Ενδιαφέροντα από την Ελλάδα καί τον κόσμο
Πώς ο ιός Έμπολα έφτασε κάποτε στην Ευρώπη
2014-08-04 15:18
Όλα ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 1996
«Ο κίνδυνος ο ιός να μεταδοθεί στην Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής δεν είναι μηδενικός, αλλά είναι πολύ μικρός» είπε μιλώντας στο Reuters ο Bruce Hirsch, ειδικός στις λοιμώδεις νόσους από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο North Shore.
Ωστόσο, ο ιός πριν από 20 περίπου χρόνια είχε καταφέρει να «πηδήξει» από την Αφρική στην Ευρώπη, γράφει η Lauren F. Friedman στο Business Insider.
Όλα ξεκίνησαν με ένα νεκρό χιμπατζή
Το 1994 πολλοί χιμπατζήδες είχαν βρεθεί νεκροί και σε κατάσταση αποσύνθεσης στο εθνικό πάρκο Taï της Ακτής Ελεφαντοστού.
Στις 16 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, τρεις ερευνητές οι οποίοι μελετούσαν την κοινότητα των χιμπατζήδων της περιοχής, αποφάσισαν να ανακαλύψουν τι είχε συμβεί. Έτσι, αποφάσισαν να τεμαχίσουν το σώμα ενός ζώου, το οποίο είχε πεθάνει λιγότερο από 12 ώρες πριν.
Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
«Βρήκαν σημάδια αιμορραγίας και μη πήξης του αίματος» ανέφερε μία έκθεση που είχε δημοσιευτεί στο Journal of Infectious Diseases. Οκτώ ημέρες μετά, ένας από τους ερευνητές –μία 34χρονη γυναίκα- αρρώστησε.
Ήταν μια ζωολόγος από την Ελβετία η οποία είχε αρχίσει να τρέμει από τον πυρετό. Πίστευε ότι είχε προσβληθεί από ελονοσία. Όμως τα φάρμακα για την ελονοσία δε τη βοήθησαν και τρεις ημέρες μετά, χωρίς να υπάρχει κανένα σημάδι βελτίωσης, μεταφέρθηκε σε μια κλινική που βρισκόταν σε απόσταση σχεδόν 500 χιλιομέτρων μακριά.
Είχε ακόμη ρίγος, ένιωθε το κεφάλι της να πάλλεται, ένιωθε έντονους πόνους στους μύες της, αλλά οι εξετάσεις στην κοιλιά, την καρδιά, τους πνεύμονες, το λαιμό και τη γλώσσα της ήταν φυσιολογικές, με αποτέλεσμα η κατάσταση της υγείας της να κριθεί «ικανοποιητική».
Ο ιός Έμπολα είχε να εμφανιστεί στην Αφρική 15 χρόνια, ενώ δεν είχε εντοπιστεί στη συγκεκριμένη περιοχή.
Οι γιατροί εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι είχε νοσήσει από ελονοσία.
Δύο ημέρες μετά, πέντε ημέρες αφότου είχε αρχίσει να υποφέρει από πυρετό, ο οργανισμός της άρχισε να καταρρέει. Εμφάνισε διάρροια και άρχισε να κάνει εμετό, σταμάτησε να τρώει και να ουρεί. Εμφανίστηκε ένα εξάνθημα στον ώμο της, το οποίο επεκτάθηκε στην πλάτη της και στη συνέχεια στο υπόλοιπο σώμα της. Άρχισε να ξεχνά, να έχει έντονες ανησυχίες, ευερεθιστότητα και άγχος.
Οι γιατροί την εξέτασαν για παράσιτα και δε βρήκαν τίποτα. Την ενυδάτωσαν και της χορήγησαν αντιβιοτικά.
Όμως η κατάσταση της υγείας της δε βελτιωνόταν.
Και τότε πάρθηκε η απόφαση να μεταφερθεί από την Ακτή Ελεφαντοστού στην Ελβετία.
Ο ιός Έμπολα «ταξιδεύει» στην Ευρώπη
Κανείς δεν ήταν σίγουρος από τι έπασχε, όμως οι ειδικοί άρχισαν να υποψιάζονται ότι ενδεχομένως να είχε προσβληθεί από το πυρετό Λάσα –αιμορραγικός πυρετός παρόμοιος με τον Έμπολα, ωστόσο λιγότερο θανατηφόρος.
Η ασθενής μεταφέρθηκε στη Βασιλεία και την όγδοη ημέρα από τη στιγμή που αρρώστησε εισήχθη στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, όπου οι γιατροί την έβαλαν σε ένα καλά σφραγισμένο δωμάτιο.
Την 9η και 10η ημέρα ο πυρετός υποχώρησε, η διάρροια σταμάτησε και η ασθενής άρχισε να τρέφεται κανονικά, με αποτέλεσμα να χαλαρώσουν οι αυστηροί κανόνες της απομόνωσης.
Τη 15η ημέρα πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο έξι κιλά πιο ελαφριά από την ημέρα που αρρώστησε. Ανάρρωσε πλήρως έξι εβδομάδες μετά.
Παρότι η ασθενής ήταν καλύτερα, οι γιατροί εξακολουθούσαν να μη γνωρίζουν τι είχε πάει στραβά. Έτσι αποφάσισαν να κάνουν μια λίστα με πιθανότητες, ξεκινώντας από εκεί που άρχισαν όλα: το εθνικό πάρκο Taï στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Στα μέσα Δεκεμβρίου το 1994 μετά από εξέταση δειγμάτων που είχαν ληφθεί από τους μολυσμένους χιμπατζήδες οι ειδικοί κατέληξαν σε ένα απρόσμενο εύρημα: επρόκειτο για μια καινούρια μορφή του ιού Έμπολα, που δεν είχε εντοπιστεί ποτέ ξανά.
Ιστορικά γεγονότα που δεν θα ξαναζήσουμε ποτέ
2014-08-03 23:02
Την ώρα που οι ιστορικές πρωτιές μαγνητίζουν συνήθως το συλλογικό
φαντασιακό και γίνονται σύμβολα του κόσμου που καταφθάνει ολοταχώς, η παγκόσμια Ιστορία δεν εξαντλείται φυσικά σε αυτές.
Κι ενώ τα ιστορικά ντεμπούτα παραείναι αναλυμένα και χιλιοκαταγραμμένα, εξίσου σημαντικά -και συμβολικά- είναι και τα τέλη εποχής.
Γιατί την ώρα που οι πρωτιές είναι δεδομένες, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι ένα γεγονός δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας την ενοχλητική τάση της Ιστορίας να επαναλαμβάνει τον εαυτό της.
Ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι
Την ώρα που ο πρώτος είναι γνωστός στα πέρατα της οικουμένης, ποιος ήταν άραγε ο τελευταίος; Ώρα να γνωρίσουμε τον Eugene Cernan, τον πιονέρο της κατάκτησης του Διαστήματος, ο οποίος πετάχτηκε μάλιστα στο Διάστημα με το Apollo 10 στις 22 Μαΐου 1969, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την ιστορική αμερικανική πρωτιά της πρώτης βόλτας στη Σελήνη δύο μήνες αργότερα! Ήταν λοιπόν τον Δεκέμβριο του 1972 όταν ο αστροναύτης, επικεφαλής πια του Apollo 17, επέστρεψε στο Διάστημα για μια στερνή φορά, γινόμενος έτσι ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι. Πριν φύγει μάλιστα, έγραψε το όνομα της κόρης του, Tracy, πάνω στο σεληνιακό έδαφος…
Ο τελευταίος άνθρωπος που πέθανε από ευλογιά
Ένας από τους πλέον θανατηφόρους ιούς που είχε ποτέ την ατυχία να γνωρίσει ο πολύπαθος πλανήτης μας, η ευλογιά εξαφάνισε 300 εκατομμύρια ανθρώπους μόνο στον 20ό αιώνα. Με τις κοπιώδεις προσπάθειες όμως του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, μέχρι τα τέλη του 1970 η ασθένεια εξαφανίστηκε από τα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Δυστυχώς όμως για την Janet Parker, βρετανή φωτογράφο, εκτέθηκε στον ιό έπειτα από εργαστηριακό ατύχημα και πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου 1978, όντας η τελευταία των τελευταίων. Στις 8 Μαΐου 1980, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διακήρυξε ότι ο ιός της ευλογιάς εξαλείφθηκε διά παντός! Όταν μάλιστα καταστραφούν και τα δείγματα που φυλάσσονται σε εργαστήρια της Ατλάντα και της Μόσχας, η ευλογιά θα γίνει η πρώτη μορφή ζωής που αφανίστηκε εκ προθέσεως από προσώπου Γης…
Ο τελευταίος άνθρωπος που εκτελέστηκε δημόσια στις ΗΠΑ
Ήταν στις 14 Αυγούστου 1936 όταν η τελευταία δημόσια εκτέλεση έλαβε χώρα στην Αμερική με τον απαγχονισμό του έγχρωμου Rainey Bethea στο Κεντάκι, καταδικασμένου σε θάνατο για τον φόνο λευκής 70χρονης. Στις 5 η ώρα τα ξημερώματα, κάπου 20.000 άνθρωποι έδωσαν δυναμικά το «παρών» στην εκτέλεση, περιμένοντας καρτερικά να βγει ο ήλιος. Κι όταν ανέτειλε η μέρα, ο Bethea κρεμάστηκε στις 5:45 π.μ., όχι όμως χωρίς παρατράγουδα, κάτι που θα έφερνε την οργή του πλήθους και του Τύπου, αναγκάζοντας τις αρχές να αποτραβήξουν τη θανατική ποινή από τα αδιάκριτα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού…
Ο τελευταίος παντρεμένος πάπας
Ήταν στη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 όταν εκδόθηκε η επίμαχη βούλα που απαγόρευε σε ιερωμένους να παντρεύονται. Παρά ταύτα, ο πάπας Αδριανός Β’, που κάθισε στον θρόνο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από το 867-872, περισσότερα από 500 χρόνια δηλαδή μετά το συνοδικό διάταγμα, είχε γυναίκα και παιδί όταν στέφθηκε ποντίφικας, αρνούμενος όχι μόνο να αποδεχθεί τον όρκο αγαμίας αλλά και να χωρίσει τη σύζυγό του! Η παπική φαμίλια ζούσε στο Παλάτι του Λατερανού, αν και μόλις την επόμενη χρονιά (868) η σύζυγος και η κόρη του προκαθήμενου της Καθολικής Εκκλησίας θα δολοφονούνταν…
Ο τελευταίος έγκλειστος του Αλκατράζ
Οι ομοσπονδιακές φυλακές του Αλκατράζ, γνωστές ως «Βράχος», πρωτοχρησιμοποιήθηκαν ως στρατιωτική φυλακή στον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, πριν μετατραπούν σε πολιτικό σωφρονιστικό κατάστημα το 1933 και κλείσουν τελικά τον Μάρτιο του 1963, εξαιτίας του υψηλού κόστους λειτουργίας τους. Ο τελευταίος άνθρωπος που μεταφέρθηκε από τους χώρους του Αλκατράζ σε άλλη πολιτειακή φυλακή ήταν ο Frank Wathernam, που εγκατέλειψε τη διαβόητη «ψειρού» στις 21 Μαρτίου 1963. Όταν περνούσε την εξωτερική πόρτα του Αλκατράζ, δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό και δήλωσε: «Το Αλκατράζ δεν ήταν ποτέ καλό για κανέναν»…
Η τελευταία μέρα της Σοβιετικής Ένωσης
Ο αλλοτινός δεύτερος πόλος του κόσμου και υπερδύναμη τρομερή έζησε από κοντά όλες τις καταιγιστικές εξελίξεις του πλανήτη και πρωταγωνίστησε φυσικά σε πολλές. Το τέλος όμως ήρθε και ήρθε με τυμπανοκρουσίες: στις 21 Αυγούστου 1991, ο Γκορμπατσόφ ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντά του μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και τρεις μέρες αργότερα κήρυξε την αυτοδιάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς φαινόταν πια ότι το σοβιετικό όνειρο είχε πάρει τέλος. Στις 8 Δεκεμβρίου 1991, οι πρόεδροι της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας ανακοίνωναν ότι «η Σοβιετική Ένωση ως υποκείμενο της διεθνούς νομιμότητας και ως γεωπολιτική πραγματικότητα δεν υφίσταται πλέον». Η πραγματική ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ένωσης ήρθε όμως στις 21 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, όταν οι αντιπρόσωποι όλων των σοβιετικών δημοκρατιών (εκτός από τη Γεωργία) υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Άλμα-Άτα, το οποίο επιβεβαίωσε τη διάλυση της ΕΣΣΔ και επαναδιατύπωσε την καθιέρωση της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών. Η Σύνοδος Κορυφής της Άλμα-Άτα έριξε οριστικά την αυλαία και έδωσε τέλος στο Σιδηρούν Παραπέτασμα…
Ο τελευταίος νεκρός στρατιώτης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου
Ο Α’ Παγκόσμιος, η φονική μάχη που ξεκίνησε το 1914 μετά τη δολοφονία του αυστριακού αρχιδούκα και έληξε επισήμως το 1918, αφήνοντας στο πέρασμά της 37 εκατομμύρια περίπου νεκρούς (αν και ο αριθμός αποτελεί ακόμα αντικείμενο διαμάχης), είδε την κατάπαυση του πυρός να υπογράφεται στις 11 Νοεμβρίου 1918 και ώρα 11η πρωινή. Ο τελευταίος άνθρωπος που θα έχανε τη ζωή του στα αιματοβαμμένα γεγονότα της πρώτης πλανητικής σύρραξης σκοτώθηκε μάλιστα 1 λεπτό πρωτύτερα! Ο αμερικανός φαντάρος Henry Gunther συνάντησε με τη διμοιρία του γερμανικό οδόφραγμα στην προέλασή τους και όρμησε με την ξιφολόγχη καταπάνω τους. Οι Γερμανοί, γνωρίζοντας για την επικείμενη εκεχειρία, έριξαν προειδοποιητικά πυρά στον αέρα, ο στρατιώτης όμως δεν καταλάβαινε από τέτοια και υποχρεώθηκαν τελικά να τον σκοτώσουν στις 10:59. Κι ενώ κανείς δεν ξέρει τι ανάγκασε τον φαντάρο να προβεί στο απονενοημένο αυτό διάβημα, να ορμήσει δηλαδή μόνος καταπάνω στον εχθρό, οι σύντροφοί του είκασαν ότι ήθελε να αποδείξει τη γενναιότητά του αφού λίγο πρωτύτερα είχε υποβαθμιστεί από λοχίας σε οπλίτης. Ο Gunter τα κατάφερε, αφού ο βαθμός του αποκαταστάθηκε μετά θάνατον…
Ο τελευταίος επιζών του «Τιτανικού»
Η Elizabeth Gladys Dean, γνωστή στους οικείους της ως Milvina, ήταν επιβάτης της τρίτης θέσης και η νεότερη απ’ όλους τους επιβαίνοντες στο μοιραίο βαπόρι, με τη ζωή της να μετρά μόλις 10 εβδομάδες. Η φαμίλια της σκόπευε να εγκατασταθεί στην Αμερική αναζητώντας καλύτερη τύχη και είχαν μάλιστα εξασφαλίσει εισιτήριο για άλλο υπερωκεάνιο, απεργία όμως των αχθοφόρων κάρβουνου τους ανάγκασαν να επιβιβαστούν στον «Τιτανικό». Δευτερόλεπτα μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο, ο πατέρας έβγαλε την οικογένειά του από την καμπίνα και τους έβαλε στη σωστική λέμβο, αν και ο ίδιος θα γινόταν ένα από τα 1.517 θύματα του διαβόητου ναυαγίου. Η οικογένειά του όμως σώθηκε και η μικρή πέθανε τον Μάιο του 2009, σε ηλικία 97 ετών…
Αυτό θα πει marketing -Πιασάρικος τρόπος για να πουλάνε χάμπουργκερ
2014-08-03 14:06
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ
To πιο παλιό ξενοδοχείο στον κόσμο βρίσκεται στην Ιαπωνία: Λειτουργεί ανελλιπώς τα τελευταία 1.300 χρόνια! [εικόνες]
2014-08-03 13:59![To πιο παλιό ξενοδοχείο στον κόσμο βρίσκεται στην Ιαπωνία: Λειτουργεί ανελλιπώς τα τελευταία 1.300 χρόνια! [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/imagecache/node_image660/oldest-hotel660.png)
Το παλαιότερο ξενοδοχείο στον κόσμο ονομάζεται Nishiyama Onsen Keiunkan και βρίσκεται στην ιαπωνική επαρχεία Yamanashi. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 705 μετά Χριστών και από τότε δεν έχει πάψει να λειτουργεί. Μάλιστα, σύμφωνα με το βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες, εκτός από το παλαιότερο ξενοδοχείο είναι και η παλαιότερη επιχείρηση στον κόσμο, καθώς η οικογένεια που το ανέλαβε, το διοικεί εδώ και 52 γενιές.
