Κοιτάζοντας αυτό το μαύρο και άσπρο τροχό για λίγη ώρα μπορείς να δεις ένα χρώμα να εμφανίζεται από το πουθενά! Αλλά παραδόξως, κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά χρώματα – και μερικοί δεν μπορούν να δουν κανένα. Πολλοί άνθρωποι λένε πως βλέπουν πράσινο, άλλοι βλέπουν κίτρινο και μερικοί βλέπουν κόκκινο χρώμα. Ακριβώς αυτό προκαλεί προβληματισμό στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες.

Ο τροχός λέγεται η σβούρα του Benham και πήρε το όνομά του από τον κατασκευαστή παιχνιδιών Charles Benham, ο οποίος, το 1895, δημιούργησε μία σβούρα με το μοτίβο που βλέπεις. Όταν ο τροχός γυρίζει, χρώματα είναι ορατά σε διαφορετικά σημεία του τροχού.

Οι πιθανές θεωρίες

Μια θεωρία σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι βλέπουν διαφορετικά χρώματα είναι ότι οι υποδοχείς στο ανθρώπινο μάτι ανταποκρίνονται με διαφορετικούς ρυθμούς στο κόκκινο, το πράσινο και το μπλε.

Ο αμφιβληστροειδής του ματιού αποτελείται από δύο τύπους υποδοχέων ευαίσθητων στο φως: κώνους και ράβδους. Οι κώνοι είναι σημαντικοί για την έγχρωμη όραση και για να δει κάποιος σε έντονο φως.

Υπάρχουν τρεις τύποι κώνων, καθένας από τους οποίους είναι πιο ευαίσθητος σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος του φωτός. «Είναι πιθανό ότι τα χρώματα που εμφανίζονται είναι το αποτέλεσμα των αλλαγών που συμβαίνουν στον αμφιβληστροειδή και σε άλλα μέρη του οπτικού συστήματος», σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. «Για παράδειγμα, ο τροχός μπορεί να ενεργοποιήσει γειτονικές περιοχές του αμφιβληστροειδούς με διαφορετικό τρόπο. Με άλλα λόγια, οι μαύρες και άσπρες περιοχές του δίσκου διεγείρουν διάφορα μέρη του αμφιβληστροειδούς».

Αυτή η αντίδραση μπορεί να προκαλέσει έναν τύπο αλλαγών μέσα στο νευρικό σύστημα που προκαλεί την εμφάνιση χρωμάτων, λένε οι επιστήμονες. Μια άλλη θεωρία είναι ότι οι διαφορετικοί κώνοι παραμένουν ενεργοποιημένοι για διαφορετικό χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν ο τροχός περιστρέφεται, οι λευκές περιοχές ενεργοποιούν και τους τρεις τύπους των κώνων, και στη συνέχεια το μαύρο τους απενεργοποιεί.

Η αλληλουχία μπορεί να προκαλέσει ανισορροπία, επειδή οι διαφορετικοί τύποι κώνων λαμβάνουν διαφορετικούς χρόνους για να ανταποκριθούν, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να παράγει διαφορετικά χρώματα.