Στα παράλια της Μικράς Ασίας, απέναντι από τη Ρόδο, βρίσκεται ένα μέρος που επισκέπτονται οι τουρίστες για να φωτογραφίσουν το έρημο χωριό που ο θρύλος λέει ότι είναι στοιχειωμένο.

Οι διεθνείς τουριστικοί οδηγοί το αναφέρουν ως το «χωριό – φάντασμα», αλλά οι μικρασιάτες το αναγνωρίζουν ως το αγαπημένο Λιβίσι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν μετά τους διωγμούς των Τούρκων. Το Λιβίσι ή Λειβίσσι ή Λεβίσι βρίσκεται στη σημερινή νοτιοδυτική Τουρκία και πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες.
Η παρουσία τους εκεί υπολογίζεται από τη βυζαντινή εποχή, ενώ ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι το χωριό χτίστηκε πάνω στα ερείπια της αρχαίας Καρμυλησσού. Το Λιβίσι απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από την περιοχή της Μάκρης, η οποία γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη μετά το 1840 και τον ερχομό πληθυσμού από τα Δωδεκάνησα.

Η σημερινή του ονομασία είναι Kayaköy (Καγιάκιοι) και σημαίνει βραχοχώρι καθώς το έδαφος είναι βραχώδες, ενώ τα σπίτια είναι χτισμένα αμφιθεατρικά. Την περίοδο της ακμής του, το Λιβίσι αριθμούσε περίπου 6.500 χριστιανούς και 500 περίπου μουσουλμάνους.

Είχε τρεις κοινότητες και τρεις εκκλησίες- ενορίες, νοσοκομείο, δημοτικό σχολείο και βιβλιοθήκη. Το Λιβίσι ήταν χτισμένο αμφιθεατρικά. Η συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων ήταν αρμονική, όπως στα περισσότερα χωριά με μεικτό πληθυσμό. Τα προβλήματα για τους Έλληνες άρχισαν το 1914, όταν οι Τούρκοι άρχισαν τους διωγμούς.

Τις επόμενες χρονιές, πολλές οικογένειες εκτοπίστηκαν στα Ανατολικά και δεν γύρισαν ποτέ. Το 1919 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τους Έλληνες της περιοχής, καθώς εξορίστηκαν όλοι οι άντρες ηλικίας από 13 έως 70 ετών.

Κάποιοι από τους εναπομείνανατες κατοίκους άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους ενώ οι τελευταίοι έφυγαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή με την ανταλλαγή πληθυσμών. Έκτοτε το Λιβίσι ερήμωσε. Ο θρύλος του στοιχειωμένου χωριού Οι Έλληνες που έφυγαν από το Λιβίσι σκορπίστηκαν.

Πολλοί εγκαταστάθηκαν στη Ρόδο, το Καστελόριζο, την Τήνο, την Εύβοια. Όσοι έφτασαν στην Αττική κατέληξαν στη σημερινή Νέα Μάκρη (εξ ου και το όνομά της από τη μικρασιατική Μάκρη) και τον Μαραθώνα. Οι Τούρκοι που πήγαν στο Λιβίσι δεν στέριωσαν ποτέ.

Ο θρύλος λέει ότι οι πρόσφυγες έριξαν πίσω τους κατάρα και ότι στους δρόμους του χωριού εμφανίζονται φαντάσματα. Εσωτερικό εγκαταλειμμένης εκκλησίας Μια άλλη εκδοχή του θρύλου, θέλει τους Λιβισιάνους να δηλητηρίασαν τα πηγάδια φεύγοντας και έτσι το χωριό δεν μπορούσε πια κατοικηθεί.

Η επίκουρη καθηγήτρια του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Δέσποινα Δαμιανού, αναφέρει στην εφημερίδα το «Βήμα» ότι ο λόγος που ο Τουρκικός πληθυσμός δεν στέριωσε και το Λιβίσι έγινε χωριό- φάντασμα είναι ότι όσοι έφτασαν ήταν γεωργοί. Η καλλιεργήσιμη έκταση όμως ήταν μικρή και δεν επαρκούσε για όλους, οπότε οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να φύγουν και να μετακινηθούν προς πιο εύφορα μέρη.

Το 2014 το Λιβίσι ήρθε στην επικαιρότητα μετά από ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού ότι θα το «πουλήσει» για 49 χρόνια σε επενδυτή, ώστε να μετατραπεί σε τουριστικό θέρετρο. Ωστόσο μέχρι σήμερα το χωριό παραμένει έρημο….
mixanitouxronou

Για σχέδιο συγκάλυψης της αλήθειας γύρω από τους εξωγήινους, κάνουν λόγο συνωμοσιολόγοι όλου του πλανήτη, μετά την απότομη διακοπή της απευθείας μετάδοσης από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζουν, η NASA δεν ήθελε να δούμε περισσότερα από όσα φάνηκαν ξαφνικά!

Συγκεκριμένα, ένα αντικείμενο σε σχήμα πετάλου έκανε την εμφάνισή του μπροστά από την κάμερα, αφήνοντας όλους άφωνους.

