Είναι μια ιστορία που θα μπορούσαν να την διηγούνται οι παππούδες στα εγγόνια τους και να τελειώνει ένα ηθικό δίδαγμα: ποτέ μην πλακώνεσαι με συγγενή σου, θα βγείτε και οι δυο χαμένοι.

Η δημοσιογράφος της Boston Globe, Shirley Leung, γράφει στην εισαγωγή: «Θέλετε να καταλάβουμε γιατί η Ελλάδα ζει αυτή τη στιγμή μια τραγωδία; Ας πάμε πολλά χρόνια πίσω...». Και όντως πηγαίνει και μας διηγείται την ιστορία της οικογένειας Δημουλά.

Ο πατριάρχης της φαμίλιας Άρθουρ Δημουλάς έφτασε στο Λόουελ το 1917 και άνοιξε ένα μικρό μπακάλικο στην Dummer Street, μια περιοχή που έβριθε από Έλληνες και υπήρχαν πολλά αντίστοιχα μαγαζιά συμπατριωτών του. Ο Δημουλάς, όμως, ήταν δαιμόνιος και έξυπνος επιχειρηματίας και κατάφερε να κάνει το μικρό μπακάλικο, μια απίστευτα μεγάλη αυτοκρατορία που έφτασε να έχει αξία 4,6 δισ. δολάρια.

Οι γιοι του Μάικ και Γιώργος δούλεψαν κοντά του σε αγαστή σύμπνοια, σε αντίθεση με τους επιγόνους που τα έκαναν μαντάρα. Κάθε ένα από τα παιδιά του Άρθουρ βάφτισαν τα αγόρια τους με το όνομα του πατέρα τους.

Το πρώτο μπακάλικο του Άρθουρ Δημουλά

Οι νεότεροι σήκωσαν το τσεκούρι του πολέμου και έφτασαν μέχρι τα δικαστήρια διεκδικώντας το μεγαλύτερο μερίδιο της περιουσίας. Στο μεταξύ 25.000 θέσεις εργασίας και 71 καταστήματα κρέμονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Οι παλαιότεροι φίλοι του Άρθουρ Δημουλά λένε πως αν ζούσε τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν. Λένε πως όλα ξεκίνησαν από τον Μάικ, καθώς φέρεται αυτός να ξεκίνησε τη διαμάχη για την περιουσία και αυτή συνεχίστηκε με πιο άγριο τρόπο ανάμεσα στα δύο ξαδέρφια. Τον Άρθουρ Τ. και τον Άρθουρ S.

Ακόμα και σήμερα στο Λόουελ λένε πως δεν υπάρχουν κακοί... Δημουλάδες, παρά μόνοι καλοί και θυμούνται τα μεγαλεία της επιχείρησης.

Τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα ότι ο Άρθουρ S. ανέλαβε την επιχείρηση και έβγαλε εκτός τον ξάδερφό του Άρθουρ Τ. Οι εργαζόμενοι επαναστάτησαν, οι πελάτες έκαναν μποϊκοτάζ στα μαγαζιά για αλληλεγγύη προς τον εκτοπισμένο ξάδερφο και έτσι κατέληξαν στα δικαστήρια.

Ο Γιώργος Δημουλάς (δεξιά) με τον πατριάρχη της οικογένειας Άρθουρ Δημουλά (αριστερά)

Το θέμα, λένε οι κάτοικοι, δεν είναι τα χρήματα. Η οικογένεια Δημουλά είναι από την αρχή τα πάντα. Τα παιδιά έζησαν μέσα στα πλούτη, δεν τους έλειψε τίποτα. Μάλλον η κλασική ελληνική φαγωμάρα και η ζήλια ήταν εκείνη που κινητοποίησε μέσα του τα πιο ταπεινά συναισθήματα και τους οδήγησε σε έναν ατέρμονο δικαστικό αγώνα.

