Ο Βρετανός ηγέτης Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο "Πατέρας της Νίκης" όπως ονομάστηκε για τη συμβολή του στην έκβαση του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, είχε προσπαθήσει να πείσει τους Αμερικανούς να ρίξουν ατομική βόμβα στους Σοβιετικούς για να τελειώνουν μια και καλή με τον Κομμουνισμό και τον Ψυχρό Πόλεμο!

Αυτό υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο βραβευμένος δημοσιογράφος ερευνητής Τόμας Μάιερ στο βιβλίο του "Όταν τα λιοντάρια Βρυχώνται: Οι Τσόρτσιλ και οι Κένεντι". Κυκλοφορεί τον επόμενο μήνα στη Βρετανία και αποσπάσματά του προδημοσιεύθηκαν χθες στη Daily Mail.

Σύμφωνα λοιπόν με ένα μυστικό υπόμνημα του FBI, το 1947 ο Τσόρτσιλ-ηγέτης της συντηρητικής αντιπολίτευσης την περίοδο εκείνη- κάλεσε τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Στάιλς Μπρίτζες να πείσει τον πρόεδρο Τρούμαν να καταφύγει στη "λύση" των πυρηνικών. Ήταν πεπεισμένος πως ένα προληπτικό χτύπημα στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν θα "εξαφάνιζε το Κρεμλίνο και θα σταματούσε την πορεία του Κομμουνισμού προς τη Δύση". Διαφορετικά, πίστευε, οι Σοβιετικοί (που έκαναν την πρώτη δοκιμή ατομικής βόμβας το 1949) θα αποκτούσαν πυρηνικά και ο πολιτισμός θα αφανιζόταν ή θα γύριζε πολλά χρόνια πίσω.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος 

Με την εφαρμογή βλαστοκυττάρων, στην Α' Προπαιδευτική Κλινική του ΑΧΕΠΑ σώθηκε από τον ακρωτηριασμό, λόγω διαβητικού έλκους, το πόδι μίας 47χρονης γυναίκας, η οποία πάσχει από διαβήτη τύπου 1.

Η ασθενής είχε στο πέλμα (στην κεφαλή του δεύτερου μεταταρσίου) διαβητικό έλκος, το οποίο, παρά τις συντηρητικές θεραπείες, παρέμενε ανεπούλωτο περισσότερο από έξι μήνες. Έναν μήνα μετά την εφαρμογή των βλαστοκυττάρων, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά και το έλκος είχε επουλωθεί πλήρως.

"Πήραμε λιπώδη ιστό από την ασθενή, απομονώσαμε τα βλαστοκύτταρα και, στη συνέχεια, τα βάλαμε στην περιοχή του έλκους. Η θεραπεία αυτή δεν είναι θεραπεία ρουτίνας, έγινε στο πλαίσιο μελέτης της Α΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ και το κόστος καλύφθηκε από κάποιο πρόγραμμα. Δεν είναι ούτε εύκολη ούτε απλή μέθοδος και έχει ένα κόστος. Σκεφτείτε, όμως ότι ο ασθενής γλυτώνει από τον ακρωτηριασμό. Είναι μία πολλά υποσχόμενη μέθοδος, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η εφαρμογή έγινε, πριν από δύο χρόνια, αλλά έπρεπε να περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί, πριν ανακοινώσουμε τα αποτελέσματα", ανέφερε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο επίκουρος καθηγητής Παθολογίας-Διαβητολογίας στο ΑΠΘ, Τριαντάφυλλος Διδάγγελος.

Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής θα παρουσιαστούν στο 28ο Ετήσιο Πανελλήνιο Συνέδριο της Διαβητολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος (ΔΕΒΕ), που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη από 12-15 Νοεμβρίου.

Στο πλαίσιο του συνεδρίου, θα παρουσιαστούν, επίσης, τα αποτελέσματα πολυκεντρικής μελέτης για το συνδυασμό αντλιών ινσουλίνης και αισθητήρων γλυκόζης, στην οποία μετείχαν 11 Διαβητολογικά Κέντρα από όλη την Ελλάδα. "Τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για άτομα που φορούν αντλίες ινσουλίνης και είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή η επίδραση στη ρύθμιση και μείωση των υπογλυκαιμικών επεισοδίων", πρόσθεσε ο κ. Διδάγγελος.

Στις 23 Δεκεμβρίου του 2013, ο Ρώσος Στρατηγός και σχεδιαστής όπλων Mikhail Timofeyevich Kalashnikov αποχαιρέτησε, σε ηλικία 94 ετών, τον μάταιο τούτο κόσμο, αφού πρώτα κατόρθωσε να συνδέσει το επώνυμο του με το πλέον φονικό τυφέκιο στον κόσμο.

Το θρυλικό τυφέκιο εφόδου ΑΚ-47 "Avtomat Kalashnikova", που "σχεδίασε" ο Kalashnikov, άρχισε να χρησιμοποιείται από τα Σοβιετικά στρατεύματα το 1948 και από τότε μέχρι σήμερα, αποτέλεσε τον πιστό "σύντροφο" ευρείας κατηγορίας μαχητών, από στελέχη των πιο επίλεκτων ειδικών δυνάμεων μέχρι τους αντάρτες του Αφγανιστάν και τους ανήλικους στρατευμένους της Αφρικής, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ευκολοσυντήρητο και αξιόπιστο το Kalashnikov έχει χρησιμοποιηθεί σε τέτοια κλίμακα που δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε πως είναι το πιο φονικό τυφέκιο εφόδου στην παγκόσμια πολεμική ιστορία.

Έτσι, ο Mikhail Kalashnikov κατόρθωσε να κερδίσει ένα σπάνιο προνόμιο για σχεδιαστές όπλων, να ταυτιστεί το επώνυμο του με το πλέον διαχρονικό τυφέκιο εφόδου και να θεωρείται ο ίδιος αυθεντία στον σχεδιασμό των όπλων. Είναι όμως αυτή η αλήθεια;

Προς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944, οι ένοπλες δυνάμεις των Γερμανών άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα πρωτοποριακής σχεδίασης τυφέκιο εφόδου, το οποίο υπερτερούσε έναντι όλων των υπολοίπων τυφεκίων της εποχής του: το περίφημο StG 44 "Sturmgewehr 44", το οποίο βλέπουμε στη φωτογραφία, και το οποίο σχεδίασε ο Γερμανός σχεδιαστής όπλων Hugo Schmeisser. Οι ομοιότητες του StG 44 με το μεταγενέστερο ΑΚ-47 είναι εμφανείς. Τόσο εμφανείς, που ο ίδιος ο Kalashnikov, για να δικαιολογήσει την αντιγραφή, αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως το 1946, όταν ξεκίνησε τον σχεδιασμό του ΑΚ-47, "μετέβη" στη Σοβιετική Ένωση ο Schmeisser, ο οποίος τον ... βοήθησε στον σχεδιασμό του όπλου ...

Όπως όμως διαβάζουμε στο https://en.wikipedia.org/wiki/Hugo_Schmeisser :

"Στις 3 Απριλίου του 1945 τα αμερικανικά στρατεύματα άρχισαν να καταλαμβάνουν την πόλη του Suhl.....Ο Hugo Schmeisser και ο αδελφός του Hans ανακρίθηκαν για εβδομάδες από ομάδες εμπειρογνωμόνων όπλων των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Στο τέλος του Ιουνίου 1945, τα αμερικανικά στρατεύματα εκκένωσαν Suhl. Ένα μήνα αργότερα, ο Κόκκινος Στρατός ανέλαβε τον έλεγχο της περιοχής, ξεκινώντας ένα πολιτικό πρόγραμμα εργασιών για την κατασκευή όπλων για τη Σοβιετική Ένωση. Μέχρι τον Αύγουστο του 1945, ο Κόκκινος Στρατός είχε δημιουργήσει 50 StG 44s από τα υπάρχοντα εξαρτήματα συναρμολόγησης, και είχε αρχίσει την επιθεώρηση του σχεδιασμού τους. 

