Στις 18 Ιουλίου ξεσπάει η μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης, το 64 μ.Χ. Αποτελεί την πιο σημαντική και εκτεταμένη φωτιά που έχει ξεσπάσει στην πόλη της Ρώμης. Ο απολογισμός της καταστροφής ήταν τραγικός. Η «Αιώνια Πόλη» βρισκόταν στο έλεος της φωτιάς για έξι ημέρες.

390 π.Χ. – Μάχη του Αλλία – Ο ρωμαϊκός στρατός ηττάται από επιδρομείς Γαλάτες, γεγονός που στη συνέχεια οδηγεί στη λεηλασία της Ρώμης.

64 – Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης: Στην εμπορική περιοχή της Ρώμης ξεσπάει φωτιά, η οποία γρήγορα επεκτείνεται και γίνεται ανεξέλεγκτη.

362 – Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός φτάνει στην Αντιόχεια με μία ρωμαϊκή εκστρατευτική δύναμη 60.000 ανδρών και παραμένει εκεί για εννέα μήνες πριν ξεκινήσει εκστρατεία εναντίον της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών.

1290 – Ο βασιλιάς Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας εκδίδει διάταγμα απέλασης όλων των Εβραίων από την Αγγλία.

1334 – Ο επίσκοπος της Φλωρεντίας ευλογεί το θεμέλιο λίθο για το νέο καμπαναριό του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας, σχεδιασμένο από τον Τζιότο.

1389 – Η Γαλλία και η Αγγλία συμφωνούν σε ανακωχή, εγκαινιάζοντας μία 13χρονη περίοδο ειρήνης, η πιο παρατεταμένη κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου.

1656 - Οι πολωνο-λιθουανικές δυνάμεις συγκρούονται με τη Σουηδία και τους συμμάχους της (Βραδεμβούργο) στη μάχη της Βαρσοβίας, η οποία θα καταλήξει σε μία αποφασιστική νίκη της Σουηδίας.

1826 – Ελληνική Επανάσταση του 1821: Στο χωριό Μεχμέταγα της Αρκαδίας 400 Αιγύπτιοι συγκρούονται με ελληνική δύναμη υπό τους Χατζημιχαλή Νταλιάνη, Νικηταρά, Γιατράκο και Πορτογάλο Φιλέλληνα Αλμέιδα. Μετά από σκληρό αγώνα οι Αιγύπτιοι τρέπονται σε φυγή, εγκαταλείποντας 200 νεκρούς.

1870 – Το Συμβούλιο του Βατικανού κηρύσσει το Δόγμα περί του Αλάθητου του Πάπα σε θέματα πίστης και αρχών.

1875 – Ελλάδα: Η κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη διεξάγει εκλογές που θα διαρκέσουν μέχρι τις 21 Ιουλίου όπου και πλειοψηφεί η αντιπολίτευση υπό τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο.

1918 – Παρουσιάζεται στην Αθήνα με σημαντική επιτυχία η οπερέτα Βαφτιστικός του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.

1943 – Εθνική Αντίσταση: Έλληνες αγωνιστές επιβαίνοντας σε καΐκια απελευθερώνουν 60 εξόριστους κομουνιστές από τον Άη Στράτη τους οποίους και μεταφέρουν σε ακτή της Μακεδονίας. Το μοναδικό νησιώτικο τραγούδι που αναφέρεται στη νήσο, κάνει λόγο στο παραπάνω γεγονός.

1955 – Πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους του δράματος του Νίκου Κούνδουρου "Μαγική Πόλη" με μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.

1996 – Αεροπορική τραγωδία σημειώθηκε στα ανοιχτά του Ατλαντικού Ωκεανού όταν ένα αεροπλάνο τύπου 747-200 της TWA εξερράγη 15 λεπτά μετά την απογείωση του με προορισμό το Παρίσι. Νεκροί και οι 228 επιβαίνοντες.

enikos.gr

Το Google είναι πραγματικά ανεξερεύνητο. Αν οι μόνες υπηρεσίες που γνωρίζετε ότι προσφέρει είναι το mail και η εφαρμογή μετάφρασης τότε... χάνεται. Το Google μπορεί σας βοηθήσει να σχεδιάσετε ακόμη και το... γάμο σας. Παρακάτω παρουσιάζονται οκτώ άκρως διασκεδαστικές εφαρμογές του Google:

atari breakout

Πληκτρολογώντα στο Google atari breakout ολόκληρη η οθόνη του υπολογιστή σας μετατρέπεται σε ένα μεγάλο Ατάρι... Για όποιον θέλει να κάνει ένα μικρό διάλειμμα.

Χρονόμετρο

Πατώντας στο Google το χρόνο που θέλετε να σας... κρατήσει και timer (π.χ. four minutes timer) ένα μεγάλο ρολόι πο αρχίζει να μετρά αντίστροφα εμφανίζεται στην οθόνη. Μόλις μηδενίσει αρχίζει να χτυπάει.

Εξερεύνηση του διαστήματος

Μέσω του δορυφόρου της ΝΑSA η Google δίνει τη δυνατότητα σε όλους να... εξερευνήσουν το διάστημα. Αρκεί μόνο να πληκτρολογήσετε Google.com/sky 
 

Google nGrams

Αυτό το εργαλείο δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσετε πόσες φορές και με ποιον τρόπο έχει χρησιμοποιηθεί σε βιβλία η λέξη που επιλέγετε να ψάξετε. Στη βάση υπάρχουν 5,2 εκατ. βιβλία, αλλά δυστυχώς όχι ελληνικά. 
 