Να σημειωθεί πως η εταιρεία αυγάτισε τα κέρδη της μετά το θάνατο του Γιώργου, οπότε και ο Μάικ ανέλαβε την επιχείρηση. Ήταν εργασιομανής, αδυσώπητος και έβαλε την επιχείρηση σε μια νέα εποχή. Δικαιώς λοιπόν ο γιος του πίστευε πως του ανήκαν περισσότερα από τον ξάδερφό του. Μάλιστα, αποφάσισε να μείνει στο Λόουελ τη στιγμή που ο Άρθρουρ S. μεγαλοπιάστηκε στη Βοστόνη.

Ίσως γι' αυτό οι κάτοικοι στο Λόουελ είναι στο πλευρό του και ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη υπέρ του. Οι Έλληνες άρχισαν να φτάσουν στο Λόουελ από το 1890, έχτισαν εκκλησίες, αγορές και καφενεία, δημιούργησαν μια δική τους κοινότητα, αλλά φαίνεται πως ακόμα και εκεί κουβάλησαν όλα τα πάθη και τα ελαττώματα της φυλής.

Ο Juan Coderch,δημιουργός του "Akropolis World News"

Την αναβίωση της γλώσσας των αρχαίων ελληνικών επιχειρεί ο Ισπανός καθηγητής πανεπιστημίου, Juan Coderch, μέσω του ιστοχώρου με τίτλο «Akropolis World News: Τα νέα ελληνιστί γεγραμμένα». 

Δεν κατάφερε κανείς να τους αποκρυπτογραφήσει

Από αρχαίες γλώσσες μέχρι τις σύγχρονες κρυπτογραφικές προκλήσεις της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας, δείτε παρακάτω μερικούς από τους πιο διάσημους, άλυτους κώδικες όλων των εποχών, όπως παρουσιάστηκαν σε ένα σχετικό αφιέρωμα της ιστοσελίδας list25.com.

1. Beale Ciphers

Το 1885 στη Βιρτζίνια δημοσιεύθηκε ανώνυμα ένα μικρό φυλλάδιο, που περιείχε μια ιστορία και τρία κρυπτογραφημένα μηνύματα.



Σύμφωνα με την ιστορία, τα μηνύματα οδηγούσαν σε ένα θησαυρό, που είχε θάψει κάποιος που τον έλεγαν Beale. Μόνον ένα από τα μηνύματα έχει αποκρυπτογραφηθεί.

2. Το χειρόγραφο Βόινιτς (Voynich Manuscript)



Εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 600 ετών και το περιεχόμενο των 232 σελίδων του παραμένει ακόμη ένα μυστήριο.

3. Zodiac Killer Ciphers



Ανάμεσα στο 1966 και το 1974 ένας κατά συρροήν δολοφόνος έστειλε πάνω από 20 κρυπτογραφημένα μηνύματα στην αμερικανική αστυνομία. Οι Αρχές κατάφεραν να λύσουν τα περισσότερα από αυτά, ωστόσο ορισμένα παραμένουν ακόμη… «μυστήρια». 

4. Kryptos



Το 1990 στα κεντρικά γραφεία της CIA στις ΗΠΑ τοποθετήθηκε ένα γλυπτό με 4 τμήματα με κρυπτογραφημένους χαρακτήρες, ως πρόκληση για τους υπαλλήλους της μυστικής υπηρεσίας. Οι τρεις τομείς αποκρυπτογραφήθηκαν, αλλά ο 4 παραμένει άλυτος. 

5. Dorabella Cipher



Το 1897 ο διάσημος συνθέτης Edward Elgar έστειλε ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα στην 23χρονη φίλη του Dora Penny. Μέχρι σήμερα δεν έχει «διαβαστεί».