Το μυστηριώδες μπλε αντικείμενο έφθασε μάλιστα πολύ κοντά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αναγκάζοντας πολλούς να υποψιαστούν πως κάτι ύποπτο συνέβη.

Και αν όχι, γιατί η NASA διέκοψε άρον άρον τη ζωντανή μετάδοση;

Με ένα όπλο στο χέρι και ξεκούμπωτο το σακάκι της στολής της, η γυναίκα αστυνομικός βγάζει μια selfie γυμνόστηθη.

Μέσα στο αυτοκίνητο υπηρεσίας και φορώντας την αστυνομική στολή η κυρία από το Μεξικό σηκώνει θύελλα στο διαδίκτυο με αυτή την ενέργεια της.Η γυμνή selfie της Nidia Garcia, μητέρας δύο παιδιών είχε ως αποτέλεσμα η γυναίκα να αποπεμφθεί  και οι Αρχές διενεργούν έρευνα για το περιστατικό.

Λίγες ώρες αργότερα από το περιστατικό η Nidia Garcia απολογήθηκε δημοσίως μέσω facebook, γράφοντας: 

«Έκανα ένα μεγάλο λάθος. Φωτογραφήθηκα εν ώρα υπηρεσίας και με την στολή μου. Θέλω να ζητήσω δημοσίως συγγνώμη από την υπηρεσία μου για την ανήθικη πράξη μου. Αισθάνομαι αηδία μεγάλη για το κακό που προκάλεσα και στις δύο μου κόρες και στη συνέχεια στους γονείς μου, τα αδέρφια μου και σε ολόκληρη την οικογένειά μου». 

Παραμένει άγνωστο εάν η νεαρή αστυνομικός έβγαλε τη selfie μόνη της ή με τη βοήθεια συναδέλφου.

iefimerida.gr

Πηγή: news247

«Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην το αγόραζε» θυμάται στα 88 του χρόνια σήμερα ο Γιάννης Καιροφύλας, ο «Αθηναιογράφος» του Ρομάντσο και όπως αναφέρει στο WE του news247 «πήγαιναν στο περίπτερο και έλεγαν “πιάσε μου ένα Ρομάντσο” και εννοούσαν ένα οποιοδήποτε περιοδικό». Ποιοι το αγόραζαν; Σύμφωνα με όσα μας αναφέρει ο κ. Καιροφυλάς «είναι μύθος ότι ήταν το περιοδικό για τις κομμώτριες και τις κοπτοραπτούδες, αυτά τα έλεγαν οι των εφημερίδων που ήθελαν να υποβαθμίσουν την ύλη του. Το Ρομάντσο το διάβαζαν όλοι. Από τα λαϊκά κορίτσια μέχρι εισαγγελείς και καθηγητές πανεπιστημίου. Οι τελευταίοι μπορεί να ντρέπονταν λίγο και να το έκρυβαν μέσα στην εφημερίδα ή να είχαν ως δικαιολογία ότι το αγόραζαν για την σύζυγο τους όμως σας πληροφορώ – καθώς συνομιλούσα μαζί τους – ότι ήταν φανατικοί αναγνώστες. Και ξέρετε γιατί; Γιατί εκείνη την εποχή το Ρομάντσο είχε μαζέψει τις καλύτερες πένες στην δημοσιογραφική αγορά. Με το που άνοιγες το περιοδικό στην σελίδα 3 υπήρχε για δεκαετίες το χρονογράφημα του Π. Παλαιολόγου, έγραφε ο Νίκος Τσιφόρος, ο Νίκος Μαράκης, η Μπουκουβάλα – Αναγνώστου και άλλοι πολλοί. Δεν υπήρχε μεγάλη υπογραφή στα έντυπα που να μην πέρασε από το Ρομάντσο».

Ψυχή και ιδρυτής του περιοδικού, ο Νίκος Θεοφανίδης που γεννήθηκε το 1901 στο Τσεσμέ της Μικράς Ασίας και από μικρός δούλευε στα τυπογραφία. Μεγαλωμένος ανάμεσα στις μυρωδιές του δημοσιογραφικού χαρτιού, του αντιμονίου και του μελανιού με την κάθοδο του στην Αθήνα καταπιάστηκε με την έκδοση του Ρομάντσου αρχικά σε συνεργασία με τον Σπ. Λαμπαδαρίτη. Το Ρομάντσο ξεκίνησε την πορεία του στις 17 Νοεμβρίου του 1934 και μέχρι το 1942 είχε την μορφή βιβλιοπεριοδικού. Από την αρχή μέχρι το τέλος του φιλοξενούσε μία αυτοτελή ιστορία, ένα ρομάντσο. Μεσούσης της κατοχής θα αλλάξει τον χαρακτήρα του και θα γίνει το περιοδικό ποικίλης ύλης που κυριάρχησε μεταπολεμικά. Αρχικά – και για δύο χρόνια – διευθυντής ανέλαβε ο Απόστολος Μαγγανάρης ο οποίος είχε την «Μάσκα» ενώ στην συνέχεια ανέλαβε ο Μιχάλης Χανούσης ο οποίος το οδήγησε μέχρι και την δεκαετία του ’80.

