Η Chloe Sims δεν χάνει ευκαιρία να γυμναστεί

Γιόγκα στη πισίνα κάνει η Chloe Sims. Η reality star, μοντέλο και μητέρα φόρεσε το μαύρο μπικίνι της και χάρισε εντυπωσιακές πόζες στο φακό. 

Η πρωταγωνίστρια του reality show «The Only Way is Essex» σε παλαιότερη συνέντευξή της στο Hello, είχε πει: 

«Προσέχω τι τρώω αλλά χωρίς υπερβολές. Θα φάω και τη σοκολάτα μου αλλά μου αρέσει να τρώω και ψάρι, σαλάτες, λαχανικά».

Μετά τις ασκήσεις γιόγκα, η Chloe Sims χαλάρωσε στη πισίνα και στην ξαπλώστρα.

newsbeast.gr

 

Πηγή: iefimerida.gr

Οι γιατροί στην Ινδία έβγαλαν 232 δόντια από το στόμα ενός 17χρονου αγοριού στην Ινδία μετά από εγχείρηση που κράτησε επτά ώρες.

Ο Ασίκ Γκαβάι, υπέφερε τους τελευταίους 18 μήνες και ταξίδεψε από το χωριό του στο νοσοκομείο της Μουμπάι, αφού οι τοπικοί γιατροί απέτυχαν να εντοπίσουν την αιτία του προβλήματος.

Οι γιατροί περιέγραψαν την κατάσταση του ως «πολύ σπάνια» και «παγκόσμιο ρεκόρ».

«Η ασθένεια του Ασίκ διαγνώστηκε ως ένα πολύπλοκο οδόντομα όπου ένα μόνο ούλο δημιουργεί πολλά δόντια. Είναι ένα είδος καλοήθους όγκου» δήλωσε η Δρ. Ντιβάρε.

«Αρχικά, δεν μπορούσαμε να τα αφαιρέσουμε και αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε καλέμι και σφυρί. Μόλις το ανοίξαμε, μικρά μαργαριταρένια δόντια άρχισαν να βγαίνουν έξω, ένα-ένα. Στην αρχή τα μαζεύαμε, ήταν σαν μικρά λευκά διαμάντια. Αλλά μετά κουραστήκαμε. Μετρήσαμε 232 δόντια» πρόσθεσε.

Στη χειρουργική επέμβαση την οποία υποβλήθηκε τη Δευτέρα, συμμετείχαν δύο γιατροί και δύο βοηθοί. Τώρα πλέον ο Ασίκ έχει 28 δόντια.

Περιγράφοντας την περίπτωση του 17χρονου, η Δρ. Ντιβάρε δήλωσε πως «δεν έχει δει ξανά κάτι τέτοιο στην 30ετή καριέρα της» αλλά πρόσθεσε πως «ήταν ενθουσιασμένη που ανέλαβε μια τόσο συναρπαστική περίπτωση».

Ο πατέρας του Ασίκ, Σουρές Γκαβάι μίλησε στην Mumbai Mirror λέγοντας πως ο γιος του είχε διαμαρτυρηθεί για έντονο πόνο πριν από ένα μήνα. «Ανησύχησα μήπως προέκυπτε τελικά πως ήταν όγκος, γι’ αυτό και τον έφερα στη Μουμπάι» δήλωσε.

Ποιες ήταν οι λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι κουτσαβάκηδες στις αρχές του 20ου αιώνα

Έγινε το μάλε-βράσε… ο Ασίκης έκανε τσαμπουκά στο βλάμη της γιαβουκλούς του... αφού το γιαγκίνι δεν μπορείς εύκολα να το κάνεις ζάφτι. Πάτησε το ζωνάρι του και πήρε τη δίκοπη να ξεπλύνει την ντροπή, να μην τον κογιονάρουν οι κουσελιάρηδες στην πιάτσα…

«- Τι γλώσσα είναι αυτή;

- Αυτή αδερφέ μου είναι το ησπεράλντο, το λεξικό του μάγκα! Κι από ενθάδε κι εμπρός όλη η Ελλάδα θα ξηγιέται μ’ αυτό το βιολί», διευκρινίζει στο ρεμπέτικο τραγούδι «Το Λεξικό του Μάγκα» ο Πέτρος Κυριακού.

