από την Θήβα η δεύτερη. Στην δεκαετία του ΄60 είχαν γεμίσει οι βιτρίνες του Μονάχου και του Λονδίνου ψυγεία και ηλεκτρικές κουζίνες των δύο παραπάνω εργοστασίων.

 Η siemens και η AEG είχαν πάρει τα βουνά και τα καταπράσινα λαγκάδια. Ψάχνονταν και λύση δεν εύρισκαν. Ο Γερμανός καταναλωτής επέμενε στο κατάστημα πως ήθελε τα ανωτέρας ποιότητας Ελληνικά ψυγεία. Τρελάθηκαν οι Γερμανοί. Τα βαγόνια έφευγαν για την Ευρώπη βαρυφορτωμένα ηλεκτρικές κουζίνες ΙΖΟΛΑ. 

Αυτό όμως δεν ήταν σωστό, δεν ήταν πρέπον, έτσι αποφάσισε το ηρωικό συνδικαλιστικό κίνημα, προτάξανε το ήθος. Ζήτησαν μεγαλύτερους μισθούς, περισσότερες άδειες, υψηλότερες αποζημιώσεις για τις απολύσεις και λογικότερο ωράριο. Ήρθε και ο οικονομολόγος της αθάνατης ελληνικής επιθεώρησης Andreas, καθιέρωσε την πρωτοπόρο αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή (ΑΤΑ)και παραχώρησε στις δύο ακμάζουσες Ελληνικότατες βιομηχανίες από ένα μεγάλο ορειχάλκινο λουκέτο των 100mm.Δεν άνοιγε με κανένα αντικλείδι. Απηλλάγησαν ταυτόχρονα και οι Ελληνικοί σιδηρόδρομοι από τον κάματο της μεταφοράς των ψυγείων στην Αγγλία και έτσι φθάσαμε στην σημερινή πλήρη ανάπαυση των υψηλοσυνταξιούχων του ΟΣΕ. Καλή ψυχή και κακή διαθήκη.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν πάντα οι εκμεταλλευτές της εργατικής τάξης που δημιούργησαν την πολυεθνική BSH και συμπεριέλαβαν μαζί με την εταιρεία Πίτσος, τις εταιρείες BOSCH, Siemens, Gaggenau και Neff με έδρα που αλλού? Μα στην γειτονική και φίλη Τουρκία. Ολοφάνερο το ταμπελάκι πάνω στο ψυγείο PITSOS, Made in Turkey. Τα Ελληνικά ψυγεία κατασκευάζονται επισήμως στην Τουρκία, αναρωτιέμαι μέχρι που θα φθάσει η ευφυία μας, δυστυχώς η επιστήμη δεν έχει ανακαλύψει ακόμη βλακόμετρα με τέτοια εμβέλεια μέτρησης.
Βρέ δεν πάνε στα κομμάτια λέω εγώ, το σπουδαίο είναι ότι αποφύγαμε εμείς την εκμετάλλευση του Έλληνα εργάτη, αυτή είναι επιτυχία των αριστερών φωτεινών προοδευτικών δυνάμεων. Καλά να την πάθουν οι Τουρκαλάδες που περικυκλώνουν τα νησιά μας, να τους τα δώσουμε και αυτά για να σταματήσει η εκμετάλλευση των μαγείρων και των καμαριέρων από τα πάντα καραδοκοκούντα καταπιεστικά αφεντικά. Μόνο που έτσι θα μείνει ο Πάνος χωρίς Υπουργείο και στολή. Καλά, θα του δώσουμε το Υπουργείο ανατινάξεων. Εγώ θέλω να τους φορτώσουμε τα ξενοδοχεία, μόνο έτσι θα ετοιμαστεί η μεγάλη επανάσταση που όλοι προσδοκούμε από τον βασανιζόμενο, αδερφό Τουρκικό λαό. Πάρτε τα όλα παλιότουρκοι, εμείς θα ετοιμαστούμε για την σπίθα που θα τινάξει στον αέρα όλη την Οθωμανική επικράτεια. Καθίστε και να δείτε τι γέλια έχουμε να κάνουμε.
Έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιος λαός πιο ηλίθιος από μας ή απολαμβάνουμε μόνοι μας στην κορυφή το αυτοκρατορικό μεγαλείο της ανοησίας μας? ΄Όχι, δεν υπάρχει άλλος λαός, είμαστε έθνος ανάδελφο, μόνοι στην κορυφή που σας περιέγραψα.
Φοίβος Ιωσήφ

Διάβασα μια κριτική της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» για το ντοκυμαντέρ «Η μεγάλη ουτοπία» του Φώτου Λαπρινού (μπορείτε, αν έχετε χρόνο για χάσιμο, να τη διαβάσετε εδώ.) την οποία μου έστειλαν επειδή είδα την ταινία και στήσαμε ολόκληρο καβγά με τον Φώτο Λαμπρινό. (Διαφωνούμε συχνά· έχει συμβεί να μου κλείσει το τηλέφωνο.) Τέτοιες διαφωνίες είναι για το ΚΚΕ «ντροπή»· ο Φώτος Λαμπρινός, αν ήταν συνεπής κομμουνιστής, δεν θα έπρεπε να συναναστρέφεται ιδεολογικούς εχθρούς. Το ΚΚΕ χρησιμοποιεί, ως συνήθως, τα επιχειρήματα και τις κατάρες των θεοσεβούμενων, των τρελών του θεού: ντροπή, κατάντια, θα μετανιώσετε, οι μέρες σας είναι μετρημένες...