10.785 φύλλα των τεχνικών σχεδίων κατασχέθηκαν από τους Σοβιετικούς ως μέρος της έρευνάς τους. Τον Οκτώβριο του 1945, ο Schmeisser μαζί με 16 άλλους Γερμανούς τεχνικούς όπλων μεταφέρθηκε στο Izhevsk της Ρωσίας καί αναγκάστηκε να εργαστεί για τον Κόκκινο Στρατό. Τού ανέθεσαν να συνεχίσει την ανάπτυξη νέων όπλων, συμπεριλαμβανομένου του AK-47.

Ο Schmeisser εργάσθηκε στο Izhevsk, μέχρι το 1952, όταν ο ίδιος και άλλοι Γερμανοί ειδικοί επέστρεψαν στα σπίτια τους στη Γερμανία

Επέστρεψε στο σπίτι του στις 9 Ιουνίου 1952 καί πέθανε στις 12 Σεπτεμβρίου 1953.

Θάφτηκε στο Suhl. 

Η 50ή επέτειος του θανάτου του τιμήθηκε με τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Suhl, έχοντας πλέον αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους τεχνικούς σχεδιαστές των όπλων πεζικού του 20ου αιώνα..."

Hugo Schmeisser 1884-1953

Βέβαια, αυτή δεν ήταν η μοναδική περίπτωση που οι επιστήμονες των ηττημένων Γερμανών και τα πρωτοποριακά σχέδια τους χρησιμοποιήθηκαν από τους νικητές του Β΄ Π.Π.. Χαρακτηριστικά είναι και τα παραδείγματα των σχεδίων των γερμανικών αεροσκαφών που χρησιμοποιήθηκαν από τις Η.Π.Α. και των Γερμανών επιστημόνων, στις γνώσεις και τις ικανότητες των οποίων βασίστηκε το πρόγραμμα της "κατάκτησης του διαστήματος" των Η.Π.Α.. Μόνο που εκεί τα ονόματα των Γερμανών επιστημόνων δεν καταδικάστηκαν στη λήθη.

Με την πάροδο του χρόνου και με τον ανταγωνισμό μεταξύ του καπιταλισμού και του κομμουνισμού να εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα, το όνομα του Schmeisser ξεχάστηκε εντελώς, όπως και το τυφέκιο του, ενώ αντίθετα το όνομα του Kalashnikov έχει γίνει γνωστό σε όλον τον κόσμο.

Έτσι, ο Kalashnikov αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, στις οποίες ο αντιγράψας δοξάστηκε και τιμήθηκε περισσότερο από τον αυθεντικό δημιουργό, ο οποίος λησμονείται εντελώς ...

Sturmgewehr StG 44 

]

Αστυνομική Αρχή στη αρχαία εποχή των Αθηνών

Η προέλευση του όρου "ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ" των σύγχρονων κρατών έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελληνική λέξη "ΠΟΛΙΤΕΙΑ", η οποία σήμαινε το σύνολο των Αρχών και η δύναμη ή η εξουσία του προϊσταμένου ( άρχοντα ) να μεριμνά για τη τήρηση των θεσπισθέντων και να καθιστά αυτά απαραβίαστα.

Ο όρος "ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ" προέρχεται από την σύνθεση των όρων "Άστυ" και "Νόμος", παρελήφθη από τους Ρωμαίους ως "P O L I T I A" με την ίδια έννοια, δηλαδή την έννοια την οποία είχε καθορίσει ο Αριστοτέλης (καλή τάξη-διοίκηση της πόλεως- προστασία της ζωής, της τιμής και της περιουσίας των πολιτών), με την έννοια την οποία είχε καθορίσει ο Πλάτωνας (κατά Νόμο ρύθμιση της ζωής της πόλεως), ο Ισοκράτης (η ψυχή της πόλεως - το σύμβολο ευφυΐας, αυτή που σκέπτεται τα πάντα και ρυθμίζει κάθε κακό και αντιμετωπίζει πάσα επισυμβαίνουσα συμφορά), αλλά και άλλοι αρχαίοι σοφοί.

Από τη Ρώμη ο όρος "POLITIA", ο οποίος αναφερόταν τόσο στο σύνολο των κρατικών Αρχών αλλά και στην Αστυνομία ειδικότερα, μεταπήδησε στη Γαλλία ως " POLICE" από τη Γαλλία στην Αγγλία με την ίδια ορολογία και από εκεί στη Γερμανία ως "POLIZEI" και στην Ιταλία ως "POLIZIA".

Ο διεθνής όρος της "Αστυνομίας" με την Ελληνική έννοια ισχύος της "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ" είναι μια απόδειξη του ρόλου τον οποίο διαδραμάτισε η Ελλάδα από την αρχαιότητα στη Παγκοσμιότητα των Εθνών .

Ο όρος "Πολιτεία" παρατηρούμε ότι μέχρι τον ΙΔ΄ αιώνα σήμαινε την γενική έννοια της Κρατικής εξουσίας. Από τον ΙΔ΄ αιώνα έως τον ΙΗ΄, ο όρος προσδιορίζει πλέον συγκεκριμένα έργα της "Αστυνομίας" αφού καθορίζονται τα νομικά πλαίσια αστυνομικών αρμοδιοτήτων ή έργων που καλύπτουν τη πρόοδο των πόλεων.

Τέλος η αστυνομία σαν θεσμός συνδέεται με την εμφάνιση «της πόλεως» του «άστεως». Το άστυ είναι το πρώτο συνθετικό στοιχείο της έννοιας αστυνομίας. Παράλληλα έχουμε και την εμφάνιση του Δικαίου «του Νόμου», δηλαδή του δεύτερου συνθετικού στοιχείου της ίδιας έννοιας . Έτσι βλέπουμε ότι η πόλη και το Δίκαιο συμπορεύονται στην κοινωνική εξέλιξη.
Ο όρος λοιπόν αστυνομία προήλθε από τη σύνθεση δύο φαινομένων, ενός πραγματικού (άστυ - πόλη) και ενός πνευματικού (Δικαίου – Νόμος).

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Η Ιστορία της Ελληνικής Αστυνομίας αρχίζει ουσιαστικά από τον 5ο αιώνα π.Χ, κατά τον οποίο ιστορικές έρευνες αποδεικνύουν την ύπαρξη διακεκριμένων αστυνομικών Αρχών, την περίοδο αυτή στη πόλη των Αθηνών.

Νωρίτερα και μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αστυνομικές Αρχές στην Αθήνα, αφού η άσκηση αστυνομικών δικαιωμάτων υπαγόταν στο βασιλιά.

Άγνωστη παραμένει η Αστυνομική Αρχή στη μυθική εποχή των Αθηνών, τη περίοδο δηλαδή που περιλαμβάνει την ιστορία της Αττικής από τους αρχαιότατους βασιλείς μέχρι του Θησέα (1.300 π.Χ.).

Από τον 5ο π.χ αιώνα, όταν τέθηκαν οι βάσεις του μεγαλείου και της ακμής των Αθηνών, καθιερώθηκαν και αστυνομικές Αρχές, που είχαν σαν αποστολή ανάλογη με αυτή των σύγχρονων Αστυνομικών Αρχών. Κύριο μέλημα αυτής της πρώτης αρχαίας Αστυνομίας ήταν η ευκοσμία, η υγιεινή και η καθαριότητα, η προστασία των ηθών, η αγορανομική επιτήρηση, η επιτήρηση των οικοδομών, η επιτήρηση των ξένων, η πρόληψη των δημοσίων δυστυχημάτων και πολλά άλλα αντικείμενα τα οποία σήμερα αποτελούν συνήθεις και καθημερινές ενασχολήσεις μιας σύγχρονης και εύρυθμης αστυνομίας.