Google μετάφραση... αριθμών

Αν δεν γνωρίζετε πως να προφέρετε έναν αριθμό σε ξένη γλώσσα, απλώς πληκτρολογείστε το στο Google με ένα = και ακολούθως τη γλώσσα που επιθυμείτε να γίνει μετάφραση.

BuildWithChrome.com

Eίναι ένα από τα παιχνίδια που μία που τα ξεκινάς και μια που δεν τα αφήνεις με τίποτα. Πρόκειται για ένα διαδικτυακό παιχνίδι με εικονικά τουβλάκια Lego και απίστευτες δυνατότητες.

Smarty pins

Eνα ακόμη πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι γνώσεων. Είναι απλά συναρπαστικό γιατί... ταξιδεύεις και στον κόσμο.

Google σε ρόλο wedding planer

Εάν ετοιμάζεστε να παντρευτείτε μπορείτε να έχετε μια έξτρα βοήθεια από το Google το οποίο μπορεί να φιλτράρει τις σχετικές με γάμος ειδήσεις, τα μαγαζιά όπου μπορείτε να κάνετε τη δεξίωσή σας, ενώ παρέχει τη δυνατότητα να φτιάξετε και το δικό σας ιστότοπο.

Πηγή: iefimerida.gr

Κάπως έτσι βγήκε η φράση..Τα ήθελε ο πισινός της

Γυναίκες σε κλειστές κοινότητες της χώρας περνούν τη ζωή τους σαν άντρες!

«Βurnesha» [«ορκισμένη παρθένα»] αποκαλείται η γυναίκα της Αλβανίας που έχει επιλεχθεί, συνήθως σε μικρή ηλικία, για να πάρει την προνομιακή και ισόβια θέση του άντρα στην κοινωνία.

Σε μια παράδοση που πάει πίσω μερικές εκατονταετίες, η περίεργη αυτή αλλαγή ταυτότητας φύλου κάλυπτε μια πρακτική ανάγκη: σε κλειστές κοινότητες που λειτουργούσαν (και συνεχίζουν να λειτουργούν) ως φυλές και ο ρόλος της γυναίκας ήταν περιορισμένος, το προνόμιο του να είναι κανείς άντρας έπρεπε να περιχαρακωθεί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: σύμφωνα με τον παραδοσιακό νόμο Kanun (του 15ου αιώνα), που ισχύει ακόμα στις ορεινές περιοχές της βόρειας Αλβανίας, η θέση της γυναίκας στην πατριαρχική κοινωνία ήταν απλώς υποστηρικτικός του άντρα. 



Η καταπιεστική αυτή ηγεμονία της γυναίκας, που όριζε μάλιστα ότι ήταν κτήμα και περιουσία του συζύγου της, της απαγόρευε μια σειρά από καθημερινές πρακτικές αλλά και κοινωνικά προνόμια: το δικαίωμα να ψηφίζεις, να οδηγείς, να διαθέτεις επιχείρηση, να κερδίζεις λεφτά, να πίνεις αλκοόλ, να καπνίζεις, να βλασφημάς, να φοράς παντελόνια και να κατέχεις όπλο ήταν αποκλειστικά αντρική υπόθεση.



Τα νεαρά κορίτσια πιέζονταν συνήθως σε προσχεδιασμένους γάμους, και αυτό θα σφράγιζε το υπόλοιπο της ζωής τους.



Όχι ωστόσο για όλες τις γυναίκες του χωριού! Υπήρχε πάντα η επιλογή να γίνει κάποια «burnesha»: το καθεστώς της «ορκισμένης παρθένας» εξύψωνε τη γυναίκα στο κοινωνικό status του άντρα και της παρείχε όλα τα προνόμια και τα δικαιώματα του αντρικού πληθυσμού. 



Δεν ήταν ωστόσο επιλογή χωρίς τίμημα. Για να σηματοδοτήσουν τη μετάβαση από τη γυναίκα στον άντρα, οι «ορκισμένες παρθένες» έκοβαν τα μαλλιά τους, φορούσαν αντρικές φορεσιές και άλλαζαν κάποιες φορές ακόμα και τα ονόματά τους.



Αντρικές χειρονομίες και άλλα χαρακτηριστικά «αντρικά» πρότυπα υιοθετούνταν από την «burnesha», μέχρι να γίνουν δεύτερη φύση της. Και βέβαια έπαιρνε όρκο αγαμίας, να παραμείνει αγνή και αμόλυντη για μια ζωή. 



Κι έτσι προοδευτικά η «burnesha» γινόταν άντρας, θάβοντας το φύλο της βαθιά μες στην κοινωνική ανάγκη για δραστηριότητα και ψήγματα ελευθερίας.



Η πρακτική μάλιστα της «ορκισμένης παρθένας» συνεχίζεται ως τις μέρες μας, αν και η μοντερνικότητα που αγγίζει σιγά-σιγά τα απάτητα αυτά χωριά των Άλπεων αποδυναμώνει την αρχαία παράδοση. 



Παρόλα αυτά ο θεσμός της «burnesha» παραμένει, αν και φθίνει σιγά-σιγά, με τα νέα μέλη της ιδιότυπης αυτής κοινότητας να ανέρχονται σε λίγες δεκάδες πλέον.



Η φωτογράφος Jill Peters ταξίδεψε μέχρι τις απομακρυσμένες αυτές περιοχές για να καταγράψει με την καμέρά της τις γυναίκες που ωθούνται από κοινωνικο-πολιτισμικές πιέσεις να ζήσουν σαν «κουτσουρεμένοι» άντρες...

