Ο Μάικ Γκόλικ πρώην παίκτης του NFL κaι απόφοιτος του κολεγίου Νοτρ Νταμ της Ιντιάνα, παρουσιάζει μια από τις δημοφιλέστερες αθλητικές εκπομπές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το τοκ σόου  «Mike & Mike» στο κανάλι του ESPN.

Μάλιστα, πριν λίγες ημέρες ήταν σίγουρος και στοιχημάτιζε ότι η πρώην ομάδα του θα κέρδιζε την Νορθγουέστερν. Αν έχανε θα γδυνόταν δημοσίως όπως η Κιμ Καρντάσιαν έκανε σε πρόσφατη φωτογράφιση της. Η ομάδα του Νοτρ Νταμ ηττήθηκε και ο παρουσιαστής γδύθηκε, έβαλε λάδι στο σώμα του, φόρεσε πέρλες στο λαιμό και γύρισε την πλάτη στο φωτογραφικό φακό, κρατώντας μια σακούλα σκουπιδιών.

Από «Τα μυστικά ημερολόγια» του Αύγουστου Καίσαρα

Περγαμηνή αρ. LXXXIX

«Θέλω να ξεκινήσω από την αρχή, από τότε που ο άνθρωπος συνάντησε το είδωλο, όπως λένε και οι
Έλληνες, το είδωλο της τυφλής λατρείας. Εμείς οι Ρωμαίοι δανειστήκαμε αυτή τη λέξη, όπως και πολλές άλλες που μας έλειπαν, και πολλοί από εμάς αναζητούν τα είδωλά τους σε αυτούς που μας δάνεισαν αυτή τη λέξη. Δεν αποτελώ εξαίρεση και θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν ότι ο θρυλικός πατέρας μου, Γάιος Ιούλιος Καίσαρας, τον οποίο αγαπώ, αποτέλεσε είδωλο για μένα στα νεανικά μου χρόνια.

Μια από τις όψεις της αποκαλούμενης "Σαρκοφάγος του Αλεξάνδρου" Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης

Τα είδωλα δεν τα αγαπάμε, αλλά τα σεβόμαστε και θαυμάζουμε, και εγώ θαύμαζα τον Μεγάλο Μακεδόνα, τον Αλέξανδρο. Αισθανόμουν περισσότερο συγγενής με εκείνον, παρά με τον Γάϊο, όχι εξ αίματος, αλλά στην ψυχή και το χαρακτήρα, και όλες τις καταστάσεις που αντιμετώπισε στη ζωή του. Ακόμη και σήμερα τρέμω όταν σκέφτομαι ότι τότε που είχα εκλεγεί για πέμπτη φορά ύπατος συνάντησα το μεγάλο μου είδωλο το λείψανο του δηλαδή, βαλσαμωμένο με βότανα σύμφωνα με την τέχνη των Πτολεμαίων, κατά τέτοιο τρόπο που έμοιαζε σαν να κοιμόταν κουρασμένος από τις κατακτήσεις του σε ολόκληρο τον κόσμο.


Σε αυτόν και μόνο σε αυτόν χρωστάει ο λαός της Αλεξάνδρειας το ότι μετά τη νίκη μου στο Άκτιο δεν κατέστρεψα την πόλη τους, όπως τους άξιζε, που σεβάστηκα το ανάκτορο του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας και δεν το γκρέμισα. Όχι, δεν το έκανα. Ακόμη και αν η εκδίκηση θα σήμαινε δικαιοσύνη, έδειξα πραγματική μεγαλοψυχία για χάρη του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είχε ιδρύσει αυτή την πόλη στις δυτικές όχθες του Νείλου, χωρίς διαπραγματεύσεις, αλλά με αποφασιστικότητα, αφού πέταξε το μανδύα του στην άμμο και σχεδίασε με το σπαθί του την περίμετρο, τους δρόμους και τα σπίτια- άλλες εννέα πόλεις φέρουν ήδη το όνομα του. Όταν έφτασα στον τάφο του, που είναι φτιαγμένος από κόκκινο μάρμαρο, έδωσα εντολή να σηκώσουν τη βαριά πλάκα και αντίκρισα το είδωλό μου, που έμοιαζε με άγαλμα του Λυσίππου, γεμάτος θαυμασμό και δέος. Ήμουν τότε ακριβώς 33 ετών, στην ηλικία που πέθανε ο Αλέξανδρος.