Το Nishiyama Onsen Keiunkan ένα ξενοδοχείο με ζεστά ιαματικά λουτρά και κατατάχθηκε ως το παλαιότερο στην ιστορία των ξενοδοχείων το 2011, τίτλος που ανανεώθηκε και τον Σεπτέμβριο του 2013.
Για την ιστορία, το δεύτερο σε παλαιότητα ξενοδοχείο βρίσκεται επίσης στην Ιαπωνία.
Σύμφωνα με ταξιδιωτικά sites, η επιτυχία του συγκεκριμένου καταλύματος βρίσκεται στην ικανότητά του να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της εκάστοτε εποχής και να ανανεώνει τις υπηρεσίες του με σύγχρονα μέσα. Ενώ η απλότητά του σε συνδυασμό με την ανεπιτήδευτη πολυτέλεια το κάνουν πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες που καταβάλλουν για ένα απλό δίκλινο δωμάτιο 500 ευρώ τη βραδιά.
Οι πιο περίεργες πόλεις στον κόσμο
2014-08-02 22:14
newsbeast.gr/
Ετσι διοικείς τους Έλληνες: Οξυρρύγχειοι Πάπυροι - Διαβάστε το με προσοχή και διαπιστώστε αν έχει αλλάξει κάτι εδώ και 2000+ χρόνια !
2014-08-01 23:10
Πως να διοικείς τους Έλληνες: Οι Οξυρρύγχειοι Πάπυροι. Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου, στον φίλο του Ατίλιο Νάβιο , ο οποίος τον διαδέχεται στην διακυβέρνηση της Αχαίας και τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες. Οι πάπυροι βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρρυγχος, εξ’ ου και το όνομα του τίτλου.
Διαβάστε το με προσοχή και διαπιστώστε αν έχει αλλάξει κάτι εδώ και 2000+ χρόνια !
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ
Κερδίσαμε αγαπημένε Ατίλιε τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλα θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρουμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο, ως την Μαυριτανία και από την γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία, αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πως μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση θα έπρεπε πρώτος να ηταν ετούτος.
Καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας ξένους λαούς αναλαμβάνουμε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε την συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για την δόξα της Ρώμης, πέθανε νέος, γιατι αλλιώς θα ήτανε οι Έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μεμονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς που αντέχουν στην ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων. Έχουμε την σοφία να μην θέλουμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας.
Αλλα δεν φτάνει να τους χαρίζουμε την ειρήνη και τάξη, γιατι αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι, δεν αποτελούν την ουσία της ευδαιμονίας των ανθρώπων. Θα έπρεπε και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνουμε μόνο στις δυτικές επαρχίες, γιατι εκεί που βρίσκεσαι εσύ, οι Έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλύτερα από μας. Ας επαναλάβουμε και εμείς την δυσάρεστη ομολογία του Οράτιου Φλάκκου: Graecia capta, ferum victorem cepti, et artes intulit agresti Latio.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
Μάθε φίλτατέ μου Ατίλιε, πως όσοι θέλουν να είναι κοσμοκράτορες, πρέπει να έχουν νοοτροπία πατρικίων και όχι νοοτροπία ιππέων.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ
Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλα και αληθινά ελεύθερο, ορθώνεται το «εγω» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί, οσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν, με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει, αλλα είναι πάντα νέα, δροσερή και το κάθε τι, χάρις σε αυτό το «εγω» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.
Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα. Το ίδιο «εγω» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων. Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλα δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες. Και εμείς τους συναντήσαμε, καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς και γι αυτό η κρίση μας γι αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη.
Αλλα και πώς να μην είναι; Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών, εχει τόση λίγη πίστη στον νόμο. Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μονο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής, η όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο.
Α! πόσο την χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! Ο έλληνας εχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική; Πες τους: «Σας υπόσχομαι αλλαγή» Πες τους: «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί. Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία τους, το αψίκορο πάθος του.
Τι φαεινές συλλήψεις θα βρεις μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής! Εμείς δειλά-δειλά και μόνο με το χέρι του πραίτωρα τολμήσαμε , διολισθαίνοντας μέσα στους αιώνες να ξεφύγουμε από τους άκαμπτους κλοιούς της Δωδεκαδέλτου μας και πάλι διατηρώντας όλους τους τύπους, όλα τα εξωτερικά περιβλήματα. Τούτη η υποκρισία των μορφών, όταν η ουσία αλλάζει, δείχνει πόση είναι η ταπεινοφροσύνη μας μπρος σε κάθε τι που είναι θεσμός και έθος και παράδοση, πόσο το παρελθόν και η συνέχειά του βαραίνουν στην πορεία μας και πόσο δίκαια αντέχουμε αιώνες εκεί που οι έλληνες εκάμφθησαν σε δεκαετηρίδες,
Μεσα στους πιο πολλούς έλληνες, άμα σκάψεις λίγο, θα βρεις ένα ισχνό υπερόπτη Κοριολανό, έναν άσημο εκδικητικό Αλκιβιάδη, ένα εγω μεγαλύτερο από την πατρίδα. Όχι βέβαια σε όλους, αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα πια ελληνικές πόλεις. Αλλα όποιος διοικεί, σαν κι εσένα, έναν λαό, πρέπει να γνωρίζει τις άρχουσες ροπές, που δεν φτάνουν βέβαια ως την φανερή ακρότητα του ωραίου αθηναίου η του δικού μας Γάιου Μάρκου, αλλα τείνουν προς τα εκεί. Οι πολλοί, από χίλιους δυο λόγους, γιατι είναι πιο μικροί και πιο αδύνατοι, σταματούν μεσοδρομίς. Μα και μ’ αυτούς, το κακό γίνεται.
Οι έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία η στο δικαστήριο. Ο έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του, δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί.
Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων, πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε αυτό και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στην γενικότητά του. Ετσι είναι πολλοί στις πόλεις που τώρα πρόκειται να διοικήσεις. Ετσι διαφορετικοί, αν όχι από μας, όμως από τους πατέρες μας, που θεμελίωσαν το μεγαλείο της παλιάς, της αληθινής μας δημοκρατίας.
Φωτογραφία Eos Aurora
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ
Οσο περνούν οι αιώνες, τόσο εμείς και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές, ως που μια μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στην μόνωση των μικρών μας εαυτών. Νομίζω ότι οι έλληνες επάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις είναι πρωτοπόροι σε αυτόν τον θανάσιμο κατήφορο. Δεν σου έκανε κιόλας εντύπωση καλέ μου Νάβιε, η αδιαφορία του έλληνα για τον συμπολίτη του; Όχι πως δεν θα του δανείσει μια χύτρα να μαγειρέψει, όχι πως αν τύχει μια αρρώστια δεν θα τον γιατροπορέψει, όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις δουλειές του γείτονα, για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη του και την υπεροχή του, βοηθά ο έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον.