H πρωτοφανής υπόθεση για τα τότε ελληνικά δεδομένα μιας μάνας που σκότωσε τον γαμπρό της και που πέρασε στην ιστορία όταν έγινε τραγούδι με τίτλο Κακούργα Πεθερά (Καημένε Αθανασόπουλε) το 1931

 

«Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου 'μελλε να πάθεις/από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις».

Ο Θανάσης Αθανασόπουλος (—1931) υπήρξε το θύμα άγριας δολοφονίας από την πεθερά, την σύζυγό του και τον εξάδελφο της συζύγου του. Το γεγονός είχε προκαλέσει τεράστια εντύπωση και αναστάτωση στην εποχή του και χαρακτηρίστηκε «έγκλημα του αιώνα», αφού ήταν το πρώτο -τουλάχιστον επίσημα καταγραμμένο- έγκλημα τέτοιου είδους

Ήταν ανήμερα των Θεοφανείων του 1931 όταν ένα μικρό παιδί είδε στην κοίτη του Κηφισού δυο μεγάλους σάκους. Μέσα τους, υπήρχε ένα τεμαχισμένο πτώμα.

 Το θύμα ήταν ο Δημήτριος Αθανασόπουλος, μεγαλοεργολάβος, ο οποίος έμενε στην Καλλιθέα. Την δολοφονία του είχε διατάξει η πεθερά του και δράστης ήταν ο 18χρονος ανηψιός της, Δημήτρης.

Για το ειδεχθές έγκλημα, συνελήφθησαν η σύζυγος του εργολάβου, Φούλα, η υπηρέτρια, Γιαννούλα Μπέλου και ο εραστής της πεθεράς, Σπύρος Μαγουλόπουλος, ο ανηψιός του, Αντώνης και ο Γιώργος Κορναράκης.

 Οι τρεις τελευταίοι είχαν αναλάβει την μεταφορά του πτώματος.
Λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη του αποτρόπαιου εγκλήματος έγινε ρεμπέτικο το οποίο έμεινε στην ιστορία. Σε 12 τετράστιχα και μουσική του Ιάκωβου Μοντανάρη, το «Κακούργα πεθερά» έγινε μια απο τις μεγαλύτερες επιτυχίες της προπολεμικής Ελλάδας! Το τραγούδι είναι γνωστό και ως: «Καημένε Αθανασόπουλε τι σου μελλε να πάθεις».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εγκλημα στην Χαροκόπου

Ηταν νύχτα της 3ης προς 4η Γενάρη του 1931. Παγωνιά. Το σπίτι στη συμβολή των οδών Θησέως και Αγ. Πάντων, στου Χαροκόπου ήταν σκοτεινό. Πίσω από τους τοίχους του, όμως, διαπράττονταν ένας βιασμός. Ο Δημήτρης Αθανασόπουλος, εργολάβος, βίαζε παρά φύσει τη σύζυγό του Φούλα.
Ο Αθανασόπουλος, αμετανόητος γυναικάς με ελαστικότατη συνείδηση, είχε αγανακτήσει με τη γυναίκα του που του αρνιόταν κάτι, που άλλες του έδιναν πρόθυμα. Μεταξύ αυτών και η μητέρα της συζύγου του και πεθερά του! Ήταν η τελευταία φορά που θα επιδίδονταν σε σεξουαλική πράξη. Την επομένη θα ήταν νεκρός. Οπως σημειώνει το

Η Φούλα Αθανασοπούλου, πανέμορφη και δροσερή στα 25 της, είχε παντρευτεί τον Αθανασόπουλο απογοητεύοντας στρατιές θαυμαστών. Ο Αθανασόπουλος, κατά πάσα πιθανότητα, διατηρούσε σχέση με τη μητέρα της, Αρτεμη Κάστρου, μια ακόλαστη και άνευ φραγμών 45 χρονη γυναίκα, η οποία δεν δίστασε να παντρέψει την κόρη της με τον εραστή της. Και το χειρότερο είναι πως, εξακολούθησε να έχει περιστασιακές ερωτικές σχέσεις με το γαμπρό της.

Εκείνη τη νύχτα ο Αθανασόπουλος ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Κακοποίησε βάναυσα τη Φούλα, η οποία κατόρθωσε να του ξεφύγει και να ζητήσει βοήθεια από τη μητέρα της. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Αθανασόπουλο είχε αρχίσει.

Η Κάστρου αποφάσισε την εκτέλεση του Αθανασόπουλου. Δεν είπε τίποτα στην κόρη της. Συνεννοήθηκε με τον 18χρονο Δημήτρη Μοσκιό, ανηψιό της, ερωτοχτυπημένο με την όμορφη Φούλα, και διανοητικά ασταθή. Ίσως να τον έπεισε λέγοντάς του πως μετά το φονικό, η Φούλα θα ήταν ελεύθερη για εκείνον να τη διεκδικήσει. Σημασία έχει πως ό,τι του είπε, τον έπεισε. Φρόντισε να τον μεθύσει με ούζο και ο Δημήτρης Μοσκιός απείχε ελάχιστα από το να γίνει δολοφόνος.

5 Γενάρη 1931. Στο σπίτι στου Χαροκόπου ο Αθανασόπουλος κοιμάται. Ο Μοσκιός τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Η Φούλα παρακολουθεί, χωρίς να συμμετέχει, αλλά και χωρίς να παρεμποδίζει το έγκλημα. Με παρότρυνση της Κάστρου και με τη βοήθεια της 38χρονης Γιαννούλας Μπέλλου, υπηρέτριας του σπιτιού, βάζουν φωτιά στο πτώμα του Αθανασόπουλου. Ο καπνός και η έντονη μυρωδιά, όμως, τις αναγκάζουν να σταματήσουν. Το πτώμα τεμαχίζεται, γίνεται πακέτα και παραδίδεται στον Σπύρο Μαγουλόπουλο, θαυμαστή επίσης της Φούλας για να το ξεφορτωθεί. Αυτός τα δίνει στον καραγωγέα Γιώργο Κορναράκη, με την εντολή να τα πετάξει στο ρέμα του Ιλισσού. Έτσι και έγινε.