Μέγας Αλέξανδρος

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την όψη του. Ο Μεγάλος αυτός άνδρας, χωρίς γένια, έμοιαζε να χαμογελάει, ένα χαμόγελο ικανοποίησης που έδειχνε ότι γνώριζε καλά τι είχε καταφέρει, περήφανος και συνειδητοποιημένος, ναι, ακόμη και αυτάρεσκος και ανώτερος. Με αυτό το χαμόγελο πεθαίνει μόνο ένας άντρας που έχει κόψει με το σπαθί του το γόρδιο δεσμό, αντί να ψάχνει να βρει την αρχή και το τέλος του σχοινιού, ένας άντρας που πηγαίνει στην έρημο να βρει τον Άμμωνα Δία για να επιβεβαιώσει τη θεϊκή καταγωγή του και το δικαίωμα της εξουσίας, ένας άντρας που ουσιαστικά δεν γνώριζε κανέναν αντίπαλο εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό. Τότε δεν ήθελα τίποτα περισσότερο παρά να πεθάνω κι εγώ κάποια στιγμή σε τον Μεγάλο Μακεδόνα- με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό μου.


Έμεινα ατέλειωτες ώρες έτσι, να τον κοιτάζω, μέχρι που οι ανυπόμονοι σύντροφοί μου με πίεσαν να δούμε και άλλους νεκρούς Πτολεμαίους, που κείτονταν εκεί επί 300 χρόνια, μεταμορφωμένοι σε μούμιες. Είπα επιτακτικά στους ανόητους συντρόφους μου πως αυτό που ήθελα να δω εγώ ήταν ένας βασιλιάς, και όχι άλλα πτώματα. Γι' αυτό και αρνήθηκα να επισκεφθώ τον Άπι, αφού εμείς οι Ρωμαίοι συνηθίζουμε να λατρεύουμε τους θεούς και όχι τους ταύρους.


Έτσι, λοιπόν, έδιωξα τον εντελώς ανεγκέφαλο όχλο και καμία από τις ανόητες κουβέντες τους δεν μπόρεσε να μου αλλάξει γνώμη. Με τη φλόγα να τριζοβολάει στη δάδα, περιεργαζόμουνα τον μικρόσωμο άντρα. Όπως κι εγώ έτσι και ο Αλέξανδρος ήταν κοντός, γεγονός που δικαιώνει όσους ισχυρίζονται πως οι μικρόσωμοι άντρες προορίζονται για κάτι μεγάλο, αφού όλη η ενέργεια τους μοιράζεται σε ένα σώμα μικρού μεγέθους. Όπως και εγώ, έτσι και ο Αλέξανδρος έγραφε στη μητέρα του μυστικά γράμματα. Λεγόταν Ολυμπιάδα, είχε τα ίδια πάθη με την Άτια και λέγεται ότι ο Δίας Άμμωνας κοιμόταν μαζί της, παίρνοντας τη μορφή φιδιού.