Η κίνηση που έκανε το Ρομάντσο να ξεφύγει από τον ανταγωνιστικό «Θησαυρό» ήταν η μείωση της τιμής του από τις 6 δραχμές στις 3 το 1956. Το τιράζ από τότε και μετά αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο. Από τα 11.000 φύλλα στα μέσα της δεκαετίας του ’50 έφτασε σταδιακά να αγγίξει και τις 400.000 αντίτυπα όμως για το μεγαλύτερο διάστημα πουλούσε σταθερά πάνω από 300.000 περιοδικά κάθε εβδομάδα. Νούμερα που δεν έπιασε ποτέ κανένα άλλο περιοδικό – και αν δεν απατώμαι και έντυπο – και που το πιθανότερο ότι δεν θα πιάσει ούτε στο μέλλον.

Στα περίπτερα της επικράτειας γίνονταν προκρατήσεις σε τεφτέρια ενώ ταξίδευε με αεροπλάνα, τρένα και βαπόρια όπου υπήρχε ελληνισμός στην δεκαετία του ’60. Το Ρομάντσο σε μία εποχή που δεν υπήρχε άλλος τρόπος διασκέδασης και επαφής με τον ελληνικό γραπτό λόγο είχε και τον ρόλο αυτό για τους απόδημους.

Η ύλη του ήταν για όλη την οικογένεια. Ο πατέρας θα διάβαζε το «εξωτικό διήγημα» του Νίκου Μαράκη, τις «περιπέτειες του διάσημου κυνηγού Μ. Χιτζ» τα μεταφρασμένα από αμερικανικά περιοδικά αστυνομικά διηγήματα ή τους «Αφανείς ήρωες από την Κατοχή» και τους «Ιππότες των ορέων». Η μητέρα με την σειρά της θα διάβαζε τα αισθηματικά διηγήματα και μυθιστορήματα, τις στήλες ομορφιάς, τις συμβουλές για το νοικοκυριό και την εκλαϊκευμένη ιατρική ενώ τα παιδιά τα παραμύθια και τις χιουμοριστικές στήλες ενώ κοινός τόπος για όλους ήταν το χρονογράφημα του Παλαιολόγου και το ευθυμογράφημα του Τσιφόρου και φυσικά οι γελοιογραφίες με χαρακτηριστικότερη το «Κόμμα των Βαρελοφρόνων» του Π. Παυλίδη και ο Σπαγγοραμένος του Σ. Πολενάκη. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι το Ρομάντσο δημιούργησε σχολή καθώς έφερε την γελοιογραφία στα περιοδικά την δεκαετία του ’50. Από τις σελίδες του πέρασαν ο Αρχέλαος, ο Βασίλης Χριστοδούλου, ο Παυλίδης, ο Πολενάκης, ο Βλασσόπουλος, ο Μακρής, ο Αναστόπουλος και πολλοί άλλοι. Χαρακτηριστικό ήταν το περιοδικό – πέρα από τις πολλές που είχα διάσπαρτα μέσα στην ύλη του – είχε δώσει το οπισθόφυλλο τους σε ένα σετ από γελοιογραφίες. Στην συνέχεια και όσο μεγάλωνε η διαφημιστική αγορά μεταφέρθηκε στο εσωτερικό οπισθόφυλλο λόγω διαφήμισης και για τον ίδιο λόγο έφυγε και από εκεί και να πάει ως «γελάστε μαζί μας» απέναντι από το εσωτερικό οπισθόφυλλο.

Εντύπωση – με βάση τα μεταγενέστερα περιοδικά ποικίλης ύλης – ήταν το εξώφυλλο τουλάχιστον έως και την δεκαετία του ’60: Υπήρχε μόνο ο τίτλος του περιοδικού, η τιμή, ο αύξων αριθμός και το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη, Έλληνα η ξένου. Πουθενά ημερομηνία, πουθενά θεματολογία, πουθενά συνέντευξη του προσώπου που έβλεπες στο εξώφυλλο. Το τελευταίο άλλαξε την δεκαετία του ’70 όταν στο δυναμικό του Ρομάντσο προστέθηκε η Κική Σεγδίτσα η οποία πραγματοποιούσε της συνεντεύξεις με το πρόσωπο του εξωφύλλου.

Η πτωτική πορεία για το περιοδικό ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι λόγοι,πολλοί. Ο προφανέστερος η γήρανση του ίδιου του εντύπου, των ανθρώπων που το διάβαζαν και αυτών που το δημιουργούσαν. Όπως είπαμε και στην αρχή οι εξελίξεις στον Τύπο ξεπέρασαν το Ρομάντσο και τα άλλα έντυπα της εποχής του. Νέοι δημοσιογραφικοί όμιλοι δημιουργούνταν τόσο στις εφημερίδες όσο και στα περιοδικά. Ως οδοστρωτήρας εμφανίσθηκε και ο φιλόδοξος πρώην διοικητής της Τράπεζας Κρήτης Γιώργος Κοσκωτάς. Δημιούργησε την Γραμμή στην Παλήνη αντέγραψε τα ενημερωτικά, lifestyle, glossy και τηλεοπτικά περιοδικά που κυριαρχούσαν τότε στην Αμερική και στην Ευρώπη. Τα λεφτά που έριχνε για διαφήμιση αλλά και για συμβόλαια με δημοσιογράφους κόντεψαν να τσακίσουν ισχυρούς εκδότες, πόσο μάλλον το ταπεινό πλέον Ρομάντσο.