Γράφει η Νίκη Παπάζογλου

Κι αν σήμερα τα παραπάνω λόγια φαντάζουν δυσνόητα, στις αρχές της δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, εκφέροντας τα, θα μπορούσες σίγουρα να συνεννοηθείς, τουλάχιστον με τους μάγκες… Η αργκό άλλωστε μαζί με το τραγούδι, το χορό και το θέατρο σκιών, που αποτελούν τρόπους έκφρασης των περιθωριακών ομάδων της εποχής, είναι ενδεικτικά στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας των αρχών του 20ου αιώνα.

Πριν ονομαστούν μάγκες, τους έλεγαν κουτσαβάκηδες. Ποιος ήταν όμως ο μάγκας ή ο κουτσαβάκης; Στα σημερινά λεξικά ανάμεσα σε άλλους ορισμούς που αποδίδονται στη λέξη συνυπάρχει και ο παλαιότερος, που προσδιορίζει τον τύπο των λαϊκών αστικών στρωμάτων των αρχών του 20ου αιώνα με χαρακτηριστικό ντύσιμο και συμπεριφορά.

Πράγματι η ενδυμασία τους ήταν καθορισμένη ειδικά τα πρώτα χρόνια. Το σακάκι ήταν μαύρο, κοντό με αρκετά κουμπιά στα μανίκια. Το παντελόνι , «τρόμπα» ήταν φαρδύ επάνω και στενό στους αστραγάλους, συνήθως τζογέ, σε σχέδιο ριγέ ή καρώ. Τα υποδήματα ήταν πάντα ψιλοτάκουνα, «τριζάτα στιβάλια», - χωρίς κορδόνια, όπου συνήθως είχαν δυο φέτες πετσί βουτηγμένο σε πετρέλαιο ανάμεσα στον πάτο και τη σόλα για να προκαλείται ο απαραίτητος θόρυβος. Την αμφίεση συμπλήρωνε η ρεπούμπλικα, με 2-3 βουλιάγματα, ή το «καβουράκι» με δυο δάχτυλα «χλίψη» ή «θλίψη», όπως ονόμαζαν τη μαύρη περιμετρική ταινία πένθους. Οι δευτεράντζες φορούσαν τραγιάσκα. Απαραίτητο ήταν και το γιλέκο «μεϊντανογέλεκο», με κρυφή τσέπη «γκαρδιακιά» για τη «δίκοπη», το μαχαίρι. Άλλες φορές είχαν και «σίδερο» ή «κούφιο» ή «κουμπούρι».



Στην κωλότσεπη υπήρχε χτένα ή μαντήλι για το στιγμιαίο σουλούπωμα αφού οι δρόμοι δεν είχαν ασφαλτοστρωθεί τότε και σηκώνονταν κουρνιαχτός με το παραμικρό. Ποτέ δεν έλειπε βέβαια το ζωνάρι ή «ζινάρι», το πάτημα του οποίου σήμαινε πρόκληση σε καβγά. Πολλοί είχαν και «τσαμπουκάδες», ανορθόγραφα τατουάζ ή χαρακιές στα χέρια και στο στήθος. Όλα ταίριαζαν με το βλοσυρό τους ύφος, ακόμα και οι σχετικοί ακκισμοί τους – πάτημα τακουνιών, τίναγμα κεφαλιού, στρίψιμο μουστακιού, μονόπατο βάδισμα…

Οι κουτσαβάκηδες κι αργότερα οι μάγκες, κρατούσαν κομπολόι στο αριστερό χέρι. Φορούσαν μόνο το αριστερό μανίκι του σακακιού, αφήνοντας ελεύθερο το δεξί χέρι. Η άκρη του ζωναριού έπρεπε να σέρνεται κάτω. Όποιος επιθυμούσε καυγά δεν είχε παρά να πατήσει το ζωνάρι κι αν κάποιος τραβούσε το μαχαίρι κάποιος άλλος έπρεπε να ματώσει.



Σύχναζαν στον Πειραιά, στου Ψυρρή, στο βατραχονήσι (Παναθηναϊκό Στάδιο), στην Κουμουνδούρου, στο Μεταξουργείο. Και φυσικά είχαν και τη δική τους ιδιόλεκτο. Πολλές από τις εκφράσεις τους χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα ενώ άλλες είναι καταγεγραμμένες σε ρεμπέτικα τραγούδια όπως «Το λεξιλόγιο Μάγκα» του Πέτρου Κυριακού.