Όπως και εγώ, έτσι και ο Μεγάλος Μακεδόνας περιφρονούσε τα αθλήματα όπου έπαιρναν μέρος δυναμικοί αθλητές, και έδειχνε μεγαλύτερη αγάπη για τη φιλοσοφία. Αγαπούσε όπως έλεγε τον Αριστοτέλη σαν πατέρα του και τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, ενώ όταν κοιμόταν είχε πάντα κάτω από το μαξιλάρι του την Ιλιάδα του Ομήρου, δίπλα στο ξίφος του. Και όπως ζήλευα εγώ τον Οράτιο για την τύχη του να «σμιλεύει» τις λέξεις και να αδιαφορεί για τα χρήματα και τη φήμη του, έτσι και ο Αλέξανδρος είδε το άλλο του εγώ σε ένα σοφό. Όταν πήγε στην Κόρινθο είπε στον κυνικό Διογένη ότι θα του εκπλήρωνε όποια χάρη του ζητούσε. Τότε εκείνος του ζήτησε να πάει λίγο παρακεί για να μην του κρύβει τον ήλιο, δεν ήθελε τίποτε άλλο.



"Σαρκοφάγος του Αλεξάνδρου"

Τα λόγια αυτά άρεσαν πολύ στον Αλέξανδρο, που με περηφάνια και μεγαλείο ψυχής- κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει καλύτερα από εμένα- είπε για τον φιλόσοφο: «αν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι ο Διογένης». Η πολυτέλεια, έλεγε ο Αλέξανδρος- και σ' αυτό επίσης συμφωνούμε απολύτως- σε κάνει υπηρέτη και δούλο της, το να είσαι βασιλιάς είναι το πιο σκληρό καθήκον. Κατέκρινε λοιπόν τους άνδρες που αρέσκονταν στις πολυτέλειες και τα υλικά αγαθά, όπως τον Άγνωνα, που ήθελε να έχει ασημένια καρφιά στις σόλες του, ή τον Λεονάτο που ζήτησε να του φέρουν άμμο από την Αίγυπτο για να αθλείται, ή τον Φιλώτα που πρόσταξε να φτιάξουν φωλιές σε 100 στάδια για να μπορεί να κυνηγάει. Ήταν πιο υπομονετικός από εμένα, γιατί μπορεί να περιφρονούσε την ακόλαστη συμπεριφορά, όμως δεν εξέδωσε κανένα νόμο, όπως έκανα εγώ, για να τη σταματήσει.


Έτσι, ο Μέγας Αλέξανδρος με δίδαξε την υπομονή. Με έμαθε ότι χωρίς υπομονή, το έδαφος που βγαίνουν τα σπαρτά δεν αποδίδει. Και αν κοιτάξω πίσω μου, τα 76 χρόνια της ζωής μου, δεν βρίσκω ίχνος υπομονής- και αν κάπου διακρίνεται αμυδρά, δεν μπορώ να πω ότι ήταν υπομονή, αλλά ανοχή, δυστυχώς. Δεν έμαθα ποτέ τοξοβολία, όπου αρίστευε ο Αλέξανδρος, ή να πηδάω από το άρμα, όπως έκανε εκείνος όταν τα άγρια άλογα έτρεχαν στο δάσος. Ακόμη, δεν κυνηγούσα αλεπούδες. Αυτό, βέβαια, οφειλόταν και στην υγεία μου, που από πολύ νωρίς με ανάγκασε να μένω μέσα στο σπίτι, παρόλα αυτά, όμως, με τη βοήθεια του γιατρού μου, του Μούσα, έφτασα σε μεγάλη ηλικία.



Αύγουστος Καίσαρας Οκταβιανός

Εγώ, ο Imperator Caesar Augustus Divi Filius, και ο Μέγας Αλέξανδρος, δεν φοβόμασταν τίποτα περισσότερο από τη σημασία των οιωνών και των χρησμών. Δεν είναι παράδοξο; Αρκούσε ένα νεύμα, μια αράδα που τραβούσε το χέρι μας με την πένα, και λαοί πέθαιναν, χώρες καίγονταν και ποταμοί άλλαζαν τη ροή τους. Και όμως, αρκούσε ένας ξαφνικός κεραυνός για να κρυφτώ στο μανδύα μου, ενώ ο Αλέξανδρος έπιανε την κούπα του. Ο Αλέξανδρος είχε γύρω του άνδρες από τη Βαβυλώνα, εγώ από την Αίγυπτο, γιατί πιστεύω στα αστέρια, δεν γνωρίζω όμως τους νόμους που με τόση σοφία καθορίζουν την τροχιά τους. Και αν για εκείνον το σημάδι ήταν μια πηγή, που ξαφνικά ανάβλυσε νερό στο σημείο που είχε στήσει η σκηνή του, στο δρόμο του για την Ινδία, για εμένα ήταν ένα περιστέρι που με διαβεβαίωσε ότι θα επιστρέψω υγιής. Οι δύο οιωνοί είπαν την αλήθεια, πρέπει να ομολογήσω, γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλη εκμετάλλευση και σύγχυση γύρω από την εξήγηση των σημείων που έστελναν οι θεοί....