Τον Φεβρουάριο του 1987 θα φύγει από την ζωή ο Νίκος Θεοφανίδης, ο οποίος είχε αποχωρήσει ήδη από τα εκδοτικά από το 1984. Τον Αύγουστο του 1987, οι τίτλοι του Θεοφανίδη (Ρομάντσο, Πάνθεον, Βεντέττα) θα περάσουν στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη ο οποίος με την σειρά του δεν μπόρεσε να ανατρέψει την πτωτική πορεία του περιοδικού με αποτέλεσμα να προχωρήσει στην οριστική διακοπή της κυκλοφορίας του, πριν από 25 χρόνια, στις 10 Απριλίου του 1990.

Το μόνο που έχει μείνει πλέον να κρατάει ζωντανό το όνομα του είναι η αναβίωση ως θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων και πολιτιστικό κέντρο των τελευταίων γραφείων και πιεστηρίων του στην οδό Αναξαγόρα.

Η Πιπίτσα Παΐσιου ήταν η βελούδινη φωνή του ραδιοφώνου της ΕΡΤ και ήταν εκείνη που ενημέρωνε το κοινό που απευθυνόταν στον ΟΤΕ για να μάθει την ώρα. «Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι…» .

Η Καλλιόπη Παΐσιου παντρεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940 τον Τάκη Παΐσιο, μουσικό και μετέπειτα λογιστή. Το ζεύγος έζησε μαζί 67 χρόνια

Ο σύζυγός της, σύμφωνα με τα ιατροδικαστικά ευρήματα, αποφάσισε να τη λυτρώσει από την περιπέτειά της. Τοποθέτησε το μαξιλάρι στο πρόσωπό της, την ώρα που εκείνη κοιμόταν, με αποτέλεσμα να της προκαλέσει ασφυξία και να πεθάνει. Στη συνέχεια πήρε ένα μαχαίρι, το τοποθέτησε κάθετα στο δάπεδο και έπεσε με ορμή πάνω του ακολουθώντας για πάντα και στον θάνατο τη σύζυγό του.

Εργάστηκε ως εκφωνήτρια στο ραδιόφωνο για πολλά χρόνια. Η Πιπίτσα Παϊσιου έφυγε το 2010 σε ηλικία 86 ετών. Εδώ με τον αγαπημένο της σύντροφο (αρχείο Μαρίας Λήδας Παϊσιου)

Η Καλλιόπη Παΐσιου, η «Πιπίτσα» όπως την αποκαλούσαν οι συνάδελφοί της στη ραδιοφωνία, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή από τη δεκαετία του ‘50 και τα χρόνια που ακολούθησαν.

Η  Παΐσιου ήταν η φωνή της γνωστής φράσης «στον επόμενο τόνο» της υπηρεσίας εξυπηρέτησης συνδρομητών του ΟΤΕ, από το 1960. Φωνή που διατηρήθηκε ως πρόσφατα, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Η ίδια η Καλλιόπη Παΐσιου είχε περιγράψει πως είχε γίνει η επιλογή της για να εκφωνεί την ώρα.

«Στη δεκαετία του ‘50 μας φώναξαν από τον ΟΤΕ περίπου δέκα εκφωνήτριες. Πήγαμε στο στούντιο της ΕΡΤ για να κάνουμε το δοκιμαστικό. Μετά από λίγο με φώναξαν και μου είπαν: «κ. Παΐσιου εσάς επιλέξαμε». «Εμένα;» τους ρώτησα. Έτσι έγινε».

Αυτός είναι ο θρυλικός μηχανισμός του ΟΤΕ που μετέδιδε το ηχογραφημένο μήνυμα με την ώρα. Ο συνδρομητής το μόνο που έκανε ήταν να καλέσει τους τρεις αριθμούς 141

Η συσκευή που μετέδιδε την ώρα ήταν μια τετράγωνη σιδερένια μεταλλική κατασκευή που έμοιαζε με τραπέζι. Μέσα ήταν τοποθετημένο ένα ρολόι μεγάλης ακρίβειας και ένας μεγάλος μεταλλικός κύλινδρος που περιστρεφόταν. Πάνω στον κύλινδρο ήταν γραμμένες οι φωνές των λεπτών, των ωρών και των δευτερολέπτων του 24ωρου. Έτσι όποιος καλούσε το 141 άκουγε την ώρα μέσα από αυτό τον μηχανισμό.  Η συσκευή λειτούργησε για 25 ολόκληρα χρόνια από το 1975 έως το 2000.

mixanitouxronou.gr

Τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου του 1942 ένα ιπτάμενο αντικείμενο εθεάθη πάνω απ’ το Λος Άντζελες.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν ονομάστηκαν «η Μάχη του Λος Άντζελες».
Οι φωτογραφίες απαθανάτισαν ένα τριγωνικό αεροσκάφος που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος πίσω του.
Ο κόσμος ήταν πεπεισμένος. Εξωγήινοι έκαναν επίθεση στο Λος Άντζελες.
Είναι ένα μυστήριο που ακόμα δεν έχει διαλευκανθεί.