6. D'Agapeyeff Cipher



Το 1939 ο Alexander d’Agapeyeff έγραψε ένα βιβλίο για την κρυπτογραφία με τίτλο «Codes and Ciphers». Στην πρώτη έκδοση περιέλαβε και ένα κρυπτογράφημα-πρόκληση. Δεν αποκρυπτογραφήθηκε ποτέ και ακόμη και ο ίδιος ο συγγραφέας παραδέχτηκε αργότερα ότι… δε θυμόταν πώς το είχε κρυπτογραφήσει.

7. Chinese «Gold Bar» ciphers



Επτά ράβδοι χρυσού που περιέχουν εικόνες και αρχαία κινέζικη γραφή συνθέτουν κάποια μορφή σεναρίου και κρυπτογραφημάτων με λατινικά γράμματα.

8. Proto-Elamite



Μια επιγραφή που χρονολογείται από το 2900 π.Χ. στην περιοχή της νοτιοδυτικής Περσίας (σημερινό Ιράν) δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί από τους ειδικούς και η γλώσσα που αναπαριστά παραμένει άγνωστη στους επιστήμονες.

9. Shugborough 



Τα γράμματα που έχουν σκαλιστεί σε ένα πέτρινο μνημείο στην περιοχή Shugborough στο Staffordshire της Αγγλίας -παρά τις θεωρίες συνομωσίας που τα συνοδεύουν- δεν έχει καταφέρει κανείς να τα αποκρυπτογραφήσει.

 

newsbeast.gr

Αμοντάριστα πλάνα με 21 λεπτά πανικού

Στρασβούργο, καλοκαίρι του 1518. Μια γυναίκα, η Frau Toffea, βγαίνει σε ένα στενό δρόμο της πόλης και αρχίζει να χορεύει. Σε μια εβδομάδα, άλλα τριάντα τέσσερα άτομα την ακολουθούν στο χορό της. Ως τα τέλη Αυγούστου πάνω από 400 άτομα ζουν την ίδια τρέλα, χορεύοντας με ανεξέλεγκτο τρόπο γύρω από την πόλη. 

Στα στενά δρομάκια της πόλης και στις πλατείες οι άνθρωποι χορεύουν με φρενίτιδα, υπό τον ρυθμό ταμπουρίνων, βιόλας και γκάιντας, όλη την ημέρα. Ωστόσο η ατμόσφαιρα δεν έχει τίποτα γιορταστικό. Οι σκηνές που διαδραματίζονται είναι σχεδόν «τρομακτικές» γράφει ο ιστορικός ιατρικής  John Waller στο έργο του The Dancing Plague (Η επιδημία χορού) το οποίο δημοσιεύτηκε το 2009.

Οι άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που έχουν προσβληθεί από αυτή την περίεργη «μανία χορού» φωνάζουν, κλαίνε, ζητούν βοήθεια αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν να χορεύουν. Είναι σε έκσταση. Εχουν άδειο βλέμμα και το πρόσωπό τους στραμένο προς τον ουρανό. Χέρια και πόδια κινούνται με σπασμωδικά και κουρασμένα βήματα. Τα πουκάμισά τους, οι φούστες και οι κάλτσες τους είναι κολημένα στα αδύνατα σώματά τους. Ετσι περιγράφει ο  John Waller την επιδημία.

Μέσα σε λίγες ημέρες οι περιπτώσεις πολλαπλασιάζονται όσο εξαπλώνεται ο ιός, σπέρνοντας τον φόβο και τον θάνατο στην αλσατική πόλη. Περίπου 15 «χορευτές» πεθαίνουν καθημερινά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, θύματα αφυδάτωσης και καρδι-αγγειακών προβλημάτων.
Οι σύγχρονοι επιδημιολόγοι αποκαλούν την  Frau Toffea «ασθενή μηδέν» αφού είναι το πρώτο άτομο που χτυπήθηκε από την επιδημία. Η μοίρα αυτής της γυναίκας περιγράφηκε από τον Παρακέλσιο (1493-1541), Ελβετό γιατρό και αλχημιστή, γνωστός ως ο θεμελιωτής της τοξικολογίας. Εκστασιασμένος από αυτόν τον συλλογικό χορό θανάτου ήρθε ο ίδιος να μελετήσει το φαινόμενο στην πόλη, το 1526.