Είναι εξακριβωμένο ιστορικά ότι οι ποικιλόμορφες αυτές αστυνομικές ασχολίες δεν ήταν στη μέριμνα μιας και μόνης Αστυνομικής Αρχής αλλά ήταν λεπτομερώς κατανεμημένες σε διαφόρους αρχές της Πολιτείας. Η εποπτεία όλων τούτων των αρχών, ως προς την αστυνομική εξουσία, ανήκε στο ανώτατο Αθηναϊκό δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο.

Άρχοντες που εκτελούσαν αστυνομικά καθήκοντα στη πολιτεία των Αθηναίων ήσαν οι "Αστυνόμοι", για την αστυνόμευση των οδών , οι "Aγορανόμοι", οι "Σιτώνες ή Σιτοφύλακες ", οι "Μετρονόμοι" και οι "Επιμελιτές Εμπορίου" για την αστυνόμευση της αγοράς και του εμπορίου. Άλλοι άρχοντες που εκτελούσαν Αστυνομικά καθήκοντα ήταν οι "Γυναικονόμοι", οι "Τειχοποιοί", οι "Επιμελητές των υδάτων (κρουνών)", οι "Φύλακες λιμένων", οι "Ένδεκα", οι "Στρατηγοί", και ιδίως ο "Πολέμαρχος", οι "Πρυτάνεις", και οι "Περίπολοι".

Από τους ανωτέρω ειδικότερα οι "Αστυνόμοι" είχαν την επίβλεψη των οδών και της καθαριότητας της πόλης, τη συντήρηση των κτηματικών ορίων, για να προλαμβάνονται οι διαφορές , την επιμέλεια του ιερού Ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και καθήκοντα Αστυνομίας Ηθών.

Οι "Αγορανόμοι" ασκούσαν ειδική επίβλεψη στις τιμές και στη καθαριότητα των τροφίμων , οι "Σιτοφύλακες" ασκούσαν εποπτεία στο εμπόριο σιτηρών ειδικά, οι δε "Επιμελητές Εμπορίου" ασκούσαν εποπτεία στη διακομιδή και επάρκεια των βιοτικών αγαθών .

Οι "Γυναικονόμοι" κατά τον Πλούταρχο ασκούσαν αστυνόμευση επί των ηθών, "εζημίουν τους ακοσμούντας".

Οι "Τειχοποιοί", επόπτευαν το μεγαλύτερο έργο της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ήταν δέκα και εξελέγχονταν ένας από κάθε φυλή. Επιμελούνταν την συντήρηση και επισκευή του μέρους των τειχών που είχαν ανατεθεί σε κάθε φυλή.

Οι "Επιμελητές Υδάτων" (κρουνών) ,επιμελούνταν την διανομή του νερού και τη καθαριότητα των πηγών, οι δε "φύλακες λιμένων", ασκούσαν εποπτεία στα πλωτά μέσα και στην κίνηση στα λιμάνια.

Οι "Ένδεκα" επιμελούνταν κυρίως την εκτέλεση των καταδιωκτικών αποφάσεων σε θάνατο. Οι "Στρατηγοί" ασκούσαν εξουσία στους Στρατευμένους πολίτες, ενώ επικεφαλής των Αστυνομικών Εξουσιών ήταν ο "Πολέμαρχος" ο οποίος είχε και την επίβλεψη των ξένων.

Οι "Πρυτάνεις" ασκούσαν αστυνόμευση στη βουλή και την Εκκλησία του Δήμου, οι δε "Περίπολοι" ήταν υποχρεωτικά στρατευμένοι νέοι από 18-20 ετών, οι οποίοι αναλάμβαναν να φυλάνε τη πόλη και τα φρούρια της Αττικής.

Να σημειωθεί ότι πολλές μεγάλες προσωπικότητες της Αρχαίας Αθήνας διαχειρίσθηκαν αστυνομικέ αρχές όπως ο νικητής της Σαλαμίνας Θεμιστοκλής ο οποίος διετέλεσε "Επιμελητής κρουνών" ο μεγάλος ρήτορας Δημοσθένης ο οποίος διετέλεσε "Σιτώνης", ο Επαμεινώνδας των Θηβών ο οποίος διετέλεσε "Υδρονομέας".

Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πλάτωνας στους "Νόμους" του (ΙΑ΄ 918α΄), δραματικοί ποιητές, όπως ο Σοφοκλής, Φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης, ο μέγας ρήτορας της αρχαιότητας Δημοσθένης μας πληροφορούν για τους Αστυνομικούς θεσμούς στην αρχαιότητα.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ

Στην Αρχαία Σπάρτη δεν συναντάμε τη ποικιλία και την εντέλεια των αστυνομικών αρχών της Δημοκρατίας των Αθηνών. Αυτό διότι ο πολιτισμός της Σπάρτης ήταν κατώτερος αυτού της Αθήνας αλλά και ο κοινωνικός βίος των Σπαρτιατών ήταν πολύ περιορισμένος σε εκδηλώσεις και ασχολίες. Στενότερα απολυταρχικό τυγχάνει το πολίτευμα της αρχαίας Σπάρτης ,που περιελάμβανε κυρίως τη βασιλική εξουσία, τη βουλή των Γερόντων και την Αγορά του Δήμου , ενώ τη πραγματική εξουσία ασκούσαν μια επιτροπή που ονομάζονταν "Έφοροι".

Στους ιστορικούς χρόνους οι έφοροι αποτελούσαν μια αρχή αυτοτελή και παντοδύναμη. Εκλέγονταν κάθε χρόνο από όλους τους ενήλικες Σπαρτιάτες και δίκαζαν τις αστικές και εγκληματικές υποθέσεις. Από κοινού με τη Γερουσία δίκαζαν ακόμη και τους βασιλείς. Όλη η εσωτερική και εξωτερική διακυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στα χέρια των Εφόρων, έτσι κατ΄ ακολουθία η αστυνομική εξουσία αποτελούσε αντικείμενο της μέριμνας αυτών.

Οι ιστορικές πληροφορίες δεν διασαφηνίζουν σε ποια ειδικά θέματα είχε τη μέριμνα η αστυνομία στην Αρχαία Σπάρτη. Όπως αναφέρει όμως ο Πλούταρχος, η εποπτεία της Δημόσιας Τάξης είχε ανατεθεί στους εφόρους που είχαν την εξουσία και να δικάζουν. Για την εκτέλεση των έργων τους οι Έφοροι χρησιμοποιούσαν τους "Ιππείς" , ένα σώμα τριακοσίων επίλεκτων πολιτών. Υπήρχε ακόμη αρχή εντεταλμένη για την επίβλεψη των νέων, που ονομάζονταν "Παιδονόμοι".

Ο Ησύχιος αναφέρει ότι υφίστατο στη Σπάρτη Αρχή για την ευκοσμία των γυναικών , και επιφορτισμένοι με τα καθήκοντα αυτά ήταν οι "Αρμόσυνοι".

Από επιγραφές που έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές , προκύπτει ότι στην Αρχαία Σπάρτη λειτουργούσε αγορανομική υπηρεσία , τα όργανα της οποίας ονομάζονταν "Εμπέλωροι", καθώς και αγρονομική υπηρεσία τα όργανα της οποίας ονομάζονταν "Παιδιανόμοι".