Η Μάχη του Λος Άντζελες

Μόλις 79 ημέρες είχαν περάσει από την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε φτάσει στην Αμερική.
Ο στρατός βρισκόταν σε επιφυλακή και στους πολίτες επικρατούσε πανικός.
Περίμεναν κι άλλη επίθεση σε αμερικανικό έδαφος, από στιγμή σε στιγμή.

Αργά τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου, τα ραντάρ εντόπισαν ένα ιπτάμενο αντικείμενο στην περιοχή του Λος Άντζελες.
Ο χειρότερος εφιάλτης τους γινόταν πραγματικότητα.
Οι Ιάπωνες θα επιτίθονταν σε μια απ’ τις μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής.
Η αντίδραση του στρατού ήταν άμεση.
Έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα και η πόλη βυθίστηκε στο σκοτάδι.
Σειρήνες ηχούσαν από τη μία άκρη της πόλης μέχρι την άλλη και ο κόσμος κρύφτηκε στα σπίτια του.

Το Ιπτάμενο Αντικείμενο Αγνώστου Ταυτότητας

Στις 3.16 τα ξημερώματα της 25ης Φεβρουαρίου, ο στρατός και η αεροπορία έλαβαν θέσεις και άρχισαν να πυροβολούν το αεροσκάφος.
Για μία ώρα ο ουρανός γέμισε φως απ’ τα πυρά.
Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα από 1.400 αντιαεροπορικά βλήματα.
Δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Το ιπτάμενο αντικείμενο άλλαξε πορεία και μετά από λίγο εξαφανίστηκε.

Στις 7.21 το πρωί, ο ουρανός καθάρισε και επικράτησε ηρεμία.
Η «Μάχη του Λος Άντζελες» βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων.
Οι Αμερικάνοι κατάφεραν να σκοτώσουν πέντε ανθρώπους με τα δικά τους πυρά.
Κτίρια και αυτοκίνητα υπέστησαν ζημιές από τα θραύσματα των οβίδων.

Η «Μάχη» δημοσιεύεται στους Τάιμς του Λος Άντζελες

Ο εκπρόσωπος του Ναυτικού, Γρανκ Νοξ, δήλωσε ότι «η επιχείρηση οφειλόταν σε νευρικότητα εξαιτίας της πολεμικής απειλής και ότι το αντικείμενο ήταν κάποιο αερόστατο».
Ο στρατηγός Τζορτζ Μάρσαλ υποστήριξε ότι το ιπτάμενο αντικείμενο ήταν πράγματι ιαπωνικό και είχε αποστολή να πετάξει πάνω απ’ το Λος Άντζελες χωρίς να επιτεθεί για να προκαλέσει πανικό.

Εξωγήινοι πάνω απ’ το Λος Άντζελες

Η φωτογραφία που κυκλοφόρησε σε όλες τις εφημερίδες απεικόνιζε ένα τριγωνικό αεροσκάφος που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο αεροσκάφος της εποχής.
Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν ότι ένας σμήνος αμερικάνικων αεροσκαφών κυνήγησε το ιπτάμενο αντικείμενο, πριν εξαφανιστεί.
Όμως, η αεροπορία επέμενε ότι ενώ όλοι οι πιλότοι ήταν σε ετοιμότητα, κανένα αεροσκάφος δεν απογειώθηκε.

Το ΑΤΙΑ

Χιλιάδες βλήματα εκτοξεύτηκαν εναντίον του ιπτάμενου αντικειμένου, αλλά κανένα δεν το πλησίασε.
Για πολλή ώρα ήταν ακίνητο και δεχόταν τα πυρά, χωρίς να χτυπηθεί.
Όταν μετακινήθηκε, η ταχύτητα και οι ελιγμοί του ξεπερνούσαν τις δυνατότητες των πιο εξελιγμένων αεροσκαφών της εποχής.
Μέχρι σήμερα, το μυστήριο της ταυτότητας του ιπτάμενου αντικειμένου παραμένει ανεξιχνίαστο και πολλοί υποστηρίζουν ακόμη ότι το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου, εξωγήινη αποστολή επισκέφθηκε το Λος Άντζελες.

mixanitouxronou.gr

Σήμερα το διαδίκτυο αποτελεί παγκόσμιο κοινό αγαθό. Ολοι γνωρίζουν πως να το χρησιμοποιήσουν, ενώ ελάχιστοι μπορούν να το αποχωριστούν έστω και για λίγες μέρες.