Για κακή τους τύχη, τα μακάβρια δέματα σκαλώνουν στις όχθες του ποταμού, όπου τα ανακαλύπτει διερχόμενος διαβάτης. Ειδοποιείται η αστυνομία. Η αποκάλυψη των ενόχων δεν είναι μακριά.

Το έγκλημα στου Χαροκόπου έπεσε σαν βόμβα στην Αθηναϊκή κοινωνία και συντάραξε ολόκληρη της Ελλάδα, που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της από την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μάλιστα, ξεπέρασε τα όρια της χώρας και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο. Την πολύκροτη δίκη των κατηγορουμένων παρακολούθησαν και πολλοί ξένοι ανταποκριτές.

Η δίκη θα κρατήσει αρκετούς μήνες. Κατηγορούμενοι είναι η Κάστρου, η Φούλα, ο Μοσκιός, η Μπέλλου, ο Μαγουλόπουλος, ένας ανηψιός του και ο Κορναράκης. Οι αστικές εφημερίδες της εποχής (1931-1932) πέτυχαν το «λαβράκι», για να τονίσουν την αναιμική κυκλοφορία τους. Η δίκη πρόσφερε οχτάστηλα και πολλές σελίδες πρακτικά, που κρατούσαν συντάκτες με όλες τις πικάντικες λεπτομέρειες και άφθονο φωτορεποτάζ. Ο φακός «ζούμαρε» πάνω στην πανέμορφη Φούλα, στην «μέγαιρα» Κάστρου και στον αμίλητο ανιψιό, το Μοσκιό, που ήδη είχε καταρρεύσει και χαθεί μέσα στην παράνοιά του.

Οι καταδίκες ήταν βαριές.
1) Άρτεμις Κάστρου, σύζυγος Παναγιώτου, ετών 45, εις θάνατον.
2) Σοφία Αθανασοπούλου, σύζυγος Δημητρίου, ετών 25, εις θάνατον.
3) Γιαννούλα Μπέλλου του Γεωργίου, ετών 38, εις ισόβια δεσμά
4) Δημήτριος Μοσκιός του Περικλέους ετών 18, κάθειρξις 20 ετών
5) Σπύρος Μαγουλόπουλος, κάθειρξις 18 μηνών
6)Αντώνιος Μαγουλόπουλος, ετών 23, αθώος
7) Κορναράκης Γεώργιος , ετών 34, αθώος.

Η Φούλα και η μητέρα της οδηγούνται στις φυλακές. Δεν θα μείνουν εκεί για περισσότερα από δέκα χρόνια. Ο Διευθυντής των φυλακών, ερωτεύεται τη Φούλα , την προστατεύει και κάνει τα πάντα για να περνάει καλά στη φυλακή. Με τον ίδιο τρόπο «βολεύεται» και η Κάστρου.

Η Κατοχή και η πρώτη κυβέρνηση των κουίσλιγκ, με πρωθυπουργό τον Τσολάκογλου, θα βγάλει με διάταγμά της από τις φυλακές τους βαρυποινίτες (υπουργός της Δικαιοσύνης ο Αντ. Λιβιεράτος) και στην περίπτωση αυτή μπήκαν κι η Φούλα μαζί με τη μάνα της, μολονότι είχαν θανατική καταδίκη. Σ’ αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα ο ερωτευμένος Διευθυντής των φυλακών, που ήταν και συγγενής του Τσολάκογλου.

Η αποφυλάκιση, από την κυβέρνηση του Τσολάκογλου, όλων των καταδικασμένων και σε θάνατο ακόμη, κάνει πιο εξοργιστικό, εγκληματικό, αυτό που έγινε, δυο μήνες πρωτύτερα (Απρίλης 1941) με την κυβέρνηση Τσουδερού, που όλα τα της διαφυγής τους προβλήματα τα ρύθμισαν και, πρώτα απ’ όλα, το χρυσάφι και ξέχασαν ένα: τους κομμουνιστές, τους έγκλειστους δεσμώτες της Ακροναυπλίας, της Ανάφης… Κι όχι μόνο τους παράδωσαν με πρωτόκολλα και σφραγίδες, αλλά τους έδωσαν επίσης και όλα τα σχετικά ντοκουμέντα, καταλόγους και άλλα εμπιστευτικά, όπως είχε προστάξει η φασιστική μαφία της κυβέρνησης. Οι κομμουνιστές παραδόθηκαν στους δημίους τους.

Μάνα και κόρη αποφυλακίζονται. Η Φούλα παντρεύεται όχι τον Διευθυντή των φυλακών, αλλά έναν συνταγματάρχη, τον Αγαπητό Κομήτη. Υπήρξε υποδειγματική σύζυγος και πέθανε το 1971από καρδιά. Ένα χρόνο αργότερα πέθανε και ο σύντροφός της Η Κάστρου υπέφερε πολύ στα τελευταία της, που τα πέρασε κατάκοιτη στο κρεβάτι, τρελάθηκε και πέθανε το 1956. Ο Μοσκιός είχε πεθάνει νωρίτερα, αφού είχε εισαχθεί στο Δρομοκαΐτειο. Η πνευματική του υγεία διαταράχθηκε ανεπανόρθωτα από το φόνο. Η Γιαννούλα Λάμπρου, μετά την αποφυλάκισή της, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια.