Οι τοπικοί γιατροί της εποχής έτρεξαν να βοηθήσουν. Απέκλεισαν το ενδεχόμενο να πρόκειται για αστρολογικούς ή υπερφυσικούς λόγους και δήλωσαν ότι πρόκειται για μια «φυσική ασθένεια» η οποία προκλήθηκε από το «κακό αίμα» ή από το «ζεστό αίμα». Για θεραπεία πρότειναν στους κατοίκους να χορεύουν ακόμη περισσότερο. Δύο δημόσια κτίρια αποθήκευσης σιτηρών διαλύθηκαν ώστε να μπορούν οι κάτοικοι να χορεύουν ελεύθερα. Ακόμη και μουσικούς προσέλαβαν για το σκοπό αυτό. Αλλά όταν οι χορευτές άρχισαν να πεθαίνουν, τότε οι αρχές επανεξέτασαν τη στρατηγική τους.
Μια νέα διάγνωση έγινε τότε: ο χορός ήταν η κατάρα που έστειλε ένας θυμωμένος άγιος. Για να τον εξευμενίσουν, απαγόρευσαν την χαρτοπαιξία και την πορνεία και καταδίκασαν όσους συλλαμβάνονταν. Αλλά όταν και αυτή η μέθοδος απεδείχθη αναποτελεσματική, οι «χορευτές» εστάλθησαν σε ένα ναό, στην κορυφή ενός βουνού, για να ζητήσουν τη μεσολάβηση μιας θεότητας. Λίγες εβδομάδες αργότερα, η επιδημία εξασθένησε.

Αυτή η επιδημία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Ααχεν της Γερμανίας, στις 24 Ιουνίου 1374 και γρήγορα εξαπλώθηκε στη Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία. Χιλιάδες άτομα χόρεψαν μέχρι θανάτου, ουρλιάζοντας από τρομερές παραισθήσεις και εκλιπαρώντας τους θρησκευτικούς ποιμένες να σώσουν την ψυχή τους.
Σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί επλήγησαν από το μικρόβιο της ερισύβης που υπάρχει στα σιτηρά και υπέστησαν τοξικολογικό σοκ.

Στον Μεσαίωνα δεν ήταν γνωστό ότι το μικρόβιο αυτό ευθύνεται για σοβαρές επιδημείες. Σήμερα ξέρουμε ότι το μικρόβιο αυτό προκαλούσε δύο είδη συμπτωμάτων:
1. Ενα είδος «φωτιάς που καίει τα σωθικά» και προκαλεί ένα είδος γάγγραινας και απώλεια των μελών που προσβάλλονται. Αυτό αναπαριστά η γκραβούρα του διάσημου ζωγράφου Ιερώνυμου Μπος, ολλανδού ζωγράφου του 15ου αιώνα.

2. Προκαλεί παραισθήσεις οι οποίες πιθανότατα οδήγησαν τους πολίτες του Μεσαίωνα σε μαζικό και φονικό χορό. Ως πρόσφατα κάτοικοι της κεντρικής Ευρώπης χόρευαν έναν παρόμοιο χορό με την ονομασία «Ο χορός του Αγίου  Guy» ο οποίος προβλέπει ένα μεγάλο βήμα μπροστά και δυό μικρά βήματα πίσω.