Οι υπηρεσίες των "Εμπέλωρων" και των "Παιδιανόμων" αντικαταστάθηκαν κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους από τις υπηρεσίες των "Αγορανόμων", που είχαν σαν αποστολή και πάλι την επιμέλεια της αγοράς και οι αγρονόμοι την επιμέλεια των αγροτικών ζητημάτων.
Υπήρχε επίσης ο "Επί της Κρυπτείας Τεταγμένος" το έργο του οποίου ήταν η εποπτεία των Ειλώτων, που αποτελούσε συνεχή απειλή κατά των Σπαρτιατών.

Αν επιχειρήσουμε να κατανείμουμε το αστυνομικό υλικό που έχει συλλεχθεί από την Αρχαία Σπάρτη, κατά κατηγορίες , σύμφωνα με το πολίτευμα της Νομοθεσίας του Λυκούργου, που επικρατούσε, και γενικά το Σπαρτιατικό σύστημα καταλήγουμε στις εξής κατηγορίες Αστυνομικής Επιμέλειας:

Α) Γενική Αστυνομία

Αυτή ασκείτο κυρίως από τους Εφόρους, οι οποίοι πλην των άλλων καθηκόντων είχαν και την εποπτεία για την αγωγή και τη συμπεριφορά των νέων , για την επιθεώρηση της αγοράς και τον έλεγχο των τιμών των τροφίμων , για την επιτήρηση των ξένων και την απέλαση των ανεπιθυμήτων προσώπων από τη Σπάρτη καθώς και την επιτήρηση των Ειλώτων.

Στην ειρηνική περίοδο ασκούσαν αστυνομικά καθήκοντα ενώ σε περίοδο πολέμου ήταν στο πλευρό του βασιλέα σαν σωματοφύλακες. Η υπηρεσία του αποτελούσε, τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου, ύψιστη τιμή.

Β) Αστυνομία των Ηθών

Ήταν μια περίεργη για τις σημερινές αντιλήψεις αστυνομία, η οποία είχε σαν μέλημα την ανατροφή των νέων και νεανίδων, το σεβασμό προς τους μεγαλύτερους, τη λειτουργία των συσσιτίων, την υποχρεωτική επιβολή του γάμου, την απαγόρευση της αγαμίας, τα μέτρα κατά τη ταφή των νεκρών και το διακανονισμό του πένθους, την απαγόρευση της αποδημίας κ.λ.π. Μέριμνα για εφαρμογή διατάξεων περί των ηθών δεν υπήρχε στην Αρχαία Σπάρτη καθότι το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που επικρατούσε απέκλειε απολύτως την ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων.

Οι "Αρμόσυνοι" ήταν η αρχή που επιτηρούσε την ευκοσμία των γυναικών, μια ευκοσμία που διαφέρει με τα σημερινά δεδομένα αφού η πορνεία , οι βιασμοί, οι αποπλανήσεις, οι απαγωγές και άλλα παρεμφερή αδικήματα δεν απασχολούσαν τη κοινωνία των αρχαίων Σπαρτιατών .

Οι νεαρές γυναίκες εφόσον ήταν άγαμες θεωρούνταν ιερά πρόσωπα και γι'αυτό δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο από τους νέους, μάλιστα υποχρεούνταν να χορεύουν γυμνές ενώπιόν τους χωρίς να θεωρείται προσβολή αυτό για τη δημόσια αιδώ. Η μοιχεία ήταν κατά κάποιο τρόπο ανεκτή και επιβεβλημένη αφού ο αποκλειστικός σκοπός του γάμου ήταν η δημιουργία αρίστων απογόνων.

Κατέβαλλαν ιδιαίτερη προσπάθεια για την αναπαραγωγή αρίστων απογόνων και δεν θεωρούνταν ανέντιμο να προσκαλούν εύρωστους νέους για να συνευρεθούν με τις νεαρές γυναίκες τους για την απόκτηση εύρωστων και υγιών παιδιών.

Γ) Αστυνομία της Αγορανομίας

Ήταν μια διαφορετική από τη σημερινή αντίστοιχη υπηρεσία αφού απαγόρευε κάθε εκδήλωση πλούτου και υποχρέωνε όλους ανεξαιρέτως να μετέχουν στα κοινά συσσίτια ακόμη και τους βασιλείς. Η νομοθεσία του Λυκούργου κατήργησε τα χρυσά και ασημένια νομίσματα και αντί αυτών άφησε μόνο τα σιδερένια τα οποία ήταν μεγάλου βάρους και μικρής αξίας. Οι "Εμπέλωροι", "Παιδιανόμοι" και "Αγρονόμοι" ασχολούνταν με την επιτήρηση των βασικών βιοτικών αγαθών και των καλλιεργειών.

Δ) Αστυνομία Γενικής Ασφάλειας

Η Αστυνομία της γενικής ασφάλειας ήταν εμπιστευμένη στους Εφόρους οι οποίοι λάμβαναν μέτρα για την προστασία της πολιτείας από κινδύνους που προέρχονταν από τους "περίοικους" και τους "Είλωτες".

Ενάντια του κινδύνου των Ειλώτων χρησιμοποιούντο οι ενήλικες πολίτες, οι οποίοι για να αποκτήσουν τα δικαιώματα του πολίτη της Σπάρτης έπρεπε να αποδείξουν έμπρακτα ότι ήταν ικανοί γι΄αυτό. Καιροφυλακτούσαν στα δάση και τα πλέον απομακρυσμένα σημεία, οπλισμένοι με εγχειρίδια και με τροφή για λίγες ημέρες και επιτίθονταν κρυφά στους διερχόμενους ανύποπτους Είλωτες και τους σκότωναν "εν ψυχρό" από την ανάγκη να αποκτήσουν θάρρος και τόλμη ώστε να θεωρηθούν ικανοί πολίτες και αντάξιοι των ενηλίκων.

Κατά των Ειλώτων που όπως προαναφέρθηκε αποτελούσε συνεχή απειλή για τους Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν μια μυστική κατά κάποιο τρόπο αστυνομία η οποία ονομαζόταν "Κρυπτείας", με κύριο μέλημα την εποπτεία τους.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Μπορούμε να πούμε ότι οι αστυνομικές αρχές των αρχαίων πόλεων της Αθήνας και Σπάρτης συναντώνται και στις υπόλοιπες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας.
Έτσι η Αρχή των "Αστυνόμων" συναντάται στην Κνίδο , Ευμενία, Ηράκλειο της Βιθυνίας, Ολβία, Σινώπη, Συρία , Συρακούσες, Ρόδο, Τήνο, Ηράκλειο της Συρία, Κάρπαθο και άλλες πόλεις του Πόντου.
Η Αρχή των "Αγορανόμων" υπήρχε στην Ανδανεία, Αφροδισία, ΄Αργος, Αστυπάλαια, Κύπρο, Κω, Κρήτη, Δήλο, Αίγινα, Λέσβο, Μέγαρα, Μεσημβρία, Μίλητο ,Ταίναρο , Τήνο, Θάσο, Θυάτειρα, Τράλλεις, Έφεσο, ,Χίο , Αλικαρνασσό, Σίκινο, Κέρκυρα κ.λ.

Η αρχή των "Σιτοφυλάκων" ή "Σιτώνων" ή "Σιταγερτών" συναντάται στη Δήλο, Κάρυστο, Ηράκλειο της Συρίας, Ταυρομένιο κ. λ.

Οι "Γυναικονόμοι" όπως προκύπτει από επιγραφές υπήρχαν στην Ανδανεία, Γάμβριο της Περγάμου, στη Μαγνησία κ.λ

Οι "Έφοροι", οι "Επιμελητές κρουνών" , οι "Τειχοποιοί" και οι "φύλακες λιμένων" υπήρχαν σε όλες σχεδόν τις Ελληνικές πόλεις .