Αυτά σκεφτόμουν όση ώρα στέκομαι μπροστά στο νεκρό Αλέξανδρο και ήθελα να τον αποχαιρετήσω όπως χαιρετάει κάποιος, που βρίσκεται και αυτός στο τέλος της ζωής του, έναν καλό φίλο. Έτσι, έσκυψα, τον φίλησα στο μέτωπο και τον χάιδεψα Ωστόσο, από τη μεγάλη συγκίνηση, φάνηκα απρόσεκτος και σκόνταψα στη σαρκοφάγο του Αλέξανδρου. Για να μην πέσω άπλωσα το αριστερό μου χέρι και ακούμπησα κατά λάθος τη μύτη του. Έσπασε σαν γυαλί σε πολλά κομμάτια και πριν καταλάβω τι είχε συμβεί, είδα ότι στο σημείο που βρισκόταν πριν η μύτη του, έχασκε τώρα μια τρύπα.* Πάγωσε το αίμα μου μόλις το είδα. Ήθελα να το βάλω στα πόδια, όμως μια μυστήρια δύναμη με κρατούσε καρφωμένο εκεί. Δεν θυμάμαι πια πόση ώρα κράτησε αυτό, μέχρι που με τράβηξαν έξω δύο φρουροί. Κανένας από τους ιερείς δεν μπόρεσε να πει αν αυτό ήταν κάποιος κακός οιωνός που μου έστελναν οι θεοί, αφού κάτι παρόμοιο δεν τους έχει ξανασυμβεί και το θεώρησαν χωρίς σημασία.



Πιστέψτε με, όλα όσα γράφω είναι αλήθεια και μολονότι προσπάθησα να κλείσω τα μάτια και να σβήσω την εικόνα που είχα δει, στάθηκε αδύνατον. Η εικόνα αυτή με ακολουθεί σαν σκιά και την βρίσκω συνεχώς μπροστά μου: μια μαύρη τρύπα στο κεφάλι του Αλεξάνδρου, όχι μια πληγή που κάποια στιγμή θα έκλεινε, όχι. Τότε μου φαινόταν, όπως και σήμερα, σαν να κατέστρεψα με τα ίδια μου τα χέρια αυτόν τον θεϊκό άνθρωπο- το ίδιο μου το είδωλο».


*Τη σπασμένη μύτη στη μούμια του Μεγάλου Αλεξάνδρου περιγράφει και ο Κάσσιος Δίων, βιβλίο 51, 16, 5.


PHILIPP VANDENBERG: «ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, Τα Μυστικά Ημερολόγια», Εκδόσεις Κονιδάρη-Αθήνα, 2004. 

Μπορεί το βίντεο να καταγράφει την εισήγηση εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, ωστόσο, οι πιο παρατηρητικοί εντοπίζουν στο βάθος κάτι... ενδιαφέρον. Εκρηκτική υπάλληλος της περιφέρειας δεν περνά απαρατήρητη, καθώς προσελκύει τα βλέμματα και με την εμφάνισή της αλλά και με... τα νεύματά της.  Η κυρία που εμφανίζεται στο βίντεο δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την εξέλιξη της συνεδρίασης, καθώς προσπαθεί να συνεννοηθεί με κύριο που έχει απέναντί της και τελικά μάλλον τα καταφέρνει. 