Μόνο τον 20ό αιώνα έγινε γνωστό ότι οι μυκοτοξίνες που βρίσκονται στα σιτηρά μπορούν να προκαλέσουν τόσο σοβαρά προβλήματα.

iefimerida.gr

Ειδικά τώρα το καλοκαίρι οι πιθανότητες να πάθουμε ψύξη από το air condition πολλαπλασιάζονται, στην προσπάθειά μας να κοιμηθούμε άνετα σε ένα δροσερό δωμάτιο.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, από τους κυριότερους λόγους πρόκλησης ψύξης είναι οι απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίας από τη ζέστη του εξωτερικού περιβάλλοντος στη δροσιά των κλιματιζόμενων χώρων. Ψύξη ή επιστημονικά μυϊκός σπασμός μπορεί να προκληθεί στον αυχένα, την πλάτη, αλλά ακόμη και στο μάτι ή το μέτωπο.

Τι πρέπει να κάνετε σύμφωνα με το onmed, σε περίπτωση που πάθετε ψύξη για να την ξεπεράσετε συντομότερα:

- Κάντε επαλείψεις με θερµαντική αλοιφή ή χρησιμοποιείστε πάγο ανάλογα με τη γνωμάτευση
- Συμβουλευτείτε το γιατρό σας για τη λήψη µυοχαλαρωτικών και αναλγητικών χαπιών
- Αν το πρόβλημα εντοπίζεται στον αυχένα χρησιμοποιήστε κολάρο
- Αν η ψύξη είναι στο πρόσωπο χρησιμοποιήστε θερμοφόρες ή ζεστές κομπρέσες
- Κάντε ζεστά μπάνια προκειμένου να χαλαρώσετε τους μύες και να ανακουφίσετε τον πόνο
- Αποφεύγετε τις εντριβές με οινόπνευμα, καθώς η εξάτμισή του οδηγεί σε μείωση της θερμοκρασίας τοπικά στο δέρμα

Το boxfish (Ostracion cubicus) ή αλλιώς ψάρι-κουτί ανήκει στο γένος Ostracion και απαντά σε υφάλους σε όλο τον Ειρηνικό Ωκεανό και στον Ινδικό καθώς και στον νότιο-ανατολικό Ατλαντικό. Φτάνει σε μέγιστο μήκος τα 45 εκατοστά, ενώ όπως δηλώνει και το όνομά του έχει σχήμα κουτιού. Βασικό χαρακτηριστικό του, πέρα από το σχήμα, είναι το φωτεινό κίτρινο χρώμα του και οι μαύρες βούλες που είναι διάσπρτες επάνω στο δέρμα του.

Καθώς γερνά, η φωτεινότητα του χρώματος ξεθωριάζει αποκτώντας μπλε-γκρι χρώμα. Τρέφεται κυρίως με φύκια, με σφουγγάρια, καρκινοειδή και μαλάκια, ενώ αποτελεί ένα από τα αγαπημένα ψάρια των φωτογράφων λόγω… φωτογένειας! Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 2006 η Mercedes-Benz παρουσίασε το Bionic, ένα αυτοκίνητο πόλης με καινοτόμο σχεδιασμό εμπενευσμένο εξ ολοκλήρου από το εξωτικό boxfish!

http://perierga.gr/

Προβληματισμένοι είναι οι επιστήμονες στη Σιβηρία αφού οι δύο νέες τρύπες που ανακάλυψαν με διάμετρο 15 μέτρων.

Η μία είναι στην περιοχή Αντιπαγιούτα και είναι γύρω στα 100 μίλια μακρυά από την πρώτη τρύπα που ανακάλυψαν.

Οι επιστήμονες που έταξαν με ελικόπτερο πάνω από την περιοχή είδαν ότι και αυτή έχει δημιουργηθεί από μέσα πρπς έξω ενισχύοντας το ενδεχόμενο να έγιναν μετά από εσωτερική έκρηξη.

Η τρίτη τρύπα που ανακάλυψαν είναι στο χωριό Νοσόκ επίσης στην Σιβηρία.

Αυτή η τρύπα είναι πολύ μικρότερη με διάμετρο μόλις 4 μέτρων.

.tribune.gr

Φτύστε στον κόρφο σας!