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:- « Ιστορία Της Αστυνομίας Πόλεως » του Χ. Σταμάτη.

Η 4η Οκτωβρίου 1582 ήταν η τελευταία ημέρα του Ιουλιανού Ημερολογίου. Η αμέσως επόμενη ημέρα και 1η του Γρηγοριανού Ημερολογίου ήταν η 15η Οκτωβρίου. Οι ημέρες από τις 5 Οκτωβρίου έως και τις 14 Οκτωβρίου «δεν υπήρξαν ποτέ», καθώς απαλείφτηκαν, προκειμένου οι ημερομηνίες να εναρμονιστούν με το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Με το Ιουλιανό Ημερολόγιο, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια εξαιτίας ενός σφάλματος 11 λεπτών και 14 δευτερολέπτων που εμφάνιζε το χρόνο. Ο κίνδυνο να εορτάζονται τα Χριστούγεννα φθινόπωρο και το Πάσχα χειμώνα, οδήγησε τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ος σε νέα μεταρρύθμιση του συστήματος.

Για τη διόρθωση του σφάλματος, που είχε ήδη ενσωματωθεί στην μέτρηση του χρόνου κατά τη διάρκεια των δεκατριών αιώνων από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας που καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, κατά την εφαρμογή του νέου ημερολογίου κρίθηκε σκόπιμο να παραλειφθούν 10 ημέρες από το ηλιακό ημερολόγιο, από την 5η Οκτωβρίου έως και την 14η του ίδιου μήνα.

Επειδή, όμως, οι περισσότερες Καθολικές χώρες δεν υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο την ακριβή ημέρα που καθορίστηκε από την παπική Βούλα, αλλά μήνες ή και χρόνια μετά, οι παραπάνω 10 ημέρες υφίστανται ακόμα σε σχεδόν όλες τις χώρες. Η πρώτη ημέρα του νέου έτους είχε ήδη καθοριστεί σε όλες τις Δυτικές χώρες την 1η Ιανουαρίου κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που έγιναν προτεσταντικές την περίοδο εκείνη, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Αγγλία.

Ωστόσο, παρ' ότι στην Αγγλία η 1η Ιανουαρίου ονομαζόταν «πρώτη ημέρα του έτους», το έτος άλλαζε την 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού μέχρι και το 1752. Για το λόγο αυτό, συχνά συναντάμε διπλές χρονολογίες λόγω της σύγχυσης των ημερολογίων και της αλλαγής της πρώτης ημέρας του έτους. Αυτή η σύγχυση ήταν προγενέστερη του Γρηγοριανού ημερολογίου, αφού κράτος και εκκλησία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά συστήματα χρονολόγησης.

Οι αντιδράσεις για το Γρηγοριανό ημερολόγιο ήταν έντονες, καθώς οι μη Καθολικές χώρες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν μια καθολική εφεύρεση. Λίγες χώρες το υιοθέτησαν από τις 15 Οκτωβρίου 1582: μόνο η Ιταλία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Χρειάστηκε ένας περίπου αιώνας για να υιοθετηθεί από τα πρτεσταντικά κράτη, ενώ Αγγλία και Αμερική το αποδέχτηκαν μόλις το 1752. Το ίδιο συνέβη και στην Ανατολή, όπου όλα τα ορθόδοξα κράτη συνέχισαν να ακολουθούν το Ιουλιανό έως τον 20ο αιώνα.

Στην Ελλάδα, το Γρηγοριανό ημερολόγιο εφαρμόστηκε το 1923, όταν η 16η Φεβρουαρίου ονομάστηκε 1η Μαρτίου. Η Εκκλησία της Ελλάδος το εφάρμοσε στο εορτολόγιό της ένα χρόνο αργότερα.

Πηγές: wikipedia, sansimera.gr, tvxs.gr

Εκατόν ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται εφέτος από την ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του Ελληνικού κράτους, στις 30 Σεπτεμβρίου 1834, με πρωτοβουλία του βασιλιά Όθωνα.

Το ένδοξο παρελθόν της Αθήνας, λίκνου του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, βάρυνε στη ζυγαριά της επιλογής αφήνοντας τελικά πίσω πόλεις όπως το Ναύπλιο (πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας), τα Μέγαρα και η Κόρινθος. Στο πλαίσιο των εορτασμών για την επέτειο των 180 χρόνων πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στον δροσερό κήπο του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών - Ιδρυμα Βούρου-Ευταξία ημερίδα με θέμα «Η Αθήνα πρωτεύουσα της Ελλάδας. Τα πρώτα βήματα» σε συνδιοργάνωση με την Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας.

Όταν με διάταγμα της Αντιβασιλείας ορίστηκε ότι «η καθέδρα ημών μετατίθεται κατά την α' Δεκεμβρίου τρέχοντος έτους εκ Ναυπλίου εις Αθήνας (...), η πόλις Αθήναι θέλει επονομάζεσθαι απ' εκείνης της ημέρας Βασιλική Καθέδρα και Πρωτεύουσα», η Αθήνα ήταν μια πόλη μόλις 7.000 κατοίκων. Πληγωμένη από τον πολυετή πόλεμο και τις αρρώστιες, έμοιαζε περισσότερο με χωριό γεμάτο ατάκτως ερριμμένες αρχαιότητες, ερειπωμένα κτίρια και φτωχικές καλύβες.

«Σε κείμενα της εποχής διαβάζουμε συχνά μαρτυρίες επισκεπτών που μιλούν για την αθλιότητα της πόλης και των κατοίκων της, για το χαμένο κλέος κάτω από το βάρος των πολλών ετών της δουλείας» ανέφερε στην ομιλία του ο κ. Σπύρος Νικολάου, σύμβουλος επί τιμή του Συμβουλίου της Επικρατείας και τέως γενικός γραμματέας της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας.

Η «επικράτηση» της Αθήνας

Το θέμα της πόλης που θα φιλοξενούσε τη νέα πρωτεύουσα τέθηκε από την άφιξη κιόλας του Οθωνα στην Ελλάδα. Προσωπικότητες της εποχής, πολιτικοί, επιστήμονες, πήραν μέρος στη συζήτηση προσπαθώντας να επηρεάσουν την τελική απόφαση. Ο γνωστός πολιτικός Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, για παράδειγμα, πρόκρινε την Κόρινθο λόγω του Ισθμού. Ο υπουργός Ιωάννης Κωλέττης πρότεινε - τι άλλο; - την Κωνσταντινούπολη, γιατί μόνο έτσι θα γίνει δυνατή η αποκατάσταση της ισορροπίας στην Ευρώπη και η ηρεμία. Ακόμη στο παιχνίδι μπήκαν τα Μέγαρα, ο Πειραιάς, το Αργος και το Ναύπλιο. Όλοι ισχυρίζονταν ότι η Αθήνα μόνο με το όνομά της θα γίνει έτσι κι αλλιώς πόλος έλξης.

Η τελική επιλογή του νεαρού βασιλιά ήταν όμως η Αθήνα, γεγονός που ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της επιμονής του Λουδοβίκου Α' της Βαυαρίας, πατέρα του Οθωνα και ένθερμου λάτρη της κλασικής αρχαιότητας. Η επιλογή μόνο τυχαία δεν ήταν. Οπως εξήγησε ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στη Σχολή Εθνικής Αμύνης και πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Έργου Ι. Καποδίστρια κ. Ανδρέας Κούκος, ο Λουδοβίκος θέλησε να συνδέσει την έδρα της βασιλείας με το σημαντικότερο μνημείο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, την Ακρόπολη. Εξάλλου, προτίμησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι όλη η Ευρώπη γνώριζε το όνομα και την ένδοξη ιστορία της Αθήνας, προσδίδοντας έτσι περισσότερο κύρος στη νεότευκτη βασιλεία. Τέλος, προτιμούσε να κρατήσει τον Οθωνα μακριά από το Ναύπλιο και τα παγιωμένα κέντρα εξουσίας.