Ποιες ήταν μερικές από τις βασικές λέξεις που συναντώνται ακόμα και σε τίτλους ή στίχους ρεμπέτικων τραγουδιών, και ποια η σημασία τους;

Α
Αγκαζέ: αποκλειστικά
Αλάνης: το αλητόπαιδο, το παιδί του δρόμου.
Αλμπάνης: γιατρός
Αμολάω μελάνι: αποχωρώ, φεύγω κρυφά αθέατος
Αντάμης: φίλος, λεβέντης, παλικαράς (από την τουρκική λέξη adam, που σημαίνει άνδρας)
Αντάμικα: αντρίκια, θαρραλέα
Απάχης: κακοποιός, μόρτης. Υπήρξε και οπερέτα του 1921 «Οι Απάχηδες των Αθηνών»
Ασίκης: αγαπητικός, λεβέντης, γενναίος (από την τουρκική λέξη asik και σημαίνει τον εραστή)

Β
Βλάμης: σταυραδερφός, σύντροφος, παράνυμφος, εραστής, γενναίος
Βαρσί: καλλυντικό, κοκκινάδι
Βιόλα: τακτική, μέθοδος μέσο εξαπάτησης
Βουβή: μαχαίρι δίκοπο

Γ
Γιαβάσης: ήρεμος, ψύχραιμος, νωθρός
Γιαβουκλού: μνηστή, ερωμένη
Γιαγκίνι: σφοδρό ερωτικό πάθος, φωτιά
Γομάρια: γαϊδούρια, σωματοφύλακες, μπράβοι

Δ
Δαχτυλίθρες: παιχνίδι εξαπάτησης, κατά το οποίο ο παίκτης έπρεπε να βρει σε ποια από τις τρεις συνήθως δαχτυλήθρες, που είχε ο θύτης, βρισκόταν το στραγάλι, η φακή ή το ρεβίθι, κάτι σαν τον αντίστοιχο «εδώ παππάς, εκεί παππάς, που είναι ο παππάς»…
Δερβίσης: Σωστός ιδανικός άντρας, μάγκας
Δίκοπη: Το αμφίστομο μαχαίρι

Ε
Εξωφυλαρούχας: ο ατζαμής, παίκτης που δεν ξέρει μπάλα και δεν επιλέγεται κατά το στήσιμο της ομάδας στην αλάνα. Έτσι δεν παίζει αντ’ αυτού φυλάει τα ρούχα των παικτών, παραμένοντας έξω από το γήπεδο. Επίσης είναι αυτός μαζεύει τις μπάλες σκαρφαλώνοντας μάντρες.

Κ
Καλαμπαλίκι: γιορτή
Κασσαδόρος: ο διαρρήκτης
Κογιονάρω: εμπαίζω, ειρωνεύομαι
Κουμπούρι: το πιστόλι, στον πληθυντικό οι μαστοί
Κουσέλι: κακολογία
Κουσελιάρης: ο κουτσομπόλης
Κουτσαβάκης: νταής, παλληκαράς,
Κούφιο: το πιστόλι
Κοψοχρονιά: αυτός που φεύγει άδικα

Λ
Λάζος: είδος μαχαιριού που διπλώνει
Λάχανα: τα πορτοφόλια
Λαχανάδες: οι πορτοφολάδες ( υπάρχει και ομώνυμο τραγούδι του Σπύρου Περιστέρη «Οι λαχανάδες κάτω στα Λεμονάδικα»)
Λιμά: λόγια χωρίς σημασία, φλυαρία. Σύμφωνα με το «Λεξικό της Πιάτσας» του Βρασίδα Καπετανάκη λιμά χαρακτηρίζονται επίσης τα κάτω του 8 χαρτιά της τράπουλας, αλλά και τα ψιλά.

