Τα ερείπια της Χούντας - Χρονογράφημα τού Φοίβου Ιωσήφ
Θα κάνουμε χρόνια ακόμη για να ξεφύγουμε από τις πικρές αναμνήσεις της Χούντας. Περνώντας από διάφορους δρόμους αντικρύζει ακόμη κανείς τα απολειφάδια της χουντικής περιόδου. Στην Βιομηχανική περιοχή της Ξάνθης ακίνητα στέκουν τώρα τα εργοστάσια της βιομηχανίας κρέατος ΣΕΠΕΚ και της Πυραμίδας ΑΒΕΕ που είχε ιδρυθεί στα 1899. ΄Ολη η βιομηχανική περιοχή προσομοιάζει
με το τεράστιο τρίτο νεκροταφείο Αθηνών. Τώρα φυτεύουν και κυπαρίσσια στα εργοστάσια. Τουταυτόν με τα εργοστάσια στην περιοχή της Λαμίας που άρχισαν να λειτουργούν στην αρχή της δεκαετίας του ’70. Βόμβυξ, Βομβυκρύλ και Ακμή του Στασινόπουλου στεγάζουν σήμερα αναμνήσεις απάνθρωπης δουλείας και περιστέρια ελευθέρας πτήσεως. Στην Χαλκίδα το ίδιο, η τεράστια σωληνουργία Τσαούσογλου και δεκάδες άλλα εργοστάσια μας θυμίζουν το κακό παρελθόν της επαίσχυντης δικτατορίας των Συνταγματαρχών, Αντισυνταγματαρχών και Ταξιάρχων, πλην αυτών των Γαβριήλ και Μιχαήλ. Ευτυχώς τα πράγματα άλλαξαν και η οργή του λαού έφερε και πάλι στην εξουσία την Σοσιαλιστική Δημοκρατία δι ης τα πάντα εγένετο. Η επελθούσα άνοιξη της Δημοκρατίας μας χάρισε ξανά τους παλιούς ελεύθερους χώρους των κλειστών εργοστασίων όπου τα εκατομμύρια των ανέργων θα μπορούν πλέον να κάνουν promenades ατελείωτα υπό τους ήχους της μουσικής των ευχαριστιών των βιομηχανικών και πρώην ανταγωνιστριών χωρών. Τις αφήσαμε στη μοναξιά τους και μέσα στην τύρβη των βιομηχανικών θορύβων. Καλά να πάθουν.
Καμιά σκοτούρα, καμία κακή σκέψη, αφοσιωμένοι πλέον στους ρεμβασμούς μας την ώρα του χρυσού ηλιοβασιλέματος. Ζωή χωρίς κότα χωρίς δουλειά και μπακλαβά, αλλά με τη χαρά του σοσιαλισμού πιθανόν μετά φανατικού αυνανισμού. Είναι και η αυτοϊκανοποίηση μέρος της ευτυχισμένης αδρανοποίησης. Πρέπει να σεβόμαστε την φύση και τους νόμους της. Τώρα πλέον μπορούμε να έχουμε την ελευθερία της υποστήριξης των λαϊκών συμφερόντων είτε δια των αφισοκολλήσεων είτε δια των γρόνθων. Μία μόνον προϋπόθεσις αρκεί: να είναι κανείς αργόμισθος συνδικαλιστής (όχι αναγκαστικά της Εθνικής Τράπεζας, γίνονται δεκτοί αργόμισθοι γρονθοκόποι και άλλων πιστωτικών ιδρυμάτων). Η συνδικαλιστική νόμιμη αργομισθία απλώς θεωρείται σαν ένα εφόδιο πιστοποίησης της υψηλής αγωνιστικότητας και φρονήματος. Φυσικά δεν εννοώ την αγωνίστρια, συναγωνίστρια και πρωταγωνίστρια της ελαφρολαϊκής τηλεόρασης κυρία Μπάλου. Σέβομαι τους αγώνες της απ όποιο μετερίζι κι αν βρέθηκε έξω και μέσα στο ωράριο εργασίας. Κυρίως μέσα στο ωράριο. Και καλά έκανε, δεν θα υποστηρίζουμε τα συμφέροντα των Τραπεζιτών που πιθανόν μας πληρώνουν ακόμη και σήμερα δέκα τέσσερις μισθούς ετησίως. Για ρθείτε λιγάκι στα συγκαλά σας, θα τους τσακίσουμε, μου φαίνεται πως παρεκτρέπεστε. Δεν θα το επιτρέψω.
Οι αγώνες όμως, τόσο εδώ όσο και στο Σικάγο του Andreas Papandreou είχαν τα θετικά αποτελέσματά τους. ΄Όχι μόνος του, αλλά συνεπικουρούμενος από την συνομοϊδεάτιδά του Μιμή, αγωνίστρια με πάθος και αυτή εντός των στενών cock pit της Ολυμπιακής αεροπορίας, κατάφεραν και έκλεισαν τα περισσότερα ελληνικά εργοστάσια δια της αλάνθαστης μεθόδου της κατακόρυφης αύξησης των μισθών, της χρεοκοπίας των επιχειρήσεων και τέλος δια της τακτοποιήσεως των εργαζομένων σε θέσεις ημιεργασίας του ΟΤΕ και του ηρωικού το πάλαι ποτέ ΣΕΚ. Οι δηζελάμαξες μας έσωσαν για μία ακόμη φορά. Έβλεπε πολύ μπροστά η Μιμή, πίσω δεν είχε καλή επαφή για το τι γινόταν. Μεγάλες στιγμές του Έθνους και του σοσιαλισμού τύπου Λος ΄Αντζελες και Αντιλλών νήσων. Έίθε έτσι να συνεχίσουμε για να ξεσκίσουμε όχι μόνον τα μνημόνια αλλά και τα μνήματα και τις μνήμες της παλιάς ευημερούσας Ελλάδας.
Φοίβος Ιωσήφ