Το έγκλημα στου Χαροκόπου ήταν τόσο ειδεχθές και απεχθές, που ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Έγινε ακόμη και τραγούδι, σε στίχους και μουσική του Γιακουμή Μοντανάρη  . Ο Κώστας Φέρρης αφηγείται χαρακτηριστικά:

«Το “Τραγούδι του Αθανασόπουλου” του Γιακουμή Μοντανάρη, έχει το μεγαλύτερο ρεκόρ πωλήσεων για πάντα, “κατ’ αναλογίαν”. Πούλησε δηλαδή περισσότερους δίσκους, απ’ όσα γραμμόφωνα υπήρχαν τότε στην Ελλάδα για να το παίξουν. Λέγεται πως όλοι οι γαμπροί που είχαν κακές πεθερές, έστηναν γλέντι, και στο τέλος «σπάγανε το δίσκο» στα πόδια της πεθεράς! Λένε επίσης πως απ’ αυτό προέρχεται και η φράση «θα σπάσω πλάκα». 
Τα γεγονότα αυτά έγιναν από το ρεμπέτη Ιάκωβο Μοντανάρη τραγούδι με τίτλο «Κακούργα Πεθερά», από το οποίο έμεινε ιστορική η περίφημη φράση «Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου 'μελλε να πάθεις/από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις».

Το 2001 κυκλοφόρησε βιβλίο για την υπόθεση γραμμένο από το δημοσιογράφο Τάσο Κοντογιάννη, προκαλώντας δικαστική διαμάχη με τους απογόνους της Φούλας.

Το Τραγούδι του Αθανασόπουλου

Τίτλος: " Κακούργα Πεθερά " Ή ( Στου Χαροκόπου, Τα Στενά ) 
Ή ( Καημένε, Αθανασόπουλε )
Σύνθεση: Μοντανάρης Ιάκωβος Ή Γιακουμής
Στίχοι: Μοντανάρης Ιάκωβος Ή Γιακουμής
Τραγούδι: Διαμαντίδης Αντώνης Ή Νταλγκάς Ή Χατζηδιαμαντίδης
Τόπος / Έτος: Αθήνα / 1931
Δίσκος: His Masters Voice Ελλάδος / AO - 2011 / OW - 267 
Και Δίσκος : Orthophonic Αμερικής / S - 601.
Είδος / Χορός / Ρυθμός: Λαϊκό / Μόρτικο

Στου Χαρ(α)κόπου Τα Στενά, Μια Μικροπαντρεμένη,
(Ε)σκότωσε Τον Άντρα Της, Βρε, Η Δαιμονισμένη,
Στον Ύπνο Που Κοιμό(ν)ταν(ε), Μάνα Και Θυγατέρα,
(Ε)βάλαν(ε), Τον Αν(ε)ψιό Και Του (Έ)'ριξε, Μια Σφαίρα,

Βρε Φούλα, Δεν (Ε)σκέφτηκες, Δεν Πόνεσ'(ε) Η Καρδιά Σου,
Τον Άντρα Σου, Τα Νειάτα Σου, Τα Έμορφα Παιδιά Σου,
Βρε Φούλα, Πως (Ε)βάστηξες Και Πως Βαστάς Ακόμα,
Εσύ Να (Εί)'σαι Στη(ν) Φυλακή Κι Ο Άντρας Σου, Στο Χώμα,

- Αααααχ ! Καημένε Μου !!!
( Φωνή : Διαμαντίδης Αντώνης Ή Νταλγκάς Ή Χατζηδιαμαντίδης )
Κι Εσύ Κακούργα Πεθερά, Τους Πήρες Στο(ν) Λαιμό Σου,
Την Κόρη Σου, Τον Αν(ε)ψιό, Τη(ν) Δούλα, Το(ν) Γαμπρό Σου,
Καημένε Αθανασόπουλε, Τι Σου (Έ)'μελλε Να Πάθεις,
Από Κακούργα Πεθερά, Τα Νειάτα Σου Να Χάσεις._

Όταν η ανθρώπινη σάρκα χρησιμοποιείται για να κοσμεί πνευματικά πονήματα!

Τη λένε ανθρωποδερμική βιβλιοδεσία και δεν είναι πλάσμα που κατοικεί στους σκοτεινούς θρύλους και τη μυθολογία του τρόμου. 

Πρόκειται για πραγματική τεχνική δεσίματος βιβλίων, που παρά το γεγονός ότι με τα σημερινά πρότυπα δεν θα ήταν αποδεκτή, ήταν ωστόσο σε λειτουργία ήδη από τον 17ο αιώνα! 

Και βέβαια, όπως θα περίμενε κανείς, η τεχνική έγινε δημοφιλέστατη τόσο στη Γαλλική Επανάσταση όσο στους κόλπους της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας του 19ου αιώνα. 

Με δέρμα ανθρώπων συνήθιζαν να τυλίγουν ιατρικά εγχειρίδια ανατομίας, διαθήκες, δικαστικά πρακτικά και άλλα νομικά έγγραφα. Παρά το γεγονός ότι θρύλοι περιέβαλαν πάντα την όλη διαδικασία, η ανθρωποδερμική βιβλιοδεσία έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς, ακόμα και σε κοινά κείμενα.

Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από επιβεβαιωμένες περιπτώσεις χρήσης της τεχνικής, εκεί όπου το ανθρωποδερματόδετο του βιβλίου έφερε το μακάβριο στην επικράτεια της γραμματείας…

«A True and Perfect Relation of the Whole Proceedings Against the Late Most Barbarous Traitors, Garnet A Jesuit and His Confederates» (1606)
Δότης δέρματος: Πάστορας Χένρι Γκαρνέτ 



Το βιβλίο αναπαράγει την ιστορία της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας, την απόπειρα δολοφονίας του βρετανού μονάρχη και ανατίναξης του Κοινοβουλίου που έλαβε χώρα το 1605 και έκανε γνωστό το όνομα του Γκάι Φοκς στον πλανήτη. Κι αν ο γνωστότερος καθολικός συνωμότης ήταν ο Φοκς, κι ο αββάς Χένρι Γκαρνέτ δεν πήγαινε πίσω, ο επικεφαλής των Ιησουιτών της Αγγλίας. Όταν λοιπόν τον εκτέλεσαν, χρησιμοποίησαν τμήμα της σάρκας του για να καλύψουν το βιβλίο, σε μια κατάφωρη πράξη εκδίκησης. Στη λατινική επιγραφή μάλιστα του εξωφύλλου, διαβάζουμε: «Σοβαρό παράπτωμα τιμώρησε τη σάρκα»…

«Practicarum Quaestionum Circa Leges Regias Hispaniae» (1632) 
Δότης δέρματος: Jonas Wright



Στη συλλογή σπάνιων βιβλίων της Νομικής Βιβλιοθήκης Langdell του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, υπάρχει ένας τόμος αρκετών αιώνων ζωής που δεν μοιάζει με τους άλλους. Το βιβλίο, μια ανθολογία νόμων του ισπανικού Δικαίου, γράφει στο οπισθόφυλλό του: «Το δέσιμο του βιβλίου είναι ό,τι απέμεινε από τον καρδιακό μου φίλο 
Jonas Wright, ο οποίος γδάρθηκε ζωντανός την 4η Αυγούστου 1632. Ο βασιλιάς μου έδωσε το βιβλίο, ένα από τα λίγα υπάρχοντα του Jonas, μαζί με άφθονη από τη σάρκα του για να το δέσω. Αναπαύσου εν ειρήνη». Άλλο ένα ξακουστό παράδειγμα ανθρωποδερμικής βιβλιοδεσίας, δείχνει ότι η τεχνική χρησιμοποιούταν και για επιμνημόσυνους και συναισθηματικούς λόγους…

«Leeds, England Ledger» (18ος αιώνας)
Δότης δέρματος: Άγνωστος



Ήταν το 2006 όταν ήρθαν στο φως στο Λιντς της Αγγλίας τα κατάστιχα αυτά των 300 ετών, που αρκετά περίεργα είναι γραμμένα στα γαλλικά και χρονολογούνται γύρω στο 1700. Αυτό υποδεικνύει ότι μπορεί να έλκουν την καταγωγή τους από τη Γαλλική Επανάσταση, μια εποχή δηλαδή που η ανθρωποδερμική βιβλιοδεσία είχε την τιμητική της. Η «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» αλλά και το Γαλλικό Σύνταγμα του 1793 έχουν εξάλλου αντίτυπα τυλιγμένα σε δέρμα ανθρώπου…

«Samuel Johnson’s Dictionary» (1818 περίπου)
Δότης δέρματος: James Johnson



Ο Samuel Johnson ήταν ένας από τους πλέον διαπρεπείς λεξικογράφους της αγγλικής γλώσσας, καθώς το λεξικό του θεωρούταν από τα πλέον έγκυρα. Όταν κυκλοφόρησε το 1755, το Λεξικό του Samuel Johnson περιείχε 40.000 λήμματα, όντας το πλέον εκτεταμένο και λεπτομερειακό της αγγλικής γλώσσας στα χρόνια εκείνα. Το 1818 τώρα, ένας εγκληματίας επ ονόματι James Johnson κρεμάστηκε στην Αγγλία και το δέρμα του μετατράπηκε σε δερματόφυλλο εξώφυλλο για το πολυτιμημένο λεξικό. Δεν υπάρχουν στοιχεία για ενδεχόμενη σχέση των δύο αντρών…

«Red Barn Murder Judicial Proceedings» (1828)
Δότης δέρματος: William Corder



Ο Φόνος της Κόκκινης Αποθήκης ήταν μια διαβόητη υπόθεση στα εγκληματικά χρονικά της Αγγλίας που έλαβε χώρα το 1827. Μια νεαρή γυναίκα έφερε στον κόσμο το παιδί του κακοποιού William Corder κι εκείνος, προφασιζόμενος ότι ήθελε να την κλέψει και να φύγουν μαζί, της έδωσε ραντεβού στην Κόκκινη Αποθήκη, όπου τη σκότωσε. Η δίκη και η εκτέλεση του δολοφόνου απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα και η σορόςτου χρησιμοποιήθηκε με πολλούς τρόπους: το σώμα του έγινε αντικείμενο εκτεταμένης ανατομικής μελέτης, ο σκελετός του έγινε εκπαιδευτικό βοήθημα στο Νοσοκομείο του West Suffolk και το δέρμα του, αφού αφαιρέθηκε χειρουργικά από τον διαπρεπή χειρουργό George Creed, χρησιμοποιήθηκε για να δεθούν τα δικαστικά πρακτικά της υπόθεσής του. Στην επιγραφή του Creed πάνω στο βιβλίο διαβάζουμε: «Το δέσιμο του βιβλίου είναι από το δέρμα του δολοφόνου William Corder, το οποίο αφαιρέθηκε από το σώμα του και προετοιμάστηκε από μένα το έτος 1828: George Creed, χειρουργός του Νοσοκομείου Suffolk». Το βιβλίο φυλάσσεται στο Moyse’s Hall Museum.