Μ
Μάγκας: χαμίνι
Μαγκιόρος: πολύ ικανός, καπάτσος
Μάλε βράσε: «έγινε το μάλε-βράσε» καβγά, χτυπήματα, μάχη
Μανίκι: αναποδιά
Μανίτα: Μέθοδος εξαπάτησης που χρησιμοποιούσαν οι πορτοφολάδες σε πολυσύχναστα μέρη (έριχναν το πορτοφόλι μπροστά από κάποιον και μόλις το έπαιρνε τον αποκαλούσαν κλέφτη και ζητούσαν τα λεφτά που υποτίθεται πως είχε μέσα)
Μάπας: ο ναργιλές
Μαρ(γ)ιόλος, μαργιόλα: πανούργος κατεργάρης
Ματσαράγκα: η απάτη, η κατεργαριά
Μαύρης: χασίς
Μαχμούρικο: βαρύθυμο, οκνό
Μόρτης: συνώνυμο του Μάγκα
Μόκο: η σιωπή
Μουρμούρης: νταής, καβγατζής
Μπαγιόκο: λεφτά, κομπόδεμα
Μπανιόκα: ψωμί
Μπαλαμούτι: απάτη χαρτοπαικτική
Μπαμπέσης: ύπουλος, δόλιος,
Μπαμπεσιά: η δόλια, η ύπουλη πράξη
Μπαχτσές: ο κήπος
Μπελαλής: ενοχλητικός , δύστροπος, που προκαλεί μπελάδες
Μπεμπέδες: αθλητές
Μπεσαλής: αυτός που κρατάει τον λόγο του, ο συνεπής.
Μπιλαντέρια: τα αδέλφια
Μπιτιρίνι: η οργανωμένη μπαρμπουτιέρα
Μπουλασιλίκη: κόλλημα, επιμονή, πείσμα

Ν
Νταβατζής: μαστροπός
Νταής: παλληκαράς
Νταλκάς: δυνατή επιθυμία, πόθος (από την τουρκική λέξη dalga)
Νταμίρα: φυτό πλούσιο σε αλκαλοειδείς ουσίες που χρησιμοποιούνταν ως υποκατάστατο του χασισιού
Ντερβίσης: άντρας του κόσμου της μαγκιάς αλλά κλειστός τύπος σαν χαρακτήρας όπως ο μουσουλμάνος μοναχός δερβίσης που είναι γεμάτος μυστήριο
Ντερμπεντέρης: ανοιχτόκαρδος, λεβέντης
Ντέρτι: ψυχικός πόνος (από την τουρκική dert)
Ντεριτιλής: αυτός που υφίσταται ταλαιπωρία, λύπη, στενοχώρια, πόνος, καημό κυρίως από αιτία ερωτική.
Ντουζένι: το κέφι
Ντουνιάς: ο κόσμος
Ντράβαλα: μπελάδες

Ξ
Ξεφτέρι: έξυπνος

Π
Παπατζής: αυτός που εξαπατά θύματα παίζοντας με τα χαρτιά το παιχνίδι "παππάς"
Παπαγαλάκι: αυτός που «κελαηδάει» μόλις συλληφθεί
Πεζεβέγκης ή Μπεζεβέγκης: μαστροπός, αχρείος
Πετσί: το πορτοφόλι
Πιάτσα: τόπος συγκέντρωσης
Ποδαράδες: παλιά ονομασία της Νέας Ιωνίας
Πούγκα: το κομπόδεμα

Ρ
Ρεφάρω: ξανακερδίζω όσα έχασα

Σ
Σεβνταλής: ο ερωτευμένος, ο ερωτιάρης
Σεβντάς: ο ερωτικός καημός (από την τουρκική λέξη sevda)
Σεκλέτια: στεναχώρια
Σερέτης: ο δύστροπος, ο σκληρός, ο ευέξαπτος άνδρας
Σερετλίκι: η σκληρότητα
Σκερτσόζος: ο προσποιητά χαριτωμένος και ελκυστικός, περισσότερο για γυναίκες
Σορόκα: η αλλήθωρη
Συνάχης: άνδρας θυμωμένος, τσατισμένος ή υπό την επίδραση ναρκωτικών που λαμβάνονται από την μύτη
Σώτος: ο κερδισμένος

Τ
Τεκές: χασισοποτείο
Τεκετζής: ο ιδιοκτήτης του τεκέ
Τέρτσος: ο χαμένος
Τεφαρίκι: το εκλεκτό πράγμα
Τζιμάνι: άνθρωπος που με ό,τι καταπιάνεται το καταφέρνει, αξιαγάπητος, σεβαστός
Τουμπεκί: ο καπνός
Τουφατζής: αυτός που έχει κάνει φυλακή
Τρυγόνα: κορίτσι
Τσαχπίνης: ο ερωτικά άτακτος, ο γυναικάς
Τσίφτης: ξύπνιος
Τσίμα: κοντά ( επτανησιακή έκφραση)

Φ
Φάσκελο: η μούντζα.
Φελέκι: Λέξη αραβικής προέλευσης που σημαίνει τύχη (γ...ώ το φελέκι μου δηλαδή την τύχη μου)
Φούφουτος: αποκαλούσαν έτσι κάποιον που δεν γνώριζαν