Οσο περνούν τα χρόνια, τείνουμε να γινόμαστε ολοένα και πιο απαιτητικοί. Πριν από λίγες εβδομάδες, όταν από απροσεξία των τεχνικών της Δ.Ε.Η καταστράφηκαν τα καλώδια του Ο.Τ.Ε στο Παγκράτι, με αποτέλεσμα μια μικρή του περιοχή να μείνει χωρίς τηλέφωνο και Internet, προκλήθηκε ένας μικρός πανικός στα χιλιάδες σπίτια που έμειναν εκτός σύνδεσης.

Οταν οι κάτοικοι ενημερώθηκαν ότι οι γραμμές τους θα αποκατασταθούν μετά από περίπου 10 ημέρες, ήταν σαν να... έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους. Οχι, φυσικά, λόγω του σταθερού τηλεφώνου, αλλά λόγω της προσωρινής αφαίρεσης του... ορού του διαδικτύου. Εν τέλει, σε μια πρωτοφανή εξαίρεση, το πρόβλημα λύθηκε πριν από την ενδεικτική ημερομηνία που είχε δωθεί, πιθανότατα (και) λόγω αυτού του «πανικού».

Οι παροχές που μας προσφέρει το διαδίκτυο φαίνεται πως είναι τόσο βολικές, ώστε μέσα σε λίγα χρόνια, όχι μόνο το κάναμε αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μας, αλλά έχουμε διαγράψει ολοκληρωτικά το παρελθόν μας, στην προ διαδικτύου εποχή. Μια εποχή που πιθανότατα οι επόμενες γενιές θα αναλογίζονται, θαυμάζοντας την ικανότητα των ανθρώπων να επιβιώνουν δίχως τα... βασικά.

Η δεκαετία του '90 (και κυρίως οι αρχές της χιλιετίας) ωστόσο δεν βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά μας. Οι περισσότεροι ζήσαμε σε αυτή την εποχή, είτε ως νέοι είτε ως ενήλικες. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν γίνει γιγαντιαίες βελτιώσεις σε οτιδήποτε αφορά την χρήση του Internet και, για να λέμε και του... στραβού το δίκιο, αυτός είναι ένας καλός λόγος να τσαντιζόμαστε όταν κάτι μας μεταφέρει πίσω την «σκοτεινή» διαδικτυακή εποχή του '90.

Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα;

1. Το σταθερό τηλέφωνο που έκανε... αυτόματο disconnect

Η εποχή του Dial-up κάποτε θα χαρακτηριστεί ως...η παλαιολιθική περίοδος του διαδικτύου. Για να έχει κάποιος ευρυζωνική πρόσβαση θα έπρεπε να χρησιμοποιεί την σύνδεση του σταθερού του τηλεφώνου. Ετσι, αν χτυπούσε το τηλέφωνο του σπιτιού η σύνδεση κοβόταν. Αφού τελείωνε η κλήση, θα έπρεπε να γίνει η επανασύνδεση στο διαδίκτυο, που τότε... δεν γινόταν μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα

2. Ο εκνευριστικός ήχος της Dial-up σύνδεσης

Οπως είπαμε, η σύνδεση δεν γινόταν μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα. Πριν μπούμε στο Internet θα έπρεπε να ακούσουμε το... άσμα του. Τριάντα δευτερόλεπτα γεμάτα περίεργους ηχητικούς θορύβους, που σε αρκετούς προκαλούν νοσταλγικά συναισθήματα.

3. Οταν ο Internet Explorer ήταν το... θαύμα της τεχνολογίας

Πλέον κανένας δεν τον χρησιμοποιεί. Τότε όμως, ο πιο γνωστός και ιστορικός browser, αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού. Πριν ακόμα εμφανιστούν ο Mozilla, ο Chrome και οι υπόλοιποι, ο Internet Explorer ήταν ο βασιλιάς του διαδικτύου. Παραπάνω, η πρώτη έκδοση του, τον Αύγουστο του 1995 , όπου εμφανίζεται να ψάχνει για την Βικιπαίδεια.

4. Η εποχή που το MSN ήταν στις δόξες του

Το 1999 δημιουργείται το Messenger από την Microsoft. Η άμεση επικοινωνία μέσω του διαδικτύου προκαλεί ενθουσιασμό. Μια λίστα επαφών και ελάχιστα «εργαλεία», ήταν όλες κι όλες οι δυνατότητες που παρείχε. Πριν από Facebook, Twitter και λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το MSN χάραξε τον δρόμο για την σημερινή εποχή. Από το 2013, το Messenger αποτελεί παρελθόν.

5. Τα download σε ρυθμούς... χελώνας

Οσοι είχαν την εμπειρία να κατεβάσουν κάποιο αρχείο την... προηγούμενη χιλιετία, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι θα πει υπομονή. Σήμερα μια ταινία σε υψηλή ανάλυση κατεβαίνει σε μισή ώρα. Τότε, μισή ώρα χρειαζόταν για περίπου 10 MB.