«Narrative of the Life of James Allen, alias Jonas Pierce, alias James H. York, alias Burley Grove, the Highwayman, Being His Death-bed Confession to the Warden of the Massachusetts State Prison» (1837)
Δότης δέρματος: James Allen



Ο James Allen ήταν ένας διαβόητος ληστής που έδρασε στις αρχές του 19ου αιώνα στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ και είχε μια περίεργη τελευταία επιθυμία. Ο κλέφτης είχε παραδοθεί δεμένος χειροπόδαρα στην αστυνομία από τον John Fenno, ο οποίος από θύμα ληστείας του Allen μετατράπηκε σε τιμωρό. Πριν λοιπόν εκτελεστεί, ο εγκληματίας ζήτησε από τον διευθυντή της φυλακής να καθαρογράψει τα απομνημονεύματά του και να τα τυλίξει με τμήμα της σάρκας του, παραδίδοντας το βιβλίο στον Fenno! Πράγμα που έγινε δηλαδή, αν και χρόνια αργότερα οι απόγονοί του θα δώριζαν το μακάβριο πόνημα στο Anthenaeum της Βοστόνης…

«The Poetical Works of John Milton» (1852)
Δότης δέρματος: George Cudmore



Ήταν το 1830 όταν ο μπόγιας αρουραίων George Cudmore δηλητηρίασε τη γυναίκα του και εκτελέστηκε λίγο αργότερα. Μετά την εκτέλεση, η σορός του μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Έξετερ για νεκροψία και τμήμα της σάρκας του βρέθηκε κατόπιν στην κατοχή του βιβλιοδέτη W. Clifford. Το δέρμα του δολοφόνου χρησιμοποιήθηκε για να δεθεί ο τόμος των απάντων του ποιητή John Milton, όπου στο εξώφυλλο μνημονεύεται ο Cudmore και το κακούργημα που τον οδήγησε στην αγχόνη. Το βιβλίο φυλάσσεται σήμερα στη βιβλιοθήκη Westcountry Studies Library του Έξετερ.

«Terres du Ciel» (1882)
Δότης δέρματος: Άγνωστη γαλλίδα κόμισσα



Ο Camille Flammarion ήταν ένας γάλλος αστρονόμος και συγγραφέας που είχε μεγάλο κοινό στα χρόνια του. Μια από τις πλέον πιστές θαυμάστριές του ήταν μια νεαρή αριστοκράτισσα που πέθανε από φυματίωση. Εκπληρώνοντας την τελευταία της επιθυμία, οι γονείς της έκοψαν ένα μεγάλο τμήμα του δέρματός της και το έστειλαν στον αστρονόμο για να δέσει λέει το επόμενο σύγγραμμά του, τέτοια ήταν η εκτίμηση που του έτρεφε η νεαρή κόμισσα. Κι αυτός δέχτηκε! Ως αποτέλεσμα, το πρώτο αντίτυπο του επόμενου βιβλίου του τυλίχθηκε με τη σάρκα της αριστοκράτισσας, στο εξώφυλλο του οποίου διαβάζουμε με χρυσά γράμματα: «Ευσεβής ικανοποίηση ευχής ανώνυμης / Δεμένο με ανθρώπινο δέρμα, 1882». Το βιβλίο φιλοξενείται στη βιβλιοθήκη του αστεροσκοπείου του Juvisy…

«El Viaje Largo» (1972)
Δότης δέρματος: Άγνωστος



Στη βιβλιοθήκη Bailey Library του Πανεπιστημίου του Slippery Rock υπάρχει ένα μικρό βιβλιαράκι με ισπανική ερωτική ποίηση (όνομα συγγραφέα: Tere Medina), το οποίο είναι δεμένο με ανθρώπινο δέρμα. Το σοκαριστικό εδώ είναι η χρονολογία, καθώς δεν μιλάμε για παλιά ιστορία αλλά για ένα ποιητικό έργο που κυκλοφόρησε το 1972! Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, διαβάζουμε: «Το αντίτυπο αυτού του βιβλίου έχει γίνει από ανθρώπινο δέρμα. Η φυλή Aguadilla διατηρεί την επιδερμίδα του σώματος των νεκρών μελών της. Την ώρα που το μεγαλύτερο μέρος του δέρματος χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους ιθαγενείς, ένα τμήμα βρίσκει τον δρόμο του προς το εμπόριο, όπου υπάρχει μια μικρή αλλά σταθερή ζήτηση. Αυτό το εξώφυλλο είναι αντιπροσωπευτικό αυτής της ζήτησης»…

 

 

newsbeast.gr

Θα μπορούσε να είναι και το ακριβότερο ενοίκιο για σπίτι στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα αρχοντικό του 1901 στην περιοχή του Μονοδενδρίου στην Πάτρα.

Η αγγελία για τη μίσθωσή του δημοσιεύεται στο spitogatos.gr και αφορά, σύμφωνα με την περιγραφή του site, «διατηρητέο ακίνητο μοναδικής αρχιτεκτονικής και κατασκευής, από τα λίγα εναπομείναντα, με ιστορία». Στα χαρακτηριστικά του σπιτιού προστιθενται οι «μεγάλοι χώροι υποδοχής, μεγάλες βεράντες, ιδανικό για λάτρεις παλαιών αρχιτεκτονικών κατασκευών, πωλείται ή ενοικιάζεται με την ημέρα από 900 ευρώ ημερησίως, για συνέδρια - ομιλίες - σε συλλόγους - εταιρείες για γάμους - δεξιώσεις, η τιμή κράτησης με τον μήνα είναι χαμηλότερη».