Χ
Χαράμι: μάταια
Χαρμάνης: ο χρήστης χασίς που βρίσκεται σε κατάσταση στέρησης

Ψ
Ψιλά: τα λεφτά

newsbeast.gr

Δείτε το για να μην σας πιάνουν κορόιδα…

makeleio.gr

«Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αποθαρρύνει έναν υποψήφιο επίθεσης αυτοκτονίας θα είναι να γνωρίζει ότι η αδερφή του και η μάνα του θα αιχμαλωτιστούν και θα βιαστούν »
Αυτή ήταν η λύση -σοκ που πρότεινε σε ραδιοφωνικό talk show ο ισραηλίτης πανεπιστημιακός Dr. Mordechai Kedar. Ο Kedar που προβαίνει σε αυτήν την αχαρακτήριστη επίδειξη μισαλλοδοξίας δεν είναι τυχαίος.
Είναι πανεπιστημιακός με ειδίκευση στον παλαιστινιακό πληθυσμό του Ισραήλ. Υπηρέτησε για μια 25ετία στις υπηρεσίες πληροφοριών του ισραηλινού στρατού όπου εξειδικεύθηκε στις ισλαμιστικές οργανώσεις. Η επίμαχη φράση ακούγεται στο 1:35:00 της εκπομπής.

Είναι παράλληλα ερευνητής στο Κέντρο Στρατηγικών μελετών Begin – Sadate του Πανεπιστημίου Bar Ilan, αλλά και θεμελιωτής -διευθυντής της Ισραηλινής Ακαδημίας Monitor, web site που παρακολουθεί «αντιισραηλινές δραστηριότητες των πανεπιστημιακών της χώρας».
Κατά την διάρκεια μιας συνέντευξής του σε καθημερινή εκπομπή της κρατικής ραδιοφωνίας Hakol Diburim στο Israel Radio Bet, ο δημοσιογράφος παρουσιαστής Yossi Hadar αν και έδειξε αρχικά να αιφνιδιάζεται από την πρόταση του Kedar κατόρθωσε ετοιμόλογα ν΄αναταπαντήσει «δεν είναι καλό […] Δεν μπορούμε βέβαια να πάρουμε τέτοια μέτρα. »

Αυτή η παρατήρηση δεν ανέκοψε τον Kedar που συνέχισε « αυτός είναι ο πολιτισμός … » και « αυτή είναι η Μέση Ανατολή» προσθέτοντας ότι « εγώ δεν είπα τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε. Μιλάω για την πραγματικότητα. Το μόνο πράγμα που αποθαρρύνει έναν υποψήφιο καμικάζι είναι να γνωρίζει ότι αν ενεργοποιήσει τον πυροκροτητή η αδερφή του θα βιαστεί.»

Το Πανεπιτήμιο Bar Ilan είναι ένα εβραικό θρησκευτικό πανεπιστήμιο σε προάστιο του Tel Aviv. Το Νοέμβριο του 1985 ο Yigal Amir που σπούδαζε σε αυτό το καθίδρυμα δολοφόνησε τον τότε πρωθυπουργό Yitzhak Rabin. (arretsurinfo.ch 21.07.14, mounadil.) 

dimpenews - Δ Πορφύρης / Π Σταφυλά 
 

"Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..."
Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)

Σφαγή - Αποσιώπηση. Ωχαδερφισμός - Ηθική... κατάπτωση - Πρότυπα για φτύσιμο... ΦΩΤΟ>>


ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ... ΣΦΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!

πηγή hellas-now.com

Η ιστορία πίσω από τη γνωστή φράση που λέμε ακόμα και σήμερα

Σήμερα με αυτή τη φράση εννοούμε τον ριψοκίνδυνο ή τον αμφιβόλου ηθικής άνθρωπο ο οποίος έπεσε θύμα των ίδιων του των ενεργειών. Ποιες είναι όμως οι ρίζες του περίεργου αυτού ρητού; Σύμφωνα με τον έγκριτο συγγραφέα Τάκη Νατσούλη ο αυτοκράτορας Νέρωνας είχε εμπνευστεί, ανάμεσα στα άλλα, ένα απάνθρωπο και επικίνδυνο παιχνίδι για να διασκεδάζει στην αρένα. Το παιχνίδι ονομαζόταν «πήδημα των λογχών». Μια σειρά από λόγχες καρφώνονταν βαθιά στο έδαφος με την αιχμή προς τα πάνω. Οι άτυχοι συμμετέχοντες, οι λεγόμενοι «λογχισταί» ήταν υποχρεωμένοι να τις πηδούν χωρίς να τις αγγίζουν. Όσοι όμως παρέσυραν τις λόγχες, τότε οι παρατηρητές που ήταν κάτι σαν κριτές, τους κάρφωναν με τις λόγχες.