Βοηθά και τον ξένο πρόθυμα, με την ιδέα μάλιστα, που χάρις στους μεγάλους στωικούς, πάντα τον κατέχει, μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να δίνει στον ασθενέστερο, στον αβοήθητο. Είναι κι αυτό ένας τρόπος υπεροχής …
Λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του, κάτι άλλο θέλω να πω, αλλα μου πέφτει δύσκολο να σου το εξηγήσω. Θα αρχίσω με παραδείγματα, που αν προσέξεις, ανάλογα θα δεις και εσύ ο ίδιος πολλά με τα μάτια σου.
Ακόμη υπάρχουν ποιητές πολλοί και τεχνίτες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους καθώς είναι χρέος σου και πες μου αν άκουσες κανέναν από αυτούς ποτέ να επαινεί τον ομότεχνό του. Δεν χάνει τον καιρό του σε επαίνους ο έλληνας. Δεν χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όμως τον ψόγο και γι αυτόν πάντα βρίσκει καιρό. Για την κατανόηση, την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από την συμπάθεια γι αυτό που κατανοείς, δεν θέλει τίποτε να θυσιάσει. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον έπαινο.
Όχι πως δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος, αλλα δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Θαυμάζει ότι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά ! Όταν ένας πολίτης άξιος, δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του, λέει ο έλληνας, αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιώτερός του, τι πειράζει αν και αυτός δεν αναγνωρίζεται; Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον έλληνα την δυνατότητα να είναι δίκαιος. Μόνον όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζί, βλέπεις την συναδέλφωση και την αλληλεγγύη. Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ
Νάβιε, ο Κάτων από καιρό έχει πεθάνει και πέθανε μαζί του και η παλιά μας δημοκρατία. Τώρα βαδίζουμε κι εμείς τον δρόμο των ελλήνων ως που και οι δικοί μας εγωισμοί κάθε μέρα ωμότεροι και βιαιότεροι να σκεπάσουν με την πλημμυρίδα τους την Σύγκλητο και την αγορά και ολόκληρη την αθάνατη πόλη.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΚΤΟ
Εδώ και δυο εβδομάδες σου έγραφα για το φυγόκεντρο εγωισμό των ελλήνων. Δεν θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο. Κινημένος από την ίδια εγωπάθεια, την ρίζα αυτή του κάθε ελληνικού κακού (ας βοηθήσουν οι θεοί να μην γίνει και των δικών μας δεινών η μολυσμένη πηγή) ο έλληνας σε συχωράει στον συμπολίτη του καμία προκοπή. Όποιον τον ξεπεράσει, ο έλληνας τον φθονεί με πάθος και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από εκεί που ανέβηκε θα το κάνει.
Μα το πιο σπουδαίο, για να καταλάβεις τον έλληνα, είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού, αλλα η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου, ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου την σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρει την ατίμωση και την γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες.
Γιατι και την συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι έλληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Το να επινοήσεις ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσεις, αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει.
Η τέχνη είναι να συκοφαντείς χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη την συκοφαντία, μονο να την αφήνεις να την συνάγουν οι άλλοι από τα συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει.
Η τέχνη είναι να βρίσκεις τον διφορούμενο λόγο, που άμα σε ρωτήσουν γιατι τον είπες, να μπορείς να πεις πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήσει με την κακή του σημασία.
Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο έλληνας τον έλληνα, ο ηγέτης τον ηγέτη, ο φιλόσοφος τον φιλόσοφο, ο ποιητής τον ποιητή αλλα και ο ανάξιος τον άξιο, ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό και ξένος , θα δοκιμάσεις την αιχμή τούτου του όπλου κι εσύ όπως την δοκίμασα κι εγώ. Θα απορήσεις σε τι κοινωνική περιωπή βάζουν οι έλληνες τους δεξιοτέχνες της συκοφαντίας, πως τους φοβούνται οι πολλοί και αγαθοί και πως τους υπολήπτονται οι χρησμοθήρες και πως γλυκομίλητα τους χαιρετούν όταν τους συναντούν στις στοές και στην αγορά.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΒΔΟΜΟ
Το ανυπότακτο σε κάθε πειθαρχία, η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος, η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας σπρώχνουν σχεδόν τον Έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτο ανάμεσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα, παραβλέποντας ότι γίνηκε πριν και ότι γίνεται γύρω του, αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος τον δρόμο το σωστό. Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες.
Παρά να υποβάλει τη σκέψη του στην βάσανο μιας ομαδικής συζήτησης, προτιμάει να ριψοκινδυνεύει με μόνες τις προσωπικές του δυνάμεις. Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών μερίδων τους με τους δήθεν φίλους των και θα δεις ότι οι περισσότερες είναι προσχήματα. Ο ηγέτης λεει την γνώμη του , βελτιώνει την διατύπωσή της με τις πολλές επαναλήψεις, χωρίς ούτε να περιμένει, ούτε να θέλει καμία αντιγνωμία. Και οι φίλοι του το ξέρουν καλά αυτό και συχνάζουν σε αυτές τις συσκέψεις η για να μάθουν τα νέα της ημέρας η για να βρουν ευκαιρία να κολακέψουν τον ηγέτη.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του σκέψεις, γιατι πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του, η το χειρότερο γιατι η χρησιμοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή του, θα περιόριζε την κυριότητά του επάνω στο έργο , θα το έκανε περισσότερο τέλειο , αλλα λιγότερο δικό του και εκείνο που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο, αλλα το δεύτερο.
Ετσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του και σε δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσεις στους έλληνες δημόσιους άνδρες, που κατά τα άλλα είναι και πιο υψηλόφρονες και πιο αδέκαστοι και σχεδόν πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς μας. Οι παλιοί όμως ρωμαίοι, αυτοί κατείχαν την αρετή της μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίασε πάντα από την ελληνική πολιτική ζωή και γι’ αυτό τότε κατορθώσανε, αν και σε τόσα καθυστερημένοι, να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα χέρια των ελλήνων.
Γιατί βλέπεις, τούτη η μοιραία για την τύχη των ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο δεινό: Όπου βασιλεύει, τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα στενά όρια της ατομικότητας, σύντομα και βιαστικά, για να συντελεστούν όλα, πριν το πρόσωπο εκλείψει. Η πολιτική όμως που θεμελιώνει τις μεγάλες πολιτείες Δε σηκώνει ούτε βιασύνη, ούτε συντομία. Σχεδιάζεται σε έκταση αιώνων. Δεν προσδένεται σε άτομα, αλλα σε ομάδες προσώπων, σε διαδοχικές γενιές.
Στην εκτύλιξή της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν την πρώτη θέση, διαρκέστερες υποστάσεις, λαοί, οικογένειες, πολιτικές μερίδες, η κοινωνικές τάξεις. Τα εδραία πολιτικά έργα μεσα στην ιστορία είναι υπέρ προσωπικά. Και δυστυχώς, οι έλληνες μονο σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζήλο. Γι αυτό η δεν φτάνουν ως την τελείωση ενός άξιου πολιτικού έργου, η όταν φτάσουν, φέρνει μέσα του το έργο του το ίδιο το σπέρμα της φθοράς.