Δείτε το βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου με τον ομολογουμένως απρεπή τίτλο:

Αυτό που είδαν στην έρημο της Γιούτα όσοι ήταν τυχεροί κράτησε μόνο μια μέρα. Αλλά σίγουρα θα το θυμούνται για όλη τους την ζωή.

Ενα χαλί από μοβ λουλούδια, κάλυψε μια μεγάλη ερημική έκταση στην έρημο Γιούτα στις ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό τοπίο.

Κάθε μερικά χρόνια όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, η μητέρα φύση δείχνει τη δύναμή της και προκαλεί θαυμασμό, μεταμορφώνοντας μια τεράστια έκταση όπου δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα νερό, σε ένα πολύχρωμο ανθισμένο κήπο. 

Μέσα από τις ξεραμένες σχισμές του εδάφους, οι «καμπανούλες της ερήμου» παραπλανούν τα βλέμματα μας και μετατρέπουν την άνυδρη περιοχή σε ένα ανθισμένο λιβάδι.

Υπάρχουν φορές που με τις αποφάσεις τους κάνουν τους φιλάθλους να... βγουν από τα ρούχα τους. Αυτή τη φορά όμως το έπραξαν οι ίδιες και μάλιστα κυριολεκτικά.

Γυναίκες διαιτητές στην Ιταλία άφησαν κατά μέρος όχι μόνο τη σφυρίχτρα, αλλά και τα ρούχα τους και πόζαραν μπροστά από το φακό του Πάολο Μελάνι. Τα κορίτσια από το σύνδεσμο διαιτητών του Σαν Τζιοβάνι Βαλντάρνο, στη Φλωρεντία, έδειξαν την... καλλιτεχνική φύση τους, για το ημερολόγιο του συνδέσμου τους.

Οι τολμηρές κυρίες ελπίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα συγκεντρώσουν χρήματα για το σύνδεσμό τους, όπου θα διατεθούν όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις, σύμφωνα με την Corriere dello sport.

iefimerida.gr

Στην περίπτωση του λόφου «Kryzia Kalnas» που στα Λιθουανικά σημαίνει ο «Λόφος των Σταυρών» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή το το «μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις». 

Σταυροί ξύλινοι ή μεταλλικοί, τοποθετημένοι πάνω σε αγάλματα και εικόνες, δημιουργούν ένα θέαμα που σπάνια κανείς συναντά.

Ο Λόφος των Σταυρών, βρίσκεται στην Λιθουανία, στα βόρεια της πόλης Siauliai και αποτελεί τόπο προσκυνήματος των κατοίκων της χώρας. Η ιστορία του ξεκίνησε λίγο μετά την εξέγερση των αγροτών το 1865 και οδήγησε στην απελευθέρωση από την Ρωσία. Μέχρι το 1895, υπήρχαν περίπου 100 σταυροί στο λόφο. 

Σήμερα ο αριθμός τους ξεπερνά τους 100.000.

Πηγή: iefimerida.gr

Ένα αποτρόπαιο έγκλημα τιμής έγινε στην Τουρκία.

Θύμα ήταν ένα 16χρονο αγόρι, το οποίο συνευρέθηκε σεξουαλικά με την αγαπημένη του. Ωστόσο, επειδή αρνήθηκε να την παντρευτεί, ο πατέρας και ο αδελφός της κοπέλας τον βασάνισαν και τον έθαψαν ζωντανό.

Για το έγκλημα συνελήφθησαν και οι δύο. Ο πατέρας, όμως, δήλωσε ότι το έχει μετανιώσει. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, και οι δύο ομολόγησαν ότι ο 16χρονος ήταν ζωντανός και μιλούσε, μέχρι και τη στιγμή που τον έθαψαν.