Η μεταμόρφωση του χωριού σε πρωτεύουσα

Την πρωτοβουλία για τη δημιουργία σχεδίου ανοικοδόμησης της Αθήνας έλαβε ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας πολύ προτού η Αθήνα αναγορευθεί πρωτεύουσα. Εκείνος κάλεσε δύο σημαντικούς αρχιτέκτονες, τον Ελληνα Σταμάτη Κλεάνθη και τον Γερμανό Εδουάρδο Σάουμπερτ, οι οποίοι και εκπόνησαν την πρώτη πολεοδομική μελέτη για την Αθήνα. «Ένα εμπνευσμένο σχέδιο το οποίο τοποθετούσε την οικιστική ανάπτυξη της πόλης προς τις οδούς Πειραιώς και Σταδίου, τοποθετώντας τα ανάκτορα στο σημείο που αυτές συναντώνται, στην πλατεία Ομονοίας» εξήγησε η ομότιμη καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ κυρία Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη.

Το αρχικό αυτό σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία μιας σύγχρονης κηπούπολης του Νότου, στα πρότυπα των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Μεγάλοι δρόμοι, πλατείες, κήποι και χώροι για τα δημόσια κτίρια. Τρίτος βασικός δρόμος του σχεδίου ήταν η οδός Ερμού, δημιουργώντας με τις άλλες δύο ένα ισοσκελές τρίγωνο, έκτασης 2.200 στρεμμάτων. Λόγοι οικονομικοί, που είχαν να κάνουν κυρίως με τις απαραίτητες απαλλοτριώσεις για την πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου, σταμάτησαν την εφαρμογή του. Ετσι η Αντιβασιλεία κάλεσε τον προσωπικό αρχιτέκτονα του Λουδοβίκου, τον Βαυαρό Λέο φον Κλέντσε, για να το μεταρρυθμίσει.

Η μετέπειτα εικόνα της πόλης, που συχνά ταλαιπωρεί τους κατοίκους της, είναι λίγο-πολύ αποτέλεσμα των αλλαγών που επέφερε ο Κλέντσε στο αρχικό σχέδιο. Εκείνος, έχοντας την πεποίθηση πως η Αθήνα δεν επρόκειτο να γίνει ποτέ μεγάλη πόλη, μείωσε το πλάτος των οδών, κατάργησε πλατείες, μετέφερε τα ανάκτορα στον Κεραμεικό (αν και τελικά δεν χτίστηκαν ούτε εκεί) και κατάργησε τα τέσσερα μεγάλα βουλεβάρτα που είχαν σχεδιάσει οι προηγούμενοι. Ακόμη, επέτρεψε την ανοικοδόμηση γύρω από την Ακρόπολη, ενώ δεν έδειξε τον δέοντα σεβασμό στα βυζαντινά μνημεία της πόλης. Στον σχεδιασμό του Κλέντσε η γνωστή μας οδός Πανεπιστημίου θα είχε πλάτος μόλις 12 μέτρα, όμως χάρη στην εμπλοκή του Κλεάνθη στη νεοσυσταθείσα οικοδομική επιτροπή αυτή έγινε τελικά 32 μέτρα.

Ένα Μουσείο για την Αθήνα

Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία στεγάζεται σε συγκρότημα δύο ιστορικών κτιρίων της Αθήνας επί της οδού Παπαρρηγοπούλου 5-7 στην πλατεία Κλαυθμώνος. Η νεοκλασική οικία Σταματίου Δεκόζη Βούρου (αρ. 7) είναι ένα από τα πρώτα κτίρια της πόλης μετά την ίδρυση του σύγχρονου ελεύθερου ελληνικού κράτους. Μάλιστα αποτέλεσε και το επονομαζόμενο «παλαιό παλάτι» καθώς μισθώθηκε από τον Οθωνα για να στεγάσει από το 1836 ως το 1842 το πρώτο διοικητικό κέντρο ως την ανέγερση των νέων ανακτόρων. Η διπλανή οικία Αφθονίδη μισθώθηκε ως κατοικία του βασιλικού ζεύγους.

Αντικείμενο του Μουσείου είναι η πόλη των Αθηνών αφότου έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους ως σήμερα. Το Μουσείο διαθέτει βιβλιοθήκη και φιλοξενεί στις συλλογές του περίπου 40.000 αντικείμενα από την ελληνική αρχαιότητα ως τον 21ο αιώνα. Στον χώρο του εκτίθενται το πρόπλασμα της Πόλεως των Αθηνών του 1842, ζωγραφικοί πίνακες, χαρακτικά, γλυπτά, ιστορικά έπιπλα και άλλα αντικείμενα, χαλιά, μουσικά όργανα, φωτογραφίες, ιστορικά αντικείμενα, σπάνια βιβλία και ενθυμήματα.

«Βασικός στόχος της συμμετοχής μας στον εορτασμό για τα 180 χρόνια της πρωτεύουσας είναι η συμβολή μας στην ανάσταση της καρδιάς της πόλεώς μας» τόνισε ο πρόεδρος του ΔΣ του Μουσείου κ. Αντώνιος Βογιατζής. Αναφέρθηκε μάλιστα στον σημαντικό ρόλο που μπορεί να παίξει το Ιδρυμα Βούρου-Ευταξία στην αναζωογόνηση του κέντρου, καθώς περιουσία του αποτελεί το ιστορικό κτίριο στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά που υπέστη μεγάλες καταστροφές στα επεισόδια του 2012.

Το κτίριο που φιλοξενούσε τις αίθουσες των κινηματογράφων Αττικόν και Απόλλων δεν έχει επισκευαστεί λόγω οικονομικών διαφωνιών που έχουν πάρει τη νομική οδό. «Πιστεύουμε ότι θα μας ανατεθεί από το δικαστήριο η αναγκαστική διαχείριση του οικήματος των δύο κινηματογράφων, όπως προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις» κατέληξε ο πρόεδρος.

Ακόμη, το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά ηλικίας από 6 ως 12 ετών, ενώ τα τελευταία χρόνια κάνει στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του άνοιγμα και στις νέες τεχνολογίες, έχοντας αναπτύξει εφαρμογές και εκπαιδευτικά παιχνίδια που είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα (http://www.athenscitymuseum.gr/) του. Επίσης, από τον Φεβρουάριο διαθέτει τη δική του ηλεκτρονική πλατφόρμα ξενάγησης μέσα από την εφαρμογή «Clio Muse», την οποία δημιούργησε πιλοτικά σε συνεργασία με τους ανθρώπους του Μουσείου μια ομάδα νέων με όραμα να δημιουργήσουν ένα δυναμικό εργαλείο ξενάγησης. 

Χάρη στην επιτροπή Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ) και ΥΣΜΑ, μία ανανεωμένη ψηφιακή εφαρμογή της εικονικής περιήγησης στον βράχο της Ακρόπολης είναι γεγονός.

Ο επισκέπτης- με τη χρήση ενός υπολογιστή, τάμπλετ ή «έξυπνου» κινητού μπορεί να βρεθεί στον ναό της Αθηνάς Νίκης, στον Παρθενώνα, στο Ερέχθειο, και να απολαύσει την πανοραμική θέα της Αθήνας με ένα μόνο κλικ!