6. Η υπομονή για να δούμε μια φωτογραφία

Σήμερα, όταν ένα βίντεο στο YouTube κολλάει, δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε δευτερόλεπτο. Πριν λίγα χρόνια όμως, θα έπρεπε να κάνουμε υπομονή μέχρι να φορτώσει ακόμα και μια μικρή εικόνα, σε κάποια ιστοσελίδα.

7. Οι δισκέτες που δεν χωρούσαν ούτε... PDF

Αν σήμερα εξακολουθούσαμε να αποθηκεύουμε σε δισκέτες, θα έπρεπε να έχουμε έναν αποθηκευτικό χώρο στο σπίτι, αποκλειστικά για αυτές. Οι τετράγωνοι, μαύροι δίσκοι που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον, πριν τους αντικαταστήσουν τα CD, χωρούσαν μόλις 1,44 MB δεδομένων.

8. Οταν το MAME ήταν η απόλυτη πλατφόρμα για βιντεοπαιχνίδια

Βιντεοπαιχνίδια στις δύο διαστάσεις, χωρίς τα εντυπωσιακά σημερινά γραφικά, αλλά με ένα περιβάλλον που ως και σήμερα μαγεύει αρκετούς gamers. Παιχνίδια όπως το Space Invaders και το Street Fighter ξεχώριζαν ανάμεσα στην τεράστια λίστα του MAME.

Μια νέα υπηρεσία εικονικής πραγματικότητας παρουσίασε πρόσφατα το YouTube, μέσω της οποίας θα είναι διαθέσιμο περιεχόμενο live-streamed βίντεο 360 μοιρών.

Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι αργότερα η υπηρεσία αυτή θα μπορούσε να ενισχυθεί με «τρισδιάστατο» ήχο, ώστε να προσομοιώνεται η επίδραση των ήχων που προέρχονται από διαφορετικές κατευθύνσεις και αποστάσεις.

Η ανακοίνωση της Google, στην οποία ανήκει η πλατφόρμα του YouTube, συνέπεσε με το συνέδριο ραδιοτηλεόρασης National Association Broadcasters που πραγματοποιείται στο Λας Βέγκας και παρουσιάζονται πολλά νέα προϊόντα εικονικής πραγματικότητας.

Το Youtube έχει καταφέρει εδώ και έναν περίπου χρόνο να κάνει δυνατή την προβολή διαδραστικών βίντεο 360 μοιρών.

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο BBC, εάν η προβολή του βίντεο γίνεται μέσω ενός laptop τότε ο χρήστης θα μπορεί με το ποντίκι του να κατευθύνει τη γωνία θέασης. Ωστόσο, εάν προβάλλεται μέσω ενός smartphone ή μιας μάσκας εικονικής πραγματικότητας, τότε η εμπειρία γίνεται πιο συναρπαστική, καθώς οι αλλαγές στην οπτική γωνία αντιστοιχούν στις κινήσεις της συσκευής που χρησιμοποιείται.

«Από μουσικούς μέχρι αθλητές, οι δημιουργοί έχουν κάνει απίστευτα πράγματα με αυτή την τεχνολογία», έγραψε σε ανάρτησή του ο Νιλ Μόχαν, υπεύθυνος προϊόντων του YouTube. «Πλέον θα είναι σε θέση να κάνουν ακόμα περισσότερα ώστε να φέρνουν τους θαυμαστές τους κατευθείαν στον κόσμο τους με live-streaming βίντεο 360 μοιρών».

Ο καθένας που θα έχει στην κατοχή του μια συμβατή κάμερα 360 μοιρών και τη δυνατότητα να ανεβάζει βίντεο με ταχύτητα μεταξύ 10Mbps και 20Mbps θα είναι σε θέση να μεταδώσει το δικού του βίντεο.

Η κίνηση αυτή δίνει στο YouTube ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του κύριου ανταγωνιστή του, του Facebook. Στο Facebook ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να δημοσιεύει είτε βίντεο 360 μοιρών είτε live streams, όχι όμως βίντεο που συνδυάζει και τις δύο λειτουργίες.

«Έχουμε παρατηρήσει ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την εικονική πραγματικότητα που οδηγείται από τη διάθεση στην αγορά οικονομικών συσκευών VR τις οποίες χρησιμοποιούν τα smartphones σαν οθόνη», δήλωσε στο BBC ο Κρις Γκριν, αναλυτής τεχνολογίας της εταιρείας Lewis.

To YouTube σκοπεύει επίσης να αποκτήσει ένα ακόμα πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού προσθέτοντας υποστήριξη για binaural ηχογραφήσεις στις οποίες χρησιμοποιούνται δύο μικρόφωνα ώστε να δίνουν την αίσθηση του τρισδιάστατου ήχου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάτι τέτοιο θα προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία, αφού ο ήχος αποτελεί εξίσου σημαντικό παράγοντα στην εικονική πραγματικότητα με την εικόνα. Η εμπειρία θα αποκτά περισσότερο ρεαλισμό και θα γίνεται πιο αληθοφανής, υποστηρίζουν οι αναλυτές.