Έκανα κάποιες σκέψεις διατρέχοντας το κείμενο που είχε τίτλο «Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος», μεταξύ των οποίων ότι, αν το σύστημα Δικαιοσύνης λειτουργούσε κανονικά, θα μπορούσε να θεωρηθεί συκοφαντική δυσφήμιση και να κριθεί σε δικαστήριο. Το αντιπαρέρχομαι και δεν έχω καμία διάθεση να ανοίξω διάλογο με τους φασίστες και τους ηλιθίους του ΚΚΕ. Αλλά η μικρόνοια, η μικροψυχία, η άγνοια και η μισαλλοδοξία αυτού του δήθεν «ιστορικού» κόμματος (το οποίοι πολλοί σέβονται και θεωρούν «σοβαρό»: ακόμα ένα ελληνικό παράδοξο) μου δίνει την ευκαιρία ενός σχολίου για τις αποχρώσεις της ελληνικής αριστεράς που προκύπτουν από την ίδια μήτρα. Και για το πώς συμπεριφέρεται προς αυτές το ΚΚΕ.

Ο συντάκτης του «Ριζοσπάστη» επιτίθεται, με ύφος πολύξερου ιστορικού, σε μια ταινία η οποία εξυμνεί, με τον τρόπο της, την επανάσταση των μπολσεβίκων και τον Λένιν. Η «Μεγάλη ουτοπία» είναι έργο ενός κομμουνιστή που έμαθε, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, ότι διεπράχθησαν εγκλήματα και φρικαλεότητες ακόμα και πριν από τις σταλινικές εκκαθαρίσεις (τις οποίες το ΚΚΕ θεωρεί είτε δυτική προπαγάνδα, είτε απαραίτητες εφόσον οι εκτελεσθέντες ήταν αντεπαναστάτες και σπιούνοι). Η ταινία είναι λοιπόν φιλομπολσεβικική, αλλά το ΚΚΕ δεν ανέχεται την παραμικρή επιφύλαξη για την εξέλιξη της επιλεγόμενης ουτοπίας. Και να τι γράφει, μεταξύ άλλων: «Ό,τι πιο αντιδραστικό και χυδαίο έχει κατά καιρούς παραχθεί στο βούρκο της αστικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας για την Οχτωβριανή Επανάσταση και την οικοδόμηση του πρώτου εργατικού κράτους, επιστρατεύτηκε στο ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού ‘Η μεγάλη Ουτοπία, 1917-2017’, που εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες τη μέρα έναρξης του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ, με τη μεγαλεπήβολη καθώς φαίνεται φιλοδοξία να αντιπαρατεθεί στις θέσεις και τη στρατηγική του Κόμματος. Η απόπειρα έληξε άδοξα, αφού το έργο κατέβηκε από τις οθόνες των αθηναϊκών κινηματογράφων σε μια μόλις βδομάδα, παρά τη γενναιόδωρη υποστήριξή του από τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και λιγοστούς κριτικούς κινηματογράφου. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί ποιον άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του θα ενδιέφερε και θα έπειθε αυτό το εμπαθές «ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας», όπως το όρισε ο ίδιος ο σκηνοθέτης του, αποκαλύπτοντας το μυθολογικό χαρακτήρα των όσων ― με γλωσσική αισθητική τηλεοπτικού μεσημεριανάδικου ― μας εξιστορεί;»

Κοντολογίς, οι άνθρωποι του ΚΚΕ χαρακτηρίζουν αντιδραστικούς και χυδαίους όλους όσοι, έστω ακροθιγώς, εκθέτουν κάποιες παραδρομές της επαναστατικής διαδικασίας. Αλλά βεβαίως, αυτό δεν είναι καινούργιο. Ούτε είναι καινούργια η ψυχωσική αυτοαναφορικότητα, η παρανοειδής εμμονή: η ταινία προβλήθηκε την ημέρα της έναρξης του 20ού συνεδρίου του ΚΚΕ · τυχαίο; Δεν νομίζω! (Είχαμε μια σκασίλα για το 20ό συνέδριο του ΚΚΕ…) Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: τίποτα δεν είναι καινούργιο, τίποτα δεν αλλάζει στο ΚΚΕ και στο ποίμνιό του.