Και αυτό είναι δίκαιο. Γιατί σκοπός των ελλήνων είναι η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατόμου, όχι η μόνιμη απρόσωπη ευόδωση του ιδίου του έργου. Έπρεπε εξαιρετικά ευνοϊκές περιστάσεις να συντρέξουν με την μεγαλοφυία του Αλέξανδρου του Μακεδόνα για να αποκτήσουν για λίγα χρόνια οι έλληνες μια κυρίαρχη πολιτική θέση στην οικουμένη. Αλλα και εκεί το έργο, στηριγμένο σε ένα πρόσωπο , όχι σε μιαν κοινότητα ανθρώπων, ούτε σε μία πολύχρονη παράδοση, μόλις εξαφανίστηκε ο δημιουργός του, διαλύθηκε μέσα σε χέρια των ιδίων εκείνων ανθρώπων που όταν ο Αλέξανδρος ζούσε, στάθηκαν οι απαραίτητοι συντελεστές του. Αλλα το έργο, βλέπεις, δεν ήταν δικό τους. Δεν τους είχε κάνει ο αυταρχικός ηγέτης κοινωνούς στην τιμή του έργου, αλλα θήτες του γιγάντιου εγωισμού του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΓΔΟΟ
Ποτέ, μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλάδα. Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα απ’ όσο φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα από έξω. Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της, γιατι οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλον σε μιαν αδιάκοπη πεισματική και το πιο συχνά, μάταιη σύγκρουση. Εάν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης , ούτε η αγωνιστική διάθεση. Στο χαρακτήρα, στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια.
Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη το συναγωνιστή τους και γι αυτό δεν υποτάσσονται ποτέ στην υπεροχή του. Δεν έχουν την υπομονή μέσα στον κύκλο των ισοτίμων, να περιμένουν με την τάξη του κλήρου η της ηλικίας την σειρά τους. Ετσι διασπαθίζοντας την δύναμη του και τις αρετές του κατάντησε ο λαός με την υψηλότερη και πλουσιότερη στην θεωρία πολιτική σκέψη, να μείνει τόσο πίσω από μας στις πρακτικές πολιτικές του επιδόσεις.
… τα δεινά, όσα υποφέρανε ως τα σήμερα οι έλληνες, μα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο μέλλον, μια έχουν κύρια και πρώτη πηγή, την φιλοπρωτία, την νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των εγωισμού. Μου γράφεις πως αυτό συμβαίνει και αλλού και προ παντός σε μας. Η διαφορά καλέ μου φίλε, έγκειται στο μέτρο και στην ένταση της φιλοπρωτίας. Βέβαια και εμείς σήμερα δεν υστερούμε. Αλλα την εποχή που θεμελιώνονταν το μεγαλείο της Ρώμης δεν είχαν υπερβεί οι δικοί μας το πρεπούμενο μέτρο. Υποτάσσονταν στον κοινό νόμο και στους γενικούς σκοπούς της πολιτείας, ενώ οι έλληνες το ξεπέρασαν πριν προφτάσουν να στεριώσουν την δύναμή τους στην οικουμένη. Όσο όμως αυστηρότερος και αν θέλω να είμαι, καθώς είναι χρέος μου, για μας τους ρωμαίους, δεν ξέρω αν μεταξύ των ρωμαίων, και σήμερα ακόμα, υπάρχουν τόσο φανατικοί και αδίστακτοι στο κυνήγημα των τιμών, όσοι υπήρξανε μεταξύ των ελλήνων στους ενδοξότερους τους αιώνες.
Μήπως υπερβάλω καλέ μου φίλε; Μήπως βλέπω το θαυμαστό γένος των ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακίας ; μα είναι χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω Αριστοφάνη , Δημοσθένη , Ευριπίδη , Θεόφραστο, Επίκουρο, Ζήνωνα, Χρύσιππο και όλο και βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι μόνος στον τρόπο που τους κρίνω. Όχι φίλε μου, Δε βλέπω πως είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα η και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους, αλλα να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από την δική τους θέση, όποια κι αν είναι.
Την αρχαία «ύβριν» των, την κατεβάσανε στο χαμηλότερο επίπεδο. Κάποτε με τούτη την ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν ότι επαναφέρουν το πολίτευμά τους στην ορθή του βάση. Μάταια ξεχώρισε ο μεγάλος Σταγειρίτης την «δημοκρατία» (Σ.Μ. οχλοκρατία) από την «πολιτεία» (Σ.Μ. ορθή δημοκρατία). Η θέλησή τους για ισότητα, άμα την αναλύσεις, θα δεις ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης, αλλα από τον φθόνο της υπέρτερης αξίας. «Μια που εγώ, λεει ο έλληνας, δεν είμαι άξιος να ανέβω ψηλότερα από σένα, τότε τουλάχιστον και εσύ να μην ανεβείς από μένα ψηλότερα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα».
Συμβιβάζεται με την ισότητα ο έλληνας, γιατι τι άλλο είναι παρά συμβιβασμός να πιστεύεις ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση και να δέχεσαι μία ίση με των άλλων ! Μέσα του λοιπόν δεν αδικεί τόσο ο έλληνας, όσο πλανάται. Γεννήθηκε με την ψευδαίσθηση της υπεροχής.
Και ύστερα θα συναντήσεις και μεταξύ των ελλήνων την άλλη ψευδαίσθηση που τους κάνει να υπερτιμούνε την μία αρετή που έχουν και να υποτιμούν τις άλλες που τους λείπουν. Είδα δειλούς που φαντάζονταν πως μπορούν να ξεπεράσουν όλους μονάχα με την εξυπνάδα τους και ανδρείους που πίστευαν πως φτάνει για να ξεπεράσουν όλους η ανδρεία τους. Είδα έξυπνους που φαντάζονταν ότι δεν χρειάζεται να γίνουν πρώτοι, ούτε η επιστήμη, ούτε η αρετή.
Είδα κάτι σοφούς που θελαν να σταθούν επάνω από τους έξυπνους και από τους ανδρείους με μόνη την επιστήμη και την σοφία. Πόσο αλήθεια άμαθοι της ζωής μπορεί να είναι αυτοί οι αφεντάδες της γνώσης! Τι κακό μας έκανε αυτός ο Πλάτωνας ! Πόσους δολοπλόκους πήρε στο λαιμό του που νομίσανε πως είναι «άνδρες βασιλικοί» !
Μα είδα τέλος, αγαπητέ μου Νάβιε, και κάτι ενάρετους, που δεν το χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην πολιτεία, αφού ηταν πρώτοι στην αρετή. Και βέβαια δεν στασίαζαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοί, αλλά αποσύρονταν σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των, αφήνοντας τον δήμο στα χέρια των δημαγωγών και των συκοφαντών, η δηλητηριάζανε την ίδια τους την αρετή και τους ωραίους της λόγους με την πίκρα της αποτυχίας των, σαν οι ηγεσίες των πολιτειών να μην ήταν μοιραία υποταγμένες στις ιδιοτροπίες της τύχης και του χρόνου και σε λογής άλλους συνδυασμούς δυνάμεων που συνεχώς τις απομακρύνουν από την ιδεατή τους μορφή και τις παραδίνουν στα χέρια των ανάξιων η των μέτριων.
Τέτοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων. Όσο για τους οπαδούς των ηγετών αυτών, έχουν και αυτοί την ιδιοτυπία τους στον μακάριο εκείνο τόπο. Είναι οπαδοί, πραγματικοί οπαδοί, μόνο όσοι έχασαν οριστικά την ελπίδα να γίνουν και αυτοί ηγέτες. Ετσι θα παρατηρήσεις ότι πιστοί οπαδοί είναι μόνο οι γεροντότεροι από τον ηγέτη τους. Ελάχιστοι είναι οι οπαδοί από πίστη ιδεολογική η από πίστη στον ηγέτη. Οι πολλοί είναι πειθαναγκασμένοι από τα πράγματα, γιατι ατύχησαν, γιατι βαρέθηκαν η λιγοψύχησαν. Γι αυτό είναι και όλοι προσωρινοί, άπιστοι, ενεδρεύοντες οπαδοί, ώσπου να περάσει η κακιά ώρα. Μα και αυτοί που μένουν και όσο μένουν οπαδοί, προσπαθούν συνεχώς να αναποδογυρίσουν την τάξη της ηγεσίας και να διευθύνουν αυτοί από το παρασκήνιο τον ηγέτη.