Οι επιστήμονες εμφανίσθηκαν καθησυχαστικοί ότι, παρά τη σύμπτωση της εκδήλωσης – με διαφορά λίγων ωρών το Σάββατο- δύο πολύ ισχυρών σεισμών σε δύο απομακρυσμένες μεταξύ τους χώρες, στην Ιαπωνία και στον Ισημερινό, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια παγκόσμια «επιδημία» σεισμών, ούτε το γεγονός αυτό προοιωνίζεται κάτι ακόμη πιο δυσοίωνο για το μέλλον.

Ανάμεσα στις δύο χώρες που επλήγησαν από τους ισχυρούς σεισμούς (7 βαθμών στην Ιαπωνία και 7,8 στον Ισημερινό λίγο μετά) μεσολαβεί ο βόρειος Ειρηνικός Ωκεανός. Η απόσταση, περίπου 14.700 χιλιόμετρα, είναι υπερβολικά μεγάλη για να συσχετισθούν με οποιοδήποτε τρόπο τα δύο γεγονότα, σύμφωνα με αμερικανούς επιστήμονες, όπως αναφέρουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Οι μεγάλοι σεισμοί μπορούν να «πυροδοτήσουν» άλλους σεισμούς, αλλά μόνο στην ίδια περιοχή, κατά μήκος του ίδιου ρήγματος ή σε κάποιο κοντινό. Από την άλλη, οι σεισμοί στην Ιαπωνία και στον Ισημερινό φαίνεται ότι έχουν διαφορετική γενεσιουργό αιτία.

Στην περίπτωση του Ισημερινού ο σεισμός συνέβη επειδή η βαρύτερη τεκτονική πλάκα στον βυθό του Ειρηνικού βυθίζεται αργά κάτω από την ελαφρύτερη τεκτονική πλάκα της Νότιας Αμερικής με ρυθμό περίπου πέντε εκατοστών ετησίως. Στο σύνορο συνάντησης των δύο πλακών συσσωρεύεται ένταση, η οποία κατά καιρούς εκτονώνεται μέσω της σεισμικής δραστηριότητας.

Αντίθετα, ο σεισμός στο νησί Κιούσου στη νοτιοδυτική Ιαπωνία, σύμφωνα με την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία, συνέβη σε πολύ μικρότερο βάθος σε κάποιο ρήγμα οριζόντιας μετατόπισης πάνω στην μεγάλη ευρασιατική πλάκα και όχι σε κάποια ζώνη καταβύθισης, όπως στον Ισημερινό.

Οι Αμερικανοί γεωολόγοι, που παρακολουθούν τους σεισμούς σε όλη τη Γη, καθησυχάζουν ότι ο μέσος αριθμός όλων των σεισμών διεθνώς κάθε χρόνο εμφανίζει αξιοσημείωτη σταθερότητα και δεν έχει αυξητική τάση. Όσον αφορά ειδικότερα τους ισχυρούς σεισμούς 7 έως 7,9 βαθμών, έχουν πράγματι υπάρξει μερικά έτη με πάνω από 20 σεισμούς και άλλα με λιγότερους από δέκα, όμως ο διαχρονικός ετήσιος μέσος όρος παραμένει γύρω στους 15.

Αυτό, κατά τους επιστήμονες, σημαίνει ότι κατά μέσο όρο συμβαίνει τουλάχιστον ένας ισχυρός σεισμός το μήνα κάπου στον πλανήτη και ότι, από σύμπτωση, μπορούν να συμβούν ακόμη και δύο μεγάλοι σεισμοί μέσα στην ίδια μέρα. Μπορεί, όμως, επίσης να περάσει ένας ολόκληρος μήνας ή και περισσότερο χρονικό διάστημα χωρίς να συμβεί πουθενά στον κόσμο ένας σεισμός άνω των επτά βαθμών, όπως συνέβη μεταξύ 27 Ιουλίου και 16 Σεπτεμβρίου 2015.

Από την άλλη, δημιουργείται η παραπλανητική εντύπωση ότι αυξάνονται οι ισχυροί σεισμοί, επειδή σταδιακά βελτιώνονται τα όργανα καταγραφής τους, επειδή ολοένα περισσότερα μέρη της Γης κατοικούνται από ανθρώπους και επειδή ολοένα συχνότερα τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν τους σεισμούς. Αν ένας ισχυρός σεισμός είχε συμβεί στη μέση του ωκεανού χωρίς καθόλου θύματα, είναι αμφίβολο αν θα το είχε προσέξει κανείς.

Μία νέα ψηφιακή αναπαράσταση δείχνει λεπτό προς λεπτό όσα συνέβησαν μέχρι τη βύθιση του Τιτανικού.
Το βίντεο διαρκεί 2 ώρες και 41 λεπτά και δείχνει όλα όσα έγιναν από τη στιγμή της πρόσκρουσης του πλοίου στο παγόβουνο μέχρι και τη βύθιση του.
Ο Τιτανικός βυθίστηκε στα νερά του βορείου Ατλαντικού στις 15 Απριλίου του 1912, παρασύροντας στον θάνατο περισσότερους από 1.000 ανθρώπους.

Δείτε το βίντεο