«Η αποκαθήλωση των ειδώλων » - τού Βασίλη Κανέλλου
Η αποκαθήλωση των ειδώλων
Κάθε γενιά έχει τα δικά της είδωλα και κάθε εποχή ταυτίζεται μαζί τους. Έτσι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος. Τα χρειάζεται τα πρότυπα-είδωλα στη ζωή του, εφήμερα ή όχι, δήθεν ή αληθινά. Σήμερα που η πληροφορία τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα απ΄ άκρη σ΄ άκρη του κόσμου, οι διάσημοι τους οποίους θαυμάζουμε και θέλουμε να τους μοιάσουμε αυξάνονται και πληθύνονται. Ποδοσφαιριστές, αθλητές, τραγουδιστές, ηθοποιοί και σκηνοθέτες, στην πρώτη γραμμή. Θυμηθείτε τις δικές σας αφίσες, τα αυτοκόλλητα, τις αμφιέσεις και τα είδωλα των παιδικών σας χρόνων.
Μέσα στο σύγχρονο μιντιακό και διαδικτυακό κατακλυσμό που βιώνουμε, αποθεώνουμε το τίποτε, σκοτώνουμε τις αξίες. Ρίξτε μια ματιά στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, τα like στο διαδίκτυο. Μέσα από τις σαπουνοσειρές και τα ριάλιτι φτιάχνονται ήρωες, κατασκευάζονται και θεοποιούνται ασήμαντες διασημότητες. Η ειδωλολατρεία μιας αμφιλεγόμενης πνευματικότητας. Σαγηνεύονται οι νεολαίοι και τρελαίνοντια για μια σέλφι μαζί τους. Ζούμε αναπόφευκτα στον αστερισμό του like.
Οι άξιοι δυστυχώς στη γωνία. Ποιητές, συγγραφείς, γιατροί και καταξιωμένοι επιστήμονες που έχουν τόσα και τόσα να δώσουν σε μια τραυματισμένη κοινωνία, σιωπαίνουν, ή εξαναγκάζονται να σιωπούν. Ποιον ενδιαφέρουν οι αξίες; Προτεραιότητα έχουν οι άνθρωποι του θεάματος, αυτοί που λάμπουν, αυτοί που «πουλάνε». Αυτοί που έχουν τη δυνατότητα της άμεσης επαφής και αναγνωρισιμότητας στην κοινωνία. Κάποιοι από αυτούς, που υποτίθεται ότι υπηρετούν τον πολιτισμό και το πνεύμα, που διδάσκουν την αρετή, κάνουν πράξη την υποκριτική τέχνη και δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό, πίσω από τα φώτα.
Κάποια στιγμή έσκασε η «φούσκα». Αρκετά τρανταχτά πρόσωπα-είδωλα γκρεμίζονται και γελιοποιούνται. Οι περισσότεροι όχι άδικα. Το θεατρικό σανίδι τρίζει από το σαράκι που κατατρώγει τον κόσμο του θεάματος. «Παλαιάς και νέας κοπής» καλλιτέχνες σαρώνονται από την απόκρυφη ζωή τους, από τα βίτσια τους κι από την κατάχρηση της λάμψης τους και της εξουσίας τους. Κάποια λαμπερά αστέρια κατάντησαν τιποτένια ανθρωπάκια, που άλλα κρύβονται κι άλλα αυτοεξευτελίζονται με τις γελοίες δικαιολογίες τους. Και πόσα ακόμα δεν ξέρουμε!
Ο καλλιτεχνικός κόσμος, ο πολιτισμός, τσαλακώθηκε από αυτούς τους λίγους επίορκους και για έναν ακόμη λόγο. Για την ένοχη σιωπή του. Το απόστημα άργησε να σπάσει. Κι είναι κρίμα. Όπως κρίμα είναι να σπιλώνονται άδικα άξιες και συνετές συνειδήσεις. Δεν είναι όλοι ίδιοι.