Γι αυτό και βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες που προσφέρονται ευκολότερα στην παρασκηνιακή ηγεσία των οπαδών τους. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει σημασία να ξέρεις ποιος είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας αλλά ποιοι εκ του αφανούς τον διευθύνουν. Βλέπεις είναι μερικοί άνθρωποι που δεν είναι προικισμένοι με τα χαρίσματα με τα οποία αποκτάς τα φαινόμενα της ηγεσίας αλλά μονο με εκείνα που χρειάζονται για την ουσία της, για την άσκηση της εξουσίας. Είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι τέτοιοι να περιοριστούν στον ρόλο του υποβολέα και να αφήσουν τους άλλους που κατέχουν τα φαινόμενα να χαριεντίζονται επάνω στην σκηνή.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΑΤΟ
Και ύστερα ,μήπως δεν βλέπω και την άλλη όψη του πράγματος; Ας παραπονιόμαστε για την ελληνική εγωπάθεια εμείς που διαρκώς επάνω της σκοντάφτουμε, γιατι έχουμε να κάνουμε με την ελληνική πόλη και τους πολιτικούς της. Εχει και την εξαίσια πλευρά της η υπερτροφία αυτή της προσωπικότητας, που στις κακές της όψεις την ονομάζουμε εγωπάθεια.
Εχει την πλευρά την δημιουργική, στην φιλοσοφία, στην ποίηση, στις τέχνες, στις επιστήμες, ακόμη και στο εμπόριο και στον πόλεμο. Από αυτήν αναβλύζει όλη η δόξα των ελλήνων, η μόνη δόξα στην ιστορία που μπορεί να σταθεί πλάι στην δική μας. Φοβάμαι μονάχα, γιατι, και ας μην το βλέπεις εσύ, κατά βάθος με γοητεύουν και εμένα οι έλληνες , που είναι και θα είναι πάντα οι δάσκαλοί μου. Φοβάμαι πως φτάσαμε στον καιρό, που η φωτεινή πλευρά της προσωπικότητάς των πηγαίνει όλο μικραίνοντας και αντίθετα η σκοτεινή όλο και αυξάνει και δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξέρω αν ετούτος ο κατήφορος μπορεί ποτέ πια να σταματήσει.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΚΑΤΟ
Δεν σου κρύβω πως με πείραξε ο λόγος σου, πως δείχνομαι τάχα κακός και άδικος με τους έλληνες. Ας αρχίσω λοιπόν σήμερα το γράμμα μου με έναν έπαινο γι αυτούς, για να ξεπλύνω έτσι κάπως την μομφή σου. Ο εγωισμός δεν κάνει τους έλληνες μόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες στον πόλεμο. Εχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στην μνήμη τους γίνονται σαν νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέεις την διάλυση της στρατιωτικής δύναμης , που εχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες, με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των ελλήνων. Μα δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής, αλλά και στην ειρήνη.
Ακριβώς γιατι η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική, σαν των περισσοτέρων λαών, αλλά ατομική, γι αυτό δεν φοβάται, και εκεί που βρίσκεται μόνος του, να ριψοκινδυνεύσει, στην ξενιτιά , στο παράτολμο ταξίδι, στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτέ και θεμελίωσε για αιώνες αποικίες , έξω από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα στα χιόνια της Σκυθίας . Και στον καιρό μας ακόμη, έλληνες δεν είναι εκείνοι που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν στην χώρα των Ινδών και στις έμπειρες χώρες πιο κάτω από την γη των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα παράτολμα ο έλληνας;
Επειδή είναι γενναίος ο έλληνας, είναι και παίκτης. Παίζει την περιουσία του, την ζωή του και κάποτε την τιμή του. Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος, για να δρα μόνος, για να μάχεται μόνος και γι αυτό δεν φοβάται την μοναξιά. Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια υπέροχα οργανωμένη αγέλη. Σκεπτόμαστε μαζί, δρούμε μαζί, μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή, τα λάφυρα, την δόξα. Οι έλληνες δε δέχονται, όσο αφήνεται η φύση τους ελεύθερη, να μοιραστούν τίποτε με κανέναν.
Το εθνικό τους τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά, γιατι θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δεν δέχονται (Σ.Μ. αναφέρεται στην Ιλιάδα). Και μια που πήρα τον δρόμο των επαίνων, άκουσε και αυτόν, που δεν είναι και ο μικρότερος. Οι αυστηρές κρίσεις που τώρα βδομάδες σου γράφω, θαρρείς πως είναι μόνο δικές μου; Τις πιο πολλές τις διδάχτηκα από έναν έλληνα, από τον Επίκτητο. Νέος τον άκουσα να εξηγεί το μέγα δράμα του γένους του. Ήσυχα, καθαρά, με την ακριβολογία και την χάρη που σφράγιζε τον λόγο του , μας ετοίμαζε για έναν κόσμο που είχε πια περάσει, για μίαν Ατλαντίδα που είχε κατακαλύψει ο Ωκεανός.
Κάποτε κάνοντας την απολογία της πατρίδας του, μας έλεγε: «Δεν είναι τόσο δίκαια τα ανθρώπινα, ώστε μόνο αμαρτήματα να είναι οι αιτίες των τιμωριών. Η Τύχη, η τυφλή θεά, η τελευταία στην οποία θα πάψω να πιστεύω, πρόδωσε συχνά τους έλληνες στον δρόμο τους. Αλλα και αυτοί, πρόσθετε, την συντρέξανε με τον δικό τους τρόπο».
Μην νομίσεις όμως πως μόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του «γνώθι σαυτόν» . Σε κάθε κόχη, απάγκια της αγοράς κάθε πόλης, σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογημένης ελληνικής γης, θα βρεις και έναν έλληνα, αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχτεί και ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να μην αρχίσεις να κακολογείς τίποτε το ελληνικό, γιατι τότε ξυπνάει μέσα του μια άλλη αρετή, η περηφάνια.
Ναι, ναι, σε βλέπω να γελάς, Ατίλιε Νάβιε, αυτούς τους ταπεινούς κόλακες που σέρνονται στους προθαλάμους μας, γελάς που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσεις στο έργο σου αν αγνοήσεις αυτήν την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και την φιλοτιμία των ελλήνων. Μην πλανάσαι! Εχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες, ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε!
Η πολυσύνθετη ψυχή τους χωράει λογής αντιφάσεις και έρχονται ώρες που για πολλούς είναι δίκαιος ο ειρωνικός λόγος του Ιουβενάλιου “Graeculus esuriens, in coelum jusseris, ibit” (τον λιμασμένο γραικύλο, κι αν στον ουρανό τον προστάξεις να πάει, θα πάει). Άλλοι όμως είναι τούτοι οι γραικύλοι και άλλοι οι έλληνες. Και το πιο περίεργο, οι ίδιοι τούτοι σε άλλες ώρες είναι γραικύλοι (graeculus) και σε άλλες έλληνες (graeci). Δεν πρέπει ποτέ να δώσεις την εντύπωση στον έλληνα ότι του αφαίρεσες την ελευθερία του.
Άφησε τον, όσο μπορείς, να ταράζεται, να θορυβεί, και να ικανοποιεί την πολιτική του μανία, μέσα στην σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχεις την τέχνη να επεμβαίνεις μόνο την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλεις τους έλληνες να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι διαφωνούντες μεταξύ των ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, είτε θεληματικά, είτε, συνηθέστερα, άθελά τους.
Υποβοηθώντας το τυφλό παιγνίδι των φατριών από το παρασκήνιο, χωρίς να προσβάλλεις την περηφάνιά τους, μπορεί να οδηγήσεις τις ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολότερα παρά με τις σοφότερες διαταγές που θα εξέδιδες, αν ήσουνα ανθύπατος στην Ισπανία η στην Ιλλυρία.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΔΕΚΑΤΟ
Όμως αν θέλεις στην Ελλάδα πραγματικά να επιβάλεις μία απόφασή σου, όσο σωστή και αν είναι, κοίταξε να μην φανεί η πρόθεσή σου. Πρέπει να θυσιάσεις την τιμή μίας απόφασης για να την επιβάλεις μεταξύ των ελλήνων. Κάλεσε ιδιαιτέρως έναν-έναν τους αρχηγούς των μερίδων, δώσε στον καθένα την ευκαιρία μίας επίπλαστης πρωτοβουλίας.