Συγκεκριμένα ως τιμή ενοικίασης τον μήνα αναφέρεται το ποσό των 20.000 ευρώ.

Έτος κατασκευής του αρχοντικού είναι το 1901, βρίσκεται σε κτήμα 7.700 τ.μ. και είναι εμβαδού 890 τμ.

Ωστόσο, οι ντόπιοι για πολλά χρόνια το είχαν συνδυάσει με την αυτοκτονία του ιδιοκτήτη του μέσα σε αυτό.

Η ιστορία του σπιτιού

Το «κτήμα Σωτηριάδη», όπως το αναφέρουν οι ντόπιοι, βρίσκεται στο Μονοδένδρι, λίγο έξω από την Πάτρα. Το τοπωνύμιο διατηρείται ακόμα και σήμερα. Ο Γεώργιος Σωτηριάδης ήταν δικηγόρος από το Αίγιο (ή την Κερπινή Καλαβρύτων), ο οποίος μετά την επανάσταση αγόρασε μεγάλες εκτάσεις (δύο διαφορετικά κτήματα των 25 και 26 στρεμμάτων) στην περιφέρεια των Δρεσθένων εκμεταλλευόμενος τον νόμο«περί προικοδότησης των ελληνικών οικογενειών του 1835», έναν νόμο που ευνοούσε μόνο όσους είχαν αποκτήσει σεβαστά χρηματικά κεφάλαια. Οι εκτάσεις αυτές ανήκαν προεπαναστατικά στον Σεκήρ Αχμέτ Αγά.

Για την καλλιέργεια των εκτάσεών του προσκάλεσε μετακινούμενους πληθυσμούς με σκοπό την μόνιμη εγκατάστασή των στην περιοχή. Ο Σωτηριάδης εκτιμώντας την εργατικότητα των Βραχνιτών τους οδήγησε το 1837 στα σημερινά Βραχναίικα, όπου και τους ανέθεσε την καλλιέργεια των κτημάτων του. Οι Βραχνίτες συνήθιζαν να κατεβαίνουν με συγγενείς ή φίλους ανά εποχές και να συμμετέχουν ως εμφυτευτές σταφίδας σε κτήματα ευκατάστατων οικογενειών. Ο Σωτηριάδης από την καλλιέργεια και το εμπόριο της σταφίδας απέκτησε τεράστια περιουσία, την οποία διέθεσε σε δωρεές ή επένδυσε για δικούς του σκοπούς. Παράλληλα βέβαια, καταπιάστηκε και με τραπεζικές ασχολίες, όπως τη δανειοδότηση, αυξάνοντας έτσι τις εκτάσεις του, καθώς αρκετοί κάτοικοι της περιοχής δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των δανείων τους, με αποτέλεσμα να του τις παραχωρούν.

Στο κτήμα αυτό λοιπόν ο πρωτότοκος γιος του, Κωνσταντίνος Σωτηριάδης, κατασκεύασε πολυτελή εξοχική κατοικία, η οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα. Η αρχική συνολική έκταση του εν λόγω κτήματος ήταν 56 στρέμματα, και μέσα σε αυτό συμπεριελάμβανε τα εξής: «Εκ στρεμμάτων 46 σταφιδαμπέλου, εκ στρεμμάτων 10 περιβολίου και αλωνίων εκτάσεως του όλους κτήματος 56 μετά των εν αυτώ 3 οικιών της μεν διωρόφου των δε μονορόφων». Η (προ)αναφερθείσα περιγραφή περιέχεται σε έγγραφο που απόκειται στο Ιστορικό Αρχείο της ΕΤΕ στις 12 Μαΐου 1909. Η έπαυλη αυτή, που δεν αποτέλεσε την μόνιμη κατοικία της οικογένειας, συνδυάζει στοιχεία γοτθικού ρυθμού με στοιχεία νεοκλασικισμού.

H αυτοκτονία

Ο Κωνσταντίνος Σωτηριάδης αυτοκτόνησε στην έπαυλη τον Ιούλιο του 1895. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε κατηγορηθεί για αρχαιοκαπηλία. Τέλος, σημειώνεται ότι η σύζυγος του Κωνσταντίνου ήταν η Μαρία Μεσσηνέζη, κόρη του πολιτικού Ιωάννη Μεσσηνέζη.

Δεν είναι γνωστό ποιος κληρονόμησε την έπαυλη αυτή, ο Κωνσταντίνος πάντως είχε μια κόρη, την Τέτη, η οποία παντρεύτηκε τον τραπεζίτη Κωνσταντίνο (Κωστή) Ηλιάσκο, διευθυντή τότε του υποκαταστήματος της τράπεζας Αθηνών στη Νέα Υόρκη. Στο μνήμα της οικογένειας Σωτηριάδη του Α΄ Νεκροταφείου Πατρών εντοπίζεται η Αγγελική Σωτηριάδη - Ηλιάσκου.

Tη δεκαετία του 1980 η έπαυλη ανήκε πλέον στον Γιάννη Καπετσώνη (απεβίωσε το 2013), γνωστό και με το προσωνύμιο «Γάλλος», λόγω της παραμονής του για πολλά χρόνια στο Παρίσι.

Πριν από μερικά χρόνια μεσιτικό γραφείο του εξωτερικού ανάρτησε αγγελία πώλησης στο διαδίκτυο, όπου περιέχονταν φωτογραφίες από το εσωτερικό και εξωτερικό της οικίας.

Πηγή: dete.gr/ blog istorika-8emata.blogspot.gr

Πηγή: iefimerida.gr

Πηγή: iefimerida.gr/