Υπάρχουν δύο βασικά ρεύματα κριτικής και απόρριψης του κομμουνισμού. Το πρώτο είναι η κριτική στην εφαρμογή της θεωρίας (την οποία ασκούσε το πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού και την οποία ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωματώνοντας αναρχίζοντα στοιχεία)· το δεύτερο είναι η κριτική στον ίδιο τον μαρξισμό ο οποίος οδήγησε σε αιματηρές επαναστάσεις και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το ΚΚΕ δεν ασχολείται με το δεύτερο ρεύμα διότι το εκπροσωπούμε εμείς οι φασιστοκαπιταλιστές, οι δεδηλωμένοι ταξικοί εχθροί, οι τσαρικοί εφόσον το σημείο αναφοράς είναι πάντοτε η Ρωσία. Επικεντρώνεται στους δικούς του «αποστάτες» που έχουν ελαφρώς διαφοροποιηθεί ασκώντας κριτική στο κομματικό αλάθητο και στα μονοκομματικά κράτη που οικοδομήθηκαν στις σοσιαλιστικές χώρες (αν και οι περισσότεροι θαυμάζουν τον Φιντέλ Κάστρο, έχουν αδυναμία στους τριτοκοσμικούς λαϊκιστές δικτάτορες και θαμπώνονται, κρυφίως, από τη στρατιωτική πειθαρχία).

Η κριτική εκ μέρους των «αποστατών» γίνεται συνήθως με ταπεινότητα, ψιθύρους και ηθελημένη απόκρυψη γεγονότων ώστε να μη δώσουν λαβή στους πολέμιους του σοσιαλισμού: οι αριστεροί δεν απομακρύνονται ποτέ από το ΚΚΕ από φόβο μήπως κατηγορηθούν για εσχάτη προδοσία, κάτι που, προφανώς, αποτελεί γι’ αυτούς την υπέρτατη ρετσινιά ― μοιάζουν σαν να περπατούν πάνω σε αυγά προσπαθώντας να την τα σπάσουν. Από την πλευρά του, το ΚΚΕ  παραμένει ανελέητο όπως ήταν όταν παρέσυρε τους Έλληνες σε μαξιμαλιστικά αιτήματα, σε αποχή από τις εκλογές, σε εμφύλιο πόλεμο, σε πεισματική στάση ηρωισμού, σε κατασκευή θυμάτων: επιτίθεται, με φονικά ένστικτα, σε οποιονδήποτε τολμάει να αρθρώσει κάτι που δεν έχει εγκρίνει η σταλινική ηγεσία.

Κι επειδή η τακτική του είναι σφοδρή και ισοπεδωτική, οι περισσότερες ομάδες που αποσχίστηκαν από το ΚΚΕ διατήρησαν τον αυταρχισμό, την τακτική της λάσπης και της προπαγάνδας, την πρόθεση της εξόντωσης του αντιπάλου, τον καθαγιασμό κάθε βρώμικου μέσου. Πράγματι, μερικές είναι λιγότερο πουριτανικές ως προς τα σεξουαλικά ήθη και τις ενδυματολογικές συνήθειες· άλλες, είναι εξίσου πουριτανικές αλλά διαφέρουν ως προς την πρόσληψη και την ερμηνεία ορισμένων ιστορικών γεγονότων. Αυτό που ενώνει όλες τις ομάδες που γεννήθηκαν από το ΚΚΕ είναι ― εκτός από τον εθνικισμό, τον μιζεραμπιλισμό και τη ρωσοφιλία ― ο κοινός εχθρός: ο αντικομμουνισμός, τον οποίον ταυτίζουν με τον φασισμό. Πρόκειται για μια μορφή νοσηρής νοσταλγίας: οι κομμουνιστές έχουν πολλά κοινά με τους φασίστες στο ήθος και στο πολιτικό πρόγραμμα, αλλά επίσης γνώρισαν την καλύτερη στιγμή τους, το ζενίθ της δημοτικότητάς τους, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Είναι κάπως αξιοθρήνητο, εκατό χρόνια μετά τα γεγονότα του 1917 να μην έχουμε μάθει, όσοι ενδιαφερόμαστε να μάθουμε, τι συνέβη τότε και από τότε. Το ΚΚΕ, όπως φανερώνει με γελοίο τρόπο αυτή η κριτική στην ταινία «Η μεγάλη ουτοπία», ζει στο σκοτεινό του σπήλαιο, με τα μουχλιασμένα του σταλινικά εγχειρίδια, αποκομμένο από την ιστοριογραφία κι από την εξέλιξη του πολιτισμού ― ακλυδώνιστο και μακαριότατο, φορέας της αλήθειας και της πίστης. Και σαν μην έφτανε αυτό, που είναι αρκούντως σοβαρό εφόσον περίπου 10% των Ελλήνων στηρίζουν το κόμμα των μπολσεβίκων, οι Κουκουέδες κατηγορούν τους δικούς τους για «γκεμπελική προπαγάνδα». Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος · η χιλιαστική νοοτροπία του ΚΚΕ («έρχεται το τέλος σας, προδότες και λακέδες του κεφαλαίου!») μου θυμίζει τον Paul Léautaud, ο οποίος, όταν του χτύπησε την πόρτα ένας μάρτυρας του Ιεχωβά λέγοντάς του ότι ήρθε η Συντέλεια του κόσμου, απάντησε: «Δεν έπρεπε να με ενοχλήσετε για κάτι τόσο ασήμαντο.»

athensvoice.gr