Φυσικά, αν δυστροπούν, να τους τρομάξεις, αλλα και αυτό υπό εχεμύθεια, χωρίς να αναγκάσεις την φιλοτιμία τους να πάρει τα όπλα. Δώσε τους κάποια περιθώρια έντιμης υποχώρησης και όταν ακόμη στην πραγματικότητα διατάσεις, μην τους πεις ότι διατάσεις. Πες τους ότι δεν διατάσεις, αλλά ότι αν δεν γίνει τούτο κι εκείνο, τότε οι ρωμαϊκές λεγεώνες θα αναγκαστούν να μετασταθμεύσουν για λόγους ασφαλείας σε άλλη επαρχία και τότε μπορεί τίποτε Γέτες η Κέλτες η Δακοί να στείλουν τα στίφη τους να δηώσουν την χώρα και ας αναμετρήσουν οι ίδιοι τις συνέπειες και ας αποφασίσουν.
Όλα αυτά δεν σου τα λεω για να σε κάνω να περιφρονείς τους έλληνες. Απεναντίας σου τα λεω για να τους καταλάβεις και να τους προσέξεις. Ακόμη και σήμερα διατηρούν τα ίχνη μερικών αρετών που μοιάζουν με την χόβολη μίας μεγάλης πυρράς. Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου, θα τους δεις να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς, να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα, με μια ευκινησία στην σκέψη και μια γοργότητα στις αντιδράσεις που εμείς εδώ ποτέ δεν φτάσαμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις βλέποντας πως είναι πια ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΩΔΕΚΑΤΟ
Πρόσεξε αυτούς τους παλικαράδες της πολιτικής, που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι γελοίο να έχεις το ύφος του δυνατού και του τρανού, όταν από καιρό έχεις πάψει να είσαι. Καθώς τρέφονται από την οπτασία των περασμένων τους μεγαλείων και δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις σημερινές τους διαστάσεις, πολύ θα σε ταλαιπωρήσουν με την αξίωσή τους να μην επεμβαίνεις στα πράγματα της πόλης τους.
hellas-now.com
Ο μεγαλύτερος ανθέλληνας όλων των εποχών
2014-08-01 18:28
«Οι Έλληνες δεν κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες», είχε γράψει ο Φαλμεράιερ.
Εκατόν πενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου «Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων» τα λεγόμενα του μεγαλύτερου ανθέλληνα… όλων των εποχών Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ συνεχίζουν να προκαλούν.
Σε αυτό το βιβλίο όπως και στο βιβλίο «Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους», που γράφτηκαν στη δεκαετία του 1830, ο αυστριακός δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός διατυπώνει την άποψη πως οι Έλληνες της νεότερης εποχής δεν κατάγονται από την φυλή των αρχαίων Ελλήνων.
Κατά την άποψή του οι Έλληνες προέρχονται από Σλάβους που εισέβαλαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο του Μεσαίωνα και Αλβανούς που εξαπλώθηκαν κατά τον ύστερο Μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους και οι οποίοι αναμίχθηκαν με Ελληνόφωνους, αλλά μη Έλληνες πρόσφυγες, δημιουργώντας τον λαό των νέων Ελλήνων.
Το έργο έγινε ιδιαίτερα γνωστό στο εξωτερικό όταν παρουσιάστηκε στην Βαυαρική Ακαδημία Επιστημών. Ο Φαλμεράιερ απέδειξε πως το πάλαι ποτέ ένδοξο αρχαίο ελληνικό έθνος εκμηδενίσθηκε το 589 μΧ στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαυρικίου (582-602), με την γενικευμένη επιδρομή των Αβαροσλάβων που κατέκλυσαν την Βαλκανική, όπως διαβεβαιώνει ο ιστορικός του 6ου αιώνα Ευάγριος.
Το τελειωτικό χτύπημα που εξολόθρευσε τον Ελληνικό πληθυσμό ήρθε το 746 μ.Χ με την σαρωτική επιδημία της πανούκλας που θέρισε τους εναπομείναντες Έλληνες.
Το αιρετικό αυτό έργο δέχτηκε τα πυρά Ελλήνων λόγιων οι οποίοι προσπάθησαν να αποδείξουν ως αβάσιμους τους ισχυρούς του με συγκριτικές μελέτες της γλώσσας, των ηθών και των εθίμων των Ελλήνων διαχρονικά. Αρκετές εφημερίδες δημοσίευσαν πολεμικές και γελοιογραφίες εναντίον του και διάφοροι ρήτορες τον απαξίωναν σε διαλέξεις, ενώ τα παιδιά τον αποδοκίμαζαν στο δρόμο.
Στο εξωτερικό βρήκε πολλούς υποστηρικτές που δημιούργησαν Ιστορική Σχολή. Χαρακτηριστικός είναι ο επίλογος του βιβλίου στον οποίον ο Φαλμεράϋερ αναφέρει επιγραμματικά:
«Ας αφήσουμε τους σημερινούς κάτοικους αυτής της χώρας στην πλάνη τους πως κατάγονται από τους αρχαίους έλληνες. Αρκεί πως ο ίδιος ήλιος που φώτισε κάποτε τον Περικλή λάμπει ακόμα πάνω από τα κεφάλια τους».
Σε άλλο σημείο του το βιβλίο αναφέρει:
«Η Ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευθεί από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθεί από την Ελλάδα»
«Ένα διπλό στρώμα από ερείπια και ο βόρβορος δύο νέων διαφορετικών λαών σκεπάζει τους τάφους των αρχαίων Ελλήνων. Τα αθάνατα έργα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και μερικά ερείπια, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αποτελούν τώρα την μόνη απόδειξη πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας λαός σαν τους Έλληνες» διαβάζει κανείς στο βιβλίο.
«Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μία τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μία νέα φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων.
Οι Σκύθες-Σλάβοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Ελληνες. Ενας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά , τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου.
Μόνο μία δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μιά αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων» αναφέρει ο αιρετικός συγγραφέας…
Ο φονικός καύσωνας του 1987: Οταν οι νεκροί στην Αττική ξεπέρασαν τους 1000 [Eικόνες]
2014-08-01 18:26
Στις 20 Ιουλίου του 1987 ξεκίνησε το πιο θανατηφόρο κύμα καύσωνα στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, που άφησε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς.
Ο καύσωνας είχε πρωτοφανή διάρκεια, αφού έκαιγε σχεδόν ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα επί 7 με 8 ημέρες με τις θερμοκρασίες των πόλεων να ξεπερνούν τους 40 βαθμούς ενώ μαζί με τα μεγάλα ποσοστά υγρασίας και τη συνεχή άπνοια δημιούργησε έναν φονικό συνδυασμό.
Σύμφωνα με εφημερίδες της εποχής, η θερμοκρασία ακόμα και την νύχτα δεν έπεφτε κάτω από τους 30 βαθμούς και η Ελλάδα που το 1987 δεν είχε ακόμα μυηθεί στα κλιματιστικά, βρέθηκε σε έναν πρωτοφανή εφιάλτη, αφού οι τσιμεντένιες πολυκατοικίες μετατράπηκαν σε φούρνους, στοιχίζοντας τη ζωή σε εκατοντάδες ηλικιωμένους.
Το φονικό αυτό κύμα καύσωνα άφησε πίσω του επισήμως 1300 και ανεπισήμως περισσότερα από 1500 θύματα, ενώ το βαρύτερο φόρο πλήρωσε η Αττική με περίπου 1115 νεκρούς.