Ο Ιερός Βράχος είναι πλέον προσβάσιμος διαδικτυακά, γεγονός που αποσκοπεί στην παρουσίαση των αναστηλωτικών εργασιών που πραγματοποιούνται στην Ακρόπολη όσο και στην προώθηση της πρόσβασης στο σημαντικότερο μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

Η εικονική Περιήγηση στα μνημεία Ακρόπολης αποτελείται από εικόνες και πανοράματα υψηλής καθώς και από λεπτομερείς φωτογραφικές απεικονίσεις επιλεγμένων εξωτερικών όψεων των αρχαίων τειχών που περιβάλλουν το βράχο. Κάθε άποψη συνοδεύεται από περιγραφικά στοιχεία σχετικά με τα μνημεία και επιλεγμένα σημεία ενδιαφέροντος.

Η φωτογραμμετρική αποτύπωση της επιφάνειας του βράχου σε μορφή χάρτη επιτρέπει τον προσανατολισμό και την πλοήγηση στα επιμέρους σημεία θέασης. Οι εικόνες προσφέρουν δυνατότητες αυξημένης εστίασης στις λεπτομέρειες των μνημείων που είναι δύσκολο να γίνουν ορατές κατά την επίσκεψη στο χώρο. Ακόμη, ο χρήστης μπορεί να αντιληφθεί τη θέση του μνημείου σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο ή ακόμα και να πραγματοποιήσει ένα εικονικό «περίπατο» επιλέγοντας τη δική του διαδρομή

Για να περιηγηθείτε στην Ακρόπολη πατήστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://acropolis-virtualtour.gr./

Η φωτογραφία αυτή καταγράφει την επίσκεψη του γιου του Ελευθέριου Βενιζέλου, Σοφοκλή, στην πόλη Προύσα, που οι Τούρκοι ονομάζουν Μπούρσα, όταν επισκέφθηκε τον τάφο του Οσμάν Γκαζί, το 1920.

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος, σύμφωνα με τις ελληνικές πηγές, έγραψε τότε: «Σοφοκλής Βενιζέλος, υιός Ελευθερίου ελευθερωτού».

Σύμφωνα με τους αστικούς μύθους της Τουρκίας ο Σοφοκλής Βενιζέλος φέρεται να μπήκε στον τάφο κλωτσώντας την πόρτα και επίσης δεν έβγαλε τις μπότες του «βάζοντας μέσα στον τάφο την σκόνη από τις μπότες του», είχε πει χαρακτηριστικά στην ομιλία του προς την τουρκική εθνοσυνέλευση τον Νοέμβριο του 1922 ο υπουργός Οικονομικών, Μαχμούτ Εσάτ Μπέη.

«Ακούμπησε μάλιστα τις μπότες με τα σπιρούνια τους πάνω στην σαρκοφάγο του Οσμάν Γκεζί και φώναξε: Σήκω Οσμάν! Μπορεί να άργησα αλλά ήρθα να σε πυροβολήσω» συμπλήρωσε ο Τούρκος υπουργός.

Σύμφωνα με ένα άλλο ιστορικό κείμενο του Yazar Asım Ümit ο Σοφοκλής Βενιζέλος πριν βγάλει την φωτογραφία φώναξε: «Σήκω Οσμάν! Σήκω και κοίτα το κράτος των απογόνων σου. Διαλύσαμε αυτό που ίδρυσες. Ήρθα εδώ για να σε σκοτώσω».

Σε άλλο τουρκικό κείμενο ο Σοφοκλής Βενιζέλος όταν μπήκε στο ταφικό μνημείο έβγαλε το σπαθί του και είπε «Ας βγάλουμε ένα σουβενίρ από την Προύσα» ενώ σε άλλο κείμενο του Ζεκέρια Γιλντίζ από το Πανεπιστήμιο Γκουμουσιουγιού «ο Σοφοκλής Βενιζέλος με στάση που θύμιζε Δον Κιχώτη είπε στον φωτογράφο ότι θα στείλει την φωτογραφία στην Αθήνα με την εξής λεζάντα: Ο στρατός μας νίκησε την Προύσα. Ο ιδρυτής της Οθωμανικής Δυναστείας είναι κάτω από τα πόδια μου. Πήρα την εκδίκηση για την πτώση του Βυζαντίου».

Κεντρικό σημείο όλων των κειμένων, που είναι διαφορετικά το ένα από το άλλο, είναι «η προσβολή των Ελλήνων απέναντι στους Τούρκους» που είχε εξαγριώσει τους Τούρκους τότε και εξακολουθεί σήμερα να εξαγριώνει τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, που απειλεί την Ελλάδα με ιερό πόλεμο για αυτή την φωτογραφία.

Αυτή η φωτογραφία έγινε τεράστιο ζήτημα στην Τουρκία γιατί ο Οσμάν Γκαζί είναι ο ο πρώτος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδρυτής της δυναστείας των Οθωμανών Αυτοκρατόρων.

Όταν πέθανε κηδεύτηκε στην Προύσα που ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όταν την κατέλαβαν το 1326.

Από την Προύσα, όπως είναι το όνομα της πόλης από το 202 π.Χ, που την χάρισε ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Ε” στον Προύσιο Α΄ της Βιθυνίας ως δώρο για την βοήθεια που του είχε προσφέρει σε μια μάχη κατά της Περγάμου, ο Αχμέτ Νταβούτογλου είπε την Παρασκευή: «Όπως στα χρόνια της κατοχής (εννοεί οι Έλληνες κατά την Μικρασιατική εκστρατεία) μπήκαν μέσα στο ταφικό μνημείο του Οσμάν Γκαζί στην Μπούρσα με τις μπότες τους, έτσι τώρα και αυτοί (Ισραηλινοί) προσπάθησαν να μπουν στο ιερό τέμενος Αλ Ακσά με τις μπότες τους. Όπως τότε οι δυνάμεις μας στην Μπούρσα τους εμπόδισαν (τους Έλληνες) να μπουν μέσα, έτσι τώρα θα εμποδίσουν τις δυνάμεις κατοχής (το Ισραήλ) να μπουν μέσα, τόσο οι Παλαιστίνιοι όσο και όλοι οι μουσουλμάνοι θα εναντιωθούν».

Ουσιαστικά ο Αχμέτ Νταβούτογλου καλεί σε ιερό πόλεμο (τζιχάντ) κατά του Ισραήλ αλλά και κατά της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι βέβηλοι του Ισλάμ και οι Ισραηλινοί ακολουθούν τα βήματά μας.

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος που είχε γεννηθεί στα τουρκοκρατούμενα Χανιά στις 5 Νοεμβρίου του 1894, τον Μάιο του 1920 όταν ο ελληνικός στρατός ξεκινούσε μεγάλη επίθεση κατά των τουρκικών δυνάμεων στη Μικρά Ασία πήγε κατευθείαν στο μέτωπο.

Η επιχείρηση διεξήχθη από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, την ταξιαρχία ιππικού και από μια μοίρα πεδινού πυροβολικού υπό την ηγεσία του.

Οι ελληνικές δυνάμεις εντός τριών ημερών κάλυψαν απόσταση 120 χιλιομέτρων και διέλυσαν στη κυριολεξία όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του κεμαλικού στρατού.

Ο Σοφοκλής από την Προύσα έγραψε, γεμάτος υπερηφάνεια, προς τη μνηστή του: «Προχθές ο ανταποκριτής τού Daily Mail με εφωτογράφισε πλησίον των πυροβόλων μου και εις την ανταπόκρισίν του προς την εφημερίδα του έγραψεν ότι ενώ ο πατέρας αγωνίζεται εις την Δύσιν ο υιός μάχεται εις την Ανατολήν».

Κάτω από τις συνθήκες αυτές βγήκε η άλλη φωτογραφία του Σοφοκλή Βενιζέλου στον τάφο του Οσμάν Γκαζί στην Προύσα, που έμελλε να σημαδέψει την σύγχρονη ιστορία.