Το περιστατικό συνέβη κατά τη διάρκεια γαμήλιου γλεντιού στη Βαγδάτη του Ιράκ. 

Ένας καλεσμένος έβγαλε το όπλο του και άρχισε τις μπαλοθιές, το μικρό παιδάκι του όμως πήρε το όπλο και τον πυροβόλησε κατά λάθος στην κοιλιά. 

Η τύχη του άντρα, ο οποίος θεώρησε καλή ιδέα να έχει όπλο δίπλα στο μωρό του, παραμένει άγνωστη. 

Δείτε το βίντεο:

"Είμαστε στο κατώφλι μιας παγκόσμιας αλλαγής. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μεγάλη κρίση και τα έθνη θα αποδεχτούν την Νέα Τάξη Πραγμάτων." 
David Rockefeller. UN Business Conference 14-9-1994....

Ακούω τα ίδια είκοσι τραγούδια νύχτα μέρα 
είναι η ίδια λέρα μια ζωή στον αέρα. 
Τον αέρα που κάποιοι τον μολύναν με νέφος 
ρίξαν ένα έθνος, ένα συνεχές...
πένθος.

Γαμώτο, έρχονται κάτι στιγμές που νιώθω παρείσακτος στον ίδιο μου τον τόπο 
νιώθω να γίνομαι εύκολη λεία στα θηρία που μας κλείσαν σ’ αυτή την πόλη για να μας ελέγχουν με ευκολία.
Έρχονται πάλι κάτι στιγμές που με πιάνει ζάλη εξαιτίας του πολιτισμού που μου `χουν επιβάλλει είναι και αυτή η συνιστώσα που με απομακρύνει συστηματικά από την ελληνική μου γλώσσα 
ρίχνοντάς με πιο βαθιά μέσα στην κόλαση. 
Δεν κρύβεται η μόλυνση της νέας τάξης πραγμάτων 
και εγώ συλλογίζομαι πως μάλλον 
τόσα χρόνια ήμουν ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων 

Σ’ έναν ασύμμετρο κόσμο πέφτει πάντα το βλέμμα μου 
μια ασυμμετρία που εγείρεται και μέσα μου.
Απ’ τη γέννα μου, την ψυχή, το σώμα και το πνεύμα μου ποτίζουν ασταμάτητα με δηλητήριο 
και είναι σίγουρο κάποιοι με ωθούν στον κατήφορο 
θέλουν νεκρό κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο.
Με κρατάν σε λήθαργο μέσα από μια στείρα παιδεία 
μου μαθαίνουν ίσα ίσα τ’ αναγκαία ώστε να μπορώ να τους βγάλω την εργασία.
Κάποιος με τραβάει από την ουσία και με ρίχνει στων φθαρτών τη δίνη 
ο οφθαλμός της ψυχής μου λίγο λίγο κλείνει.
Κάποιος δε μ’ αφήνει να ξεφύγω από αυτό το περιβάλλον 
κι έτσι παραμένω ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων 

Τα πάντα γύρω μου γκρεμίζονται. 
Αγωνίζομαι να παραμείνω όρθιος 
ρίχνοντας με τον πυρσό μου φως ελληνικό.
Το φως εκείνο το επικίνδυνο για το σκοτάδι 
θέλω να σβήσω από πάνω μου κάθε σημάδι
από το αγγιγμά τους 
θέλω να αποκοπώ απ’ τα δεσμά τους. 
Δεν κάνω κήρυγμα, αλλά και στο στρεβλό οικοδόμημά τους δε γίνομαι πια στήριγμα.
 
Δεν τραγουδάω τραγουδάκια ενέμελα 
θέλω να το δω να γκρεμίζεται συθέμελα.
Κανένας μας δεν πρέπει να `ναι 
ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων.
Στίχοι: Terror X Crew, TXC 
Μουσική: Ηχοκράτορας & Νικόλαος Κρις & Στάμμης Κρις 
Το βίντεο είναι από το κανάλι του Αncient King