Ο Τύπος της εποχής προκαλεί σοκ με τρομακτικά πρωτοσέλιδα για τραγικές ιστορίες, και φρικτούς θανάτους. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά την τρίτη ημέρα καύσωνα οι νεκροθάλαμοι των νοσοκομείων γέμισαν και η κυβέρνηση άνοιξε τους νεκροθαλάμους των στρατοπέδων ενώ παρόμοιο πρόβλημα υπήρχε και στα νεκροτομεία.
Πηγή: iefimerida.gr
Φυλή του Αμαζόνιου βγαίνει για πρώτη φορά από τη ζούγκλα BINTEO
2014-08-01 15:12
Δείτε σπάνιο βίντεο, που δείχνει μέλη μιας φυλής με ελάχιστες έως καθόλου επαφές με τον έξω κόσμο, να βγαίνουν για πρώτη φορά από το δάσος
Την πρώτη τους επαφή με τον έξω κόσμο είχαν αυτόχθονες από τον Αμαζόνιο. Όπως βλέπουμε στο βίντεο που γυρίστηκε στις 30 Ιουνίου, είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν από το δάσος.
Τα 600 περίπου μέλη της φυλής που μιλούν τη διάλεκτο Panoan, σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους, εκδιώχθηκε από τα εδάφη της, είτε από διακινητές ναρκωτικών που κινούνται μέσα στο δάσος, είτε από άντρες που ασχολούνται με την παράνομη υλοτομία.
Ομάδα από το "Εθνικό Ίδρυμα για τους Ινδιάνους της Βραζιλίας", (FUNAI), πλησίασε την άγνωστη φυλή κατά την πρώτη της εμφάνιση στις 30 Ιουνίου, όταν βρέθηκε στις όχθες του ποταμού Envira, στα σύνορα με το Περού και κατέγραψε σε βίντεο τις κινήσεις των ανθρώπων της.
Ο Carlos Travassos, από την ομάδα των εμπειρογνωμόνων που επισκέφθηκαν την φυλή, δήλωσε ότι οι άνθρωποι έψαχναν για όπλα και φαγητό και μετά επέστρεφαν μέσα στο δάσος. Ο ίδιος ανέφερε ότι τα μέλη της φυλής σφύριζαν και μιμούνταν τις κραυγές των ζώων. Στην δεύτερη επίσκεψή τους στην φυλή, οι επιστήμονες έφεραν μαζί τους και δύο μεταφραστές που μιλούσαν την διάλεκτο των Panoan. Ένας από τους διερμηνείς ανέφερε ότι η φυλή υπέφερε από γρίπη και διφθερίτιδα και τα μέλη της δήλωσαν ότι είχαν υποστεί επίθεση από "μη γηγενείς ανθρώπους". Οι μεταφραστές εξήγησαν ότι είναι φανερό πως η φυλή αναζητά όπλα, συμμάχους και φαγητό.
Η Funai είχε δημοσιοποιήσει ανάλογες φωτογραφίες και στο παρελθόν, υποστηρίζοντας ότι οι Περουβιανοί υλοτόμοι αναγκάζουν τους ιθαγενείς να τραπούν σε φυγή και να αναζητήσουν καταφύγιο σε περιοχές της γειτονικής Βραζιλίας.
Σύμφωνα με τη Funai, στην περιοχή της Βραζιλίας επιζούν 67 φυλές που δεν διατηρούν επαφές με τον έξω κόσμο, αν και γνωρίζουν την ύπαρξή του. Στην τελευταία απογραφή της χώρας καταγράφηκαν 500.000 αυτόχθονες, οι οποίοι ζουν μεταξύ των 190 εκατομμυρίων υπόλοιπων Βραζιλιάνων.
Πηγή: telegraph
Πώς μεταδίδεται ο ιός Έμπολα. Ποια είναι τα συμπτώματα του
2014-08-01 15:04
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που έχουν κολλήσει τον ιό είτε ζούσαν στο ίδιο σπίτι με τους ασθενείς είτε είναι μέλη του ιατρικού προσωπικού που τους φρόντισε
Η πρωτοφανούς μεγέθους επιδημία του αιμορραγικού πυρετού Έμπολα που πλήττει τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Γουινέα προκαλεί έντονες ανησυχίες για την εξάπλωση της ασθένειας και πέραν των συνόρων των χωρών της Δυτικής Αφρικής, κινητοποιώντας τις διεθνείς υγειονομικές αρχές ώστε να περιοριστούν οι κίνδυνοι.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ ανάρτησαν στους ιστοτόπους τους συμβουλές και προληπτικά μέτρα που θα μπορούσε να λάβει κανείς για να προστατευτεί από τον θανατηφόρο ιό.
Τα συμπτώματα του Έμπολα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πυρετό, πονοκεφάλους, πόνους στους μύες, τις αρθρώσεις ή το στομάχι, γενική αδυναμία, διάρροια, εμετούς, απώλεια της όρεξης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αιμορραγίες. Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί μέσα σε διάστημα 21 ημερών από την προσβολή του ατόμου και δεν υπάρχει κανένα εμβόλιο ή φάρμακο που να την καταπολεμά.
Ο ιός μεταδίδεται αποκλειστικά με την άμεση επαφή με τα σωματικά υγρά των ασθενών ή με μολυσμένα αντικείμενα, όπως για παράδειγμα σύριγγες, διευκρίνισε ο Δρ. Στέφαν Μονρό, ο αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού Αμερικανικού Κέντρου Αναδυόμενων Μολυσματικών Ασθενειών του CDC. Υπογράμμισε μάλιστα ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο εάν δεν έχουν εμφανιστεί τα συμπτώματα στον ασθενή.
Ο ιός μπορεί να διαδοθεί από τις βλεννώδεις εκκρίσεις, το σπέρμα, το σάλιο, τον ιδρώτα, τον εμετό, το αίμα ή τα κόπρανα του ασθενούς. Είναι κατά συνέπεια "πολύ απίθανο" να μεταδοθεί μεταξύ των επιβατών ενός αεροσκάφους ή ενός τρένου, αφού απαιτείται άμεση επαφή με τις σωματικές εκκρίσεις, σημείωσε το CDC.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που έχουν κολλήσει τον ιό είτε ζούσαν στο ίδιο σπίτι με τους ασθενείς είτε είναι μέλη του ιατρικού προσωπικού που τους φρόντισε.
Το ποσοστό θνησιμότητας από τον αιμορραγικό πυρετό Έμπολα μπορεί να φτάσει το 90% και αυτοί που επιζούν μπορεί να είναι μολυσματικοί επί δύο μήνες μετά την ανάρρωσή τους. Μάλιστα, οι άνδρες που επιβίωσαν μπορεί να μεταδίδουν τον ιό μέσω του σπέρματός τους επί επτά εβδομάδες αφού αναρρώσουν.
Ο ΠΟΥ προειδοποίησε εξάλλου ότι ο ιός μεταδίδεται επίσης από την επαφή με τα σώματα των νεκρών, όταν τα ετοιμάζουν για την ταφή.
Το CDC στον ιστότοπό του συμβουλεύει να τίθενται σε καραντίνα οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές όπου είναι ενδημικός ο Έμπολα και παρουσιάζουν συμπτώματα της ασθένειας. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές θα πρέπει να προστατεύονται φορώντας μάσκες και γάντια και να πλένουν τα χέρια τους όταν έρχονται σε επαφή με ασθενείς που έχουν πυρετό.
Αρχικά, ο ιός Έμπολα είχε προσβάλει ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με το αίμα, τα όργανα ή τα σωματικά υγρά μολυσμένων ζώων. Φυσικός φορέας του ιού θεωρείται η καρποφάγος νυχτερίδα. Ωστόσο στην Αφρική έχει διαπιστωθεί ότι άνθρωποι μολύνθηκαν από την επαφή τους με χιμπατζήδες, γορίλες και άρρωστες ή νεκρές αντιλόπες, επισήμανε ο ΠΟΥ, συστήνοντας να αποφεύγεται η κατανάλωση του κρέατος άγριων ζώων.