Η φωτογραφία σώζεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο και φυσικά έχει μια άλλη λεζάντα, που διαφέρει από αυτό που γράφουν τόσο οι ελληνικές όσο και οι τούρκικες πηγές.

«Η Ελλάς αναγεννώμενη, η Τουρκία θνήσκουσα. Ο υιός του Προέδρου της Κυβερνήσεως ταγματάρχης Βενιζέλος παρά του τάφου του Οσμάν στην Προύσσα» είναι το κείμενο της φωτογραφίας.

Φέρει ένα όνομα με μεγάλη πολιτική σημασία στην Ελλάδα, όμως στο εξωτερικό αποτελεί έναν από τους διασημότερους σεφ και συνιοδιοκτήτη του Mykonos Grill, που εξυπηρετεί τους μεγαλύτερους σταρ, επιμελείται τα επίσημα δείπνα του Ομπάμα και το μενού της τελετής των Οσκαρ.

Ο λόγος για τον Ευάγγελο Μητσοτάκη -για τους εκτός Ελλάδος διάσημους φίλους του Angelo- ανιψιό του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος μετά από 27 χρόνια σκληρής δουλειάς και αφοσίωσης έχτισε ένα πολύ σημαντικό όνομα στα κοσμικά σαλόνια των ΗΠΑ.

Μιλώντας στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, εξηγεί πώς είναι να ζει και να συνεργάζεται με μερικούς από τους πιο διάσημους ανθρώπους στον κόσμο: «Μετράω 27 χρόνια σε εστιατόρια με 3 αστέρια Michelin και πεντάστερα ξενοδοχεία και είχα την τύχη και τη χαρά να εξυπηρετώ διεθνείς celebrities»

Μάλιστα όπως επισημαίνει, το σημαντικότερο για τους διάσημους είναι η απλότητα: «Αυτό που μετράει είναι να τους αντιμετωπίζεις σαν φυσιολογικούς ανθρώπους, να μη μένεις στην εικόνα του σταρ και να προσπαθείς να ικανοποιήσεις τις όποιες ανάγκες τους με ένα γήινο τρόπο. Δεν θεωρώ ότι έχουν παραξενιές, μάλλον ιδιαιτερότητες όπως όλοι μας, απλά σε εκείνους φαίνεται πιο έντονα λόγω της επωνυμίας»

Ο Ευάγγελος Μητσοτάκης είναι επίσης catering manager του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ένας από τους λίγους Ελληνες που γνωρίζει προσωπικά τον πλανητάρχη: «Οργανώνω όλα τα επίσημα γεύματα του Μπαράκ Ομπάμα, μαζί με άλλους δύο υπεύθυνους, οι οποίοι ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό της προεδρίας. Ωστόσο, το αφεντικό μας δεν είναι ο Αμερικανός πρόεδρος, αλλά η Μισέλ Ομπάμα. Εκείνη έχει την ευθύνη σε ό,τι αφορά το φαγητό και το ποτό, αλλά και για κάποια προαγωγή στη βαθμίδα.»

Οσο για τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ αναφέρει: «Λατρεύει την ελληνική κουζίνα, του αρέσει η σπανακόπιτα, ο μπακλαβάς, το ελαιόλαδο και η φέτα. Θέλει να ταξιδέψει στην Ελλάδα και τα νησιά και το πιο πιθανό είναι να συμβεί όταν δε θα είναι πια πρόεδρος»

Πρόσφατα είχε επίσης την ευκαιρία να ζήσει από κοντά την μαγεία των Οσκαρ, αφού μαζί με τον φίλο του και κορυφαίο Αυστριακό σεφ Βόλφγκανγκ Πουκ ετοίμασαν το μενού της τελετής.

Ωστόσο δεν ήταν εξαρχής όλα ρόδινα: «Πέρασα αμέτρητες δυσκολίες, ήρθα στην Αμερική με μία βαλίτσα στο χέρι, χωρίς συγγενείς, παρά μόνο ελάχιστους φίλους, χωρίς να έχω εξασφαλίσει δουλειά στην Αμερική, με 5.500 δολάρια στην τσέπη και μόνο όπλο το πείσμα μου»

Οσο για τον αν θα γυρνούσε στην Ελλάδα μόνιμα, ο ίδιος το αποκλείει: «Το κεφάλαιο Ελλάδα σε επαγγελματικό επίπεδο έχει τελειώσει για μένα. Πλέον η ζωή μου είναι στην Αμερική. Δεν μπορώ να αφήσω όλα αυτά που έχω δημιουργήσει για να επιστρέψω πίσω, παρόλο που όλοι μου οι συγγενείς είναι στην Ελλάδα. Είμαι εξαιρετικά υπερήφανος για την καταγωγή μου και πάντα θα έρχομαι για διακοπές, αλλά δεν βλέπω καμία πιθανότητα να γυρίσω πίσω μόνιμα»

iefimerida.gr

Ο κόσμος μας κρύβει πολλά μυστικά και παράξενα, τόσο σε εθιμοτυπικό όσο και σε φυσικό επίπεδο. Στη λίστα που ακολουθεί, συγκεντρώνουμε τις πιο ενδιαφέρουσες κοινωνικές και γεωγραφικές ιδιομορφίες μερικών χωρώ του πλανήτη.

Πάνω από 25% των δασών του κόσμου είναι στη Σιβηρία, καθώς η περιοχή καλύπτεται κατά 40% από μεγάλα δάση κωνοφόρων δέντρων, ενώ σε αφθονία βρίσκονται τα έλατα, οι σημύδες, οι λεύκες κ.ά.

Στην Παπούα Νέα Γουινέα μιλάνε τουλάχιστον 800 διαφορετικές γλώσσες.

Το νησί Ναούρου της Ινδονησίας έχει ποσοστό υπέρβαρου πληθυσμού 100%, αφού αφού οι κάτοικοί του είναι στο σύνολό τους παχύσαρκοι.

Η Σιγκαπούρη δεν έχει καθόλου επαρχία με φυσικά τοπία. Ουσιαστικά ολόκληρο το νησί είναι μια τεράστια πόλη

Στην Αυστραλία ζει διπλάσιος αριθμός καγκουρό παρά ανθρώπων.

Ο Καναδάς έχει 300.000 λίμνες, κατέχοντας το 60% του συνόλου των λιμνών που υπάρχουν στον κόσμο.

Στο Μιλάνο της γειτονικής μας Ιταλίας υπάρχει νόμος που υποχρεώνει τους πολίτες που βρίσκονται σε δημόσιο χώρο να χαμογελούν συνέχεια, με εξαίρεση όσους βρίσκονται σε κηδείες ή επισκέπτονται νοσοκομεία

Τα Κανάρια Νησιά (Canary Islands) δεν οφείλουν την ονομασία τους στα καναρίνια, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τα νησιά ήταν γνωστά για τα αμέτρητα άγρια σκυλιά (στα λατινικά canis) που είχαν. Ετσι ονομάστηκαν Κανάρια Νησιά και όταν οι εξερευνητές τα επισκέφθηκαν το 16ο αιώνα, αιχμαλώτισαν και έφεραν στις πατρίδες τους μικρά κίτρινα πτηνά τα οποία ονόμασαν Canaries, δηλαδή τα γνωστά μας πλέον καναρίνια.

Στην Βουλγαρία και την Αλβανία το νεύμα του κεφαλιού προς τα κάτω δεν σημαίνει «όχι»

Η Σαουδική Αραβία δεν έχει φυσικά ποτάμια

Η Μογκολία είναι η πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο με μόλις 4 κατοίκους ανά 2,5 χιλιόμετρα.

Η Λιβύη είναι η πιο άγονη χώρα στον πλανήτη, με το 99% του εδάφους να είναι έρημος.