Δείτε το βίντεο από το Star:

Είναι κάτι το οποίο δεν έχει εμφανιστεί ξανά και σίγουρα δεν το έχουμε δει στην Ελλάδα. Το μηχάνημα που... τυπώνει δρόμους.

Οι εργάτες στην κορυφή της πλατφόρμας του μηχανήματος τοποθετούν τα τούβλα στην σωστή θέση και εν συνεχεία το μηχάνημα βγάζει από κάτω τον δρόμο σαν... χαλί που στρώνεται. Έτσι, με αυτό το μηχάνημα μπορεί να κατασκευάζονται ημερησίως 400 μέτρα και σε 2,5 μέρες να στρώνεται ένα χιλιόμετρο.

Εν έτει 2014, η ανθρώπινη ελευθερία δεν είναι αυτονόητη. Σχεδόν 36 εκατομμύρια άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες, ακόμη και παιδιά, σε όλο τον κόσμο, ζουν σε κατάσταση δουλείας σήμερα.

Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους μισούς βρίσκονται σε πέντε χώρες: την Ινδία, την Κίνα, το Πακιστάν, το Ουζμπεκιστάν και τη Ρωσία, όπως αποκάλυψε η αυστραλιανή οργάνωση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Walk Free.

Ερευνα της οργάνωσης αποκάλυψε περιπτώσεις σύγχρονης δουλείας και στις 167 χώρες που έλεγξε. Τα στοιχεία αφορούν εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική εκμετάλλευση, καταναγκαστική εργασία, υπηρεσία για εξόφληση χρέους ή ακόμη και καταναγκαστικούς γάμους. Ο αριθμός των «σκλάβων» σήμερα παρουσιάζει αύξηση κατά 20% σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά, φτάνοντας στα 35,8 εκατομμύρια ανθρώπους, καθώς χρησιμοποιήθηκε καλύτερη μεθοδολογία στην έρευνα.

Πάνω από έξι στους δέκα (ποσοστό 61%) ανθρώπους που είναι θύματα εκμετάλλευσης ζουν σε πέντε χώρες: στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται η Ινδία, όπου υπάρχουν όλες οι μορφές σύγχρονης δουλείας και τα θύματα υπολογίζεται ότι φτάνουν τα 14,3 εκατομμύρια. Ακολουθούν η Κίνα (3,2 εκατομμύρια), το Πακιστάν (2,1 εκ.), το Ουζμπεκιστάν (1,2 εκ.), η Ρωσία (1,1 εκ.), η Νιγηρία (834.000 άνθρωποι), η ΛΔ του Κονγκό (762.000), η Ινδονησία (714.000), το Μπαγκλαντές (680.900) και η Ταϊλάνδη (475.300).

Δραματικότερη είναι η κατάσταση στη Μαυριτανία, αν ληφθεί υπόψη ο συνολικός πληθυσμός μίας χώρας, καθώς εκεί τα θύματα της δουλειάς είναι το 4%. Η οργάνωση εξήγησε ότι στη χώρα αυτή η δουλεία είναι κληρονομική και ριζωμένη στη μαυριτανική κοινωνία. Ακολουθούν το Ουζμπεκιστάν, η Αϊτή και το Κατάρ. Στις τελευταίες θέσεις του καταλόγου βρίσκονται οι δύο χώρες-υποδείγματα, με 100 θύματα η καθεμία, η Ισλανδία και το Λουξεμβούργο.

Στις τελευταίες θέσεις η Ελλάδα

Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, στην 156η θέση, με 0,013%, ή (κατ' εκτίμηση) 1.400 πρόσωπα να ζουν σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας, ακριβώς κάτω από το Βέλγιο, στην 155η θέση, και την Πορτογαλία, στην 157η, που έχουν ταυτόσημα ποσοστά.

Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, έχει συνολικά το χαμηλότερο ποσοστό σκλάβων, με 1,6% που αντιστοιχεί σε 566.200 ανθρώπους οι οποίοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι θύματα σεξουαλικής ή οικονομικής εκμετάλλευσης. Η Βουλγαρία, η Τσεχία και η Ουγγαρία προηγούνται στον κατάλογο όσον αφορά το ποσοστό των "σκλάβων" σε σύγκριση με τον πληθυσμό των χωρών αυτών. Τα περισσότερα θύματα ωστόσο, 185.000 άνθρωποι, εκτιμάται ότι βρίσκονται στην Τουρκία.

Τα πολλά πρόσωπα της δουλειάς

Η Walk Free τονίζει ότι η σύγχρονη δουλεία έχει πολλά πρόσωπα. Από τα παιδιά που στερούνται την εκπαίδευση γιατί τα αναγκάζουν να δουλεύουν ή τα παντρεύουν πολύ μικρά, μέχρι άνδρες που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους γιατί χρωστούν χρήματα στους πράκτορες εύρεσης εργασίας, γυναίκες και κορίτσια που εργάζονται, χωρίς να πληρώνονται, ως υπηρετικό προσωπικό. «Η δουλεία υπάρχει ακόμη και σήμερα, σε όλες τις χώρες και μας επηρεάζει όλους», τονίζει η οργάνωση στη σχετική έκθεση.

Η δουλεία ορίζεται ως η «κατοχή» ή η «άσκηση ελέγχου» σε ανθρώπους κατά τρόπο που τους στερεί την ελευθερία τους με σκοπό την εκμετάλλευσή τους για αποκόμιση οφέλους ή για σεξ, συνήθως δια της βίας, με καταναγκασμό ή μέσω εξαπάτησης.

Σε όλες οι χώρες του κόσμου, εκτός από τη Βόρεια Κορέα, υπάρχουν νόμοι που ποινικοποιούν ορισμένες μορφές δουλείας, όμως οι περισσότερες κυβερνήσεις θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για να βοηθήσουν τα θύματα, είπε η επικεφαλής του τμήματος ερευνών της Walk Free, Φιόνα Ντέιβιντ. «Οι έρευνες δείχνουν ότι στα χαρτιά γίνονται πολλά, όμως αυτό δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκη ότι θα υπάρχουν και αποτελέσματα», είπε χαρακτηριστικά.

iefimerida.gr 

Φρίκη και αποτροπιασμό προκάλεσε το μακάβριο εύρημα σε διαμέρισμα στον Κεραμεικό.

Οπως αποκαλύφθηκε, πατέρας και γιος κρατούσαν στο διαμέρισμα της οδού Θερμοπυλών, τυλιγμένο σε σεντόνι και ακουμπισμένο στον καναπέ, το άψυχο σώμα του γιου του πρώτου και αδελφού του δεύτερου.

Το κουβάρι της υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται όταν γείτονες της οικογένειας, λόγω της έντονης δυσοσμίας, ειδοποίησαν την ΕΛ.ΑΣ. Οταν οι άνδρες της Αστυνομίας έφθασαν στον Κεραμεικό, πατέρας και γιος, που σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, αρνήθηκαν να τους ανοίξουν. Παρά την αντίσταση, ωστόσο, οι αστυνομικοί κατάφεραν να μπουν και βρέθηκαν αντιμέτωποι με το αποτρόπαιο εύρημα.

Ο θάνατος, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οφείλεται σε παθαλογικά αίτια, αλλά είναι άγνωστο το πότε επήλθε. Το πτώμα πάντως βρισκόταν σε προχωρημένη σήψη.

Σύμφωνα με τη ΝΕΡΙΤ, κάτοικοι της γειτονιάς δήλωσαν ότι τον άνδρα που βρέθηκε νεκρός είχαν να τον δουν περισσότερα από 20 χρόνια. Αντίθετα, έβλεπαν συχνά τον αδερφό του, ο οποίος ήταν κι εκείνος που έκανε τα ψώνια του σπιτιού αλλά και τις δουλειές.

iefimerida.gr